Αντί για την «πύλη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης» το υπουργείο Απασχόλησης, με το νόμο για το «Κέντρο Ηλεκτρονικού Υπολογιστού Κοινωνικών Υπηρεσιών» (ΚΗΥΚΥ) που έχει στα σκαριά, ανοίγει διάπλατα την πύλη στις ιδιωτικές εταιρείες να βάλουν στο χέρι τη μηχανοργάνωση και την ανάπτυξη των πληροφορικών συστημάτων όλων των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Με το σχέδιο νόμου, που το επόμενο διάστημα θα προωθηθεί στη Βουλή, η κυβέρνηση επιδιώκει να μετατρέψει το ΚΗΥΚΥ από έναν δημόσιο μη κερδοσκοπικό Οργανισμό σε Ανώνυμη Εταιρεία, που θα λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς, θα επιδιώκει το κέρδος, θα αναθέτει μεγάλα έργα μηχανοργάνωσης και πληροφορικής των Ταμείων στους ιδιώτες, ενώ επιφυλάσσει χειρότερες συνθήκες για τους 400 περίπου εργαζόμενους του οργανισμού, τους οποίους υπάγει στο καθεστώς των ΔΕΚΟ και του τελευταίου αντεργατικού νόμου περί ΔΕΚΟ (3429/2005).

Για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, που ήδη έχουν προκηρύξει 48ωρη απεργία στις 24 και 25 του Γενάρη, περιτυλίγει την ίδρυση της Ανώνυμης Εταιρείας και την ουσιαστική κατάργηση του ΚΗΥΚΥ, με τη σημερινή του μορφή, με θολές υποσχέσεις περί μετοχικού κεφαλαίου που θα είναι δημόσιο και θα λειτουργεί δήθεν «μέσα στο ευρύτερο δημόσιο συμφέρον» (δηλώσεις Σ. Τσιτουρίδη 9/1/2007).

Βέβαια, το πώς εννοείται το «δημόσιο συμφέρον», η κυβέρνηση αυτή καθώς και η προηγούμενη έχουν δώσει δείγματα γραφής. Μάλιστα, το ίδιο το σχέδιο νόμου δίνει σωρεία αποδείξεων ότι τελικά άλλοι είναι οι σκοποί τους. Συγκεκριμένα, με το άρθρο 3, όπου περιγράφονται οι σκοποί της νέας ΑΕ, ρητά προβλέπεται ότι «αναθέτει σε τρίτους (σ.σ. δηλαδή στους ιδιώτες) έργα για τη λειτουργία και υποστήριξη των δραστηριοτήτων της». Ενώ ακόμα και στην υλοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τη μηχανοργάνωση των Ταμείων, η νέα εταιρεία «δύναται να καθίσταται τελικός δικαιούχος», που σημαίνει ότι μπορεί και να μην είναι και τα προγράμματα να αναλαμβάνονται από ιδιώτες.

Το πιο σοβαρό είναι πάντως το γεγονός ότι η κεφαλαιακή βάση της εταιρείας είναι τόσο ισχνή, μόλις 3 εκατομμύρια ευρώ (ούτε το κόστος λειτουργίας για ένα μήνα) που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει και συνέταιρος. Σύμφωνα με το άρθρο 6 για το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας, ενώ υποτίθεται ότι οι μετοχές είναι αμεταβίβαστες, στην παράγραφο 3 ορίζεται πως «σε περίπτωση αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, ολόκληρο το νέο κεφάλαιο αναλαμβάνεται από το μοναδικό μέτοχο, ή όπως ορίσει η Γενική Συνέλευση». Με μια κουβέντα, σε περίπτωση αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου και με δεδομένη την ανάγκη χρηματοδότησης, η κυβέρνηση ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποφασίσει ό,τι θέλει.

Στο όλο εγχείρημα το μόνο που μένει σταθερό είναι η μόνιμη μη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ετσι, όπως και στο παρελθόν, οι ασφαλιστικοί οργανισμοί θα συνεχίζουν να πληρώνουν αυτοί και μέσω αυτών οι ασφαλισμένοι το κόστος των υπηρεσιών. Βέβαια, πάνω στο σημερινό κόστος θα προστεθεί και το κέρδος που πρέπει να βγάζει η νέα εταιρεία και οι πάσης φύσεως συνεργάτες της με τους οποίους θα συμπράττει. Και αφού η κυβέρνηση κάνει καθαρό ότι για τη λεγόμενη ηλεκτρονική διακυβέρνηση ο προϋπολογισμός του κράτους δεν πρόκειται να δώσει ούτε ευρώ, η «εταιρεία δύναται να συνάπτει δάνεια από ημεδαπές ή αλλοδαπές τράπεζες ή πιστωτικούς οργανισμούς...». Επιπλέον δηλαδή κόστος για να αποπληρωθούν τα δάνεια και οι τόκοι...

