«Ο προϋπολογισμός του 2011 για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό κινείται στην ίδια κατεύθυνση με αυτόν της προηγούμενης χρονιάς. Κάνοντας ακόμα πιο ισχυρό τον προσανατολισμό της κυβέρνησης για πλήρη παράδοση της ανάγκης για σωματική άσκηση του λαού και της νεολαίας στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Με την ανταποδοτικότητα να καθιερώνεται τόσο στην αξιοποίηση - συντήρηση ή και κατασκευή νέων υποδομών - σε επίπεδο δήμων, περιφέρειας με την εφαρμογή του "Καλλικράτη" - όσο και με τις διευρυμένες περικοπές στα αθλητικά σωματεία. Τα οποία αναγκάζονται είτε να διαλυθούν, είτε να συγχωνευθούν με άλλα, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη της λαϊκής οικογένειας. Πρόσφατα παραδείγματα είναι ότι και ιστορικά σωματεία όπως ο ερασιτέχνης ΠΑΟ στο βόλεϊ αδυνατούν να αντεπεξέλθουν.

Οι ομοσπονδίες συνεχίζουν να διαμαρτύρονται για τις ολοένα και λιγότερες παροχές από το κράτος. Τα όποια προγράμματα ανάπτυξης και αν υπήρχαν είτε σταμάτησαν, είτε υπολειτουργούν. Τα Εθνικά Αθλητικά Κέντρα - ευθύνη της ΓΓΑ - πάνε για κλείσιμο. Παράδειγμα αποτελούν τα κολυμβητήρια σε Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Πύργο που λόγω οικονομικών προβλημάτων σταμάτησαν να λειτουργούν. Εγκαταστάσεις που δεν έχουν χημικό, υδραυλικό, απαραίτητο - για την εύρυθμη λειτουργία τους - προσωπικό. Στα Αθλητικά Σχολεία (Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης), που την ευθύνη για τη λειτουργία τους την έχει η ΓΓΑ, στάλθηκε εγκύκλιος με την οποία περικόπτονται οι δαπάνες για τη μεταφορά των μαθητών και το βάρος πέφτει ολοκληρωτικά στους γονείς.

Ο περσινός προϋπολογισμός για την ΓΓΑ ήταν ήδη μειωμένους κατά 11% (περίπου 201.000.000 ευρώ) με βάση το 2009. Μέχρι τις 30/9/2010 οι δαπάνες είχαν ανέλθει στα 198.000.000 ευρώ και φέτος προϋπολογίζονται από το υπουργείο για τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού 129.000.000 ευρώ. Αν προσθέσει κανείς και τα 29.000.000 ευρώ που προϋπολογίζονται για αθλητικές δαπάνες από το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μιλάμε για μείωση 20% από τον περσινό.

Με βάση τα παραπάνω είναι επόμενο και το πιο καλοπροαίρετο σωματείο ακόμα και ομοσπονδία, τώρα πια και τα σχολεία, να σπρώχνονται στην αναζήτηση χορηγού ή σπόνσορα για την επιβίωσή τους. Διεισδύει, δηλαδή, η επιχειρηματική δραστηριότητα με ανταλλάγματα. Αυτό διαμορφώνει και αντίστοιχη συνείδηση στους ανθρώπους του χώρου από μέλη διοικήσεων μέχρι αθλητές και γονείς. Είναι σαφές ότι μια πολύ σημαντική ανάγκη για τη λαϊκή οικογένεια έχει μετατραπεί σε πολυτέλεια. Δε θα μπορούσε βέβαια να ήταν διαφορετικά, αφού ο αθλητισμός, η Φυσική Αγωγή γενικότερα αποτελεί κομμάτι μιας κοινωνίας καπιταλιστικής. Οπου η ανάγκη, το δικαίωμα μετατρέπεται σύμφωνα με τους νόμους της, τους νόμους της αγοράς δηλαδή, σε εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται.

Οι συνέπειες αφορούν τη σωματική και ψυχική υγεία του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, αφού εντείνονται τα προβλήματα που αφορούν την ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών, την έκταση της παχυσαρκίας στις μικρές ηλικίες και την εμφάνιση προβλημάτων υγείας (καρδιακά νοσήματα, καρκίνος, μυοσκελετικές δυσλειτουργίες κ.ά.) στους νέους.

Tα ψίχουλα που προϋπολογίζονται απ' το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για αθλητικές δαπάνες μόνο στάχτη στα μάτια του κόσμου μπορούν να ρίξουν. Και αυτό γίνεται με προγράμματα της ΕΕ. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ξεκινάνε να εφαρμόζονται πιλοτικά προγράμματα και μετά σταματάνε, γιατί κόβεται η χρηματοδότηση και για να συνεχίσουν χρειάζεται η συμβολή του οικογενειακού προϋπολογισμού.

`Η θα εφαρμοστούν προγράμματα - κοροϊδία όπως αυτό της "ημέρας άθλησης στους δρόμους" που σχεδιάζει το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου μια μέρα του χρόνου δρόμοι στις πρωτεύουσες των νομών θα μετατρέπονται σε αθλητικές υποδομές για να ξεγελιέται ο λαός και η νεολαία με τη συμμετοχή.

Να μας πούνε πώς θα επιτευχθεί ο στόχος του Υπουργείου, ώστε η σωματική άσκηση να αποτελέσει αναπόσπαστο στοιχείο - όπως λέει ο κ. Αηδόνης - της καθημερινότητας (30-60 λεπτά την ημέρα); Οταν αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας για τη λαϊκή οικογένεια είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου.

Μπορεί, βέβαια, η κυβέρνηση να μας διαψεύσει, αν εννοεί ελεύθερο χρόνο το χρόνο της ανεργίας. Αλλά και πάλι ο άνεργος τρέχει από το πρωί ως το βράδυ να βρει δουλειά. Εκτός αν το τρέξιμο για την επιβίωση του άνεργου, του μισοάνεργου που ψάχνει για δουλειά, του μεροκαματιάρη που κάνει 2 δουλειές για να τα βγάλει πέρα, του επαγγελματία που χοροπηδάει πάνω στα χρέη και στα χαράτσια, προάγει την υγεία και την ευρωστία.

Απ' την άλλη, με βάση την ευρωπαϊκή αλλά και την εγχώρια πείρα και καταγραφή "τα χρηματικά ποσά που εμπλέκονται στο στοιχηματισμό στον αθλητισμό είναι τεράστια, ενώ οι οργανωτικοί προϋπολογισμοί για αθλητικούς αγώνες ή μπόνους που κατανέμονται σε νικητές εκπροσωπούν μόνο ένα μικρό κλάσμα των ποσών των στοιχημάτων που διακυβεύονται στους εν λόγω αγώνες" (από τη 18η Διάσκεψη των υπουργών Αθλητισμού των χωρών της ΕΕ στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν το Σεπτέμβρη του 2010).

Εναν τέτοιο αθλητισμό - εμπόρευμα οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν το χρειάζονται. Ο αθλητισμός, η Φυσική Αγωγή γενικότερα, έχουν νόημα, αξία όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι ασχολούνται με αυτόν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν από την πολιτεία την ικανοποίηση, με ευθύνη της, αυτής της ανάγκης. Να κατανοήσουν ότι είναι δικαίωμά τους η ενασχόληση με τον αθλητισμό, με τη Φυσική Αγωγή, όπως και το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στην Τέχνη, στη μόρφωση. Να απαιτούν, να διεκδικούν, να επιβάλλουν σε τελική ανάλυση να έχουν στη διάθεσή τους τις υλικοτεχνικές υποδομές δωρεάν για να ασκούνται, την επιστημονική καθοδήγηση για το πώς θα ασκούνται, εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου, ικανοποιητικό μισθό απ' την εργασία τους.

Για μας, ο δρόμος για την ικανοποίηση της ανάγκης για σωματική άσκηση περνάει μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Μόνο ένα τέτοιο κράτος μπορεί να σχεδιάσει τον αθλητισμό και να τον υλοποιήσει βέβαια έτσι ώστε να ικανοποιεί τις αθλητικές ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού».