Μνήμες, αγώνες, νιάτα, συγκίνηση πλημμυρίζουν τον επισκέπτη του χώρου του Φεστιβάλ πριν ακόμα μπει στην πολιτεία της ΚΝΕ, αντικρίζοντας το πολύχρωμο και καλαίσθητο, όπως έχει διαμορφωθεί, χώρο. Πόσες και πόσες χιλιάδες κομμουνιστές και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, νέοι κάποτε και σήμερα μπορεί και ασπρομάλληδες, πόσες χιλιάδες νεολαίοι της σημερινής ΚΝΕ δεν έχουν αγωνιστεί, δεν έχουν χύσει ιδρώτα, μέρες και νύχτες για να στήσουν και καταξιώσουν το Φεστιβάλ της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, σαν ένα χρονιάτικο θεσμό με τη διαφορετική πρόταση των νέων κομμουνιστών. Πόσοι και πόσες, νεολαίοι μα και άλλοι φίλοι και οπαδοί, εργαζόμενοι, οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, καλλιτέχνες και άλλοι, με δουλιά και μεράκι, με τις ιδέες τους, συντελούν ώστε να γίνει συνείδηση, όχι μόνο των νέων αλλά όλων των αγωνιστών, κάθε προοδευτικού ανθρώπου σαν ένας θεσμός, πια, πολιτιστικής και πολιτικής δημιουργίας, ένας θεσμός πολιτικής παρέμβασης της νεολαίας της χώρας μας στα δρώμενα της ελληνικής κοινωνίας. Ολα τούτα έρχονται στη σκέψη του επισκέπτη του Φεστιβάλ καθώς περιμένει να αντικρίσει το καινούριο που φέρνει το φετινό 26ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

Το μήνυμα προβάλλεται καθαρά και μπορεί να το διαβάσει καθένας από την είσοδο: «Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ». Κι αφού κουβέντα γίνεται για τη νεολαία της χώρας μας «Ο αγώνας για τη μόρφωση είναι αγώνας για τη ζωή. Κανένας συμβιβασμός. Συνεχίζουμε!» Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, πάντα οι κομμουνιστές θεωρούσαν τον αγώνα για μόρφωση συστατικό στοιχείο του αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, για την κοινωνική προκοπή. Κι αυτόν τον αγώνα συνεχίζουμε!

Και, επειδή ο αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι συλλογικός, ενιαίος για όλη τη νεολαία και το λαό, για να είναι αποτελεσματικός, τα παιδιά της ΚΝΕ φρόντισαν να μας το θυμίσουν προβάλλοντας στο περίπτερό τους το... κάλεσμα του ποιητή της Επανάστασης, του Βλ. Μαγιακόφσκι: «Ακούστε σύντροφοι! Αδέλφια κοιτάτε! Αλί στους ξεμοναχιασμένους, διδαχθείτε από μας. Μαζί ξεσηκωθείτε! Με το Κόμμα χτυπάτε σαν γροθιά...».

Ολη η ιστορία λοιπόν της ΚΝΕ δεν είναι παρά ένας συνεχής αγώνας αφύπνισης της νεολαίας, για ένα καλύτερο μέλλον, το μέλλον το δικό της. Αλλωστε, το γράφουν στο περίπτερό τους -ένα περίπτερο που δεσπόζει, και μέσα από τα ταμπλό ξεδιπλώνει στιγμές από την ιστορία της ΚΝΕ- όπως το λέει ο Ποιητής του λαού μας, ο Γιάννης Ρίτσος: «Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά...». Γιατί είναι η νεολαία του ΚΚΕ, η νεολαία της Επανάστασης που έρχεται, αργά ή γρήγορα. Το σύνθημα, λοιπόν: «Οργανώσου στην ΚΝΕ» δείχνει το δρόμο για τη νεολαία μας...

