Κουβέντα δε λένε βέβαια για το ότι μόλις πριν λίγες μέρες απέρριψαν την πρόταση του ΠΑΜΕ για άμεση αγωνιστική κλιμάκωση με 24ωρη απεργία στις 23 Ιούνη. Αλλωστε, «για την τιμή των όπλων», η φιλοκαπιταλιστική πλειοψηφία, προκήρυξε απεργία στις 29 Ιούνη, κόντρα στις αποφάσεις ομοσπονδιών, συνδικάτων και του ΠΑΜΕ. Τόσο «ενωτικούς αγώνες» οργανώνει. Ταυτόχρονα, η κατεύθυνση στην οποία καλούν τους εργαζόμενους να αγωνιστούν οι εργατοπατέρες είναι για να δυναμώσει η ανταγωνιστικότητα (δηλαδή η δυνατότητα των επιχειρήσεων να μαζεύουν κέρδη) όπως σημείωνε κι η ανακοίνωση που έβγαλαν για να κριτικάρουν το ΠΔ για τα εργασιακά. Καλούν τους εργαζόμενους να αντιδράσουν επειδή φορτώνονται μονομερώς τα βάρη, δηλαδή να διεκδικήσουν οι εργάτες να πληρώσουν την κρίση μαζί με τους κεφαλαιοκράτες.
Γι' αυτό, λοιπόν, πια καμιά αυταπάτη. Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Και να αγωνιστούν μαζί με το ΠΑΜΕ. Αύριο, όλοι στην απεργία, μαζί με τα ταξικά συνδικάτα, να πλημμυρίσουμε τις πλατείες στις 60 απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και στην περιφρούρηση των εργοστασίων και των τόπων δουλειάς.
Είναι μερικές φορές που δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει σε μια τοποθέτηση τι υπερισχύει. Η επικινδυνότητα, η προκλητικότητα, ή η γραφικότητα;
Μάλλον ισχύουν και τα τρία στην περίπτωση του ΗΑΤΤΑ, του συνδέσμου τουριστικών και ταξιδιωτικών γραφείων, που χαρακτηρίζει «δυσάρεστη έκπληξη» την απόφαση των ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ να κηρύξουν απεργία στις 23 του Ιούνη.
Μάλιστα, επισημαίνει ότι στην απεργία δε συμμετέχει η ΠΝΟ, λες και σε αυτή «επιτρέπεται» η κήρυξη απεργίας και στα σωματεία όχι. Αμφισβητεί και το δίκαιο των αιτημάτων, με τη φράση «όσο δίκαια και αν τυχόν είναι», ενώ χαρακτηρίζει απερίφραστα το δικαίωμα της απεργίας... ακρότητα!!!
Το ύφος των τουριστικών γραφείων είναι εξαιρετικά προκλητικό, σε μια περίοδο που δοκιμάζεται σκληρά ο λαός, οι εργαζόμενοι συνολικά και οι ναυτεργάτες μαζί τους, καθώς δηλώνει ότι «η ομαλότητα έδειχνε να αποκαθίσταται», αλλά τώρα έρχεται αυτή η «νέα απρόσμενη και αναπάντεχη απεργία»!!!
Στο «διά ταύτα» οι τουριστικοί πράκτορες δηλώνουν ότι ο προγραμματισμός τους ανατρέπεται και ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων απειλούν την... ύπαρξη του τουρισμού και προκαλούν προβλήματα σε άλλους εργαζόμενους και στους ταξιδιώτες.
Τέλος, καλούν τα δύο σωματεία να... ματαιώσουν την απεργία!!!
Είναι εκπληκτική η ολοκληρωτική αποδόμηση ενός δικαιώματος που έχει κατακτηθεί με αίμα και υποτίθεται ότι αποτελεί και αστικό θεσμό. Είναι εκπληκτική η απαίτηση των τουριστικών πρακτόρων να μην «κουνηθεί φύλλο» γιατί θα πλήξει τα συμφέροντά τους, την ίδια ώρα που αρνούνται σε έναν κλάδο να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα. Είναι, επίσης, εκπληκτική η δήθεν άγνοιά τους για το τι συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, μιλώντας για... «απρόσμενη» απεργία.
Οτι οι αντιλαϊκές και αντεργατικές ανατροπές που προωθούνται στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, αποτελούν στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας αποκαλύπτεται καθημερινά σε πείσμα εκείνων των δυνάμεων που επιμένουν να συσκοτίζουν τη στόχευση των σκληρών μέτρων, για να αποσπάσουν τη συναίνεση των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έρχεται από τη Μεγ. Βρετανία και συγκεκριμένα από τη Συνομοσπονδία Βρετανικής Βιομηχανίας και αποδεικνύει ότι το κεφάλαιο παγκοσμίως έχει βάλει στο μάτι συγκεκριμένα εργασιακά δικαιώματα που εμποδίζουν την απρόσκοπτη κερδοφορία του.
Οι Βρετανοί βιομήχανοι, λοιπόν, στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ζητούν από την κυβέρνηση την καθιέρωση ελαστικών ωραρίων για όλους τους εργαζόμενους, καθώς και αλλαγές στη διαδικασία απόφασης απεργιακών κινητοποιήσεων, προκειμένου να δυσκολευτεί η προκήρυξη απεργιών. Συγκεκριμένα, ζητούν να μπει «πλαφόν» στις ψηφοφορίες για την προκήρυξη απεργιών, όπου θα απαιτείται να συγκεντρώνεται ποσοστό πάνω από 40% του συνόλου των εγγεγραμμένων ενός σωματείου, ενώ μέχρι σήμερα αρκούσε η απλή πλειοψηφία των ψηφισάντων. Εξηγώντας, γιατί θέλουν να βάλουν εμπόδια στις απεργίες, ο γενικός διευθυντής της Συνομοσπονδίας των βιομηχάνων, Τζον Κρίντλαντ, υπογράμμισε: «Οι απεργίες προκαλούν προβλήματα. Εμποδίζουν τους πολίτες να έχουν τους καθημερινούς ρυθμούς τους, είτε πρόκειται για τη μετάβαση στην εργασία, είτε για τη μετακίνηση των παιδιών στα σχολεία. Οι απεργίες, επίσης, κοστίζουν στην οικονομία και υπονομεύουν τις προσπάθειές μας για την ανοικοδόμηση της οικονομίας»... Είναι ξεκάθαρο ότι τα ίδια φαιδρά επιχειρήματα επιστρατεύει το κεφάλαιο ...ανά τον κόσμο κατά την επίθεσή του στους εργαζόμενους.