Με τον τρόπο αυτό - όπως υπογραμμίζει η παράταξη «Αγωνιστική Συνεργασία» - «η κυβέρνηση φορτώνει το βάρος του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης της πληροφορικής των Κοινωνικών Ασφαλίσεων στις εισφορές των ασφαλισμένων. Ενας εθνικής και κοινωνικής σημασίας φορέας δεν ενισχύεται με σταθερούς πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό ενώ γίνεται ένα ακόμα βήμα στην αύξηση των εισφορών και την υποβάθμιση των παροχών της Κοινωνικής Ασφάλισης».

Και βέβαια δε μένουν στο απυρόβλητο οι εργαζόμενοι του ΚΗΥΚΥ και ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι. Από τη στιγμή που η νέα εταιρεία θα υπαχθεί στο καθεστώς των ΔΕΚΟ, ακόμα και αν σήμερα υποτίθεται ότι εξαιρούνται από το άρθρο 14 του Ν. 3429/2005, τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο για τους εργαζόμενους. Αργά ή γρήγορα και από τη στιγμή μάλιστα που θα έχει δημιουργηθεί μια «νέα κατηγορία» εργαζομένων μέσα στην ίδια εταιρεία με λιγότερα δικαιώματα, η καμπάνα των ανατροπών θα χτυπήσει και για τους «παλιούς». Απαξ και περάσει ο διαχωρισμός, τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι μετά από ένα - δυο χρόνια οι κυβερνώντες δε θα επιστρέψουν δριμύτεροι... Οι διαβεβαιώσεις που δίνει δήθεν σήμερα η κυβέρνηση είναι χωρίς καμιά αξία, όπως δεν είχαν και στην περίπτωση των άλλων ΔΕΚΟ αντίστοιχες διαβεβαιώσεις παλιότερα.

Η πείρα από τον απεργιακό αγώνα του περσινού Φλεβάρη (φωτ.) αποτελεί παρακαταθήκη για τις ναυτεργατικές κινητοποιήσεις που έρχονται

Το βάρος της προετοιμασίας εκ των πραγμάτων πέφτει στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος, που εκπροσωπούνται από τις ναυτεργατικές Ενώσεις ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», οι οποίες καλούν τους ναυτεργάτες να προβάλουν το διεκδικητικό πλαίσιο που ανταποκρίνεται στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες τους. Η πλειοψηφία της ΠΝΟ, παρά το γεγονός ότι αναγκάστηκε κάτω από τις ίδιες τις εξελίξεις - που σηματοδοτούνται από την ενορχηστρωμένη σφοδρή επίθεση κυβέρνησης, εφοπλιστών σε βάρος του κλάδου - και τις έντονες πιέσεις των ναυτεργατών και των ταξικών δυνάμεών, να αποφασίσει απεργία στο τρίτο δεκαήμερο του Φλεβάρη, προβάλλει ένα διεκδικητικό πλαίσιο αναντίστοιχο των περιστάσεων, που δεν μπορεί να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στην απεργία.

Οι άξονες αυτού του διεκδικητικού πλαισίου της πλειοψηφίας καθορίστηκαν χτες το πρωί στη διάρκεια της συνεδρίασης της πενταμελούς επιτροπής, η οποία εκλέχθηκε στα πλαίσια της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΝΟ για την προετοιμασία της απεργίας. Πρόκειται για πλαίσιο περιορισμένο, πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες των ναυτεργατών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που εντείνεται η ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά τους.

Αλλωστε, ο ρόλος ορισμένων της πλειοψηφίας, όπως του προέδρου της Ενωσης Πλοιάρχων Ευαγ. Κούζιλου, είναι γνωστός. Η ομιλία του τελευταίου στη διάρκεια κοπής της πίτας της ΠΕΠΕΝ αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση για τους ναυτεργάτες. Δεν του αρκεί που με τα νέα αντιναυτεργατικά μέτρα εντείνεται το πέταγμα των ναυτεργατών στη στεριά και πλήττεται καίρια το ΝΑΤ, με την απαλλαγή των εφοπλιστών από ασφαλιστικές εισφορές, αλλά λίγο πολύ ζητάει και άλλα, για να σταματήσουν «τα πολλά δισ. δολαρίων που θα μπορούσαν να επενδυθούν εδώ στην Ελλάδα να φεύγουν προς τα έξω, στα ξένα, σε μέρη που διαθέτουν ανάλογη πολιτική»!

Ο νέος απεργιακός αγώνας, που θα κληθούν να δώσουν οι ναυτεργάτες, αποκτά ιδιαίτερη σημασία συνολικότερα, καθώς αμφισβητείται για τους ναυτεργάτες το ίδιο το θεμελιώδες δικαίωμα της απεργίας, γενικότερα τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και μάλιστα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η κυβέρνηση της ΝΔ, μετά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επέβαλε και επιμένει να έχει σε ισχύ σε βάρος των ναυτεργατών των ακτοπλοϊκών πλοίων το επαίσχυντο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Η βρετανική κυβέρνηση, όπως αναφέρεται σε έγγραφο της ΠΝΟ, «υποστηρίζει ότι η συλλογική δράση, περιλαμβανομένων απεργιών, δε συνιστά θεμελιώδες δικαίωμα στην ΕΕ» και ότι «πολλές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν ήδη προβεί σε παρέμβαση στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων», προβάλλοντας παρόμοιο αίτημα!