Με συγκεκριμένες αναφορές σε επιμέρους τομείς οι βουλευτές του ΚΚΕ που πήραν μέρος στη συζήτηση της Επερώτησης ανέδειξαν τα προβλήματα του Πολιτισμού και τις κυβερνητικές ευθύνες και ζήτησαν τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων.

Τώρα, συνέχισε, έχουν φθάσει στο σημείο, με τις γνωστές καθυστερήσεις, να κάνουν συνεντεύξεις Τύπου για να αναγγείλουν το πρόγραμμα της καινούριας σεζόν και, αντί να αναγγείλουν το πρόγραμμα, αναγγέλλουν την αναστολή του προγράμματος, ελλείψει χρημάτων. Δεν μπορούν να κάνουν τις παραστάσεις τους. «Ελλειψις χρημάτων, στάσις εμπορίου», όπως λέει και η παλιά ρήση.

Αναφορά έκανε και στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και είπε ότι οι δεκαρούλες με τις οποίες χρηματοδοτούν το Κέντρο, τα 3.000.000 και κάτι χιλιάδες ευρώ που αναφέρονται στον Προϋπολογισμό, δε φθάνουν ούτε για δύο ταινίες, εάν σκοπεύουμε να κάνουμε κινηματογράφο ανταγωνιστικό αν όχι σε διεθνές επίπεδο, που είναι πολύ μακρινός στόχος, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό ή έστω σε βαλκανικό επίπεδο. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα από αυτά.

Ο Ελληνας κινηματογραφιστής, κατήγγειλε ο Κ. Καζάκος, που θα αποφασίσει να ξεκινήσει το γύρισμα της ταινίας του είναι σαν να μπαίνει οικειοθελώς στον κύκλο της τρέλας, σαν να εξασφαλίζει εισιτήριο για το Δρομοκαΐτειο. Επί δεκαετίες, συνέχισε, θα χρωστάει λεφτά σε συγγενείς και φίλους ή θα έχει χάσει πέντε χρόνια από τη δραστηριότητά του, για να εξασφαλίσει κεφάλαια από το εξωτερικό ή από διάφορες άλλες πηγές. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Δεν υπάρχει περίπτωση έτσι να αναπτυχθεί ελληνικός κινηματογράφος, κατέληξε.

Στην τραγική κατάσταση των καλλιτεχνών αναφέρθηκε με τη σειρά της η Λίλα Καφαντάρη και κατήγγειλε ότι αυτοί «ζουν υπό το κράτος της τρομοκρατίας». Τρομοκρατία, είπε, από τα κανάλια, από τα θεατρικά μονοπώλια, από τους μεγάλους εμπόρους, που λυμαίνονται τον πολιτισμό, που ακόμα και σε όσους δίνουν δουλειά, τις περισσότερες φορές, αυτοί είναι ανασφάλιστοι και για τα ψίχουλα που δίνουν κρατούν τους καλλιτέχνες ομήρους. Εχουμε, είπε, το φαινόμενο ακόμη και ενοικιαζόμενων ηθοποιών στο θέατρο, όπου παίρνει ο επιχειρηματίας τον ηθοποιό του από ένα θέατρο και τον πηγαίνει σε άλλο, για να παίξει άλλο ρόλο, γιατί του έχει κάνει ένα συμβόλαιο, για παράδειγμα πενταετές, με αστεία χρήματα και τον κάνει ό,τι θέλει.

