ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οχι στο «σκλαβοπάζαρο παιδιών»

Είναι πραγματικά ανατριχιαστική η ρύθμιση που φέρνει η κυβέρνηση για γενίκευση της εργασίας ανηλίκων, που τη βαφτίζει... «μαθητεία». Πρόκειται για σκλαβοπάζαρο παιδιών, για προσφορά στους εργοδότες φθηνότατης εργατικής δύναμης, ουσιαστικά χωρίς περιορισμούς, χωρίς καμιά έννοια προστασίας των παιδιών, των μαθητών. Σήμερα, υπάρχει η δυνατότητα για όλα τα παιδιά του λαού να μορφώνονται απρόσκοπτα μέχρι τα 18 τους χρόνια (και αργότερα ακόμα). Το να εγκαταλείπουν το σχολείο τα παιδιά προκειμένου να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα δεν είναι προνόμιο και διευκόλυνση, αλλά είναι βίαιος καταναγκασμός που επιβάλλει το σύστημα στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα της κοινωνίας.

Ηδη πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το ποσοστό των εργαζόμενων φοιτητών στα πανεπιστήμια και των εργαζόμενων σπουδαστών στα ΤΕΙ έφτανε το 45% και το 60% αντίστοιχα. Ηδη, η «μαθητεία» με πολύ κακές εργασιακές συνθήκες, είχε γενικευτεί για τους νέους στην κατάρτιση και την τεχνική εκπαίδευση, συνδεδεμένη υποτίθεται με το αντικείμενο σπουδών, στην πράξη όμως, με τη μορφή της πολύ φθηνής εργασίας. Τώρα γενικεύεται η «δυνατότητα» για όλα τα παιδιά, από 15 χρονών και πάνω να συνάπτουν μονοετείς συμβάσεις εργασίας με τους εργοδότες και να δουλεύουν έως 6 ώρες τη μέρα (αν έχουν κλείσει τα 16 τους χρόνια μπορούν να δουλεύουν έως 8 ώρες τη μέρα), ακόμα κι αν πηγαίνουν παράλληλα στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο!

Είναι παραπάνω από φανερό από το ΠΔ που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση και περιλαμβάνει την παραπάνω ρύθμιση, ότι δεν πρόκειται για μαθητεία, δηλαδή για την εκμάθηση μιας τέχνης, ενός επαγγέλματος. Αλλωστε αυτό δε συνάδει με τη γενική εκπαίδευση σε Γυμνάσιο-Λύκειο. Πρόκειται για κανονική δουλειά που θα πληρώνεται όμως μόλις στο 70% του κατώτατου ημερομισθίου. Το πρωί στο Γυμνάσιο και το απόγευμα... διανομή φυλλαδίων, ντελίβερι κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι μαθητεία για ένα επάγγελμα, αλλά «μαθητεία» στην εκμετάλλευση. Και παράλληλα, αυτά τα παιδιά που θα σπρωχθούν να δουλεύουν με τέτοιους όρους, θα αποτελέσουν (άθελά τους φυσικά) και ένα μέσο πίεσης για μεγαλύτερη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, αφού ο εργοδότης θα προτιμήσει π.χ. έναν 16χρονο με αυτούς τους όρους, παρά έναν 25χρονο που θα του κοστίσει πιο ακριβά. Πολύ περισσότερο που σε συνθήκες κρίσης και με αναμενόμενη τη μεγάλη άνοδο της ανεργίας, θα εξαναγκάζονται οι άνεργες εργατικές οικογένειες να στέλνουν τα παιδιά για δουλειά προκειμένου να επιβιώσουν από την πείνα, σε βάρος της μόρφωσης.

