Να πάρουν τη θέση τους «στα μπλόκα του αγώνα για την επιβίωση της πλειοψηφίας των αγροτικών οικογενειών, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες» καλεί τις αγρότισσες η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, μπροστά στις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε μια σειρά περιοχές, με επίκεντρο το μπλόκο της Νίκαιας.

Σε ψήφισμα που υιοθέτησε το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, εκφράζει τη συμπαράστασή του στον δίκαιο αγώνα των Αγροτικών Συλλόγων, που ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, βρίσκονται από την περασμένη Δευτέρα στα μπλόκα, αντιπαλεύοντας την πολιτική που ξεκληρίζει μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους.

Η ΟΓΕ στηρίζει τα αιτήματα της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, ενώ στρέφει ιδιαίτερα την προσοχή της στις γυναίκες της υπαίθρου, τις αγρότισσες, τις εργάτριες γης, τις εποχιακά εργαζόμενες σε μονάδες επεξεργασίας και συσκευασίας αγροτικών προϊόντων. Οπως υπογραμμίζει, οι γυναίκες αυτές είναι τα μεγαλύτερα θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής, «που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ, της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών ομίλων».

Η συγκέντρωση παραγωγής και γης και ο έλεγχός τους από τα μονοπώλια, που προωθείται από την ΕΕ και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), αλλά και το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, πλήττει τις λαϊκές οικογένειες στην ύπαιθρο, αλλά και στην πόλη, ενώ έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις στις γυναίκες.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες και αγρότισσες συνθλίβονται από τους εμποροβιομήχανους που αγοράζουν τα προϊόντα τους σε τόσο εξευτελιστικές τιμές, που τους στερούν το απαραίτητο εισόδημα για μια αξιοπρεπή ζωή. Την ίδια στιγμή, το αγροτικό εισόδημα συρρικνώνεται και από το κόστος παραγωγής, που σκαρφαλώνει στα ύψη από τις τιμές στο ρεύμα, τους φόρους στο πετρέλαιο, τα χαράτσια, τις πανάκριβες τιμές των απαραίτητων μέσων και εφοδίων για να συνεχίσουν την παραγωγή τους.

Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, που πλήττει όλους τους αγρότες, θέτει με ιδιαίτερη οξύτητα στο στόχαστρο τις γυναίκες αγρότισσες. Οι υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές έχουν οδηγήσει σήμερα χιλιάδες αγρότισσες, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος τους, να μένουν ανασφάλιστες.

Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουν το δικαίωμά τους στη συνταξιοδότηση (και μάλιστα στα αυξημένα ηλικιακά όρια που έχουν επιβάλει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι) να μετατρέπεται σε άπιαστο όνειρο. Την ίδια ώρα, η αγροτική σύνταξη βρίσκεται στα 320 ευρώ.

Οι δύσκολες συνθήκες δουλειάς στην ύπαιθρο, τόσο στη γεωργία όσο και στην κτηνοτροφία, επιβαρύνουν ιδιαίτερα τον γυναικείο οργανισμό. Αν και υπάρχουν διαφοροποιήσεις στη συμμετοχή της γυναίκας στην αγροτική παραγωγή από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με το είδος της καλλιέργειας, τον βαθμό της εκμηχάνισης των γεωργικών και κτηνοτροφικών εργασιών, υπάρχουν οι περιοχές και οι καλλιέργειες στις οποίες είναι σχετικά εκτεταμένη η χειρωνακτική εργασία των γυναικών. Ενώ γενικεύεται η γυναικεία εργασία στα συσκευαστήρια αγροτικών προϊόντων, χωρίς μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού.

Δίπλα στα παραπάνω, οι αγρότισσες και κτηνοτρόφοι επιβαρύνονται από την έλλειψη ακόμα και των στοιχειωδών υπηρεσιών και υποδομών κοινωνικής μέριμνας, που φορτώνει αποκλειστικά στις πλάτες τους τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ.

Το κλείσιμο και η υπολειτουργία σχολικών μονάδων αναγκάζει πολλές οικογένειες σε καθημερινές μετακινήσεις σε διπλανά χωριά. Οι παιδικοί σταθμοί είναι ελάχιστοι, ενώ τα βρεφικά τμήματα ανύπαρκτα σε μεγάλες περιοχές της υπαίθρου. Αντίστοιχα, οι ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, είναι τεράστιες, με κενά σε παιδιατρικά και γυναικολογικά τμήματα, σε ειδικότητες γιατρών, όπως και νοσηλευτικού προσωπικού, σε ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό και άλλα.

Οι αγρότισσες βρίσκονται επίσης αντιμέτωπες με επιπλέον εμπόδια στην κοινωνική τους ζωή, καθώς υπάρχουν κενά σε υποδομές και υπηρεσίες πολιτισμού, αθλητισμού.

Πλευρές της δύσκολης πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες της υπαίθρου αποτυπώνονται και σε σχετική μελέτη που έχει διεξαχθεί για λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) του υπουργείου Εσωτερικών, πριν από έναν περίπου χρόνο.

Δίπλα όμως στην καταγραφή των προβλημάτων για τις αγρότισσες, η Γενική Γραμματεία «λιβανίζει» την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ που ευθύνεται για αυτά. «Η ευρωπαϊκή αγροτική οικονομία βρίσκεται σε διαδικασία διαρθρωτικών αλλαγών και προσαρμογών», σημειώνεται στην εισαγωγή της εν λόγω μελέτης, ενώ οι συντάκτριές της επισημαίνουν πως «η ένταξη της διάστασης του φύλου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ευρωπαϊκού Κανονισμού Αγροτικής Ανάπτυξης».

«Υπάρχουν απόψεις που θέλουν τις αγρότισσες να ασκούν πιο φιλική προς το περιβάλλον αγροτική δραστηριότητα και πιο οικολογικό τρόπο καλλιέργειας», σημειώνει η Γενική Γραμματεία, στην προσπάθεια να φορέσει στην πολιτική της ΕΕ ένα «φιλικό» για τις γυναίκες προσωπείο.

Οπως προσθέτει, αν οι απόψεις αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, «τότε αυτός ο θηλυκός τρόπος λειτουργίας στη γεωργία λ.χ. είναι προφανώς πολύ κοντά με τους αναδυόμενους στόχους της ευρωπαϊκής γεωργικής πολιτικής για το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή και την παροχή δημόσιων αγαθών».

Στην πραγματικότητα, οι στόχοι της ΚΑΠ και των αναθεωρήσεών της είναι η μεγέθυνση των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, μέσω της συγκέντρωσης της παραγωγής και της γης, που επιτρέπει την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας με την αξιοποίηση επιστημονικών - τεχνολογικών καινοτομιών.

Παράλληλα, οι διακηρύξεις για την «πράσινη ανάπτυξη» και οι παρεμβάσεις για τη λεγόμενη κλιματική αλλαγή συνδέονται και με τη διαμόρφωση ενός πλαισίου «προστασίας» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ώστε να αποκλείονται προϊόντα και υπηρεσίες ανταγωνιστικών δυνάμεων.

Οι κατευθύνσεις ΕΕ και κυβέρνησης για την αγρότισσα όχι μόνο δεν μπορούν να την απαλλάξουν από την ανασφάλεια, το άγχος, τη ζωή με υποχρεώσεις και χωρίς δικαιώματα, από την επιβάρυνση της υγείας της, αλλά βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από τα σύγχρονα δικαιώματά της στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.

Η συμμετοχή των γυναικών στις κινητοποιήσεις και τα μπλόκα, στους αγροτοκτηνοτροφικούς συλλόγους, στις αποφάσεις και τη δράση τους, μπορεί και πρέπει να γίνει πηγή ενίσχυσης του αγώνα για τα δίκαια αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών, να δυναμώσει την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των γυναικών της υπαίθρου.