Στην Τσεχία η κυβέρνηση παρά την κοινωνική κατακραυγή κατάφερε και επέβαλε τεράστιο πρόγραμμα λιτότητας που υποθηκεύει το μέλλον των εργαζομένων για τα επόμενα χρόνια. Την ίδια ώρα στη Σλοβακία η κυβέρνηση ακολουθεί ανάλογο πρόγραμμα λιτότητας και το κυρίαρχο μέλημά της αυτή την εποχή είναι η εφαρμογή νέων ρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό σύστημα, σύμφωνα με τις οποίες όλοι οι Σλοβάκοι θα συνταξιοδοτούνται στα 62 χρόνια ενώ από το 2005 και μετά θα υποχρεούνται να συμμετέχουν σε πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης. Κοινός τόπος των μεταρρυθμίσεων είναι η απελευθέρωση των αγορών ενόψει της ένταξης των δύο χωρών στην ΕΕ το 2004 και ο περιορισμός των κρατικών δαπανών προκειμένου να γίνουν κάποια στιγμή στο μέλλον μέλη της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.

Φυσικά ο «γίγαντας» της περιοχής, η Πολωνία, δε θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτή τη διαδικασία. Την προηγούμενη βδομάδα, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση μειοψηφίας του «Συνασπισμού των Δημοκρατών της Αριστεράς» (SLD) ενέκρινε και αυτή με τη σειρά της το εκτεταμένο πρόγραμμα λιτότητας. Στόχος και εδώ να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» ενόψει της ένταξης στην κοινή αγορά και να περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες και το δημόσιο έλλειμμα (βρίσκεται περίπου στο 6% του ΑΕΠ) προκειμένου η Πολωνία να ενταχθεί στην ΟΝΕ το 2008.

Ο πρωθυπουργός Λέσεκ Μίλερ ανακοίνωσε ότι οι περικοπές, που μέχρι το 2007 θα φτάσουν τα τουλάχιστον 20 δισ. ζλότι (δηλαδή περίπου 5,1 δισ. δολάρια!), «θα ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη αλλά θα βοηθήσουν και στη δημιουργία θέσεων εργασίας» (!) σε μια χώρα που η ανεργία φτάνει το 18%. Με ποιο πραγματικά μαγικό τρόπο οι περικοπές θα κάνουν τα παραπάνω, ο πρωθυπουργός δε διευκρίνισε αλλά πάντως ομολόγησε ότι το πρόγραμμα αυτό είναι «η πιο δύσκολη πράξη της κυβέρνησής» του.

Οι περικοπές έχουν αρχικά ως στόχο τον «περιορισμό της γραφειοκρατίας». Δηλαδή θα έχουν ως αποτέλεσμα απολύσεις πολλών δημοσίων υπαλλήλων. Πέρα όμως από τη «γραφειοκρατία» ο βασικός στόχος των περικοπών είναι η «αναδιάρθρωση», δηλαδή το ξεπούλημα κρατικών βιομηχανιών σύμφωνα πάντα με τις Συνθήκες της ΕΕ. Στο στόχαστρο είναι σε πρώτη φάση τα ορυχεία της χώρας και μετά οι Κρατικοί Σιδηρόδρομοι.

Ηδη οι ανθρακωρύχοι βρίσκονται τους τελευταίους μήνες στο πόδι αφού μετά από μια δεκαετία δεκάδων χιλιάδων απολύσεων από όλες τις κυβερνήσεις (και αυτή της «Αλληλεγγύης») και συρρίκνωσης των παραγωγικών μονάδων, η κυβέρνηση επιθυμεί τώρα να κλείσει ακόμα 4 ορυχεία στο Μπίτομ της Σιλεσίας και να στείλει μέχρι το τέλος του χρόνου 8.000 εργάτες στα σπίτια τους. Μέχρι το 2006 η κυβέρνηση θέλει να απολύσει ακόμη 25.000 ανθρακωρύχους αφού «η βιομηχανία νοσεί και χρίζει αναδιάρθρωσης»... Φυσικά για καινούριες δουλιές, πέρα από γενικόλογες εξαγγελίες, ούτε λόγος να γίνεται και είναι προφανές ότι οι περικοπές απομακρύνουν ακόμη περισσότερο μια τέτοια προοπτική.

Ωστόσο η επίθεση ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και στις όποιες κατακτήσεις έχουν απομείνει στους Πολωνούς εργαζόμενους, δε θα σταματήσουν εκεί. Ο υπουργός Οικονομικών Γιέρζι Χάουζνερ δήλωσε ότι ετοιμάζει και άλλο παράλληλο πακέτο περικοπών (!) που με τη σειρά του θα εξασφαλίσει στην κυβέρνηση περίπου 3,1 δισ. δολάρια μέχρι το 2007. Στόχος αυτού του πακέτου θα είναι οι λεγόμενες «κοινωνικές δαπάνες», με πρώτο θέμα στην ατζέντα την περικοπή των συντάξεων... Ο Χάουζνερ αφού διαβεβαίωσε και αυτός με τη σειρά του ότι οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις θα «ευνοήσουν μακρόχρονα ορισμένες τάσεις στην οικονομία», δήλωσε ότι θα θέσει το θέμα σε «διάλογο» πριν οποιαδήποτε οριστική απόφαση. Αλλά ο «διάλογος» μάλλον θα είναι του ίδιου τύπου με αυτόν που η κυβέρνηση διεξάγει με τους ανθρακωρύχους. Δηλαδή η κυβέρνηση θα πάρει αυτό που θέλει και οι εργάτες θα πάνε στα σπίτια τους...

Η κυβέρνηση Μίλερ, αλλά και οι άλλες πριν από αυτήν, περικόπτουν κάθε χρόνο τα δικαιώματα των εργαζομένων και το λαϊκό εισόδημα. Ολα φυσικά γίνονται για το μελλοντικό «καλό τους», αφού η ελεύθερη αγορά της ΕΕ «θα φέρει την ευημερία σε όλους»... Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι στην Πολωνία όλα λειτουργούν υπέρ του ξένου και εγχώριου κεφαλαίου, πέρυσι το ΑΕΠ αυξήθηκε μόλις κατά 1%, ενώ φέτος αναμένεται αύξηση λίγο πάνω από το 3%. Παράλληλα η κυβέρνηση εξετάζει την καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή ύψους 19%, τη στιγμή που υποστηρίζει ότι επιθυμεί τη μείωση του κρατικού ελλείμματος! Φυσικά η αύξηση του ΑΕΠ καμία σχέση δεν έχει με την ευμάρεια των εργατών, αλλά η αποτυχία της κυβέρνησης να επιτύχει τους ονομαστικούς στόχους για τους οποίους απαιτεί τις λαϊκές θυσίες, είναι τουλάχιστον αποκαλυπτική.