«Εφυγε» την Τρίτη ο σ. Διονύσης Γεωργόπουλος, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ και της ΤΕ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Η κηδεία του γίνεται σήμερα Πέμπτη, στις 3 μ.μ., στα Μουσάτα Κεφαλονιάς.

Σε ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«"Εφυγε" χτες ο σύντροφος Διονύσης Γεωργόπουλος, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ και της Τομεακής Επιτροπής Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής, μετά από παλικαρίσια μάχη που έδωσε με την ασθένειά του.

Ο σύντροφος Διονύσης γεννήθηκε το 1967 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, παιδί πολύτεκνης εργατικής οικογένειας. Εντάχτηκε στην ΚΝΕ το 1984 και στο Κόμμα το 1985 και ανέλαβε μια σειρά από χρεώσεις στις Οργανώσεις των ΤΕΙ Αθήνας - Πειραιά.

Ο σύντροφος Διονύσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια βασικό στήριγμα στην παρέμβαση του Κόμματος και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, στους εκπαιδευτικούς, συνολικότερα στους χώρους της Εκπαίδευσης, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης από το 2001 μέχρι το 2016. Το 2015 εκλέχτηκε στην Επιτροπή Περιοχής της Δυτικής Ελλάδας.

Ο σύντροφος Διονύσης αφήνει πίσω του μια σπουδαία σπορά. Γιατί ήταν υπόδειγμα συνδυασμού μαζικής και μελετητικής δουλειάς, αγαπητός από τον κόσμο, αποφασιστικός εκεί που πρέπει, με σοβαρή διάθεση αυταπάρνησης, η οποία φάνηκε ακόμα πιο έντονα τα τελευταία χρόνια που έδινε τη μάχη για την υγεία του χωρίς να κάνει βήμα πίσω από τις χρεώσεις του, στις οποίες αντεπεξήλθε πάντα με χαμόγελο.

Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στη γυναίκα του Νικολέτα και τον γιο του Στάθη.

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 22 Οκτώβρη, στις 3 μ.μ. στα Μουσάτα Κεφαλονιάς».

«...Κάποτε θ' ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς. Περπάτα...». Με αυτούς τους στίχους του Γ. Ρίτσου αποχαιρετά τον Δ. Γεωργόπουλο η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Ηταν μέχρι και την τελευταία στιγμή πάντα παρών σε όλες τις μεγάλες και μικρές μάχες, πάντα παρών σε όλους τους αγώνες. Ακούραστος μέχρι την τελευταία στιγμή. Συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις για να δυναμώσει ο αγώνας εκπαιδευτικών και μαθητών. Μέχρι την τελευταία στιγμή είχε την έγνοια για την πορεία του αγώνα, για την κατάσταση μέσα και έξω από τις σχολικές αίθουσες».

«Αγαπημένε μας Διονύση, μπορεί να έφυγες νωρίς, αλλά εμείς θα σε κρατήσουμε κοντά μας, εκεί που ήταν πάντα η θέση σου, πίσω από τα πανό μας, σε όλους τους αγώνες που έρχονται. Γιατί μπορείς, και μετά την αμετάκλητη απουσία σου, να εμπνέεις τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για μια πιο δίκαιη κοινωνία, για μια Παιδεία στην υπηρεσία του λαού και των σύγχρονων αναγκών του, για έναν εκπαιδευτικό που θα ζει και θα λειτουργεί με αξιοπρέπεια», σημειώνει μεταξύ άλλων το ΔΣ της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης.

Τον Δ. Γεωργόπουλο αποχαιρετά επίσης η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), της οποίας ήταν μέλος. Οπως σημειώνει μεταξύ άλλων η ΕΕΔΑ: «Από το 1990 δραστήριο μέλος της ΕΕΔΔΑ, σαν απλό μέλος ή μέσα από το Προεδρείο και τη Γραμματεία, ... Ξεκάθαρος και πάντα σωστά προσανατολισμένος στα ζητήματα διεθνιστικής αλληλεγγύης, στάθηκε αταλάντευτα στο πλευρό μας».