Συλλογικές Συμβάσεις, τόνισε η βουλευτής, δεν τηρούνται ούτε από τα κανάλια ούτε καν από το Εθνικό Θέατρο. Εχουμε ώρες προβών κατά βούληση των σκηνοθετών, οι οποίοι θέλουν στο μισό χρόνο που χρειάζεται να ετοιμάζουν τις παραστάσεις και εξοντώνουν τους ηθοποιούς με δέκα, δώδεκα ή δεκατέσσερις ώρες πρόβα, όταν στη Συλλογική Σύμβαση προβλέπονται το πολύ πέντε ώρες. Αναφερόμενη στα τηλεοπτικά κανάλια κατήγγειλε ότι αυτά «πλέον έχουν υιοθετήσει εδώ και χρόνια τα γυρίσματα των δώδεκα ωρών και αρχίζουν να πληρώνουν τους ηθοποιούς περίπου ένα χρόνο αργότερα από την έναρξη των γυρισμάτων. Πώς ζουν οι ηθοποιοί εν τω μεταξύ; Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει. Μεσαίωνας. Και όλα αυτά ενώ υπάρχουν ακόμη τουλάχιστον Συλλογικές Συμβάσεις, ακόμη και όταν οι καλλιτέχνες δουλεύουν, έχοντας ποσοστό ανεργίας που φθάνει το 80%, δε βάζουν ένσημα παρά, περίπου, το 1/3 του εργάσιμου χρόνου στις καλές περιπτώσεις».

«Πιστεύουμε εν τέλει ότι μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση πρέπει ο κόσμος της Τέχνης και του Πολιτισμού να αντιληφθεί ότι υπάρχει ένα κίνημα και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα», τόνισε στη δική του παρέμβαση ο Γιώργος Μαυρίκος, και υπογράμμισε: «Υπάρχει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, υπάρχει το ΠΑΜΕ, που πραγματικά στην πρώτη γραμμή μέσα στα εργοστάσια, μέσα στις επιχειρήσεις δίνει τον αγώνα για να είναι ο κόσμος όρθιος, να έχει κρίση, να έχει κριτική, να έχει σκέψη, να μην είναι εύπεπτη όλη αυτή η προσπάθεια που κάνει η τηλεόραση και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης». Πιστεύουμε ότι όλος αυτός ο κόσμος αντιστέκεται, είπε ο βουλευτής, αφού τον βλέπουμε στις διαδηλώσεις, στα συλλαλητήρια, στα πανηγύρια, στις γειτονιές, στα χωριά του, να τραγουδά τον Καζαντζίδη και τον Λοΐζο, να χαίρεται με τον Μητροπάνο, τον Τσακνή και τον Μαχαιρίτσα, να ακούει και να εκστασιάζεται με τον Παπακωνσταντίνου και όχι με τους καλλιτέχνες του «σωλήνα», που οι τηλεοράσεις και το σύστημα του δικομματισμού επιχειρεί να βάλει μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο. Ο αγώνας, συνέχισε, για να διεκδικήσουμε και μέσα από την Εργατική Εστία δυνατότητες και κονδύλια για τα θέατρα και για τον κινηματογράφο - εννοώ τον χειμερινό κινηματογράφο, γιατί για τον θερινό δίνονται κάποια εισιτήρια, αλλά πρέπει να διπλασιαστούν τα κονδύλια για τα καλά θέατρα. Η προσπάθεια να στραφεί ο κόσμος που παίρνει τα εισιτήρια αυτά, προς τα καλά θέατρα και η ενίσχυση των Σωματείων για να χτίσουν χορευτικά, για να χτίσουν θεατρικά σχήματα, για να διαμορφώσουν δυνατότητες και συνθήκες, να γίνουν κυψέλες του ερασιτεχνικού αθλητισμού είναι στους βασικούς στόχους μας. Είμαστε αισιόδοξοι, κατέληξε, ότι τις ανησυχίες, το θυμό και την αγωνία που πιστεύουμε ότι έχει ο κόσμος του Πολιτισμού και της Τέχνης, μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε κοινή συνείδηση πάλης και αγώνα, για να επιβάλουμε λύσεις σε όφελος του λαϊκού κινήματος, με μια τέτοια προοπτική που να είναι εναρμονισμένη με τα συμφέροντα του λαού μας.

Ο Γιάννης Γκιόκας αναφέρθηκε στην καλλιτεχνική παιδεία και στη θέση που έχει ο Πολιτισμός στην εκπαίδευση και υπογράμμισε ότι τα τελευταία δέκα χρόνια η καλλιτεχνική παιδεία και η αισθητική αγωγή έχουν υποβαθμιστεί μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό, είπε, ότι στο δημοτικό καταργούνται σταδιακά από το αναλυτικό πρόγραμμα των μαθημάτων τα καλλιτεχνικά μαθήματα και μετακινούνται στην Ευέλικτη ζώνη, στα «παιδοφυλακτήρια» του Ολοήμερου σχολείου και αυτά τα μαθήματα διδάσκονται από συμβασιούχους των 300 ευρώ, με καθεστώς ημιαπασχόλησης.