Απέναντι, ακριβώς, από το περίπτερο ΚΝΕ - «Οδηγητής», από την κεντρική εξέδρα έρχεται να «δέσει» το σύνθημα του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ: «Ο αγώνας έχει προοπτική με ΚΚΕ ισχυρό -Μέτωπο Λαϊκό». Ομως οι νεολαίοι της ΚΝΕ έχουν πολλές εκπλήξεις για τον επισκέπτη. Αρκεί μια επίσκεψη σ' όλους τους χώρους και θα αντικρίσει μια ολόκληρη πολιτεία αφιερωμένη στα προβλήματα της νεολαίας, στο σήμερα και την προοπτική τους. Αφιερωμένη στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία, σ' όλους τους εργαζόμενους. Μια πολιτεία που προβάλλει τη λύση και τη διέξοδο, μια πολιτεία αφιερωμένη στον πολιτισμό, με χώρους πολιτιστικών εκδηλώσεων, πολιτικών συζητήσεων, ψυχαγωγίας που κρατά μέχρι αργά πέρα από τα μεσάνυχτα με την αθρόα συμμετοχή καλλιτεχνών που ήρθαν να συναντήσουν τα παιδιά της ΚΝΕ.

Από το χώρο του Φεστιβάλ δε θα μπορούσε να λείπουν περίπτερα που αναφέρονται στον Αθλητισμό που εμπορευματοποιείται από τις πολυεθνικές, που «κόβουν το νήμα στο άθλημα της κερδοσκοπίας». Ενώ στο περίπτερο για τα ναρκωτικά ξεχωρίζει και εντυπωσιάζει ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ (αναλυτικό ρεπορτάζ σε διπλανή στήλη).

Στα βιβλιοπωλεία υπάρχει ένας πλούτος βιβλίων για όλα τα ζητήματα και, πρώτα απ' όλα, για θέματα παιδείας, εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» με πολιτικά, φιλοσοφικά - μαρξιστικά, κοινωνικά και γενικά βιβλία που ενδιαφέρουν και μορφώνουν όλους μας.

Στη Διεθνούπολη χτυπά η καρδιά όλης της προοδευτικής νεολαίας του κόσμου. Το μαρτυρά η παρουσία δεκάδων περιπτέρων νεολαιών απ' όλον τον κόσμο, από τη μακρινή Ινδία, την Ευρώπη, την ηρωική Κούβα, τη Μ. Ανατολή και την Αφρική.. «Τραγουδάμε κι αγωνιζόμαστε με τους νέους όλου του κόσμου για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση» είναι το όραμα και το σύνθημα της Διεθνούπολης, δείχνοντας τα κοινά αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα και στόχους της προοδευτικής νεολαίας όλου του κόσμου και της ΚΝΕ.

Δίπλα, τα περίπτερα της Νεανικής Δράσης για την Ειρήνη και οι αγώνες της νεολαίας της χώρας μας κατά των ιμπεριαλιστών, και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, ενάντια στο βάρβαρο πόλεμο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Αμερικανών κατά του ηρωικού γιουγκοσλαβικού λαού. Παραδίπλα το περίπτερο ΕΕΔΥΕ - ΠΕΔΥΕ προβάλλει: «Ισχυρό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα Ειρήνης η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης, στον ευρωπαϊκό φασισμό του ΝΑΤΟ».

Αλλά και για τους φίλους του καλού κινηματογράφου όπως και για τους μικρούς φίλους έχουν φροντίσει τα παιδιά της ΚΝΕ που έχουν διαμορφώσει ιδιαίτερους χώρους προβολής ταινιών και παιδότοπο.

Και, βέβαια, υπάρχει το περίπτερο του «Ριζοσπάστη » της εφημερίδας του ΚΚΕ, όπου ο επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει την καθημερινή συμβολή του στους αγώνες του Κόμματος και των εργαζομένων. Ιδιαίτερο στοιχείο είναι η παρουσίαση των 15 Συνεδρίων του ΚΚΕ μέσα από το «Ρ». Οπως και η προβολή - μέσω του ηλεκτρονικού δικτύου έκδοσης της εφημερίδας - ενός μικρού αφιερώματος στην εφημερίδα του ΚΚΕ.

Στο περίπτερο, διατίθεται και μια ξεχωριστή επετειακή έκδοση του «Ρ». Πρόκειται για ανάτυπο του ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ του Γιάννη Ρίτσου, όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» το Μάη του 1936.

