Σάββατο 23 Ιούνη 2012 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Με αφορμή τη ληστεία των αποθεματικών

Η διπλή ληστεία των αποθεματικών του ΕΔΟΕΑΠ από το υποχρεωτικό «κούρεμα» που επέβαλε η κυβέρνηση και την απόφαση της διοίκησής του, να ρευστοποιήσει τα νέα ομόλογα πριν τη λήξη τους με μεγάλες ζημιές, οδηγούν σε αδιέξοδο άλλο ένα Ταμείο. Οι επικουρικές συντάξεις, το εφάπαξ και οι παροχές Υγείας των δημοσιογράφων και άλλων εργαζομένων στα ΜΜΕ κινδυνεύουν. Οπως, βέβαια, σε κίνδυνο βρίσκονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των δημοσίων υπαλλήλων και των αγροτών. Οσοι μάλιστα θεωρούσαν ότι τα λεγόμενα «ευγενή ταμεία» θα τη γλίτωναν, τώρα προσγειώνονται ανώμαλα στην πραγματικότητα. Δεν «έσωσε» τον ΕΔΟΕΑΠ, ούτε το γεγονός ότι ήταν Ταμείο «ιδιωτικού δικαίου», κάτι που για χρόνια πλασαρόταν από ορισμένους ως η διέξοδος, ή ακόμα και ως «όαση», απέναντι στη μαύρη κατάσταση που βρίσκονταν τα Ταμεία με δημόσιο χαρακτήρα και υπό κυβερνητικό έλεγχο. Τώρα, γίνεται φανερό τοις πάσι, ότι στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι.

Αν ξύσουμε, μάλιστα, κάτω από το λούστρο, θα διαπιστώσουμε πως για όλα τα Ταμεία, ανεξάρτητα από τη μορφή, την πρότερη οικονομική τους κατάσταση και το επίπεδο παροχών τους, ίδιες είναι και οι αιτίες που τα οδήγησαν εδώ.

Πρώτο: Η διαχρονική εισφοροδιαφυγή αλλά και η μη καταβολή ακόμα και των βεβαιωμένων οφειλών από τις επιχειρήσεις, που στερούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ. Οταν, όμως, ακόμα και πριν από την καπιταλιστική κρίση, τα Ταμεία έχαναν μέχρι και το 20% των ετήσιων εσόδων τους από την εισφοροδιαφυγή, είναι φανερό ότι κανένα Ταμείο, κανένα σύστημα Ασφαλιστικό, δεν μπορεί να αντέξει και γι' αυτό δε φταίνε ούτε οι «υψηλές συντάξεις», ούτε οι «πρόωρες συνταξιοδοτήσεις», ούτε οι «υψηλές παροχές» που επικαλούνταν για χρόνια οι κυβερνήσεις, αλλά και πολλοί δημοσιογραφούντες σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Δεύτερο: Η χαμηλή κρατική χρηματοδότηση, που πάντα υπολειπόταν από τις ανάγκες των Ταμείων. Μάλιστα, αυτή η πολιτική συνοδευόταν και από μια εξίσου επικίνδυνη πρακτική να εξαναγκάζονται τα Ταμεία σε δανεισμό από τις τράπεζες, οι οποίες προσπορίζονταν σημαντικά κέρδη.

Τρίτο: Η διαχρονική ληστεία των αποθεματικών των Ταμείων, είτε όταν τοποθετούνταν άτοκα στην Τράπεζα της Ελλάδας και μετατρέπονταν σε επιχορηγήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, είτε όταν τζογάρονταν στο χρηματιστήριο, στα «δομημένα», είτε όπως έγινε τώρα με το υποχρεωτικό «κούρεμά» τους από το καπιταλιστικό κράτος.

Τέταρτο: Η ανεργία και οι χαμηλοί μισθοί, στερούσαν από τους εργαζόμενους τον επιούσιο, και από τα Ταμεία σημαντικά έσοδα. Οταν, μάλιστα, ακόμα και σε καιρούς «ανάπτυξης», η απασχόληση δεν ξεπερνούσε το 60% του πληθυσμού που ήταν σε ηλικία εργασίας, γίνεται φανερό ότι το Ασφαλιστικό στηριζόταν σε πήλινα πόδια.

Ολοι οι παραπάνω παράγοντες, σε συνδυασμό με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, έδρασαν καταστροφικά, επιτάχυναν τις εξελίξεις και οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Απ' αυτό το αδιέξοδο, οι εργαζόμενοι αλλά και οι συνταξιούχοι, δεν πρόκειται να βγούνε, αν δεν εκτιμήσουν σωστά τις βαθύτερες αιτίες και δεν αναμετρηθούνε με τις πολιτικές που βούλιαξαν τα Ταμεία και την Κοινωνική Ασφάλιση. Στις σημερινές συνθήκες, μία μπορεί να είναι η διεκδίκηση: Να πληρώσουν το κράτος και οι καπιταλιστές. Αγώνας για να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, καθολική Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, με συντάξεις και παροχές Υγείας στο ύψος των σημερινών αναγκών. Γιατί, διαφορετικά, οι εργαζόμενοι και το κίνημα θα καταγράφουμε μόνο ήττες.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