Αυστρία

Κάθε ώρα μια οικογένεια πέφτει κάτω από το όριο της φτώχειας...

Κάθε ώρα και μια αυστριακή οικογένεια, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, πέφτει κάτω του επίσημου ορίου της φτώχειας... Πιο δραματικά λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς τις οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες, που προκαλεί η εφαρμογή των μέτρων σκληρής λιτότητας, τα οποία έχουν επιβληθεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ταυτόχρονα, η αντιπρόεδρος της Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, Ιρμαγκάρντ Σμιντλάιμερ, στα μέσα του περασμένου Οχτώβρη, μεταξύ άλλων, δήλωνε σχετικά: "Η φτώχεια στην Αυστρία έχει προσλάβει συγκλονιστικές διαστάσεις. Και η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσαν να φανταστούν οι Αυστριακοί εργαζόμενοι, όταν ο βρετανικός θατσερισμός στην Αγγλία άρχιζε να συντρίβει τις κοινωνικές ασφαλίσεις...".

Ετσι, είναι πλέον ολοφάνερο ότι στην Αυστρία, όπου κατά τη διάρκεια των μεταπολεμικών δεκαετιών είχε σημειωθεί ένα αρκετά αξιόλογο βιοτικό επίπεδο, οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων αρχίζουν και χειροτερεύουν ραγδαία... Σήμερα κάθε πέμπτο παιδί ζει σε οικογένειες που έχουν τα πιο χαμηλά εισοδήματα. Συνολικά, 320.000 παιδιά στη χώρα πλήττονται από τη φτώχεια...

Η κυβέρνηση Συνασπισμού της Αυστρίας, η οποία αποτελείται από το Σοσιαλιστικό και το δεξιό Λαϊκό Κόμμα, στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχει ήδη εφαρμόσει μια σειρά από σκληρά μέτρα λιτότητας. Η οικονομία, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα. Ποτέ στη Δημοκρατία των Αλπεων δεν είχαν κλείσει τόσες πολλές επιχειρήσεις όσες κατά τη διάρκεια του 1995. Αλλά και το 1996 αναμένεται να σημειωθεί ένα νέο ρεκόρ. Κατά συνέπεια λοιπόν, όπως αναφέρουν σχετικές δημοσκοπήσεις, κάθε τρίτος Αυστριακός εργαζόμενος διακατέχεται από μόνιμο φόβο μήπως χάσει τη θέση εργασίας του.

Οι ιδιωτικοποιήσεις, έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας, η οποία στην Αυστρία έχει προσλάβει μαζικές διαστάσεις, φτάνοντας στο 8% περίπου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Οι συνεχιζόμενες δραστικές κοινωνικές περικοπές πλήττουν, πρώτα και κύρια, εκείνους τους κατοίκους της χώρας, οι οποίοι άμεσα εξαρτώνται από τα διάφορα Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας, ενώ έντονες ανησυχίες εκφράζονται σχετικά με τη συνέχιση των επιχορηγήσεων στον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Στο μεταξύ, σταθερή είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να εκπληρώσει τα κριτήρια σύγκλισης, τα οποία έχει επιβάλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και να εντάξει την Αυστρία στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση. Αυτή τη στιγμή, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ισοδυναμεί με το 5,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ενώ είναι γνωστό ότι το σχετικό κριτήριο σύγκλισης ορίζει το 3%, προκειμένου να εισαχθεί η χώρα στο ΕΥΡΩ. Αλλά και τα κρατικά χρέη είναι πολύ υψηλά και αντιστοιχούν στο 68% του ΑΕΠ, ενώ το σχετικό κριτήριο προβλέπει το 60%. Το μόνο ικανοποιητικό στοιχείο για τους εγκεφάλους των Βρυξελλών είναι ότι, ο πληθωρισμός στην Αυστρία διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα, φθάνοντας σήμερα στο 2% περίπου.

Οπως βέβαια, είναι φυσικό, έλλειμμα και κρατικά χρέη θα πέσουν στους ώμους της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αυστριακών εργαζομένων, καθώς και των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Οικονομικά, όμως, προβλήματα αντιμετωπίζουν εδώ και πολύ καιρό και οι φοιτητές της χώρας. Γι' αυτό, στη διάρκεια του προηγούμενου εξαμήνου είχαν ξεσπάσει μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση των οικονομικών διευκολύνσεων, που τους είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν από το κράτος. Και οι διαμαρτυρίες αυτές, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, πρόκειται να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα...

Ν.Η.-Η.

Γερμανία

Πολεμικά κοντσέρν συνεχίζουν να εξοπλίζουν την Τουρκία

Τη στιγμή, που ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες της Βόννης κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, μιλούσαν μόνο γενικά και αόριστα για τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική μας Τουρκία, δημοκρατικές οργανώσεις και δημόσια κοινή γνώμη απαιτούσαν το άμεσο σταμάτημα αποστολής όπλων προς την Αγκυρα.

Από την άποψη αυτή, σκόπιμο είναι ν' αναφερθεί κανείς στο ιστορικό εξαγωγής όπλων της ΟΔΓ προς την Τουρκία, την οποία από το 1964 ακόμα η ιμπεριαλιστική αυτή χώρα προμηθεύει απρόσκοπτα με τεράστιες ποσότητες πολεμικού υλικού. Οι εξαγωγές αυτές αιτιολογούνται με την επίσημη τοποθέτηση της Βόννης, δηλαδή "τη δίκαιη κατανομή των βαρών στα πλαίσια της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ". Πριν ακόμα το πραξικόπημα, αν και η Τουρκία ήταν μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, φρόντιζε να την προμηθεύει αφειδώς με παντός είδους όπλα για το λόγο ότι, δεν ήθελε κανείς τότε να ριψοκινδυνεύσει, ώστε η χώρα αυτή ν' αποκτήσει δική της βιομηχανία εξοπλισμών. Κι αυτό, με το επιχείρημα ότι πριν το αιματηρό πραξικόπημα "υπήρχε φόβος μήπως στην πολιτική εξουσία της χώρας αναρριχηθούν αριστερές δυνάμεις...".

Κι, όμως, μετά τον τερματισμό της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας, οι κυβερνώντες στην Αγκυρα επιδίωκαν την οικοδόμηση μιας εθνικής πολεμικής βιομηχανίας με την υποστήριξη των δυο κύριων ιμπεριαλιστικών χωρών της Συμμαχίας, της ΟΔΓ και των ΗΠΑ, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα, ότι κάτι τέτοιο σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται ν' αποτελέσει κάποιο εμπόδιο...

Στα πλαίσια λοιπόν των επιδιώξεων αυτών, η τουρκική κρατική "Ομοσπονδία Μηχανοκατασκευών και Χημικής Βιομηχανίας" το 1995, στο Κιρκάλε, ανατολικά της Αγκυρας, έχτισε μια φάμπρικα, όπου κατασκευάζονταν κάννες για τανκς. Η οικοδόμηση του εργοστασίου αυτού βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο της γερμανικής "Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Αμυντικής Τεχνικής" στην πόλη Κόμπλεντς, η οποία και στη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων είχε την ευθύνη διεκπεραίωσης της αγοράς πολεμικών εξοπλισμών εκ μέρους του Τουρκικού Υπουργείου Αμυνας. Ετσι, στην οικοδόμηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας αποφασιστικό ρόλο είχαν παίξει οι γερμανικές επιχειρήσεις.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, από το 1979 μέχρι το 1983, με τις εξαγωγές της που έφθαναν στο ύψος των 850 εκατομμυρίων δολαρίων ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων προς την Τουρκία. Πρόκειται για τα αμέσως επόμενα χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της αιματηρής στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας στη χώρα αυτή. Κατά τη διάρκεια, όμως, της περιόδου αυτής, στην πρώτη θέση είχαν προωθηθεί οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενώ η ΟΔΓ εξακολουθούσε να κρατά σταθερά τη δεύτερη θέση. Το σαφές αυτό πλεονέκτημα της έδινε τη δυνατότητα από κοινού με τις ΗΠΑ να πραγματοποιούν στην Τουρκία επενδύσεις στον τομέα της πολεμικής παραγωγής.

Το γεγονός ότι, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το πλεονέκτημά της αυτό, επιβεβαιώνεται και από ένα σχετικό δημοσίευμα του τουρκικού στρατιωτικού περιοδικού "Αμυνα και Αεροδιάστημα":"Οταν σήμερα γίνεται λόγος για τη βιομηχανία εξοπλισμών στην Τουρκία, τότε πρώτα και κύρια, αυτή τη χρωστάει στην ΟΔΓ. Φίρμες, όπως η Φριντς Βέρνερ, Χέκλερ και Κοχ, Ραϊνμετάλ, ΜΒΒ και Ντιλ, είναι οι πιο πολύ γνωστές στη δική μας Ομοσπονδία Μηχανοκατασκευών και Χημικής Βιομηχανίας".

Παράλληλα, όμως, η κυβέρνηση της Βόννης, συνέχιζε να προμηθεύει την Τουρκία και με πολύ μεγάλες ποσότητες όπλων. Ετσι, μόνο στην περίοδο 1985-91, η ΟΔΓ είχε παραχωρήσει δωρεάν στην Αγκυρα πολεμικό υλικό αξίας 3,5 δισεκατομμυρίων μάρκων. Η άνοδος, όμως, των εξαγωγών συνεχίστηκε και μετά το 1991. Αυτή τη φορά επρόκειτο για οπλισμό προερχόμενο από τις αποθήκες του Εθνικού Λαϊκού Στρατού της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, στη βάση μιας συμφωνίας του ΝΑΤΟ και προοριζόταν για την Τουρκία και την Ελλάδα. Ο κύριος όγκος του οπλισμού αυτού κατευθυνόταν προς την Αγκυρα.

Σχετικά, η γνωστή δυτικογερμανική εφημερίδα "Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε" στις 8-12-1992, μεταξύ άλλων, έγραφε: "Χωρίς καν να ενημερωθεί η Ομοσπονδιακή Βουλή, οι προμήθειες αυτές στην πράξη είχαν παραχωρηθεί δωρεάν και ισοδυναμούσαν με έναν ολόκληρο στρατό, ο οποίος λίγο μετά, χρησιμοποιήθηκε στις κουρδικές περιοχές για την καταστροφή χωριών και γενικότερα για επιθέσεις ενάντια στους Κούρδους αντάρτες. Αναφορικά μ' όλες αυτές τις δραστηριότητες, η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση δήλωνε ότι δεν είχε καμιά ιδέα...".

Σήμερα, όλο και σε αυξανόμενο βαθμό, τα όπλα δεν προέρχονται πλέον άμεσα από την ίδια την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, αλλά από τις θυγατρικές εταιρίες γερμανικών επιχειρήσεων και κονσόρτσια, τα οποία παράγουν πολεμικούς εξοπλισμούς στην ίδια τη γειτονική μας Τουρκία.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