Το περασμένο Σάββατο, στο χαιρετισμό του στους συνέδρους, ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, αναφερόμενος στις επιπτώσεις που θα έχουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα στους ενστόλους, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Το νέο μισθολόγιο βαδίζει την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων και ανοίγει την ψαλίδα σε βάρος των χαμηλόβαθμων στελεχών όλων των Σωμάτων Ασφαλείας. Η κυβέρνηση ψήφισε το επίδομα των ιδιαίτερων συνθηκών στην υπηρεσία, έχοντας ως αιτιολογική βάση την έλλειψη σταθερού χρόνου υπηρεσίας και την απασχόληση πέραν του κανονικού ωραρίου. Δηλαδή, καθιερώνει και νομιμοποιεί με αυτό τον τρόπο την παραβίαση του ωραρίου για όσες ώρες απαιτούνται, δίνοντας, στην ουσία, ένα ξεροκόμματο. Αυτό σημαίνει εργασιακό μεσαίωνα με ανεξέλεγκτα ωράρια, ιδιαίτερα την αντιπυρική περίοδο, με ταυτόχρονη θεαματική μείωση των δαπανών για απασχόληση πέραν του ωραρίου».

Ο Χρ. Κατσώτης αναφέρθηκε ακόμα στην εισαγωγή και για τους εν ενεργεία πυροσβέστες της «προσωπικής διαφοράς» για τους μισθούς, όπως έχει κάνει και με τις συντάξεις, με αποτέλεσμα η διαφορά των νέων με τους παλιούς μισθούς να πλήττει τους χαμηλόβαθμους και τους νεοεισερχόμενους, και πρόσθεσε πως «υποστηρίζουμε σαν ΚΚΕ ότι πρέπει να υπάρξει αποδέσμευση του μισθού από το βαθμό και ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη σε όλες τις κατηγορίες και τα μισθολογικά κλιμάκια, με βάση τα χρόνια υπηρεσίας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης με όλο το λαό. Διεκδικήστε μέτρα ανακούφισης, ανάκτησης των απωλειών, ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Είμαστε, όμως, κατηγορηματικοί. Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού, απαιτείται πραγματική ρήξη. Αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με οργάνωση της παραγωγής σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες, με το λαό στην εξουσία».

Μιλώντας στους συνέδρους ο επικεφαλής της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών», Δ. Βλάχος, υπογράμμισε πως χρειάζονται αγώνες, κινητοποιήσεις, κλιμάκωση μέσα στην αντιπυρική περίοδο, που ποτέ δεν έγιναν. Είναι αναγκαία «η κοινή δράση μας και οι αγώνες με άλλους εργαζόμενους, γιατί πέρα από την αλληλεγγύη, αυτά που λέμε για την υποβάθμιση της υπηρεσίας μας, για την υποβάθμιση του συστήματος πυρασφάλειας, τους αφορούν άμεσα από πολλές πλευρές, γιατί τη δικιά τους ζωή και περιουσία καλούμαστε να προστατεύσουμε. Εδώ, απαιτείται να γίνει υπόθεση του λαϊκού κινήματος η αναβάθμιση της πυροπροστασίας και η επαρκής πυρασφάλεια της χώρας και του λαού».

Βασικά αιτήματα που θέτει η ΕΑΚΠ είναι, ανάμεσα στα άλλα, η αύξηση των κρατικών δαπανών για το Πυροσβεστικό Σώμα για την πλήρη κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, η ικανοποίηση των αιτημάτων των πυροσβεστών και η αναβάθμιση της πυρασφάλειας για το λαό, η κατάργηση των νομοθετικών διατάξεων (Π.Δ. 93/2014 και 13/2017) που ξεσπιτώνουν τους πυροσβέστες με μεταθέσεις και μετακινήσεις, η σύσταση νέου αξιοκρατικού κανονισμού μεταθέσεων, που ως προϋπόθεση θα έχει την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού με σταθερή σχέση εργασίας, για την κάλυψη όλων των πραγματικών κενών οργανικών θέσεων σε όλη τη χώρα, η μονιμοποίηση με σταθερές υπηρεσιακές σχέσεις όλων των 5ετούς θητείας και των εποχικών συμβασιούχων πυροσβεστών και όχι μόνο ενός μέρους τους, όπως και η κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να καλυφθούν οι πραγματικές κενές θέσεις του Πυροσβεστικού Σώματος και να στελεχωθούν επαρκώς οι υπηρεσίες του.