Μια μεγάλη κατασκευή δεσπόζει ακριβώς μετά την είσοδο στο χώρο του Φεστιβάλ και είναι αφιερωμένος στον αγώνα ενάντια «σε όλα τα ναρκωτικά». Ενα οικοδόμημα που απέσπασε το θαυμασμό και την προσοχή των περισσότερων επισκεπτών. Είναι «ο λαβύρινθος της εξάρτησης». Ενας λαβύρινθος που οδηγεί όποιον μπει μέσα να προβληματιστεί σοβαρά για το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα των ναρκωτικών, τις αιτίες και τον τρόπο αντιμετώπισής του.

«Ξένε, από το λαβύρινθο που μπήκες, για να βγεις, μια συμβουλή έχω μόνο να σου δώσω: να σκεφτείς...», προειδοποιεί μια μυθική μορφή στην είσοδο, «γιατί όλα για σένα να είναι απαγορευμένα και μόνο το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή σου παραχωρούν απλόχερα». Και αμέσως μετά, εικόνες και κείμενα περιγράφουν την άγρια πραγματικότητα του καπιταλισμού: πόλεμος, βαρβαρότητα, καταστολή, ανεργία, ανυπαρξία δημόσιας και δωρεάν παιδείας, πολιτιστικά σκουπίδια. Δηλαδή, όλα αυτά που σπρώχνουν τους νέους στην αβεβαιότητα και την απόγνωση. Κι απέναντι σ' αυτά ακριβώς, η πρόταση που το ίδιο το σύστημα προωθεί, η πρόταση της φυγής. «Ο Γιωργάκης, ο κηπουρός» να προτείνει ως αντίδοτο στη σκληρή πραγματικότητα, τα «μαλακά» ναρκωτικά. Να προτείνει τη «νομιμοποίηση», την ίδια στιγμή που οι έμποροι παραμένουν άφαντοι και αυξάνουν τα κέρδη τους ανενόχλητοι.

Το επόμενο τμήμα του λαβύρινθου τονίζει ότι υπάρχει κι άλλη πλευρά, η άλλη οπτική της κατάστασης. «Δεν υπάρχουν μαλακά, γι' αυτό δε μασάμε. Τα αίτια -της εξάρτησης- τα γεννάει η παρακμιακή κρίση τους καπιταλισμού», «ούτε χόρτο καπνίζουμε, ούτε κουτόχορτο μασάμε», «θέλουν να τα νομιμοποιήσουν στη συνείδησή μας». Οι εικόνες στηλιτεύουν το «νέο φρούτο της ΕΕ», τον «περιορισμό της βλάβης», που στηρίζεται στη λογική ότι πρόληψη και θεραπεία κοστίζουν κι «έτσι κι αλλιώς κάποιοι περισσεύουν...» Ομως παρακάτω κι αυτός ακόμη ο μύθος ότι δεν υπάρχουν λεφτά, καταρρίπτεται, αφού το κράτος βρίσκει πολύ περισσότερα δισ. για να δώσει στις «επιχειρήσεις του ποδοσφαίρου», δε βρίσκει όμως για τις Θεραπευτικές Κοινότητες.

Πριν από την έξοδο του λαβύρινθου η ίδια μυθική μορφή που στέκει στην είσοδο τονίζει: «Εκτός από το δρόμο του Μινώταυρου, υπάρχει κι ο δρόμος του Θησέα... πάρε το μίτο του αγώνα κι ακολούθησε το δρόμο της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας». Εκεί ακριβώς, υπάρχουν δυο πόρτες. Η μια καλυμμένη με μαύρη κουρτίνα, κρύβει την αγριάδα του λευκού θανάτου. Η άλλη με μια κόκκινη κουρτίνα οδηγεί στην επιλογή της ανυπόταχτης στάσης ζωής, οδηγεί ξανά στα φώτα και τα χρώματα του Φεστιβάλ εκεί που στέλνεται το μήνυμα: «Ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, έλα μαζί μας, στο δρόμο του αγώνα»!