ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 23 Νοέμβρη 2006
Σελ. /32
Αστοχίες...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Νομίζω ότι οι Ελληνες υπερβολικά έντονα αισθάνονται το πραγματικό νόημα του περιεχομένου της Δημοκρατίας (...). Και μάλλον, αν επιτρέπετε, ήθελα να εκμεταλλευθώ τη δυνατότητα για κάποια προώθηση, για κάποια διαφήμιση, γιατί σήμερα θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά η μετάφραση του βιβλίου μου "Η πορεία και ο δρόμος προς τη Δημοκρατία"». Το απόσπασμα είναι απ' τη δήλωση του Προέδρου της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους, μετά τη χτεσινή συνάντησή του με τον Ελληνα ομόλογό του. Αφήνουμε ασχολίαστη την - τουλάχιστον άστοχη - εκμετάλλευση της συνάντησης με τον Κ. Παπούλια για διαφήμιση του βιβλίου του. Προτιμότερο να σχολιάσουμε την... αστοχία του τίτλου του. Σε ποια δημοκρατία αναφέρεται ο κ. Κλάους; Στη χώρα του κηρύχτηκε παράνομη η δράση της Κομμουνιστικής Νεολαίας, επειδή σκοπεύει στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής! Και επιπλέον, εξετάζεται από τη Γερουσία η νομιμότητα δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας - Μοραβίας! Η Τσεχία εκτροχιάστηκε χρόνια πριν από την πορεία της πραγματικής δημοκρατίας και κινείται πια στην τροχιά της «δημοκρατικής» δικτατορίας του κεφαλαίου. Σ' ένα μόνο έχει δίκιο ο κ. Κλάους. Οι Ελληνες εργαζόμενοι «αισθάνονται το πραγματικό νόημα του περιεχομένου της δημοκρατίας». Γι' αυτό και στέκονται αλληλέγγυοι με τους διωκόμενους νεολαίους κομμουνιστές της Τσεχίας.

«Κοινοί στόχοι»...

«Κοινούς στόχους και οράματα» μοιράζονται η Ελλάδα και η Τσεχία, που αφορούν σε «κοινωνίες όπου θα επικρατεί η οικονομική ανάπτυξη συνδυασμένη με την κοινωνική δικαιοσύνη και τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού», σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους, που πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας. Ωστόσο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι στην Τσεχία διώκεται η Κομμουνιστική Νεολαία, η δράση της οποίας ήδη απαγορεύτηκε, επειδή στους σκοπούς της περιλαμβάνει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, κάτι απολύτως συμβατό με το «κοινωνικά δίκαιο», ενώ η Γερουσία αποφάσισε να εξεταστεί και η νομιμότητα δράσης τού εκεί Κομμουνιστικού Κόμματος. Και μπορεί, βέβαια, οι εξελίξεις αυτές να είναι σύμφωνες με τον προωθούμενο, στις σημερινές συνθήκες, ευρωενωσιακό «πολιτισμό» των σύγχρονων «κομμουνιστοφάγων», αλλά βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, που δεν μπορεί να υφίσταται, καταργώντας στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες.

Υποκατάσταση της υποχρέωσης

Δυο χειρουργικές κλινικές ανακαινίστηκαν στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο «Αγλαϊα Κυριακού» με δωρεά στη μνήμη της παιδιάτρου Ευαγγελίας Χριστοδουλάκου, ενώ ο εξοπλισμός ήταν προσφορά του Σωματείου «Φίλοι Κοινωνικής Παιδιατρικής. Η ανοιχτή Αγκαλιά».

Οι προσφορές εκφράζουν τις ευγενικές προθέσεις και το σεβασμό στη μνήμη εκείνων που έφυγαν, και γι' αυτό είναι ευπρόσδεκτες. Με αφορμή αυτή την προσφορά, όμως, ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος, που εγκαινίασε τις ανακαινισμένες κλίνες, εξύμνησε τις χορηγίες, οι οποίες δε γίνονται πάντοτε άδολα, ενώ έχουν εξελιχθεί σε ολόκληρη επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. «Από μόνη της η Πολιτεία δεν μπορεί», είπε ο Δ. Αβραμόπουλος, προσκαλώντας και τον ιδιωτικό τομέα να συνεισφέρει στην «πιο κρίσιμη και ευαίσθητη σχέση», όπως είναι οι χορηγίες. Κι εδώ βρίσκεται το κύριο πρόβλημα, αφού η προσφορά δωρεάν, σύγχρονων και αναβαθμισμένων υπηρεσιών σε όλο τον πληθυσμό - και πρωτίστως στα παιδιά - είναι υποχρέωση του κράτους και δεν μπορεί να υποκατασταθεί από χορηγίες ή δωρεές...