Στο Γυμνάσιο, συνέχισε, υπάρχει μόνο μία ώρα κάθε 15 μέρες για εικαστικά ή μουσική. Στο Λύκειο, ο εξεταστικοκεντρικός χαρακτήρας του δεν επιτρέπει ούτε αυτήν την περιορισμένη διδασκαλία. Το σχέδιο και η ιστορία τέχνης, όπου γίνονται, είναι κατ' επιλογήν μαθήματα, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται μόνο εάν επιλεγούν και μόνο εάν συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός για τη συγκρότηση τμήματος.

Οι επισκέψεις, τόνισε, σε θεατρικές παραστάσεις δεν υπάρχουν στην ουσία, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας και της υποχρηματοδότησης, ενώ οι σχολικές εκδρομές και οι πενταήμερες στην ουσία έχουν φτιαχτεί στα πρότυπα των νυχτερινών κέντρων, των ταξιδιωτικών πρακτορείων και άντε να πάνε οι μαθητές και σε έναν αρχαιολογικό χώρο, για ξεκάρφωμα. Την ίδια στιγμή, κατέληξε, αφθονούν τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εξωραΐζουν την ευρωπαϊκή πολιτιστική ταυτότητα και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα προγράμματα που φτιάχνονται από επιχειρηματικούς ομίλους, τα οποία κρίνουν τα έργα τέχνης με βάση τα δικά τους αξιολογικά κριτήρια.

Την προσήλωσή του στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης του Πολιτισμού διακήρυξε στην ομιλία του ο υπουργός Πολιτισμού, Μ. Λιάπης, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να προσφέρει πολλά στον Πολιτισμό». Ξεκαθάρισε ότι στον Πολιτισμό δεν πρέπει να ισχύει ένα «κρατικοκεντρικό σύστημα» και ούτε να χρηματοδοτείται ο Πολιτισμός μόνο από το κράτος.

Παρά το ότι ισχυρίστηκε ότι ο Πολιτισμός πρέπει να διαχέεται στο λαό, έδωσε το στίγμα των περικοπών που ακολουθεί το υπουργείο, λέγοντας ότι για τη χρηματοδότηση των πολιτιστικών φορέων, που μαραζώνουν, θα υπάρχουν προτεραιότητες, δε θα δίνονται χρήματα χωρίς ιεράρχηση και χωρίς αποτίμηση της προσφοράς του κάθε συλλόγου. Δίνοντας το στίγμα της αντίληψης της κυβέρνησης ότι ο Πολιτισμός πρέπει να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είπε ότι οι πολιτιστικοί σύλλογοι πρέπει να δραστηριοποιούνται σε «υγιή βάση και όχι ως κλειστές ομάδες προνομιούχων».

Αναφερόμενος στο θέατρο, είπε ότι προωθείται η προβολή του και ενθαρρύνονται οι δραστηριότητες των συντελεστών του, ενώ παραδέχτηκε ότι υπάρχουν προβλήματα με τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Οσο για τη χρηματοδότηση, είπε ότι για το χορό και το θέατρο τη διετία 2006-07 δόθηκαν πάνω από 3,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ δόθηκαν στους χορογράφους 40.000 ευρώ για το φεστιβάλ τους.

Για τον κινηματογράφο ανέφερε ότι επιτροπή υπό τον σκηνοθέτη Κ. Γαβρά επεξεργάζεται την κατάρτιση νόμου - πλαισίου, ο οποίος θα δοθεί για διάλογο στους φορείς και θα αποτελέσει τομή στο χώρο. Για τη συνεχιζόμενη άρνηση των καναλαρχών να αποδίδουν το 1,5% των εσόδων τους υπέρ της ενίσχυσης του κινηματογράφου, δεν είχε να προσθέσει τίποτα καινούριο και λέγοντας, απλώς, ότι γίνεται διάλογος, επιβεβαίωσε ότι η ρύθμιση του θέματος επαφίεται στην καλή προαίρεση των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.