Πώς αλήθεια, θα μπορεί να παρακολουθήσει το σχολείο του ένα παιδί που κάνει το πρωί 6 ώρες μάθημα και το απόγευμα δουλεύει για 6 - 8 ώρες; Πότε θα διαβάσει, πότε θα ξεκουραστεί; Πολύ απλά, δε θα μπορεί,θα επιλέγει την πιο εύκολη γνώση, το κατώτερο επίπεδο των βασικών στόχων κάθε τάξης, θα μαθαίνει από μικρός να κατεβάζει τις απαιτήσεις του από τον εαυτό του και από τη ζωή. Να πώς έρχονται να συνδεθούν και από αυτή τη σκοπιά οι εξελίξεις στο χώρο της εργασίας με αυτές στην εκπαίδευση: Στο νέο, διαφοροποιημένο σχολείο που θέλει να φέρει η κυβέρνηση θα υπάρχουν δίπλα δίπλα οι μαθητές μειωμένων απαιτήσεων και οι άλλοι που θα μπορούν να προχωρήσουν τις σπουδές τους με καλύτερους όρους. Κι αυτός ο διαχωρισμός θα είναι ξεκάθαρα ταξικός.

Θεατής των εξελίξεων η ΓΣΕΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να κρύψει την ενοχή της για την ένταση της αντεργατικής επίθεσης προσπαθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που σε χτεσινή της ανακοίνωση σημειώνει πως τη μέρα που θα κατατεθεί στη Βουλή το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο θα κάνει μαζί με την ΑΔΕΔΥ ...διάβημα διαμαρτυρίας! Επισημαίνονται επίσης «οι αντιρρήσεις, οι αντιδράσεις και οι αγώνες των εργαζομένων». Μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ανάγκη να δυναμώσουν οι «ενωτικοί αγώνες» των εργαζομένων.

Κουβέντα δε λένε βέβαια για το ότι μόλις πριν λίγες μέρες απέρριψαν την πρόταση του ΠΑΜΕ για άμεση αγωνιστική κλιμάκωση με 24ωρη απεργία στις 23 Ιούνη. Αλλωστε, «για την τιμή των όπλων», η φιλοκαπιταλιστική πλειοψηφία, προκήρυξε απεργία στις 29 Ιούνη, κόντρα στις αποφάσεις ομοσπονδιών, συνδικάτων και του ΠΑΜΕ. Τόσο «ενωτικούς αγώνες» οργανώνει. Ταυτόχρονα, η κατεύθυνση στην οποία καλούν τους εργαζόμενους να αγωνιστούν οι εργατοπατέρες είναι για να δυναμώσει η ανταγωνιστικότητα (δηλαδή η δυνατότητα των επιχειρήσεων να μαζεύουν κέρδη) όπως σημείωνε κι η ανακοίνωση που έβγαλαν για να κριτικάρουν το ΠΔ για τα εργασιακά. Καλούν τους εργαζόμενους να αντιδράσουν επειδή φορτώνονται μονομερώς τα βάρη, δηλαδή να διεκδικήσουν οι εργάτες να πληρώσουν την κρίση μαζί με τους κεφαλαιοκράτες.

Γι' αυτό, λοιπόν, πια καμιά αυταπάτη. Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Και να αγωνιστούν μαζί με το ΠΑΜΕ. Αύριο, όλοι στην απεργία, μαζί με τα ταξικά συνδικάτα, να πλημμυρίσουμε τις πλατείες στις 60 απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και στην περιφρούρηση των εργοστασίων και των τόπων δουλειάς.

Εργοδοτικό θράσος

Είναι μερικές φορές που δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει σε μια τοποθέτηση τι υπερισχύει. Η επικινδυνότητα, η προκλητικότητα, ή η γραφικότητα;

Μάλλον ισχύουν και τα τρία στην περίπτωση του ΗΑΤΤΑ, του συνδέσμου τουριστικών και ταξιδιωτικών γραφείων, που χαρακτηρίζει «δυσάρεστη έκπληξη» την απόφαση των ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ να κηρύξουν απεργία στις 23 του Ιούνη.

Μάλιστα, επισημαίνει ότι στην απεργία δε συμμετέχει η ΠΝΟ, λες και σε αυτή «επιτρέπεται» η κήρυξη απεργίας και στα σωματεία όχι. Αμφισβητεί και το δίκαιο των αιτημάτων, με τη φράση «όσο δίκαια και αν τυχόν είναι», ενώ χαρακτηρίζει απερίφραστα το δικαίωμα της απεργίας... ακρότητα!!!