Διαπιστώσεις σχετικά με τις συνέπειες της πανδημίας στις γυναίκες και στα κορίτσια, συσκότιση της πραγματικής κατάστασης που βιώνουν οι γυναίκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων αλλά και των αιτίων των προβλημάτων τους, απουσία κάθε αναφοράς στην κρατική ευθύνη για την προστασία των δικαιωμάτων τους και μπόλικο λιβάνισμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο: Αυτά ήταν στο «μενού» της διαδικτυακής εκδήλωσης με θέμα την «Ισότητα των φύλων» εν μέσω Covid-19, που διοργάνωσε χτες το Συμβούλιο της Ευρώπης (στο πλαίσιο της ελληνικής Προεδρίας) με τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

Παρέμβαση στην εκδήλωση έκανε με βιντεοσκοπημένο μήνυμα ο Κυρ. Μητσοτάκης, ξεκινώντας το μάλιστα με μια φράση της Καλλιρρόης Παρρέν, γραμμένη το 1887. Ωστόσο, η επίκληση στις φεμινίστριες του περασμένου αιώνα και στον αγώνα τους για ισότητα δεν μπορεί να εξωραΐσει το περιεχόμενο των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση και απαρίθμησε ο πρωθυπουργός: Το πιλοτικό πρόγραμμα «Νταντάδες της γειτονιάς», που ξεκινά στις αρχές του 2021, προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της υποβάθμισης της Προσχολικής Αγωγής, αντικαθιστώντας την με υπηρεσίες «φύλαξης» που παρέχονται με κριτήριο την «απασχολησιμότητα» των μητέρων. Το έργο «Πήγασος» για την αντιμετώπιση του «έμφυλου συνταξιοδοτικού χάσματος» καταγράφει τις χαμηλότερες συντάξεις των γυναικών και τα εμπόδια που συναντούν να εξασφαλίσουν έστω και την ελάχιστη σύνταξη, «ξεπλένει» τις «μεταρρυθμίσεις» που καταργούν τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης και αναγορεύει την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε μέτρο που προωθεί την «ισότητα» στα πρότυπα των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ. Η επικείμενη ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής Οδηγίας για την θεσμοθέτηση άδειας πατρότητας φέρνει μαζί τις διατάξεις που επεκτείνουν την «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις των γονιών, μητέρων και πατέρων, στο όνομα της «ισορροπίας» οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής.

Στο βάρος που σήκωσαν οι γυναίκες εργαζόμενες σε μια σειρά κλάδους, αλλά και στην «αόρατη» εργασία στο νοικοκυριό, στα ανησυχητικά φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, στη διόγκωση των προβλημάτων που έφερε μαζί της η πανδημία, αναφέρθηκε από την πλευρά της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Απέδωσε τα ζητήματα αυτά στην «κυριαρχία πατριαρχικών δομών», στα κοινωνικά πρότυπα τα οποία συχνά και οι ίδιες οι γυναίκες, όπως είπε, εσωτερικεύουν. Οι γυναίκες «σωπαίνουν και υπομένουν», σχολίασε.

Σε μια σειρά περιπτώσεις, όμως, που οι γυναίκες εργαζόμενες, μητέρες, συνταξιούχοι, μαθήτριες δεν «σώπασαν», αλλά διεκδίκησαν μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων τους, η «απάντηση» της κυβέρνησης ήταν η συκοφάντηση του αγώνα και των αιτημάτων τους, η επιστράτευση της καταστολής και της τρομοκρατίας.

Στη βία κατά των γυναικών και τη λειτουργία των συμβουλευτικών κέντρων, των ξενώνων και της γραμμής SOS επικέντρωσε η γενική γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, χωρίς ωστόσο να θίξει την ανεπάρκεια των δομών για να καλύψουν τις ανάγκες, καθώς και το γεγονός ότι η χρηματοδότησή τους έχει ημερομηνία λήξης.