Απέφυγε να απαντήσει για το καθεστώς των τιμητικών συντάξεων καλλιτεχνών, λέγοντας ότι είναι ευθύνη άλλων υπουργείων, θέση που επανέλαβε και για τα εργασιακά και ασφαλιστικά προβλήματα των εργαζομένων στο υπουργείο.

Ο υπουργός υπερασπίστηκε το απαράδεκτο καθεστώς των συμβασιούχων, αφού ισχυρίστηκε ότι η φύση του υπουργείου είναι τέτοια που απαιτεί την απασχόληση αρκετών εποχικών συμβασιούχων, ενώ ανακοίνωσε ότι θα προσληφθούν μέσω ΑΣΕΠ 100 φύλακες και 100 νυχτοφύλακες αρχαιολογικών χώρων.

Σχετικά με την αιφνίδια ακύρωση συναυλίας στο Λυκαβηττό, λόγω προβλημάτων στο εκεί θέατρο, είπε ότι πρόκειται για απαράδεκτο γεγονός, το οποίο το υπουργείο Πολιτισμού το έμαθε τελευταίο και θα αναζητηθούν ευθύνες.

Απάντηση στον υπουργό έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Α. Κανταρτζής, υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ φέρνει στη Βουλή τα προβλήματα του Πολιτισμού. Κάθε φορά, είπε, που φέρνουμε το θέμα ακούμε τα ίδια λόγια συμπάθειας από τους εκάστοτε υπουργούς, αλλά τα προβλήματα όχι μόνο παραμένουν αλλά συνεχώς διογκώνονται.

Ο βουλευτής τόνισε ότι ο Πολιτισμός δεν είναι στεγανό, ούτε ξεκομμένος από την κοινωνία, αλλά αντανακλά τους κάθε φορά κοινωνικούς συσχετισμούς και άρα το ερώτημα είναι Πολιτισμός για ποιον και από ποιον. Με την Επερώτηση, συνέχισε, ελέγχουμε την κυβέρνηση γιατί με την πολιτική της συντηρεί και οξύνει τα προβλήματα, αφού η στρατηγική της είναι το κριτήριο αποδοτικότητας, η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση, όπως γινόταν και με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για Πολιτισμό, τόνισε, όταν από τον κρατικό προϋπολογισμό δίνεται μόνο το 0,5% και όταν τα ΔΗΠΕΘΕ παίρνουν μόλις το 1/5 από τα ποσά που δίνονται για τα δύο Μέγαρα Μουσικής στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Είναι φανερό, υπογράμμισε, ότι τα όποια χρήματα υπάρχουν δίνονται σε φορείς που στον τομέα του Πολιτισμού λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ετσι διευκολύνονται οι επιχειρηματίες για να επιβάλλουν τον πλήρη έλεγχο του Πολιτισμού, μια τάση που την τελευταία 20ετία τρέχει με ασυγκράτητο ρυθμό. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είπε ο Α. Κανταρτζής, άνοιξαν το δρόμο για την εμπορευματοποίηση, μετατρέποντας τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου σε Ιδιωτικού Δικαίου και άνοιξαν έτσι το δρόμο για να πατήσουν πόδι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι όπως είναι φυσικό έχουν ως μόνο στόχο το κέρδος. Το κεφάλαιο, συνέχισε, θέλει να ελέγξει και να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις του λαού και για αυτόν ακριβώς το λόγο επιφανείς εκπρόσωποί του δραστηριοποιούνται στον τομέα του Πολιτισμού.

Ο Α. Κανταρτζής, σχολιάζοντας τα όσα είπε ο υπουργός για τη μη απόδοση του 1,5% των εσόδων των καναλιών για την ανάπτυξη του κινηματογράφου, τόνισε ότι επιβεβαιώνεται η ασυδοσία των καναλαρχών, αφού η κυβέρνηση αφήνει τη λύση του προβλήματος στην καλή διάθεση των ιδιοκτητών των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.