Η παραπέρα κλιμάκωση των σαρωτικών μέτρων της αντιλαϊκής πολιτικής στον τομέα των λεγόμενων διαρθρωτικών αλλαγών και η επιβολή μιας πολιτικής λιτότητας που θα έχει μακροχρόνια χαρακτηριστικά, είναι για την Τράπεζα της Ελλάδας η ασφαλής διέξοδος του κεφαλαίου από τη φάση της κρίσης. Κάνοντας φανερό ότι ΕΕ, πλουτοκρατία και κυβερνήσεις έχουν προδιαγράψει τα όλο και πιο αντιλαϊκά χαρακτηριστικά της οικονομικής πολιτικής των επόμενων χρόνων, η Τράπεζα Ελλάδας μιλάει για «αβεβαιότητες» και «πρωτοφανείς εξελίξεις» απέναντι στις οποίες θα πρέπει να επιδειχθεί υπευθυνότητα ...από όλους. Η αποδυνάμωση των εισοδημάτων έρχεται να ενισχυθεί από την εκτίναξη της επίσημης ανεργίας, τη μείωση ακόμη και των ονομαστικών μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, από τις νέες τρανταχτές ανατιμήσεις στο ΦΠΑ και τους άλλους ειδικούς φόρους που έρχονται να ενισχύσουν το κύμα της ακρίβειας στα εμπορεύματα λαϊκής κατανάλωσης. Οι παραπάνω «εκτιμήσεις» περιέχονται στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για τη «νομισματική πολιτική 2009 - 2010» που επιδόθηκε χτες στη Βουλή και την κυβέρνηση, όπου σημειώνονται οι αβεβαιότητας της πλουτοκρατίας για το βαθμό αποτελεσματικότητας των «πακέτων» που ανακοίνωσε και ήδη εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στα ζητήματα της διατηρήσιμης μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων και της εξασφάλισης όρων για την ανάπτυξη του ΑΕΠ, στην Εκθεση σημειώνεται ότι «κορυφαία προτεραιότητα μιας στρατηγικής εξόδου από την κρίση πρέπει να είναι η αποκατάσταση της βιωσιμότητας των δημόσιων οικονομικών μέσω της δημιουργίας σημαντικών πρωτογενών πλεονασμάτων για μια μεγάλη χρονική περίοδο». Βέβαια, αν αναζητήσει κανείς τι ακριβώς ζητείται με αυτήν τη διατύπωση, εύκολα διαπιστώνει ότι στόχος και πάλι είναι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αφού, όπως σημειώνεται, απαιτείται «μείωση των πρωτογενών δαπανών και ειδικότερα των δαπανών προσωπικού, των λειτουργικών δαπανών και των δαπανών κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας». Αλλωστε, στη συνέχεια υπάρχει και εξειδίκευση, με αναφορές στο «ευρύ φάσμα δράσεων» που πρέπει να προωθηθούν. Ανάμεσά τους:

• «Δραστική μείωση του δημόσιου χρέους.
• Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου χάραξης και εφαρμογής της δημοσιονομικής πολιτικής.
• Αναμόρφωση των συνταξιοδοτικών συστημάτων.
• Ελεγχο των δαπανών Υγείας.
• Περιορισμό του ρυθμού αύξησης των λοιπών πρωτογενών δαπανών.
• Διεύρυνση της φορολογικής βάσης».

Αλλά ο λογαριασμός δε σταματάει εδώ. «Από εκεί και πέρα», τονίζεται στην έκθεση «είναι φανερό ότι για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, τη βελτίωση των συνθηκών παραγωγής και τελικά την αύξηση του δυνητικού ρυθμού ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα χρειάζονται σήμερα βαθιές και εκτεταμένες αλλαγές διάρκειας». Λόγος γίνεται για τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές, με πρώτη και ...χειρότερη αυτή που θα στοχεύει «να μειώσουν άμεσα το μοναδιαίο κόστος παραγωγής και θα ανακόψουν την απώλεια ανταγωνιστικότητας κόστους - τιμών», πράγμα που με άλλα λόγια σημαίνει την ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την παραπέρα συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος. Παράλληλα, σημειώνεται η ανάγκη βίαιης προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στα δεδομένα που προκαλεί η «παγκοσμιοποίηση» και η απελευθέρωση των αγορών και προτείνεται «η διαμόρφωση μιας νέας διάρθρωσης της εγχώριας παραγωγής, ικανής να ανταποκριθεί στην εγχώρια και την εξωτερική ζήτηση του 2015 και όχι του 1970 ή έστω του 1990».

Στην έκθεση, πάντως, επισημαίνεται ότι η «τελική επίδραση των δημοσιονομικών μέτρων στη διαμόρφωση του δημοσίου ελλείμματος και στην εξέλιξη της οικονομικής δραστηριότητας θα εξαρτηθεί από την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής τους αλλά και από τα μέτρα διαρθρωτικής πολιτικής που προβλέπονται και πρέπει να ληφθούν και εφαρμοστούν το ταχύτερο». Χωρίς περιστροφές επισημαίνουν ακόμη ότι τα μόλις πρόσφατα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι παρά μόνον η αρχή όσων έχουν δρομολογηθεί: «Η οικονομική πολιτική που έχει εξαγγελθεί είναι η απαρχή αυτής της μεγάλης προσπάθειας που απαιτείται»... Ταυτόχρονα, ετοιμάζονται και τα μέτρα κρατικής ενίσχυσης για τις μερίδες της πλουτοκρατίας, δίνοντας έμφαση στην «ανάγκη στήριξης της ανάκαμψης με διαρθρωτικού χαρακτήρα πολιτικές, με τις οποίες θα επιδιώκεται η ουσιαστική ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η σταθερή βελτίωση των συνθηκών παραγωγής και του αναπτυξιακού προτύπου».

Στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας σημειώνονται και τα παρακάτω:

• Μισθοί - συντάξεις: Για το 2010 βλέπουν τις μέσες ακαθάριστες αποδοχές στο σύνολο της οικονομίας να υποχωρούν σε ονομαστικούς όρους κατά 0,9%, πτώση που όπως οι ίδιοι σημειώνουν συμβαίνει για πρώτη φορά την τελευταία 35ετία! Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν κάνοντας την υπόθεση εργασίας ότι οι συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα θα «καταλήξουν σε αυξήσεις της τάξης του 1%».
• Ανεργία: Τα ακόμη χειρότερα προδιαγράφονται και στην εξέλιξη της επίσημης ανεργίας, εκτιμώντας ότι η «μείωση της απασχόλησης θα συνεχιστεί το 2010, με ρυθμό ανάλογο εκείνου του 2009 ή και μεγαλύτερο, ανάλογα και με την εξέλιξη της οικονομικής δραστηριότητας.
• Πληθωρισμός: Η εφαρμοζόμενη πολιτική φέρνει και νέο ακόμη μεγαλύτερο κύμα ακρίβειας στην γκάμα των εμπορευμάτων λαϊκής κατανάλωσης. Η Τράπεζα της Ελλάδας βλέπει τον επίσημο πληθωρισμό για το 2010 να διαμορφώνεται «γύρω στο 3%» και αυτό με την προϋπόθεση ότι «μέρος της αύξησης της έμμεσης φορολογίας δεν μετακυλιστεί στις τιμές»...
• ΑΕΠ: Βλέπουν παραπέρα υποχώρηση της τάξης του 2% και για το 2010, επισημαίνοντας ότι κάθε πρόβλεψη «χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας».
• Προβάλλοντας τις απόψεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, κάνουν λόγο για υστέρηση της παραγωγικότητας την οποία και αποδίδουν στην «έλλειψη κατάλληλων κινήτρων» και αναφέρονται συγκεκριμένα στην «περιορισμένη σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα».
• Τράπεζες: Στο ασύλληπτο μέγεθος του 1 τρισ. ευρώ διαμορφώνεται η τζάμπα χρηματοδότηση που διοχέτευσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις τράπεζες της ευρωζώνης, για να φτάσει (στοιχεία Ιούλη 2009) στο 10% του ΑΕΠ που παράχθηκε στην ευρωζώνη. Κομμάτι από τα κεφάλαια αυτά πήγε για τη στήριξη του ντόπιου τραπεζικού κεφαλαίου. Η Τράπεζα της Ελλάδας επισημαίνει τις μεγάλες ανάγκες των τραπεζών για «κεφάλαια και ρευστότητα».

«Βρέξει - χιονίσει», οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιμένουν στη βασική τους επιδίωξη, τη λήψη περισσότερων και ακόμη σκληρότερων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, πέρα από αυτά που ήδη έχουν ληφθεί. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, με χτεσινή του δήλωση, παρεμβαίνει για να εκμεταλλευτεί προς αυτήν την κατεύθυνση τις τρέχουσες εξελίξεις στην οικονομία, αλλά και την κυβερνητική προπαγάνδα περί της χορήγησης ή μη «βοήθειας» από την ΕΕ και της ενδεχόμενης προσφυγής στο ΔΝΤ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για να επαναλάβει ότι «πρέπει μόνοι μας και για δικό μας όφελος να κάνουμε όλες τις αλλαγές που συνεχώς αναβάλαμε - στους θεσμούς, στην οικονομία, στην κοινωνία μας».

Ο Δ. Δασκαλόπουλος εκτιμά ότι ακόμη και να δοθεί βοήθεια, αυτή απλά θα απαλύνει το πρόβλημα, ενώ «θα συνοδεύεται από πολύ αυστηρούς όρους και πολύ αυστηρή επιτήρηση». Παράλληλα και σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβερνητική «γραμμή», δηλώνει ότι η συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ αποτελεί «το ισχυρότερο εθνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης» και η έξοδος της χώρας θα ισοδυναμούσε με «οικονομική και κοινωνική κατεδάφιση». Για τους μεγαλοβιομήχανους, είναι «εφιαλτική» αυτή η προοπτική, όπως και η «πολιτική μας απομόνωση από τους Ευρωπαίους εταίρους μας» και θεωρεί «χρέος» της πολιτικής ηγεσίας και των «εθνικά υπεύθυνων φορέων» να μην επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο.

Και είναι γεγονός ότι με την ΕΕ συνολικά και μετά με τη ζώνη του ευρώ, το μεγάλο ντόπιο κεφάλαιο «έφαγε μέχρι σκασμού», ευνοούμενο από την πολιτική που οδήγησε στη μεγαλύτερη φτώχεια την πλειοψηφία του λαού και στα σημερινά σκληρά μέτρα. Είναι φυσικό να υπερασπίζεται αυτήν την κατάσταση και είναι υπέρ του δέοντος ευχαριστημένο με την πρώτη φάση των μέτρων εξαθλίωσης, επιμένοντας και ελπίζοντας σε νέα δέσμη, ακόμη χειρότερων μέτρων. Είναι ξεκάθαρο πια, ότι με τα μονοπώλια, την ΕΕ, τον ΣΕΒ, μόνο χειρότερα περιμένουν το λαό, που πρέπει να αντιπαραθέσει στο «μαύρο» τους μέτωπο τον αντιμονοπωλιακό αγώνα με προοπτική τη λαϊκή οικονομία και εξουσία.