Τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, τη μάχη που έδωσε για 33 μέρες ο λαός της Αθήνας ενάντια στην αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, στις δολοφονικές ομάδες των Ταγμάτων Ασφαλείας και άλλων παρόμοιων σωμάτων, ενάντια στα πάνοπλα βρετανικά στρατεύματα, τίμησαν η Περιφερειακή Οργάνωση Δυτικής Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, η Οργάνωση ΤΕΙ Αττικής της ΚΝΕ και το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το απόγευμα της Κυριακής.

Στην εκδήλωση, μίλησε ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησε συναυλία με τους Μανώλη Ανδρουλιδάκη και Ρίτα Αντωνοπούλου. Ο κόσμος γέμισε το «Θέατρο Πολιτών» στο Περιστέρι, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να παρακολουθήσουν την εκδήλωση από οθόνη που στήθηκε στον προθάλαμο της αίθουσας, στον οποίο λειτούργησε, επίσης, έκθεση με φωτογραφίες από τις ηρωικές μέρες του Δεκέμβρη.

«Η Ιστορία έχει μια αλήθεια και τη γράφουν οι λαοί», υπογράμμισε η Σπυρέτα Παναγή, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Περιστερίου του ΚΚΕ, ανοίγοντας την εκδήλωση. «Οσα κι αν γραφτούν ενάντια στο Δεκέμβρη, θα μείνει ζωντανό το πύρινο σύνθημα του πανό, που κρατούσαν οι μαυροφορεμένες κοπέλες της ιστορικής φωτογραφίας, που λέει: "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"», σημείωσε στο χαιρετισμό του ο Θοδωρής Αυγέρος, εκ μέρους της Κεντρικής Διοίκησης της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Στην ομιλία του, ο Γιάννης Πρωτούλης αναφέρθηκε στη συκοφάντηση των ηρωικών σελίδων που έγραψε η πάλη του λαού το Δεκέμβρη του 1944: «Πολλά γράφτηκαν και πολλά ακόμα θα γραφτούν για το Δεκέμβρη του 1944. Οι νικητές, αυτοί που στέριωσαν το σύστημα της εκμετάλλευσης πνίγοντας τους αγώνες και τις εξεγέρσεις των φτωχών με αίμα, μιλούν για "κομμουνιστική στάση που ήθελε να επιβάλει τον εθνικό διχασμό". Οσοι ανά τις δεκαετίες υπέγραψαν δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό μιλούν για τυχοδιωκτισμό. Οι φασίστες, που το σύστημα που τους θρέφει τους ξανάβαλε στη μαρκίζα, ξαναφέρνουν σαν χαλασμένο γραμμόφωνο τις θεωρίες για τα κονσερβοκούτια, τις δήθεν εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων και άλλα.

Ολοι μαζί θέλουν το λαό υποταγμένο, φοβισμένο, μοιρολάτρη, ηττοπαθή. Θα ήθελαν να διαγράψουν όλες τις ιστορικές στιγμές, που οι άγρια εκμεταλλευόμενοι έπαιρναν την υπόθεση της ζωής και το μέλλον των παιδιών τους στα δικά τους χέρια. Ολες τις στιγμές που η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός έγιναν πρωταγωνιστές των εξελίξεων, διεκδίκησαν να γίνουν αφέντες στον τόπο τους και τον κόπο τους. Μάταια το προσπαθούν. Οση λάσπη και να ρίξουν για να τις βρωμίσουν, όσο σκοτάδι για να τις κρύψουν, ούτε βρωμίζονται, ούτε χάνονται. Ο λαός που σηκώνει κεφάλι εκεί θα ανατρέχει, θα ξεθάβει, θα καθαρίζει από την αστική σκουριά».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον κρίσιμο ρόλο, που έπαιξε η οργάνωση του λαού της Αθήνας στις Λαϊκές Επιτροπές, που άνοιξαν «δεύτερο μέτωπο» δίπλα σε αυτό της μάχης και στάθηκαν πολύτιμη εφεδρεία για τον ΕΛΑΣ: «Οι μαχητές του ΕΛΑΣ κράτησαν 33 μέρες γιατί στο πλάι τους πολεμούσε ολόκληρος λαός, δεν μπορούσε κανείς να τους ξεριζώσει, να τους απομονώσει. Αυτή η αθέατη πλευρά είναι πολύ σημαντική για το ρόλο που έπαιξαν σε κρίσιμες ώρες η οργάνωση του λαού, οι λαϊκές εργατικές οργανώσεις που είχαν φτιαχτεί, οι οργανώσεις του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ», ανέφερε ανάμεσα σε άλλα, και πρόσθεσε: «Είναι ηρωική και άξια θαυμασμού η δράση του λαϊκού δημοκρατικού θεσμού των Λαϊκών Επιτροπών που υπήρχαν στις συνοικίες. Εδώ φάνηκε η αξία της οργάνωσης και αυτοθυσίας ολόκληρου του λαού. Οι Λαϊκές Επιτροπές αντιμετώπισαν τη συντήρηση του λαϊκού στρατού και του λαού, την περίθαλψη των τραυματιών, τη μεταφορά του άμαχου πληθυσμού από τα πεδία των βομβαρδισμών. Υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν το τεράστιο έργο του επισιτισμού 150.000 ανθρώπων. Με θαυμαστή πρωτοβουλία, έστησαν μέσα σε σπίτια και υπόγεια νοσοκομεία. Μόνο στις ανατολικές συνοικίες 62 νοσοκομεία με 1.300 κρεβάτια. Ολο το υλικό που χρειάστηκε, το πρόσφερε ο κόσμος, δίνοντας και τις προίκες των κοριτσιών του. Πολλοί έδωσαν τα μοναδικά κρεβάτια και σκεπάσματά τους».

Τονίζοντας ότι «η μελέτη της Ιστορίας δεν είναι απλή καταγραφή του παρελθόντος. Είναι ιδεολογικό όπλο, εργαλείο ανάλυσης για το παρόν και το μέλλον του κινήματός μας», ο Γιάννης Πρωτούλης υπογράμμισε: «Φέτος κλείνουν 70 ολόκληρα χρόνια από τον μακρινό Δεκέμβρη του 1944. Από τότε μέχρι σήμερα, πολλές αλλαγές έγιναν. Το πολιτικό σύστημα μεταμορφώθηκε, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση. Ο τόπος είδε πολλές κυβερνήσεις και κόμματα να ανεβοκατεβαίνουν. Κόμματα να εμφανίζονται κερδίζοντας τις ψήφους του λαού και να χάνονται. Το βιοτικό επίπεδο βελτιώθηκε βέβαια, με τους σκληρούς αγώνες του λαού που δε σταμάτησαν. Αγώνες που σε όλους υπάρχει η συμβολή των κομμουνιστών. Τώρα με την κρίση όλες αυτές οι κατακτήσεις ξηλώνονται μία μία.

Το συμπέρασμα είναι ότι η μεγάλη πολιτική αλλαγή, η αλλαγή που οραματίστηκαν και για την οποία έδωσαν τη ζωή τους γενιές αγωνιστών, δεν ήρθε με την εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση της αστικής εξουσίας. Γιατί πολιτική αλλαγή είναι να αλλάξει η τάξη στην εξουσία. Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της να πάρει τα μέσα παραγωγής, την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών (...).

Η αλλαγή, που δεν έγινε, είναι αυτή που μένει να γίνει».