Με απόφαση της Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στο Εκουαδόρ, αντιπροσωπεία Κομμουνιστικών Κομμάτων επισκέφθηκε από 10 έως 14 Οκτώβρη την Παλαιστίνη και το Ισραήλ και είχε συναντήσεις με την παλαιστινιακή κυβέρνηση, την ισραηλινή Βουλή, Κομμουνιστικά Κόμματα και μαζικούς φορείς και συμμετείχε σε πολύμορφες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στις πόλεις Ραμάλα, Τελ Αβίβ και Ναζαρέτ. Εκ μέρους του ΚΚΕ συμμετείχε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ευρωβουλευτής του Κόμματος. Συμμετείχαν εκπρόσωποι από τα εξής κόμματα: Κόμμα Εργατών Βελγίου, Γερμανικό ΚΚ, ΚΚ Ινδίας (μ), ΑΚΕΛ, Νοτιοαφρικανικό ΚΚ, Πορτογαλικό ΚΚ. Το ΚΚΕ επιβεβαίωσε έμπρακτα για μια ακόμα φορά την αλληλεγγύη του στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή στην πατρίδα του, να αποκτήσει ένα ελεύθερο και βιώσιμο κράτος.

Δύσκολα μπορούν να μεταφερθούν στο χαρτί οι εικόνες, οι εμπειρίες απ' όσα διαδραματίζονται σ' αυτήν την ευαίσθητη περιοχή. Δεν είναι μόνο η περιπλοκότητα της κατάστασης αλλά και η απίστευτη ένταση της βαρβαρότητας του ισραηλινού κράτους.

Οι κομμουνιστικές δυνάμεις πρέπει ψύχραιμα να αποκαλύψουν στους λαούς τις αιτίες του προβλήματος, τους αντιπάλους, τις προοπτικές εξέλιξης του ζητήματος, τη διαμόρφωση των συσχετισμών και κυρίως να προβάλουν την κατεύθυνση της πάλης. Ετσι θα μπορέσουν να ξεσηκώσουν το τόσο αναγκαίο σήμερα κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα του.

Η επίσκεψη της αντιπροσωπείας συνέπεσε με την τελευταία εξέγερση στα κατεχόμενα από το Ισραήλ παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης, με αφορμή την ενέργεια της ισραηλινής κυβέρνησης να χωρίσει χωροταξικά το ιερό τέμενος των μουσουλμάνων, το Αλ Ακσά, στην Ιερουσαλήμ, με σκοπό να δώσει πρόσβαση σ' αυτό σε Εβραίους θρησκευόμενους. Η πρόσβαση αυτή απαγορευόταν μέχρι τώρα με βάση διεθνώς επικυρωμένες συμφωνίες. Υπενθυμίζουμε ότι ανάλογη ενέργεια του Ισραηλινού πρωθυπουργού Α. Σαρόν, το 2000, οδήγησε στο ξέσπασμα της 5χρονης διάρκειας, 2ης Ιντιφάντα (εξέγερση).

Είναι πολλοί στην παλαιστινιακή πλευρά που θεωρούν ότι η σημερινή εξέγερση είναι το προανάκρουσμα της 3ηςΙντιφάντα. Ανεξάρτητα από το αν αυτό ισχύει ή όχι, το σίγουρο είναι ότι η τωρινή εξέγερση επανατοποθετεί το ζήτημα στη διεθνή σκηνή, πρέπει να γίνει αντικείμενο δράσης των λαών σε όλες τις χώρες, να εκφραστεί η αλληλεγγύη τους έμπρακτα, με άσκηση πιέσεων προς τις κυβερνήσεις τους.

Η Παλαιστίνη, όπως και ολόκληρη η περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που περιλαμβάνει και τις Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία, βρίσκεται σε μια «θάλασσα» από ενεργειακούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που η μικρή περιοχή της Παλαιστίνης τραβά επί 60 περίπου χρόνια (από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948) την προσοχή του ιμπεριαλισμού, ο οποίος ενισχύει προκλητικά το κράτος - χωροφύλακά του, το Ισραήλ. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Κέρι, ο οποίος κατηγόρησε τους Παλαιστίνιους για τα πρόσφατα γεγονότα, ενώ κουβέντα δεν είπε για τους πάνω από 30 δολοφονημένους Παλαιστίνιους από τις ισραηλινές δυνάμεις (στρατό και αστυνομία) καθώς και από τους Ισραηλινούς εποίκους και τους φανατικούς ορθόδοξους Εβραίους.