Κοινή σχεδόν ήταν η αρνητική διαπίστωση από τους ομιλητές, όσον αφορά τη συστηματική αποψίλωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, μέσα από τις συνεχείς αλλαγές του Εργατικού Δικαίου όπως και της κοινωνικοασφαλιστικής νομοθεσίας.

Ενδεικτικά, μεταξύ των όσων αναπτύχθηκαν σημειώνουμε:

Ο πρόεδρος της ΕΔΕ Χρ. Σεβαστίδης στον χαιρετισμό του επισήμανε ότι «οι "βέλτιστες πρακτικές" που εφαρμόζονται από την ΕΕ στα Εργασιακά δεν μπορούν να θεωρηθούν δυσμενές προνόμιο μόνο της Ελλάδας ή των άλλων οικονομικά καθυστερημένων κρατών - μελών. Αντίθετα, είναι διακηρυγμένος στόχος της ΕΕ για όλα τα κράτη - μέλη». Αναφέρθηκε μάλιστα, μεταξύ άλλων, στην αναθεώρηση του εργασιακού κώδικα στην Γαλλία, στο νόμο «Ελ Κομρί», στην ισχύ πλέον κατώτατου ωρομισθίου των 8,5 ευρώ στη Γερμανία, από το οποίο εξαιρούνται οι νέοι, οι εκπαιδευόμενοι και οι μακροχρόνια άνεργοι και για τους οποίους δεν ισχύει ούτε αυτό, στα 8 εκατ. ανθρώπων στη Βρετανία που δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης και στις συμβάσεις μηδενικών ωρών που τριπλασιάστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια...

Για το ότι δεν προχώρησαν μέχρι τώρα οι σχετικές αλλαγές για τη νομιμοποίηση της ανταπεργίας («lock out»), ο πρόεδρος της ΕΔΕ ανέφερε τη σχετική επάρκεια του οπλοστασίου των επιχειρήσεων. «Με δεδομένο ότι οι υφιστάμενοι νομοθετικοί περιορισμοί στο κατά τ' άλλα συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας οδηγούν στη δικαστική κήρυξη του παράνομου ή καταχρηστικού χαρακτήρα αυτής σε ποσοστό 90%, αλλά και με την επίκληση του άρθρου 656 ΑΚ που αποδίδει ισοδύναμα αποτελέσματα με αυτά της ανταπεργίας, το ζήτημα επί του παρόντος φαίνεται να μην έχει προέχουσα σημασία. Σύντομα, ωστόσο, θα τεθεί και πάλι στο τραπέζι». «Η πρόταση που ακούστηκε από πολλές πλευρές για κήρυξη απεργίας μόνο με ποσοστό άνω του 50% των εγγεγραμμένων εργαζομένων θα βάλει την οριστική ταφόπλακα στο δικαίωμα της απεργίας», συμπλήρωσε.

Αναφορά έγινε από τον δικαστή και στην άμεση αλλαγή του νόμου για τις ομαδικές απολύσεις, με την κατάργηση της εγκριτικής Υπουργικής Απόφασης και της διευκόλυνσης επί της ουσίας των απολύσεων. «Το Δικαστήριο της ΕΕ είχε ανοίξει το δρόμο, κρίνοντας "εκτός ευρωπαϊκού κεκτημένου" τη διοικητική προέγκριση των ομαδικών απολύσεων, ενώ και η εισαγγελική πρόταση πολύ καθαρά επισήμαινε ότι "είναι εξίσου σημαντικό να μειωθεί το σύνολο των παραγόντων που αποθαρρύνουν τις νέες επιχειρήσεις από το να πραγματοποιούν επενδύσεις"», πρόσθεσε.

Ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Δ. Τραυλός - Τζανετάτος, ειδικότερα για την απεργία και την ανταπεργία, σχολίασε τα τυπικά και άτυπα μέσα προστασίας που έχει ο εργοδότης. Αναφέρθηκε στην απλή απειλή του κλεισίματος μιας επιχείρησης και μεταφοράς της σε άλλη χώρα, που αρκεί και μόνο - όπως είπε - όχι μόνο να σταματήσει μία απεργία, αλλά να αποτρέψει και την προκήρυξή της. Ο καθηγητής τόνισε, επιπρόσθετα, ότι την απαγορευμένη ανταπεργία αντικαθιστά η στέρηση μισθού στους απεργούς ως λειτουργικό της ισοδύναμο, και μάλιστα δραστικότερο και κοινωνικά πιο «εύπεπτο».

