«Οι ζωές μας δεν είναι κόστος - 'Η τα κέρδη ή οι ζωές μας»: Το μήνυμα αυτό έστειλαν για μια ακόμα φορά την Πέμπτη χιλιάδες λαού και νεολαίας, από τις απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις της χώρας.

Εργαζόμενοι από κάθε κλάδο δήλωσαν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες απεργοί, κόντρα στις προσπάθειες τρομοκράτησης στις οποίες επιδόθηκε η εργοδοσία, και πήραν θέση πίσω από τα πανό των σωματείων τους, συγκροτώντας ξανά ογκώδη και μαχητικά απεργιακά συλλαλητήρια, απέραντα ανθρώπινα ποτάμια που κατέκλυσαν πόλεις από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη.

Φοιτητές και μαθητές έδωσαν και σε αυτήν την απεργιακή κινητοποίηση το στίγμα τους, διαβεβαιώνοντας ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν πρόκειται να ξεχαστεί, ξεκαθαρίζοντας ότι η νέα γενιά δεν συγχωρεί όλους όσοι αντιμετωπίζουν τη ζωή της ως κόστος και την αποτιμούν στο ύψος της τιμής ενός εισιτηρίου για το τρένο.

Γονείς με τα παιδιά τους, άνθρωποι κάθε ηλικίας ανταποκρίθηκαν στο νέο κάλεσμα σωματείων και φορέων, κατέκλυσαν δρόμους και πλατείες, διαδηλώνοντας και στέλνοντας το μήνυμα ότι οι ζωές και οι ανάγκες του λαού και των παιδιών του έχουν αξία.

«Οι ράγες της ανάπτυξης βάφτηκαν με αίμα, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα»: Στην ογκώδη διαδήλωση έξω από τα γραφεία της «Hellenic Train» στην Αθήνα, στις συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις από τη μια άκρη της χώρας μέχρι την άλλη, χιλιάδες φωνές ενώθηκαν στο παραπάνω σύνθημα. Το ίδιο και στην υπόσχεση, που εξακολουθεί να ηχεί με αμείωτη ένταση, ότι ο λαός και η νεολαία θα γίνουν η «φωνή» όλων των αδικοχαμένων, απαιτώντας να έρθουν στο φως οι αιτίες του δυστυχήματος, να «πληρώσουν» όσοι θεωρούν τα μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής «κόστος».

Η οργανωμένη και συλλογική δράση, οι δύο απεργιακές κινητοποιήσεις, τα παλλαϊκά συλλαλητήρια, οι μαζικές πρωτοβουλίες σε σχολεία και σχολές, γειτονιές και χώρους δουλειάς, έχουν υψώσει τείχος πάνω στο οποίο «σπάει» η προσπάθεια να θολώσουν οι αιτίες και να «βγουν λάδι» οι υπεύθυνοι. Εχουν δώσει την πιο αποστομωτική απάντηση σε όσους επιχειρούν να παρουσιάσουν το έγκλημα σαν το αποτέλεσμα του λάθους χειρισμού και της αβλεψίας μια χούφτας ανθρώπων και, κυρίως, να αποτινάξουν από πάνω τους κάθε ευθύνη για τους όρους με τους οποίους λειτουργούν και κυκλοφορούν τα τρένα τον 21ο αιώνα.

Κόντρα στην προσπάθεια αυτή, οι χιλιάδες λαού που διαδηλώνουν τις τελευταίες βδομάδες καταγγέλλουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις δολοφονικές ευθύνες του κράτους που μετρά τα πάντα με γνώμονα το επιχειρηματικό κέρδος. Οι ράγες του σιδηρόδρομου στάθηκαν η αφορμή για να θυμηθεί ο λαός τούς αδικοχαμένους στην πυρκαγιά στο Μάτι, στην πλημμύρα στη Μάνδρα, στον σεισμό και τα συντρίμμια της κάθε «Ρικομέξ», στο ναυάγιο του «Σάμινα», στα εργατικά «ατυχήματα» στους χώρους δουλειάς. Και για να βροντοφωνάξει ότι δεν πρόκειται να ξεχάσει το νέο έγκλημα, όπως δεν ξεχνά τον βαρύ φόρο αίματος που πληρώνει στον βωμό αυτής της πολιτικής.

Στο φόντο αυτό, η σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών έφερε στον νου και στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων την απαίτηση «ως εδώ». «Ως εδώ» με την πολιτική που κοστολογεί την προστασία της ανθρώπινης ζωής και οδηγεί σε τραγωδίες. «Ως εδώ» με την βαρβαρότητα που μας καταδικάζει να θρηνούμε νεκρούς και να ζούμε διαρκώς κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του κέρδους. «Ως εδώ» με το σύστημα που μετατρέπει κάθε ανάγκη σε «καύσιμη ύλη» για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

«Η υπόθεση της προστασίας της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού είναι στα χέρια μας», ξεκαθαρίζουν οι φορείς του κινήματος και απευθύνουν κάλεσμα οργάνωσης στα συνδικάτα, στους φοιτητικούς και μαθητικούς συλλόγους, στις ενώσεις των αυτοαπασχολούμενων, στους συλλόγους γυναικών, σε όλους τους μαζικούς φορείς. Στο τοπίο που διαμορφώνεται από την επίθεση στην Υγεία, το «ξήλωμα» της Παιδείας, το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, τη θηλιά της ακρίβειας, την απειλή των πλειστηριασμών, ξεκαθαρίζουν ότι δεν δέχονται να επιβιώνουν με «pass» και επιδόματα, να τους πλασάρουν «αυξήσεις» - κοροϊδία σε μισθούς και συντάξεις, να θεωρούν την ανθρώπινη ζωή κόστος και βαρίδι για τα κέρδη.