Εξίσου χαρακτηριστική είναι η στάση της ΕΕ στην ίδια ακριβώς γραμμή. Μπορεί στα λόγια να «εύχεται» την ειρηνική επίλυση του ζητήματος αλλά στην πραγματικότητα βάζει πλάτη στην ισραηλινή βαρβαρότητα. Χρησιμοποιεί τη θεωρία των «ίσων αποστάσεων», εξισώνοντας τον θύτη (Ισραήλ) με το θύμα (Παλαιστίνιοι), αναγορεύοντας την οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης σε τρομοκρατική πράξη. Η ίδια αυτή βασική γραμμή υπερισχύει και σ' όλες τις πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου. Δεν εξαιρείται και η πολιτική ομάδα της GUE/NGL και του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, που με επανειλημμένες τοποθετήσεις της επιρρίπτει εξίσου ευθύνες και στους Παλαιστίνιους.

Βασική γραμμή όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και του Ισραήλ είναι η αποδοχή στα λόγια του δικαιώματος ύπαρξης παλαιστινιακού κράτους. Ενός όμως κράτους που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι βιώσιμο, δεν είναι κράτος, όπως μεταφέρθηκε και από όλους τους φορείς με τους οποίους συναντηθήκαμε.

Η κατάσταση στα παλαιστινιακά εδάφη είναι πραγματικά αβίωτη. Η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα σε πρόσφατη έρευνά της διαπιστώνει ότι το 2020 η ζωή στη Λωρίδα της Γάζας θα είναι αδύνατη λόγω του ισραηλινού αποκλεισμού και των καταστροφών από τους βομβαρδισμούς. Το γνωστό τείχος έχει περικυκλώσει όλα τα παλαιστινιακά χωριά, πόλεις και οικισμούς που δεν έχουν διέξοδο και επικοινωνία μεταξύ τους καθώς απαγορεύεται επί ποινή θανάτου η διέλευση Παλαιστινίων από το έδαφος των εποικισμών που επεκτείνονται.

Η αγροτική παραγωγή των Παλαιστινίων, που αποτελεί ουσιαστικά τη μοναδική οικονομική λειτουργία και πηγή επιβίωσής τους, συρρικνώνεται δραματικά γιατί εκτός από την ισραηλινή κατάληψη με εποικισμούς, όλες οι παλαιστινιακές περιοχές έχουν αποκλειστεί από την πρόσβαση στο νερό (για καλλιέργειες και πόσιμο). Η νομισματική κυκλοφορία του κοινού νομίσματος (σέκελ) είναι απολύτως στα χέρια του Ισραήλ, που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να «στεγνώσει» την υποτυπώδη παλαιστινιακή αγορά από ρευστό καθιστώντας αδύνατη την ικανοποίηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών αναγκών (φαγητό, δαπάνες Υγείας κ.λπ.).

Οι ρατσιστικοί διαχωρισμοί με βάση την αραβική καταγωγή είναι γενικευμένος νόμος όχι μόνο στα παλαιστινιακά εδάφη αλλά σε όλη την έκταση της ισραηλινής επικράτειας. Οι μαθητές αραβικής καταγωγής διδάσκονται διαφορετικά μαθήματα από τους μαθητές εβραϊκής καταγωγής.

Ενάντια σ' αυτήν την κατάσταση ξέσπασε η τελευταία εξέγερση των Παλαιστινίων και κυρίως της νεολαίας. Μιας νεολαίας που γεννήθηκε μέσα στον αποκλεισμό, στην καταπίεση και το αδιέξοδο και βλέπει ότι με τη σημερινή κατάσταση δεν έχει καμιά προοπτική επιβίωσης.

Βάση αυτής της κατάστασης αποτέλεσε η γνωστή συμφωνία ειρήνευσης του Οσλο, που αποδέχθηκε η παλαιστινιακή ηγεσία και σχεδόν όλα τα κόμματα. Το ΚΚΕ είχε από την πρώτη στιγμή αντιταχθεί στις συμφωνίες αυτές. Σήμερα όλες οι πλευρές στην Παλαιστίνη (στα λόγια τουλάχιστον) δηλώνουν ότι η συμφωνία αυτή τινάχτηκε στον αέρα καθώς την τήρησε μόνο η παλαιστινιακή πλευρά και όχι η ισραηλινή. Η τελευταία συνέχισε και κλιμάκωσε την πολιτική των εποικισμών και της καταστολής.

Η κοινή γνώμη στην Παλαιστίνη θεωρεί ότι «η διαδικασία ειρήνευσης» του Οσλο ήταν μια παγίδα, ότι τελείωσε. Αυτό αναγκάστηκε να ομολογήσει και η παλαιστινιακή ηγεσία, η οποία μένει αμήχανη μπροστά στα γεγονότα καλώντας μόνο σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, την αποφυγή κάθε μαχητικής δράσης για να μη δοθούν προσχήματα στο Ισραήλ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Παλαιστίνης, σωστά θέτει το ζήτημα της ηγεσίας του αγώνα. Σωστά διακηρύσσει ότι η αστική τάξη της Παλαιστίνης αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να ηγηθεί του αγώνα. Γιατί η αστική τάξη υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. Ο προσανατολισμός της πότε στον ένα και πότε στον άλλον ιμπεριαλιστικό πόλο (άλλοτε τις ΗΠΑ άλλοτε την ΕΕ), η επιρροή αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων αποδυναμώνουν, αυτό αποδεικνύει. Πολλά παλαιστινιακά κόμματα αποδέχθηκαν τις συμφωνίες του Οσλο αναλαμβάνοντας μέρος της ευθύνης για τη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Παλαιστίνης αποκλείστηκε από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) επειδή αρνείται να προσυπογράψει τις συμφωνίες του Οσλο.

Μόνο η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα μπορούν όχι μόνο να αναλάβουν την ευθύνη για τον απελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων αλλά και να τον συνδυάσουν αποτελεσματικά και με την κοινωνική απελευθέρωση του Παλαιστινιακού λαού. Είναι ένας αγώνας που δεν μπορεί να έχει περιορισμούς σε σχέση με τις μορφές πάλης. Αυτό είναι ευθύνη του κάθε λαού.

Η λύση του Παλαιστινιακού σε όφελος του λαού μπορεί να είναι αποτέλεσμα της συνδυασμένης δράσης των ίδιων των Παλαιστινίων στη χώρα τους και του κινήματος διεθνούς αλληλεγγύης και σε αυτό μπορεί να συμβάλει ακόμα περισσότερο και ο λαός μας.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην ευρύτερη περιοχή μας έχουν ανάψει για τα καλά, με πολλούς «παίκτες», με όξυνση κάθε μέρα που περνά. Ο κίνδυνος ευρύτερης πολεμικής ανάφλεξης της περιοχής όλο και δυναμώνει. Από το λαϊκό κίνημα απαιτείται επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά σε αυτούς τους ανταγωνισμούς. Η εσωτερική πολιτική έχει άμεση σχέση με τις εξελίξεις αυτές. Οι ιδιωτικοποιήσεις, τα επενδυτικά κίνητρα που δίνονται πλουσιοπάροχα και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο ελληνικό κεφάλαιο για να πλασαριστεί καλύτερα σ' αυτούς τους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς σε βάρος του λαού (μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών κ.λπ.) είναι μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του όπως η σημερινή. Συνεχίζει και κλιμακώνει την αντιδραστική εξωτερική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Συνεχίζει και διευρύνει τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, τους δολοφόνους του Παλαιστινιακού λαού.

Η αλληλεγγύη στον αγώνα των Παλαιστινίων και των άλλων λαών είναι αναπόσπαστα δεμένος με τον αγώνα και την προοπτική του ελληνικού λαού στον τόπο του.

Να γιατί πρέπει το κίνημα αλληλεγγύης να δυναμώσει την παρέμβασή του. Να απαιτήσει άμεσα τη διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ. Τη διακοπή των πολιτικών, οικονομικών σχέσεων μαζί του. Την άμεση αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους και την αναβάθμιση της Παλαιστινιακής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα, σε πρεσβεία κράτους, κάτι που ζήτησε από την αντιπροσωπεία που συναντηθήκαμε μαζί τους και η Παλαιστινιακή Αρχή.

Το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να απαιτήσει:

Τον τερματισμό της κατοχής. Τη διάλυση των εποικισμών, τη διάλυση του τείχους, την απελευθέρωση των χιλιάδων φυλακισμένων πολιτικών κρατουμένων. Την επιστροφή των εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους. Ανεξάρτητη Παλαιστίνη στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Για ένα ανεξάρτητο και βιώσιμο Παλαιστινιακό κράτος, με εξουσία του Παλαιστινιακού λαού.