Για τη «σταδιακή κατεδάφιση του δημόσιου χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης», ο πρόεδρος Πρωτοδικών Διοικητικών Δικαστηρίων και γγ της Ενωσης Διοικητικών δικαστών, Β. Φαϊτάς, «υπενθύμισε» τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 1993, όπου εγκρίθηκε η «Λευκή Βίβλος για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση». Επρόκειτο, όπως ανάφερε, για την κατευθυντήρια γραμμή που θα έπρεπε να ακολουθήσουν τα κράτη - μέλη και για την Κοινωνική Ασφάλιση. «Το κείμενο της "Λευκής Βίβλου" ήταν καθοριστικό για την Κοινωνική Ασφάλιση, γιατί όσα εκεί τέθηκαν ως στρατηγικές στοχεύσεις είναι όσα ακολούθησαν», πρόσθεσε.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: «Αποδεικνύεται ότι και τα σημερινά μέτρα στην Κοινωνική Ασφάλιση, όπως αποτυπώνονται και στα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους τους, μέχρι και το νέο Ασφαλιστικό, έχουν προαποφασιστεί και αρχίσει να υλοποιούνται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αυτό που είναι αληθές είναι ότι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα η θέσπιση τέτοιων μέτρων επιταχύνθηκε». Επιπρόσθετα, ο δικαστής ανέφερε ότι τα σημερινά μέτρα στην Κοινωνική Ασφάλιση, π.χ. το νέο Ασφαλιστικό, δεν είναι ελληνικής έμπνευσης. Βασίζονται στον προαναφερόμενο στρατηγικό σχεδιασμό της ΕΕ εδώ και 25 χρόνια.

Ο ομιλητής ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το ελληνικό κράτος διαχρονικά παρακρατούσε κατά τρόπο συστηματικό σημαντικό μέρος της οφειλόμενης χρηματοδότησης των Ταμείων, αλλά και των κρατικών νοσοκομείων. Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα το πώς απαξιώθηκαν τα Ταμεία την περίοδο 1951 - 1975, επισημαίνοντας ότι «η μεγαλύτερη απώλεια υπήρξε τα δύο τελευταία χρόνια της δικτατορίας. Το επιτόκιο ήταν ήδη από το έτος 1955 σταθεροποιημένο στο 4%, ο πληθωρισμός όμως το έτος 1973 ανήλθε σε 15,5% και το έτος 1974 σκαρφάλωσε στο 26,8%. Μόνο τα δύο αυτά έτη χάθηκε το 1/3 των πλεονασμάτων των Ταμείων. Κι αυτή ήταν μόνο η θετική ζημία, διότι υπήρξαν και διαφυγόντα κέρδη, μιας και τα Ταμεία δεν επιτρεπόταν να επενδύσουν σε ομόλογα του Δημοσίου τα οποία τότε είχαν ιδιαίτερα ψηλά επιτόκια. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1990. Ακολούθως, με διάφορους νόμους επιτράπηκε στα Ασφαλιστικά Ταμεία να επενδύουν μέχρι το 20% (και στη συνέχεια το 23%) των διαθεσίμων τους σε μετοχές και ακίνητα. Το αποτέλεσμα της επένδυσης αυτής είναι οι γνωστές σε όλους ζημιές των Ασφαλιστικών Ταμείων στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999 - 2002, οι οποίες ξεπέρασαν τα 3,5 δισ. ευρώ, η δε κατάσταση αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά στις περιπτώσεις έκδοσης των λεγόμενων "δομημένων ομολόγων". Νέες απώλειες δισ. ευρώ υπέστησαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία από το "κούρεμα" των ελληνικών ομολόγων (PSI)». Πρόσθεσε επίσης ότι είναι αδιαμφισβήτητη η διαχρονική έλλειψη ελέγχων των εργοδοτών και η γενικευμένη ανασφάλιστη εργασία.

Ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Αρις Καζάκος, υπογράμμισε ότι σε κρίσιμα θέματα εργατικών διαφορών φαίνεται να κερδίζει το πάνω χέρι η σχολαστική δικονομία και να υποτιμάται το ουσιαστικό Εργατικό Δίκαιο, γεγονός που αποβαίνει εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τέλος, έγινε αναφορά στην αντικατάσταση των σταθερών σχέσεων εργασίας από τις επισφαλείς, π.χ. ευέλικτες μορφές που λειτουργούν σε βάρος των εργαζομένων.