Χρόνια τα προβλήματα

Πάντως και πέρυσι (15 Δεκέμβρη 2005) στο «Αγλαΐα Κυριακού» εγκαινιάστηκε απ' τον τέως υπουργό Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη η ανακαινισμένη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού με χορηγία ολλανδικής ασφαλιστικής εταιρείας. Και ο προκάτοχος του Δημήτρη Αβραμόπουλου εξύμνησε κι εκείνος την «υπεύθυνη συμπεριφορά της εταιρείας προς το κοινωνικό σύνολο».

Ομως, παρά τις προσφορές, τα χρόνια προβλήματα του νοσοκομείου παραμένουν, ενώ τα ετήσια κέρδη των ασφαλιστικών εταιρειών αυξάνονται αλματωδώς. Οι ελλείψεις μόνιμων γιατρών στο «Αγλαΐα Κυριακού» φτάνουν κοντά στο 50% των οργανικών θέσεων, ενώ είναι κενές πάνω απ' το 35% των οργανικών θέσεων του υπόλοιπου προσωπικού και ιδιαίτερα του νοσηλευτικού.

«Οχι στη διπλοβάρδια του νοσηλευτικού προσωπικού, άμεσες προσλήψεις εδώ και τώρα» και «Οχι στο κλείσιμο των μαγειρείων. Εξω το cetering απ' το νοσοκομείο», έγραψαν σε πανό οι εργαζόμενοι στην είσοδο του νοσοκομείου. Ομως γι' αυτά δεν είπε τίποτε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Και τι να έλεγε, άλλωστε, καθώς, υλοποιώντας την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, είναι υποχρεωμένος να σφίξει ο ίδιος τη θηλιά του οικονομικού στραγγαλισμού των νοσοκομείων.


Τα... μεμονωμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ... ΟΙ επιδόσεις της Ελληνικής Αστυνομίας. Κατάφερε, μετά από τόσες μέρες, να ταυτοποιήσει και να συντάξει κατάλογο με εννέα αστυνομικούς, οι οποίοι ευθύνονται για τον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη!

Εμείς τώρα τι να υποθέσουμε; Οτι δυσκολεύονται να εντοπίσουν τις ταυτότητες των ίδιων των δικών τους κουκουλοφόρων; 'Η μήπως ότι δε γνώριζαν ποιους είχαν επιφορτίσει με τον συγκεκριμένο ρόλο και καθήκοντα;

Προφανώς η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο πράγματα: 'Η είναι ανίκανοι ή προσπαθούν να τα κουκουλώσουν. Ας διαλέξουν...

Επίσης, αυτός ο αστυνομικός υποδιευθυντής που ήταν παρών στο επεισόδιο, γιατί βαρύνεται μόνον με ανεπαρκή επίβλεψη των κατωτέρων του; Δε χρειάζεται και τεράστιες ικανότητες για να καταλάβει κανείς πως, όταν αστυνομικοί χτυπούν κάποιον παρουσία ανωτέρου τους, έχουν το λιγότερο λάβει την έγκρισή του.

Γενικώς, πάντως, είναι φανερό, ότι όλοι προσπαθούν να «θαφτεί» η ουσία του προβλήματος και να εμφανιστεί ως ένα μεμονωμένο κρούσμα από κάποιους «θερμόαιμους».

Η ηγεσία της Αστυνομίας, συνεπικουρούμενη κι από συνδικαλιστές αστυνομικούς, θέλει να μας πείσει, ότι το έκαναν κάποιοι «κακοί» αστυνομικοί, ενώ δεν υπάρχει γενική κατεύθυνση για ανάλογη δράση και συμπεριφορές.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να τεκμηριώσει ότι ...άλλες ήταν οι εντολές του υπουργού και αλλιώς τις εφάρμοσαν οι διοικούντες την Αστυνομία. Λες και το περιστατικό είναι ...μοναδικό και εξαίρεση.

Το ΠΑΣΟΚ πάλι προσπαθεί να υποστηρίξει ότι τέτοια πράγματα τα κάνουν μόνον τα «ΜΑΤ και το παρακράτος της Δεξιάς», λες και τον καιρό που κυβερνούσαν αυτοί δεν υπήρχαν μηχανισμοί προβοκατόρων και οι ασφαλίτες ήταν ...υποδείγματα ευγένειας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δυστυχώς για όλους τους, δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν. Αλλωστε, όποιος επισκεφθεί αστυνομικό τμήμα του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας, θα δει περισσότερους αστυνομικούς με εμφάνιση και περιβολή που παραπέμπουν ευθέως στους «γνωστούς - αγνώστους», παρά ένστολους...

Νέες περιπέτειες για το λιβανικό λαό

Οι πολιτικές ισορροπίες σείονται και πάλι στο Λίβανο. Η δολοφονία του υπουργού Βιομηχανίας λειτούργησε, απλώς, ως σταγόνα σε θάλασσα, ήδη, τρικυμισμένη. Πρόκειται για την 5η, την τελευταία διετία, πολιτική δολοφονία, αρχίζοντας από αυτήν του πρώην πρωθυπουργού, Ραφίκ Χαρίρι. Η δολοφονία Χαρίρι χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός άσκησης ασφυκτικών πιέσεων από ΗΠΑ, Γαλλία και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να αποχωρήσει ο συριακός στρατός από το Λίβανο, αφού η Δαμασκός «σκιαγραφήθηκε» ως «ηθικός αυτουργός». Η ενίσχυση πολιτικών δυνάμεων φίλα προσκείμενων στις ΗΠΑ, όπως το κόμμα του υιού Χαρίρι ή ο οψίμως ανανήψας πρώην φιλοσύρος, Δρούζος Ουαλίντ Τζουμπλάντ, ήταν προδιαγεγραμμένη εξέλιξη στις εκλογές που ακολούθησαν, στη βάση του αντιδραστικού εκλογικού συστήματος με γνώμονα την πληθυσμιακή ποσόστωση θρησκευμάτων και σεκτών (και, μάλιστα, με αριθμητικά στοιχεία περασμένων δεκαετιών).

Η «επανάσταση των Κέδρων» πανηγυρίστηκε δεόντως από όσους την επιδίωξαν εκτιμώντας ότι μια «φιλο-αμερικανική» κυβέρνηση στη Βηρυτό θα διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στο στόχο της προώθησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της «Ευρείας Μέσης Ανατολής». Αλλωστε, δεν ήταν η πρώτη, και όπως φαίνεται ούτε η τελευταία φορά, που ο Λίβανος μετατρεπόταν σε πεδίο αναμέτρησης ξένων δυνάμεων και συμφερόντων. Η αδυναμία της νέας κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις ανάγκες του λιβανικού λαού έγινε αισθητή εξαρχής. Στη δυσαρέσκεια προστέθηκε η βάρβαρη ισραηλινή εισβολή του περασμένου καλοκαιριού, με πρόσχημα τη σύλληψη 3 Ισραηλινών στρατιωτών από τη «Χεζμπολάχ».

Επί ένα μήνα, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε και κυριολεκτικά ισοπέδωνε το Λίβανο, με τη συνένοχη σιωπή των διεθνών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια εισβολή που είχε ως εμφανή στόχο να εξαφανίσει τις δυνάμεις εκείνες, που, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο και πιθανώς με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες η κάθε μία, αντιτίθονταν στα σχέδια για την «ευρεία Μέση Ανατολή». Οι επιχειρήσεις τερματίστηκαν, αλλά ακολούθησε η επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που σήμερα έχουν αποκλείσει ναυτικά τη χώρα. Στο νέο αυτό τοπίο, οι δυνάμεις που αντιστάθηκαν αύξησαν τα ποσοστά της λαϊκής τους επιρροής, π.χ., η «Χεζμπολάχ», και άρχισαν να πιέζουν για αναδιανομή της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Στην ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα, ήρθε να προστεθεί η δολοφονία Τζεμαγέλ, για να ωθήσει και πάλι την κατάσταση στα άκρα. Και αυτή τη φορά, όπως και στις προηγούμενες δολοφονίες, είναι αδύνατο να πει κανείς ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός, κοινός τόπος, ωστόσο, είναι η λέξη προβοκάτσια.

Το βέβαιο, όμως, είναι ότι οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τις δολοφονίες αυτές επιδιώκουν με απροκάλυπτο τρόπο την κλιμάκωση των ενδοκοινοτικών εντάσεων στο Λίβανο, ακόμη και την εξώθησή της σε εμφύλια σύρραξη ή κατακερματισμό του Λιβάνου. Το βέβαιο, επίσης, είναι ότι ο μεγάλος χαμένος της παρούσας αποσταθεροποίησης είναι ο λιβανικός λαός, που φυσικά και θα είναι ο μοναδικός που θα πληρώσει το τίμημα - ενώ, αντίθετα, θα έπρεπε να είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την τύχη της χώρας του και το μέλλον του, όπως όλοι οι λαοί - και μοιάζει να αξιοποιείται ως κομπάρσος σε ένα «παιχνίδι», που ξεπερνά κατά πολύ τα λιβανικά σύνορα.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