Από τις κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του παιδοογκολογικού

Η προστασία και η βελτίωση της υγείας των παιδιών άλλωστε, σε όλες τις ηλικιακές φάσεις από τη νεογνική ζωή έως την εφηβεία, οφείλει και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Σήμερα, έχοντας πολλά περισσότερα μέσα, εξειδικευμένο και εκπαιδευμένο επιστημονικό δυναμικό όλων των ειδικοτήτων, υπάρχουν πρακτικά όλες οι προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί η παιδιατρική περίθαλψη με έμφαση στην πρόληψη, στη διασφάλιση ποιοτικών συνθηκών ζωής για όλα τα παιδιά, για να εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για την ομαλή μετάβαση στην ενήλικη ζωή.

Η πραγματικότητα δυστυχώς απέχει από τις δυνατότητες της εποχής. Η παιδιατρική περίθαλψη και στη χώρα μας, με ευθύνες διαδοχικά όλων των κυβερνήσεων, διαρκώς υποβαθμίζεται με τραγικές συνέπειες στα παιδιά και στις οικογένειές τους.

Οι υγειονομικοί που δουλεύουμε σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο διαρκώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, με την υποβάθμιση και την υπολειτουργία τμημάτων, με την έλλειψη εξειδικευμένων δομών για τη φροντίδα της υγείας των παιδιών (όπως παιδιά με χρόνια προβλήματα υγείας, γενετικά σύνδρομα κ.λπ.). Ετσι, τις περισσότερες φορές οι εργαζόμενοι με νύχια και με δόντια προσπαθούν να κρατήσουν τα τμήματά τους ανοιχτά, εργάζονται χωρίς ρεπό και άδειες για να «βγει η δουλειά».

Γονείς και παιδιά έρχονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα Υγείας που διαρκώς η πρόσβαση σε αυτό δυσκολεύει.

Κάποια παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας:

Στην Αττική στην 1η ΥΠΕ (Ανατολική Αττική, Βόρειος, Κεντρικός, Νότιος Τομέας) απασχολούνται 76 παιδίατροι για έναν πληθυσμό που αντιστοιχεί περίπου σε 3 εκατομμύρια κατοίκους.

Στη Θεσσαλονίκη, σε 15 δομές πρωτοβάθμιας περίθαλψης, απασχολούνται μόλις 20 παιδίατροι, έχοντας στην ευθύνη τους έναν πληθυσμό 1,1 εκατομμυρίων ανθρώπων και πάνω από 160 χιλιάδες παιδιά.

Πώς αλήθεια μπορεί αυτή η υποτυπώδης Πρωτοβάθμια Υγεία να ικανοποιήσει τις ανάγκες τόσων μικρών παιδιών; Στην πραγματικότητα, οι παιδίατροι στην Πρωτοβάθμια δεν προλαβαίνουν καλά - καλά να εμβολιάσουν τον παιδιατρικό πληθυσμό της περιοχής, πόσο μάλλον να αντιμετωπίσουν παιδιατρικά περιστατικά αποσυμφορίζοντας τα νοσοκομεία. Φυσικά, είναι αδύνατο να μιλήσουμε για πρόληψη με βάση την επιδημιολογική επιτήρηση, για εξασφάλιση των απαραίτητων όρων για την ψυχική και σωματική ομαλή ανάπτυξη των παιδιών.

Η ολόπλευρη φροντίδα και προστασία του παιδιού απαιτεί δίκτυο δομών και υπηρεσιών, με την εμπλοκή εκπαιδευτικών, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων, και φυσικά του παιδιάτρου. Η απουσία αυτού του δικτύου καθιστά τα παιδιά ευάλωτα, μετατρέπει σε άβυσσο όλων των ειδών τις διακρίσεις (πολιτισμικές, θρησκευτικές κ.λπ.) και τελικά την ταξική διάκριση.

Είναι γεγονός ότι τα παιδιά από φτωχές οικογένειες είναι πιο επιρρεπή σε ατυχήματα, έχουν υψηλότερα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας. Για παράδειγμα, το αν θα προστατευτεί ένα παιδί έναντι του μηνιγγιτιδόκοκκου οροομάδας Β εξαρτάται από το αν οι γονείς του έχουν να πληρώσουν από 200 έως 400 ευρώ.

Είναι επίσης γεγονός ότι παιδιά σε καταυλισμούς Ρομά υποσιτίζονται, παραμένουν ανεμβολίαστα, εκτός πλαισίου βασικής εκπαίδευσης. Τα προσφυγόπουλα, που συχνά δεν διαθέτουν ΑΜΚΑ, δεν μπορούν να εμβολιαστούν, να λάβουν μια απλή αντιβίωση. Δυστυχώς δεν είναι σπάνιο για έναν παιδίατρο να διακρίνει σημάδια παραμέλησης ή και κακοποίησης ενός παιδιού, ερχόμενος συνεχώς αντιμέτωπος με τη γύμνια του κράτους στην προσπάθεια να το βοηθήσει. Τα παραδείγματα, δυστυχώς, δεν έχουν τέλος.

Ενα παιδί που ζει στην επαρχία πρέπει να ταξιδέψει αρκετά χιλιόμετρα για να χειρουργηθεί για μια απλή επείγουσα ή τακτική επέμβαση.

Ενα παιδί για ένα ραντεβού για μαγνητική τομογραφία πρέπει να περιμένει κατά μέσο όρο 6 μήνες για το μοναδικό τμήμα μαγνητικής τομογραφίας στο μεγαλύτερο νοσοκομείο Παίδων της χώρας, το Παίδων «Αγία Σοφία».

Σε πολλά νοσοκομεία στις επαρχιακές πόλεις παιδίατροι υπάρχουν μόνο μερικές μέρες τη βδομάδα ή κάνουν 10 και 15 εφημερίες για να καλύψουν τα κενά. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από μερικούς μήνες στο νοσοκομείο του Αργους οι έγκυες υπέγραφαν χαρτί ότι με δική τους ευθύνη θα γεννήσουν χωρίς παιδίατρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία του νεογνού!

Τραγική είναι και η κατάσταση με τις μονάδες παίδων και νεογνών! Σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα (Θράκη, Μακεδονία, Ηπειρο) υπάρχει μονάδα εντατικής θεραπείας παίδων μόνο στο «Ιπποκράτειο» της Θεσσαλονίκης με 10 κλίνες. Ολοι θυμόμαστε πως πριν από μερικούς μήνες 6χρονος ασθενής από τα Γρεβενά ξεψύχησε μέχρι να βρεθεί κρεβάτι ΜΕΘ στο Νοσοκομείο του Ρίου στην Πάτρα. Ακόμη, σε όλη τη Μακεδονία υπάρχουν μόλις 3 μονάδες νεογνών!

Στο Παίδων «Αγία Σοφία» υπάρχουν 610 κενά σε οργανικές θέσεις νοσηλευτών, ιατρών και άλλων ειδικοτήτων. Από αυτές τις κενές θέσεις 320 αφορούν σε νοσηλευτές και 61 σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Υπάρχουν τμήματα και κλινικές που λειτουργούν σε καθεστώς διάλυσης. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Η ΩΡΛ και η Πλαστική του «Αγία Σοφία», που λειτουργούν με 3 και 2 ιατρούς αντίστοιχα διασκορπισμένες σε άλλα τμήματα του νοσοκομείου - ενώ η Πλαστική του «Αγία Σοφία» αποτελεί ουσιαστικά και το μοναδικό κέντρο εγκαυμάτων παίδων στην Ελλάδα.

Η Καρδιοχειρουργική, που λειτουργεί με 2 μόνιμους και 1 επικουρικό ιατρό, ενώ αποτελεί μοναδικό δημόσιο καρδιοχειρουργικό κέντρο στην Ελλάδα, με μεγάλη εμπειρία στα νεογνά με συγγενείς παθήσεις.

Η Νευροχειρουργική, που λειτουργεί με 1 μόνιμο και 1 επικουρικό γιατρό με πλήθος ογκολογικών περιστατικών που αντιμετωπίζει.

Αντίστοιχα και στο «Αγλαΐα Κυριακού», η ΩΡΛ κλινική λειτουργεί στο όριο. Είναι μάλιστα ενδεικτικό της κατάστασης και της χρόνιας υποστελέχωσης ότι σε κανένα από τα δύο παιδιατρικά νοσοκομεία δεν τοποθετούνται κοχλιακά εμφυτεύματα σε παιδιά με προβλήματα ακοής.

Ελλείψεις υπάρχουν και στα χειρουργεία των δύο νοσοκομείων, καθώς λειτουργούν 6 στις 15 χειρουργικές αίθουσες. Για παράδειγμα, στην πρωινή βάρδια στο «Αγία Σοφία» λειτουργούν κατά μέσο όρο 3 χειρουργικά τραπέζια για τα τακτικά περιστατικά. Αν προκύψει ένα επείγον περιστατικό από την εφημερία, αναλόγως και της κρισιμότητάς του, τα τακτικά χειρουργεία ή θα κοπούν στη μέση ή το επείγον θα περιμένει το πέρας των τακτικών!

Οσον αφορά τα τακτικά χειρουργεία, με τη λίστα αναμονής να ξεπερνά ακόμη και σήμερα τις 2.000, τα παιδιά περιμένουν δύο και τρία χρόνια να χειρουργηθούν - πολλές φορές δεν προλαβαίνουν καν να χειρουργηθούν στα νοσοκομεία παίδων γιατί ξεπερνάνε το ηλικιακό όριο των 16 ετών!

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα η κυβέρνηση με διαδοχικά μέτρα και νόμους αποτελειώνει ό,τι έχει μείνει όρθιο.

Ξεπουλάει το Παιδοογκολογικό και το μετατρέπει σε ΝΠΙΔ, θεσμοθετεί απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή για να μπορούν τα νοσοκομεία να αναζητούν τα δικά τους κέρδη. Για να απεμπλακεί το κράτος και από αυτή την ευθύνη και να εξασφαλίσει τα δέοντα για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οσο οι γονείς στριμώχνουν τα παιδιά τους στις δικές μας λίστες χειρουργείων γιατί δεν έχουν «λεφτά στην άκρη» οι παιδοχειρουργικές κλινικές του ιδιωτικού τομέα ανθούν, δημιουργούνται εκεί εξειδικευμένα τμήματα αντιμετώπισης χειρουργικών παθήσεων, προφανώς με μεγάλα κέρδη.

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι ο παιδιατρικός πληθυσμός αποτελεί «φιλέτο»! Ολόκληροι τομείς της παιδιατρικής φροντίδας αποτελούν αποκλειστικά πεδίο δραστηριότητας και κερδοφορίας ιδιωτών. Για παράδειγμα, τα κέντρα ειδικών θεραπειών που ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει δημόσια δομή που να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες. Αλλο παράδειγμα: Εξειδικευμένες εξετάσεις για διερεύνηση νευρογενετικών, μεταβολικών και άλλων νοσημάτων, που περιλαμβάνουν και αναλύσεις γενετικού υλικού, πραγματοποιούνται μόνο από ιδιωτικά εργαστήρια έναντι αδρής αμοιβής.

Διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και τώρα πάλι ΝΔ δεν διστάζουν να θυσιάσουν ακόμη και τις ανάγκες και την υγεία των παιδιών!

Κανείς να μην ανεχτεί:

-- Να βλέπουμε παιδιά να περιμένουν ώρες να εξεταστούν ή να ταξιδεύουν άρρωστα χιλιόμετρα για να εξεταστούν από παιδίατρο!

-- Νεογνά να περιμένουν στις θερμοκοιτίδες τους για να βρεθεί μια θέση στο χειρουργείο για να υποβληθούν σε απαραίτητες χειρουργικές επεμβάσεις!

-- Να περιμένουν χρόνια ολόκληρα για να υποβληθούν σε τακτικά χειρουργεία, με συνέπειες για την ανάπτυξή τους, αμιγώς τη σωματική αλλά και την ψυχική τους υγεία.

-- Να υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του παιδιατρικού πληθυσμού (παιδιά με οικονομικές δυσκολίες, προσφυγόπουλα, Ρομά) που δεν απολαμβάνουν τακτική παιδιατρική παρακολούθηση.

-- Παιδιά με χρόνια προβλήματα υγείας να ζουν χάρη στην αυταπάρνηση των γονιών τους στην καθημερινή προσπάθεια που κάνουν μόνοι τους, χωρίς καμιά βοήθεια από το κράτος.

Παλεύουμε για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλα τα παιδιά του κόσμου σε πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα νοσοκομεία και παιδιατρικές κλινικές, με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά επιτεύγματα και δεδομένα. Στις 29-30 Νοέμβρη οι νοσοκομειακοί γιατροί βγαίνουμε στον δρόμο και απεργούμε! Διεκδικούμε παιδιατρική περίθαλψη στο ύψος των σύγχρονων αναγκών.