Σε ανώτερο και πιο επικίνδυνο για τον λαό μας επίπεδο περνάει η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Τελευταίοι κρίκοι στην αλυσίδα, η προετοιμασία από την κυβέρνηση της ΝΔ διμερούς συμφωνίας με ΝΑΤΟική σφραγίδα με την κυβέρνηση Ζελένσκι, για την παροχή «εγγυήσεων ασφαλείας» στην Ουκρανία, μετά την υπογραφή της Διακήρυξης - μπουρλότο του G7, την οποία αποκάλυψε το περασμένο Σάββατο ο Ουκρανός Πρόεδρος. Αλλά και η τροπολογία στο αμερικανικό Κογκρέσο, με την οποία προωθείται η εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων σε νησιά του Αιγαίου.

Η κυβέρνηση της ΝΔ «παίζει τα ρέστα» της στην εμπλοκή, για την αναβάθμιση στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της αστικής τάξης, κι ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακώνεται, με ισχυρό ενδεχόμενο να γενικευτεί, στο έδαφος και της - ομολογημένης απ' όλους - δυσκολίας που συναντά η «ουκρανική αντεπίθεση», τροφοδοτώντας νέο κύκλο ανταγωνισμών.

Αξιοποιεί γι' αυτόν τον σκοπό και τη συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, που δεν έχουν πει κουβέντα για τις επικίνδυνες εξελίξεις, την ώρα που η χώρα και ο λαός μπαίνουν ακόμα πιο βαθιά στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του πολέμου.

Στην απέναντι όχθη, κανένα περιθώριο εφησυχασμού δεν υπάρχει για τον λαό. Τώρα πρέπει να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στη συμμετοχή της χώρας σε αυτά, ο αγώνας για να ξεκουμπιστούν οι βάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, για αποδέσμευση της χώρας από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες του κεφαλαίου.

Eurokinissi

Η συμφωνία έρχεται να κουμπώσει στις πρόσφατες αποφάσεις του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους - η Διακήρυξη άλλωστε ανακοινώθηκε στο περιθώριο της Συνόδου στις 12 Ιούλη. Ανάμεσα στα άλλα εξαιρετικά επικίνδυνα που αποφασίστηκαν σε εκείνη τη Σύνοδο ήταν να προχωρήσει η ευρωατλαντική ενσωμάτωση της Ουκρανίας μέσα από διμερείς συμφωνίες με κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, καθώς στην παρούσα φάση δεν προκρίνεται η απευθείας ένταξη στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Ακριβώς μια τέτοια διμερή συμφωνία ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση, η οποία αποτελεί μόλις τη 14η που υπογράφει τη Διακήρυξη του G7, με τις πληροφορίες να κάνουν λόγο για προχωρημένες συζητήσεις, φυσικά υπό την εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, βυθίζοντας τον λαό σε ανυπολόγιστους κινδύνους.

Μια ματιά μόνο στο κείμενο της Διακήρυξης του G7 είναι αποκαλυπτική για τις περιπέτειες στις οποίες μπαίνει ο λαός με την υιοθέτηση ενός τέτοιου «πολεμικού ανακοινωθέντος» από την κυβέρνηση και, κατ' επέκταση, με τη συμφωνία για «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία, στην αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Σημειώνεται μεταξύ άλλων:

«Θα συνεργαστούμε ο καθένας μας με την Ουκρανία για συγκεκριμένες διμερείς μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις και ρυθμίσεις ασφαλείας για:

α) Διασφάλιση μιας βιώσιμης δύναμης ικανής να υπερασπιστεί την Ουκρανία τώρα και να αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα στο μέλλον, μέσω της συνεχούς παροχής:

• Βοήθειας ασφαλείας και σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού σε χερσαίους, εναέριους και θαλάσσιους τομείς, δίνοντας προτεραιότητα σε πυρά αεράμυνας, πυροβολικού και μεγάλης εμβέλειας, τεθωρακισμένα οχήματα και άλλες βασικές δυνατότητες, όπως εναέριας μάχης, και με την προώθηση της αυξημένης διαλειτουργικότητας με τους Ευρωατλαντικούς συνεργάτες.
• Υποστήριξης για την περαιτέρω ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανικής βάσης της Ουκρανίας.
• Ασκήσεων εκπαίδευσης για τις ουκρανικές δυνάμεις.
• Ανταλλαγής πληροφοριών και συνεργασίας.
• Υποστήριξης για πρωτοβουλίες κυβερνοάμυνας, ασφάλειας και ανθεκτικότητας, συμπεριλαμβανομένης της αντιμετώπισης υβριδικών απειλών.

