Πέμπτη 23 Νοέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Νέες περιπέτειες για το λιβανικό λαό

Οι πολιτικές ισορροπίες σείονται και πάλι στο Λίβανο. Η δολοφονία του υπουργού Βιομηχανίας λειτούργησε, απλώς, ως σταγόνα σε θάλασσα, ήδη, τρικυμισμένη. Πρόκειται για την 5η, την τελευταία διετία, πολιτική δολοφονία, αρχίζοντας από αυτήν του πρώην πρωθυπουργού, Ραφίκ Χαρίρι. Η δολοφονία Χαρίρι χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός άσκησης ασφυκτικών πιέσεων από ΗΠΑ, Γαλλία και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να αποχωρήσει ο συριακός στρατός από το Λίβανο, αφού η Δαμασκός «σκιαγραφήθηκε» ως «ηθικός αυτουργός». Η ενίσχυση πολιτικών δυνάμεων φίλα προσκείμενων στις ΗΠΑ, όπως το κόμμα του υιού Χαρίρι ή ο οψίμως ανανήψας πρώην φιλοσύρος, Δρούζος Ουαλίντ Τζουμπλάντ, ήταν προδιαγεγραμμένη εξέλιξη στις εκλογές που ακολούθησαν, στη βάση του αντιδραστικού εκλογικού συστήματος με γνώμονα την πληθυσμιακή ποσόστωση θρησκευμάτων και σεκτών (και, μάλιστα, με αριθμητικά στοιχεία περασμένων δεκαετιών).

Η «επανάσταση των Κέδρων» πανηγυρίστηκε δεόντως από όσους την επιδίωξαν εκτιμώντας ότι μια «φιλο-αμερικανική» κυβέρνηση στη Βηρυτό θα διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στο στόχο της προώθησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της «Ευρείας Μέσης Ανατολής». Αλλωστε, δεν ήταν η πρώτη, και όπως φαίνεται ούτε η τελευταία φορά, που ο Λίβανος μετατρεπόταν σε πεδίο αναμέτρησης ξένων δυνάμεων και συμφερόντων. Η αδυναμία της νέας κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις ανάγκες του λιβανικού λαού έγινε αισθητή εξαρχής. Στη δυσαρέσκεια προστέθηκε η βάρβαρη ισραηλινή εισβολή του περασμένου καλοκαιριού, με πρόσχημα τη σύλληψη 3 Ισραηλινών στρατιωτών από τη «Χεζμπολάχ».

Επί ένα μήνα, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε και κυριολεκτικά ισοπέδωνε το Λίβανο, με τη συνένοχη σιωπή των διεθνών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια εισβολή που είχε ως εμφανή στόχο να εξαφανίσει τις δυνάμεις εκείνες, που, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο και πιθανώς με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες η κάθε μία, αντιτίθονταν στα σχέδια για την «ευρεία Μέση Ανατολή». Οι επιχειρήσεις τερματίστηκαν, αλλά ακολούθησε η επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που σήμερα έχουν αποκλείσει ναυτικά τη χώρα. Στο νέο αυτό τοπίο, οι δυνάμεις που αντιστάθηκαν αύξησαν τα ποσοστά της λαϊκής τους επιρροής, π.χ., η «Χεζμπολάχ», και άρχισαν να πιέζουν για αναδιανομή της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Στην ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα, ήρθε να προστεθεί η δολοφονία Τζεμαγέλ, για να ωθήσει και πάλι την κατάσταση στα άκρα. Και αυτή τη φορά, όπως και στις προηγούμενες δολοφονίες, είναι αδύνατο να πει κανείς ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός, κοινός τόπος, ωστόσο, είναι η λέξη προβοκάτσια.

Το βέβαιο, όμως, είναι ότι οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τις δολοφονίες αυτές επιδιώκουν με απροκάλυπτο τρόπο την κλιμάκωση των ενδοκοινοτικών εντάσεων στο Λίβανο, ακόμη και την εξώθησή της σε εμφύλια σύρραξη ή κατακερματισμό του Λιβάνου. Το βέβαιο, επίσης, είναι ότι ο μεγάλος χαμένος της παρούσας αποσταθεροποίησης είναι ο λιβανικός λαός, που φυσικά και θα είναι ο μοναδικός που θα πληρώσει το τίμημα - ενώ, αντίθετα, θα έπρεπε να είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την τύχη της χώρας του και το μέλλον του, όπως όλοι οι λαοί - και μοιάζει να αξιοποιείται ως κομπάρσος σε ένα «παιχνίδι», που ξεπερνά κατά πολύ τα λιβανικά σύνορα.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