Το ύφος των τουριστικών γραφείων είναι εξαιρετικά προκλητικό, σε μια περίοδο που δοκιμάζεται σκληρά ο λαός, οι εργαζόμενοι συνολικά και οι ναυτεργάτες μαζί τους, καθώς δηλώνει ότι «η ομαλότητα έδειχνε να αποκαθίσταται», αλλά τώρα έρχεται αυτή η «νέα απρόσμενη και αναπάντεχη απεργία»!!!

Στο «διά ταύτα» οι τουριστικοί πράκτορες δηλώνουν ότι ο προγραμματισμός τους ανατρέπεται και ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων απειλούν την... ύπαρξη του τουρισμού και προκαλούν προβλήματα σε άλλους εργαζόμενους και στους ταξιδιώτες.

Τέλος, καλούν τα δύο σωματεία να... ματαιώσουν την απεργία!!!

Είναι εκπληκτική η ολοκληρωτική αποδόμηση ενός δικαιώματος που έχει κατακτηθεί με αίμα και υποτίθεται ότι αποτελεί και αστικό θεσμό. Είναι εκπληκτική η απαίτηση των τουριστικών πρακτόρων να μην «κουνηθεί φύλλο» γιατί θα πλήξει τα συμφέροντά τους, την ίδια ώρα που αρνούνται σε έναν κλάδο να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα. Είναι, επίσης, εκπληκτική η δήθεν άγνοιά τους για το τι συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, μιλώντας για... «απρόσμενη» απεργία.

Ελαστικές σχέσεις και εμπόδια στις απεργίες

Οτι οι αντιλαϊκές και αντεργατικές ανατροπές που προωθούνται στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, αποτελούν στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας αποκαλύπτεται καθημερινά σε πείσμα εκείνων των δυνάμεων που επιμένουν να συσκοτίζουν τη στόχευση των σκληρών μέτρων, για να αποσπάσουν τη συναίνεση των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έρχεται από τη Μεγ. Βρετανία και συγκεκριμένα από τη Συνομοσπονδία Βρετανικής Βιομηχανίας και αποδεικνύει ότι το κεφάλαιο παγκοσμίως έχει βάλει στο μάτι συγκεκριμένα εργασιακά δικαιώματα που εμποδίζουν την απρόσκοπτη κερδοφορία του.

Οι Βρετανοί βιομήχανοι, λοιπόν, στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ζητούν από την κυβέρνηση την καθιέρωση ελαστικών ωραρίων για όλους τους εργαζόμενους, καθώς και αλλαγές στη διαδικασία απόφασης απεργιακών κινητοποιήσεων, προκειμένου να δυσκολευτεί η προκήρυξη απεργιών. Συγκεκριμένα, ζητούν να μπει «πλαφόν» στις ψηφοφορίες για την προκήρυξη απεργιών, όπου θα απαιτείται να συγκεντρώνεται ποσοστό πάνω από 40% του συνόλου των εγγεγραμμένων ενός σωματείου, ενώ μέχρι σήμερα αρκούσε η απλή πλειοψηφία των ψηφισάντων. Εξηγώντας, γιατί θέλουν να βάλουν εμπόδια στις απεργίες, ο γενικός διευθυντής της Συνομοσπονδίας των βιομηχάνων, Τζον Κρίντλαντ, υπογράμμισε: «Οι απεργίες προκαλούν προβλήματα. Εμποδίζουν τους πολίτες να έχουν τους καθημερινούς ρυθμούς τους, είτε πρόκειται για τη μετάβαση στην εργασία, είτε για τη μετακίνηση των παιδιών στα σχολεία. Οι απεργίες, επίσης, κοστίζουν στην οικονομία και υπονομεύουν τις προσπάθειές μας για την ανοικοδόμηση της οικονομίας»... Είναι ξεκάθαρο ότι τα ίδια φαιδρά επιχειρήματα επιστρατεύει το κεφάλαιο ...ανά τον κόσμο κατά την επίθεσή του στους εργαζόμενους.