β) Ενίσχυση της οικονομικής σταθερότητας και ανθεκτικότητας της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων μέσω προσπαθειών ανοικοδόμησης και ανάκαμψης, για τη δημιουργία των συνθηκών που ευνοούν την προώθηση της οικονομικής ευημερίας της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της ενεργειακής της ασφάλειας.

γ) Παροχή τεχνικής και οικονομικής υποστήριξης για τις άμεσες ανάγκες της Ουκρανίας που απορρέουν από τον πόλεμο της Ρωσίας, καθώς και για να μπορέσει η Ουκρανία να συνεχίσει να εφαρμόζει το αποτελεσματικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα υποστηρίξει τη χρηστή διακυβέρνηση η οποία απαιτείται για να προχωρήσει προς τις ευρωατλαντικές της φιλοδοξίες».

Σε άλλο σημείο τονίζεται πως «εκτός από τα στοιχεία που διατυπώθηκαν παραπάνω, παραμένουμε δεσμευμένοι να υποστηρίξουμε την Ουκρανία, θεωρώντας τη Ρωσία υπεύθυνη. Αυτό περιλαμβάνει την εργασία για να διασφαλιστεί ότι το κόστος για τη Ρωσία από την επιθετικότητά της θα συνεχίσει να αυξάνεται, μεταξύ άλλων μέσω κυρώσεων και ελέγχων στις εξαγωγές, καθώς και μέσω υποστήριξης των προσπαθειών να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για εγκλήματα πολέμου και άλλα διεθνή εγκλήματα που διαπράχθηκαν εντός και κατά της Ουκρανίας (...) Σε αυτό το πλαίσιο, επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, μεταξύ άλλων υποστηρίζοντας τις προσπάθειες διεθνών μηχανισμών όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ)».

Με βάση και τα παραπάνω, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να «τρέξει» πολλά βήματα παραπέρα την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος κλιμακώνεται.

Είναι άλλωστε φανερό ότι με βάση τη διμερή συμφωνία - ή συμφωνίες - που είναι στα σκαριά για παροχή «εγγυήσεων ασφαλείας» στην Ουκρανία, επιταχύνεται η συζήτηση για την αποστολή πρόσθετων εξοπλισμών.

Θυμίζουμε πως σύμφωνα με πληροφορίες Ουκρανοί, Γερμανοί και Αμερικανοί έχουν βάλει αίτημα στην ελληνική κυβέρνηση για παραχώρηση 100 αρμάτων μάχης «Leopard 1Α5» στην κυβέρνηση του Κιέβου. Εξάλλου, οι Ουκρανοί ζητούν από το ελληνικό οπλοστάσιο κι άλλα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1 (πέρα από τα 40 που έχει ήδη συμφωνήσει να στείλει η ελληνική κυβέρνηση), τους S-300 και τα αντιαεροπορικά συστήματα TORM-1 και Osa-AK/AKM. Ζητάνε επίσης το τσεχοσλοβακικής κατασκευής σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων RM-70, «έναν από τους σημαντικότερους πολλαπλασιαστές ισχύος» για το ελληνικό πυροβολικό, όπως τονίζεται από το ίδιο το ΓΕΣ. Θυμίζουμε δε ότι τουλάχιστον 2.100 ρουκέτες από το εν λόγω σύστημα δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα στην κυβέρνηση της Ουκρανίας, αδειάζοντας τις αποθήκες ακόμα και στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

Στο τραπέζι βρίσκονται και τα σχέδια για την παροχή επιπλέον διευκολύνσεων στον πόλεμο, όπως η εκπαίδευση Ουκρανών από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις - όπως έχει αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης» - και η «αναβάθμιση» των υποδομών που υποστηρίζουν τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στην περιοχή (με τα μεταφορικά δίκτυα, τους ΝΑΤΟικούς αγωγούς καυσίμων προς Βουλγαρία - Ρουμανία κ.λπ.).

Επίσης, ανάμεσα στις γραμμές των διακηρύξεων περί «ενίσχυσης της οικονομικής σταθερότητας και ανθεκτικότητας της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων μέσω προσπαθειών ανοικοδόμησης και ανάκαμψης», με ευκολία διαβάζει κανείς τις συμφωνίες και τα «ντιλ» του κεφαλαίου, γύρω από τα οποία «πέφτουν κορμιά» και όπου η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί μερτικό με τη βαθύτερη εμπλοκή της στον πόλεμο, σέρνοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους.

Αλλωστε η κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων, δεν έχει κρύψει σχέδια όπως αυτά για μετατροπή της Ελλάδας σε βασικό κόμβο των αμερικανικών ενεργειακών σχεδιασμών - από τους οποίους θησαυρίζει ο ελληνόκτητος εφοπλιστικός στόλος - «γιατί όχι και έως την Ουκρανία», όπως επανειλημμένα έχει πει ο Κυρ. Μητσοτάκης. Λίγες βδομάδες πριν, εξάλλου, στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, παρουσία και του Μπλίνκεν, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών έλεγε ότι «κυρίως μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, η Ελλάδα διασφαλίζει την ταχεία ανάπτυξη των δυνάμεων των Συμμάχων στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ, καθώς και τη διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τις χώρες της άμεσης γειτονιάς, ιδιαίτερα μέσω της κατασκευής τερματικών σταθμών LNG, καθώς και ηλεκτρικών διασυνδέσεων».

Αλλά και στις συναντήσεις των ηγετών Ελλάδας και Ουκρανίας έχουν συζητηθεί σχέδια για τη «συνεισφορά» κατασκευαστικών, τραπεζικών και άλλων ομίλων στα σχέδια μεταπολεμικής «ανοικοδόμησης» της Ουκρανίας.

Θυμίζουμε ότι ανάμεσα σε άλλα, η κυβέρνηση προ μηνών είχε συμπροεδρεύσει με Μακρόν και Ζελένσκι και στη λεγόμενη «Διάσκεψη Αλληλεγγύης για την Ουκρανία», με τον τότε υπουργό Εξωτερικών να λέει ότι «η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τη συμμετοχή της στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της Ουκρανίας σε ευρύ φάσμα τομέων, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, ιδίως στην περιοχή της Οδησσού». Και λίγες βδομάδες μετά, ο τότε υπουργός Αμυνας Παναγιωτόπουλος έλεγε από τη Διάσκεψη του Μονάχου πως «η Ελλάδα θα συμμετάσχει ενεργά στο τεράστιο έργο της διεθνούς κοινότητας για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας».

INTIME NEWS

Τη δρομολόγηση της πολύ επικίνδυνης αυτής εξέλιξης - δείχνοντας και τις προχωρημένες και εν κρυπτώ συμφωνίες τις οποίες «τρέχει» η κυβέρνηση - αποκάλυψε η τροπολογία που πέρασε από το αμερικανικό Κογκρέσο τις προηγούμενες βδομάδες, που - μεταξύ άλλων - θέτει ζήτημα επέκτασης των στρατιωτικών βάσεων σε ελληνικά νησιά και διεύρυνσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Θυμίζουμε πως την πόρτα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο ανοίγει η ίδια η κατάπτυστη Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ για τις βάσεις, MDCA, η οποία στην «ανανεωμένη» εκδοχή της του 2021 προβλέπει όχι μόνο επ' αόριστον επί της ουσίας «ανανέωση», αλλά και αξιοποίηση βάσεων «σε όλη την Ελλάδα».

Σύμφωνα με το περιεχόμενο της τροπολογίας (SEC. 1236 to the National Defense Authorization Act for Fiscal Year 2024) που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο για τον Αμυντικό Προϋπολογισμό (NDAA) του 2024 και η οποία υπερψηφίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ, ζητείται από τους υπουργούς Αμυνας και Εξωτερικών των ΗΠΑ να υποβάλουν από κοινού έκθεση μέσα στο επόμενο δίμηνο στις επιτροπές Αμυνας, Πιστώσεων, Εξωτερικών Σχέσεων του Κογκρέσου για τη σχέση ασφαλείας ΗΠΑ - Ελλάδας, στην οποία θα πρέπει να αναφέρονται σαφώς τα ακόλουθα θέματα:

• Ανάλυση της δυνατότητας για πρόσθετες βάσεις ή διευρυμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελληνική Δημοκρατία, ιδιαίτερα στα ελληνικά νησιά.
• Περιγραφή των δικαιωμάτων των βάσεων (basing rights) που παραχωρήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες βάσει της επικαιροποιημένης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας ΗΠΑ - Ελλάδας (MDCA) που υπεγράφη στις 14 Οκτωβρίου 2021.
• Περιγραφή των δραστηριοτήτων και των επενδύσεων των ΗΠΑ στις βάσεις που περιλαμβάνονται στην MDCA.
• Αξιολόγηση του καθεστώτος της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, σύμφωνα με τις επιταγές του Νόμου περί «Αμυνας και Διακοινοβουλευτικής Εταιρικής Σχέσης ΗΠΑ - Ελλάδας» του 2021 (U.S.-Greece Defense and Interparliamentary Partnership Act).

Καθόλου τυχαία, η συζήτηση και για νέες βάσεις θανάτου στα νησιά ανοίγει την ώρα που δρομολογούνται πολύ επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία ώστε να ενισχυθεί η ΝΑΤΟική συνοχή, διευθετήσεις που στο «πακέτο» περιλαμβάνουν και το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, που μετ' επιτάσεως θέτει η Αγκυρα. Από τη μία λοιπόν το κουτσούρεμα κυριαρχικών δικαιωμάτων και από την άλλη η ενίσχυση της μετατροπής της χώρας σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ, μετατρέποντάς την σε μαγνήτη κινδύνων από τα αντίπαλα στρατόπεδα.

Εξάλλου και η Αμερικανίδα βουλευτής Γκρέις Μεγκ (Δημοκρατική από την πολιτεία της Ν. Υόρκης), η οποία πρωτοστάτησε για την τροπολογία, δεν έκρυψε λόγια για τις στοχεύσεις, τονίζοντας σε ανακοίνωσή της πως τα τελευταία χρόνια «το Πεντάγωνο κλιμάκωσε τις στρατιωτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα απαντώντας στις ρωσικές ναυτικές επιχειρήσεις και στη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία».

Και με την εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνεται ότι η εμπλοκή στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, στο πλαίσιο των Συμφωνιών ΗΠΑ - Ελλάδας, που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ολοκλήρωσε η κυβέρνηση της ΝΔ, αποτελεί ένα «βαρέλι δίχως πάτο».

Θυμίζουμε πως τον Οκτώβρη του 2018 ο Π. Καμμένος, κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, όπου «διευθετήθηκαν» ζητήματα του ελληνοαμερικανικού «Στρατηγικού Διαλόγου» (ο οποίος εγκαινιάστηκε τότε), έλεγε πως «ζητήθηκε η Κάρπαθος να λειτουργήσει σαν εναλλακτικό αεροδρόμιο αντί του Κανάβεραλ. Στην Κάρπαθο το αεροδρόμιο έγινε με ΝΑΤΟικά χρήματα», ενώ την ίδια ώρα προανήγγειλε την «αξιοποίηση» των βάσεων σε Λάρισα, Βόλο και Αλεξανδρούπολη, με τη ΝΔ να παίρνει τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιώντας τα «τρία από τα τέσσερα» σημεία και να ετοιμάζεται τώρα να διευθετήσει και το τέταρτο σημείο, ανεξάρτητα αν το νησί που θα υλοποιηθεί θα είναι η Κάρπαθος ή κάποιο άλλο, όπως π.χ. η Λήμνος, η Σκύρος ή κάποιο άλλο από εκείνα που έχουν κατά καιρούς ακουστεί.

Την ίδια ώρα, άλλωστε, ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα τηρούν «σιγή ασυρμάτου» για μια τέτοια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, ενώ όταν και όπου ερωτώνται εστιάζουν στα υποτιθέμενα «ανταλλάγματα», επιχειρώντας να χρυσώσουν το χάπι για τον λαό και να δικαιολογήσουν τη συμφωνία τους στη μετατροπή της χώρας σε απέραντο ορμητήριο. Κρύβουν βέβαια ότι τα όποια ανταλλάγματα παζαρεύουν, αφορούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων και όχι τον λαό, που το μόνο που έχει να «κερδίσει» απ' τις επαίσχυντες συμφωνίες τους είναι η έκθεσή του σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους.