ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι συνέπειες των «απελευθερωμένων» σιδηροδρόμων

Γρηγοριάδης Κώστας

Από 16 ευρώ που κόστιζε το εισιτήριο του ΟΣΕ για τη διαδρομή Λαμία - Θεσσαλονίκη τώρα κοστίζει 29 ευρώ (σχεδόν διπλασιάστηκε). Υπάρχουν δρομολόγια τα οποία μετά τις αρχές Αυγούστου, όταν δηλαδή μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ, σταμάτησαν εντελώς, ανάμεσά τους και περιπτώσεις με συρμούς που πολύ συχνά ήταν υπερπλήρεις. Τα παραπάνω κατήγγειλε αναγνώστης του «Ριζοσπάστη», που τηλεφώνησε στην εφημερίδα μας, καταδικάζοντας με οργή την πολιτική που «φορτώνει» ολοένα τους εργαζόμενους με νέα βάρη.

Οργή, απόλυτα δικαιολογημένη για τις υψηλές ανατιμήσεις στα εισιτήρια, που - όπως είχε καταγράψει στα ρεπορτάζ του ο «Ρ» από τον περασμένο Ιούνη - τον Οκτώβρη του 2010 θα φτάσουν το 135%. Οργή, δικαιολογημένη πολύ περισσότερο για την πολιτική όσων φορτώνουν στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες ασταμάτητα, με ιδιωτικοποιήσεις πρώτα απ' όλα των εταιρειών στρατηγικής σημασίας, με τα προγράμματα ενίσχυσης της «επιχειρηματικότητας» και «ανταγωνιστικότητας», με το χτύπημα της σταθερής εργασίας, με μέτρα και ρυθμίσεις που χτυπούν ανελέητα και ολόπλευρα τα λαϊκά δικαιώματα. Οργή που πρέπει να καταγραφεί ως μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης, ενάντια στην πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως «κόστος» ή εμπόδιο στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Γι' αυτό και στις 4 Οκτώβρη η κάλπη πρέπει να βγάλει ισχυρό ΚΚΕ, όσο πιο ισχυρό γίνεται.

Αμετανόητοι καιροσκόποι

«Δεν είναι δυνατόν από τους δύο υποψήφιους πρωθυπουργούς και από τα δύο κόμματα που διεκδικούν την αυτοδυναμία να μην υπάρχει καν απάντηση στο ερώτημα πώς θα αντιμετωπιστεί ο εφιάλτης της ανεργίας. Δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα, αν θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίες και πόσες και με ποιον τρόπο». Η «ιερή οργή» και η «αγανάκτηση» που κατέλαβε τον Αλ. Τσίπρα - σε αυτόν ανήκουν τα παραπάνω λόγια - δεν αρκεί για να αποκρύψουν τον επιζήμιο και βαθιά οπορτουνιστικό ρόλο του. Πώς μπορεί να ισχυρίζεται ότι η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν απαντά στο ερώτημα για το πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία; Δεν τους έχει ακούσει να λένε - και κυρίως να πράττουν - ποια είναι η συνταγή και η «απάντησή» τους; «Θα στηρίξουμε με κάθε μέσο τα μονοπώλια, ώστε να υπάρξει ανάπτυξη της οικονομίας και έτσι να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας». Δε βλέπει ότι δημιουργούν νέες θέσεις (ανασφάλιστης) εργασίας, με μισθούς πείνας, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, κ.ο.κ; Γιατί, λοιπόν, προτιμά να κρύβει την «απάντηση» που δίνει η πολιτική που εφαρμόζουν τα δύο μεγάλα κόμματα και επιλέγει τις εύκολες κουβέντες και τη δημαγωγία; Προφανώς, επειδή δεν μπορεί να αγγίξει την ουσία, ότι δηλαδή η ανεργία δεν μπορεί να λυθεί στον καπιταλισμό και χρειάζεται αγώνας και πολιτική για την ανατροπή του.

Δημαγωγία και θράσος

«ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μας έχουν αρπάξει πολλά». Αυτό είναι ένα από τα ...διαφημιστικά μηνύματα του ΛΑ.Ο.Σ. που κοσμεί κεντρικούς δρόμους στη χώρα. Χωρίς να θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία της ανάλυσης, αν μη τι άλλο το συγκεκριμένο μήνυμα είναι σχετικά ξεκάθαρο. Αν το αποκωδικοποιούμε σωστά, απευθύνεται στο λαό και επισημαίνει πως τα δύο κόμματα όλα αυτά τα χρόνια τού έχουν αφαιρέσει πολλά και τον έχουν ξεζουμίσει.

Μάλιστα. Αφού λοιπόν έχουν έτσι τα πράγματα, πώς είναι δυνατόν τότε ο ΛΑ.Ο.Σ., με τέτοιου είδους διαπιστώσεις, να ...προσφέρεται με τόσο εκκωφαντικό τρόπο για κυβερνητική συνεργασία είτε με τη ΝΔ είτε με το ΠΑΣΟΚ; Γιατί επιδιώκει τη συμμετοχή του με ένα από τα δύο κόμματα, για τα οποία λέει ότι «έχουν αρπάξει πολλά»; Θεωρεί τίτλο τιμής τη συμμετοχή του σε μια τέτοιου είδους συνεργασία με ...άρπαγες ή θέλει να συμμετάσχει και αυτό στην αρπαγή του λαού στο πλαίσιο του συμπληρώματός του στον δικομματισμό;

Οπως και να 'χει θέλει πολύ μα πολύ θράσος από τι μια να τους καταγγέλλεις και από την άλλη να επιζητάς - ως άλλη Καλλιρρόη - μαζί τους συμμετοχή στην κυβερνητική κουτάλα.

Οπως θέλει πολύ θράσος, να μιλάς για «αρπαγές» όταν στηρίζεις τις αρπάχτρες, δηλαδή τους επιχειρηματίες. Και έχει δώσει εξετάσεις σ' αυτό, όταν με ανακοίνωσή του στις 16/10/2008 σημείωνε: «Οποιαδήποτε τράπεζα πιστεύει ότι έχει ανάγκη κεφαλαίων, απευθύνεται στην κυβέρνηση ζητώντας το πόσο που θα επιτρέψει τον ελάχιστο κίνδυνο. Η κυβέρνηση ζητά από την εκάστοτε τράπεζα να προβεί στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου που χρειάζεται και η πολιτεία καλύπτει το 100%».

Η ... «σκόνη» του ναού του Επικούρειου Απόλλωνα

Γρηγοριάδης Κώστας

Η «σκόνη» που σηκώθηκε από την απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, Α. Σαμαρά, να «μεταφέρει» την αρμοδιότητα του ναού του Επικούρειου Απόλλωνα, από την Εφορεία Αρχαιοτήτων της Ηλείας, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων της Μεσσηνίας, «καλύπτει» περισσότερα από όσα υποτίθεται ότι «αναδεικνύει»: Εν προκειμένω, ένα προεκλογικό «ρουσφέτι» - όπως χαρακτηρίστηκε δημοσίως - υπέρ της ιδιαίτερης πατρίδας του υπουργού και υποψήφιου βουλευτή στη Μεσσηνία.

Μπορεί τέτοιου είδους θέματα να είναι το «αλατοπίπερο» μιας προεκλογικής εκστρατείας, στην οποία κυριαρχεί η εναγώνια προσπάθεια της πλειοψηφίας των «πρωταγωνιστών» της να κρύψουν τα βασικά που τους ενώνουν, μπας και «τσιμπήσει» κάποιος από τους εναπομείναντες αφελείς. Αλλά η ...«επιστράτευση» των χαρτών της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού για την τεκμηρίωση των διοικητικών ορίων στα οποία ανήκει το μνημείο, οι «κραυγές» του νομάρχη Ηλείας που αντιδρά και οι υπουργικές αποφάσεις αυτού του τύπου παραπέμπουν σε ένα ακόμη «σύμπτωμα», χαρακτηριστικό μιας διαχρονικής πολιτικής που αντιμετωπίζει την πολιτιστική κληρονομιά σαν επιχειρηματικό - τουριστικό αντικείμενο.

Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα «προσπερνάται» από τους διάφορους «φωνασκούντες», αλλά και υπογραμμίζεται ακριβώς με τον τρόπο που αυτοί θέτουν το πρόβλημα: «Αρκετά πια με τα ρουσφέτια του κ. Σαμαρά» δήλωσε το ΠΑΣΟΚ για το θέμα, «δεν μπορεί (...) να μετατρέπει το ιστορικό μνημείο σε αντικείμενο ρουσφετολογικών αναγκών» δήλωσε και ο νομάρχης Ηλείας (ΠΑΣΟΚ). Το αίτημα «για τον τοπογραφικό προσδιορισμό του Ναού» υποβλήθηκε τον περασμένο Ιούλιο «σε ανύποπτη πολιτικά στιγμή» από το νομάρχη Μεσσηνίας, απαντά το ΥΠΠΟ.

Και οι δύο κρύβουν την ουσία. Η οποία είναι ότι η πολιτιστική κληρονομιά (και) στην Πελοπόννησο αποτελεί αντικείμενο «επενδυτικών» σχεδίων διαφόρων ιδιωτικών φορέων, από «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» και «τουρ - οπερέιτορς» μέχρι «καθαρόαιμες» επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν ως πολιορκητικό κριό την «πολιτιστική χορηγία» και ακόμη την ίδια την ενσωματωμένη στην ιδιωτικοοικονομική διαχείριση «πρασινογάλαζη» Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Κόντρα στους εκβιασμούς

Δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές το δίλημμα που τίθεται στο λαό είναι να διαλέξει ζυγό στο σβέρκο του. Η ΝΔ καλεί τα λαϊκά στρώματα να αποδεχτούν «πάγωμα» μισθών και συντάξεων και το ΠΑΣΟΚ να καθορίσουν τις ανάγκες τους με ...«αυξήσεις» μέχρι 30 λεπτά τη μέρα. Με την πολύτιμη βοήθεια των συγκροτημάτων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που διατυμπανίζουν ότι «έχουν εξαντληθεί τα όρια της οικονομίας», ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καλλιεργούν στο λαό ένα κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, ώστε να πειστεί ότι οι αξιοπρεπείς διεκδικήσεις σε περίοδο κρίσης υπονομεύουν την «εθνική προσπάθεια». Πάνω ακριβώς σ' αυτό το σκηνικό παίζεται και το δικομματικό παιχνίδι, με το ΠΑΣΟΚ να επιχειρεί τον κατάλληλο «ελιγμό» ώστε να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα. Στην πρωθυπουργική «πυγμή» τού δεν «υπάρχουν μαγικές λύσεις», το ΠΑΣΟΚ αντιπροτείνει «αυξήσεις στα όρια του πληθωρισμού» και ένα «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης» των 68 λεπτών τη μέρα για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το μεγάλο «όπλο» του ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν είναι οι παροχές πτωχοκομείου - που και αυτές φρόντισε να τις συναρτήσει με τη «δημοσιονομική κατάσταση που θα παραλάβει» - αλλά ότι πρόταξε την πείρα του στην εξασφάλιση «κοινωνικής συναίνεσης» ώστε να αποφευχθούν λαϊκές αντιδράσεις από την εφαρμογή ακριβώς αυτής της ταξικής πολιτικής. Αυτή την «πείρα» του εξαργυρώνει σήμερα στη διαπραγμάτευσή του με την άρχουσα τάξη - τα μέσα της οποίας έσπευσαν να ντύσουν τις προτάσεις του με φιλολαϊκό περιτύλιγμα - για να αναλάβει το χρίσμα της διακυβέρνησης. Είχαν, φυσικά, προηγηθεί οι δεσμεύσεις του Γ. Παπανδρέου ότι δε θα «αυξήσει τη φορολογία των επιχειρήσεων», θα δώσει «νέες φοροαπαλλαγές και οικονομικά κίνητρα» στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω της «πράσινης ανάπτυξης», ότι θα μειώσει ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης με την «επιδοτούμενη εργασία», ότι θα ανοίξει το Ασφαλιστικό.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ισχυρά διαπιστευτήρια απέναντι σε μια πολιτική που ενισχύει με προνόμια το κεφάλαιο, αλλά πετυχαίνει παράλληλα να χειραγωγεί τις λαϊκές συνειδήσεις. Τα δείγματα γραφής πολλά. Οι πράσινες ξεπουλημένες ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων - και ενώ το ΠΑΣΟΚ ήταν αντιπολίτευση - υπέγραψαν με τους βιομήχανους αυξήσεις 77 λεπτών του ευρώ το 2006 και ενός ευρώ το 2008 στα μεροκάματα των εργαζομένων. Από τη θέση της κυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ, με το σύνθημα της «ευημερίας» που θα έφερνε η ΟΝΕ, πρόβαλε σαν μονόδρομο την απαίτηση συναίνεσης των εργαζομένων στην απώλεια κατακτήσεών τους, στο βωμό της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και προώθησε πλήθος καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, νομοθετώντας: Τη μερική απασχόληση, τα ελαστικά ωράρια, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Χρησιμοποίησε τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα που καπηλεύτηκε στην ίδρυσή του σαν «άλλοθι», όταν συμμετείχε στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όταν «ευχαριστούσε» τις ΗΠΑ, όταν παρέδωσε τα εθνικά θέματα προς ...επίλυση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σήμερα, προβάλλοντας σαν δήθεν πεδίο «κοινής δράσης» μεταξύ καπιταλιστών και εργατικής τάξης το «σχέδιό» του για την έξοδο από την κρίση, επιδιώκει να εγκλωβίσει και να εξασφαλίσει τη «συναίνεση» των λαϊκών στρωμάτων για να τους φορτώσει στην πλάτη νέα βάρη. Αυτούς τους σχεδιασμούς τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να τους ανατρέψουν στην κάλπη καταδικάζοντας τους εταίρους του δικομματισμού και ισχυροποιώντας το ΚΚΕ.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