Η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει σήμερα στη δημοσιότητα (ειδικό ένθετο στον «Ρ») την Απόφαση με τα «Συμπεράσματα από τη δράση του Κόμματος και τα αποτελέσματα στις εθνικές εκλογές 4 Οκτώβρη 2009».

Τα συμπεράσματα βασίζονται στις εκθέσεις των Επιτροπών Πόλεων και Περιοχών και των άλλων Οργανώσεων που καθοδηγούνται άμεσα από την ΚΕ. Προηγήθηκαν συνεδριάσεις Οργάνων και γενικές συνελεύσεις των ΚΟΒ. Παράλληλα, έγιναν συνεδριάσεις του ΚΣ και των καθοδηγητικών Οργάνων της ΚΝΕ και σε ένα μεγάλο μέρος των ΟΒ. Πραγματοποιήθηκαν, επίσης, συσκέψεις με φίλους και οπαδούς και συγκεντρώθηκαν οι παρατηρήσεις τους για αξιοποίηση.

Η συζήτηση που προηγήθηκε έδειξε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών και των μελών του Κόμματος συμφωνεί με τις βασικές εκτιμήσεις που έκανε η ΚΕ στην πρώτη της αποτίμηση. Ανάλογη συμφωνία εκφράστηκε και στις Οργανώσεις της ΚΝΕ. Βεβαίως, η συζήτηση εμπλούτισε τα συμπεράσματα αυτά με παρατηρήσεις, προτάσεις και υποδείξεις.

Εχουν αξία όλες οι παρατηρήσεις και υποδείξεις. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να κατανοείται ότι η ισχυροποίηση του Κόμματος δεν μπορεί να επιτυγχάνεται με τους ίδιους όρους, τις ίδιες μεθόδους, τα ίδια κριτήρια που απαιτούνται για τα αστικά κόμματα, για τα άλλα κόμματα που εκφράζουν μικροαστικές αντιλήψεις, οπορτουνιστικές κ.λπ. Να μην απολυτοποιείται η σημασία της εκλογικής μάχης, να μην υποβιβάζονται καθήκοντα του Κόμματος που αφορούν τη δράση στο εργατικό κίνημα, την πρόοδο στην κομματική οικοδόμηση, την επίδραση στο κίνημα της νεολαίας, το επίπεδο ιδεολογικής και πολιτικής ωριμότητας, αφοσίωση στον αγώνα και την προοπτική. Βεβαίως και πρέπει να καλλιεργηθεί ακόμα πιο έντονα και ουσιαστικά το πνεύμα κριτικής και αυτοκριτικής, η απαιτητικότητα από το Κόμμα, ξεκινώντας από την ΚΕ και τα Οργανα έως την ατομική απαιτητικότητα. Πάντα, όμως, υπολογίζοντας τις συγκεκριμένες αντικειμενικές συνθήκες και τους παράγοντες που επιδρούν και θα επιδρούν πέρα και ανεξάρτητα από τη δική μας θέληση.

Πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στο γεγονός ότι έχουμε περιθώρια και στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, είμαστε, σε τελευταία ανάλυση, υποχρεωμένοι, μέσα από όλες τις πλευρές της δουλειάς μας και τις εκφράσεις της τελικά, να υπηρετούμε την υπόθεση της συσπείρωσης δυνάμεων σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, στον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας τους. Η αντίθεση με το εκάστοτε κυβερνητικό αστικό κόμμα δεν είναι αρκετή, όταν η αντίθεση αυτή αφορά τη διαχείριση, τον τρόπο άσκησης της διακυβέρνησης.

Απαιτείται σταθερότητα στην προώθηση της στρατηγικής μας, αταλάντευτος ιδεολογικοπολιτικός αγώνας, αλλά και συνεχής προσπάθεια να συσπειρώνουμε νέες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, να τις σταθεροποιούμε δίπλα μας, όσο επιτρέπουν οι αντικειμενικές συνθήκες και ο συσχετισμός δύναμης. Με την πεποίθηση ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας, σε συνδυασμό με την πάλη να ξεπερνάμε αδυναμίες και ελλείψεις που έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχουν και πρέπει να μετριασθούν, να εξαλειφθούν. Δεν αρκεί να είμαστε εμείς πρωτοπόροι, αυτό είναι μια καλή βάση, χρειάζεται να προσελκύουμε δίπλα μας περισσότερες δυνάμεις, να είναι αυτή η φροντίδα μας.

Το εκλογικό αποτέλεσμα κάνει ακόμα πιο σύνθετο και απαιτητικό τον αγώνα του ΚΚΕ για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων, στην κατεύθυνση δημιουργίας του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, τον προσανατολισμό δράσης στις νεότερες ηλικίες, στις γυναίκες, στους μετανάστες.

Η μετεκλογική περίοδος από τις πρώτες κιόλας μέρες φέρνει πολλές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν ότι το αστικό πολιτικό σύστημα, η εναλλαγή στη διακυβέρνηση δύο αστικών κομμάτων οδηγεί σε αδιέξοδο. Ηδη υπάρχουν εμφανή δείγματα μιας διογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, δεν είναι διατεθειμένοι ένα μεγάλο μέρος του λαού και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ να δώσουν μακρόχρονη πίστωση χρόνου. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να εμφανίσει την ελληνική οικονομία στο χείλος της καταστροφής και κυρίως να κρύψει το χαρακτήρα της κρίσης φορτώνοντας όλα τα προβλήματα στην κυβέρνηση της ΝΔ, και ενώ η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα ίδια δήθεν σωτήρια μέτρα, την ίδια στρατηγική μέχρι λεπτομέρειας. Αποδεικνύεται ότι η σοσιαλδημοκρατία, αν και διαθέτει ένα απόθεμα πείρας ενσωμάτωσης και χειραγώγησης που δεν πρέπει να υποτιμηθεί, όμως στην πράξη δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει μια σκληρή αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική. Προεκλογικά απόφυγε να χρησιμοποιήσει τον ωμό αντικομμουνισμό προκειμένου να κερδίσει ψηφοφόρους που είχε απωλέσει, μετεκλογικά δείχνει πρόθυμο να καταφύγει σε όλες τις μορφές αντικομμουνισμού, ωμού και εκλεπτυσμένου, με κύριο στόχο να τσακίσει το λαϊκό κίνημα.

Το ΚΚΕ σήμερα είναι περισσότερο έτοιμο από ποτέ να απαντήσει στον αντικομμουνισμό αξιοποιώντας και την ιστορική πείρα, αλλά και τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Η άμεση απάντηση του εργατικού, του λαϊκού κινήματος στην καταιγιστική επίθεση αποκτά προτεραιότητα, απέναντι στην επιδίωξη του κεφαλαίου, των μονοπωλίων να βγουν αλώβητα από την κρίση, να προχωρήσει η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση, να ανέβει η ανταγωνιστικότητα, δηλαδή η ταξική εκμετάλλευση. Ωστε να αποτραπούν, όσο γίνεται, τα χειρότερα, να μη νομιμοποιηθεί η πολιτική αυτή στη συνείδηση των λαϊκών μαζών ως υποχρεωτικός μονόδρομος. Η αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική, ακόμα και αν άμεσα δεν οδηγεί στην αύξηση της οργανωμένης πάλης, θα καρπίσει σε φάση αναζωογόνησης του κινήματος. Ο αγώνας αυτός θα έχει στροφές και καμπές, ανηφόρες και κατηφόρες, επιτυχίες αλλά και αποτυχίες, επομένως το εργατικό κίνημα, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών, της νεολαίας πρέπει να αντέξει στις δυσκολίες, να αποκτήσει μεγαλύτερη ικανότητα πρόγνωσης και πρόβλεψης, ώστε να σταθεροποιείται, να έχει αποκρυσταλλώματα, να προετοιμάζεται η επόμενη φάση της αντεπίθεσης έως τη νίκη της λαϊκής εξουσίας.

Μέσα στο λαό ωριμάζουν θετικές διεργασίες, υπάρχουν σημαντικά τμήματα που θέλουν να αντισταθούν, γι' αυτό απαιτείται ισχυροποίηση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας και προπάντων πρώτοι οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες να δείξουν ετοιμότητα για προσφορά και θυσίες, ώστε να συμβάλουν στην ευρύτερη αγωνιστική διαπαιδαγώγηση, στη συνειδητοποίηση του λαού ότι έχει όπλα και δυνάμεις που πρέπει να τα χρησιμοποιήσει, να δείξει τη δύναμή του. Απόδειξη γι' αυτό αποτελεί η επιτυχία της απεργίας που προκήρυξαν το ΠΑΜΕ, οι ομοσπονδίες και τα σωματεία που μετέχουν σ' αυτό, στις 17 Δεκέμβρη 2009, η οποία ανάδειξε νέα στοιχεία μαχητικότητας, ενώ σ' αυτήν πήραν μέρος νέες δυνάμεις και σωματεία που έως τώρα δεν έχουν ενταχθεί στη δύναμη του ΠΑΜΕ. Νέα στοιχεία δυναμισμού έδειξαν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων με τη μορφή STAGE και των συμβασιούχων, ενώ ξεσπούν αγώνες σε εργοστάσια που κλείνουν ή καθυστερούν να καταβάλλουν αποδοχές στους εργαζόμενους. Θετική εξέλιξη αποτελεί η προσπάθεια διαμόρφωσης αγωνιστικού πόλου στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων και οι προετοιμαζόμενες κινητοποιήσεις της φτωχής αγροτιάς.

Ο αγώνας απαιτεί μαχητικότητα και σταθερότητα, ικανότητα παρακολούθησης των εξελίξεων, αγωνιστικής προσαρμογής εκεί που χρειάζεται, υπομονή και επιμονή. Απαιτεί πριν απ' όλα να ανέβει η ιδεολογικοπολιτική στάθμη του Κόμματος, η βαθύτερη αφομοίωση της θεωρίας και της στρατηγικής μας, ώστε η μαχητικότητα να εδράζεται όχι μόνο στη συνειδητοποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης, των κοινωνικών αντιθέσεων και ανισοτήτων, αλλά και στη σαφή γνώση ότι υπάρχει αντικειμενική βάση για να αναπτυχθεί και σταθεί στα πόδια της με όσο γίνεται μεγαλύτερη αυτάρκεια η ελληνική οικονομία, η ανάπτυξη της κοινωνίας με σκοπό την υπηρέτηση των σύγχρονων ανθρώπινων υλικών και πολιτιστικών, ηθικών αναγκών. Οτι η Ελλάδα της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας, όπου ο πλούτος που παράγεται είναι κοινωνική ιδιοκτησία, δίπλα στην οποία δρα ο παραγωγικός συνεταιρισμός, μπορεί να γίνει παράγοντας ενίσχυσης του διεθνούς μετώπου κατά του ιμπεριαλισμού, φορέας διεθνών σχέσεων με βάση το αμοιβαίο συμφέρον των λαών. Επομένως, σήμερα υπάρχει βάση αισιόδοξης αντιμετώπισης των αυξημένων απαιτήσεων του Κόμματος, καθώς ήδη όλο το Κόμμα, ξεκινώντας με ευθύνη της ΚΕ, βρίσκεται σε φάση υλοποίησης των αποφάσεων του 18ου Συνεδρίου. Οσο πιο γρήγορα αυτές τεθούν στη ζωή, όσο οι βασικές κατευθύνσεις της Πολιτικής Απόφασης και της Απόφασης για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση γίνουν τρόπος και περιεχόμενο πλατιάς δουλειάς στην εργατική τάξη και στις νεότερες ηλικίες, τόσο το ΚΚΕ θα γίνεται πιο ικανό, πιο δυναμικό στην αντιμετώπιση των σύνθετων και ιδιαίτερα απαιτητικών καθηκόντων που έχει μπροστά του, θα είναι σε θέση να εξειδικεύει τη στρατηγική του σε κάθε φάση και στροφή του κινήματος, είτε αυτό αναπτύσσεται ορμητικά, είτε βρίσκεται σε φάση προσωρινής ύφεσης και υποχώρησης. Θα γίνεται σχετικά πιο ικανό, όσο τουλάχιστον εξαρτάται από το ίδιο, να αντιμετωπίζει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης που, όπως επανειλημμένα έχει σημειωθεί, ασκεί αντιφατικές συνέπειες στην εργατική συνείδηση, παρέχει δυνατότητες για αφύπνιση, αλλά συνοδεύεται επίσης από τον υπαρκτό κίνδυνο της υποχώρησης και της ενσωμάτωσης ευρύτερων εργατικών και λαϊκών μαζών. Θα είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τη μικροαστική ανυπομονησία που συνήθως συνοδεύει την απότομη είσοδο στην ταξική πάλη ευρύτερων εργατικών και λαϊκών μαζών, νέων σε ηλικία και σχετικά κοινωνικά και πολιτικά άπειρων, ώστε η πολιτική τους συνείδηση να αντιστοιχεί στις απαιτήσεις μιας αποφασιστικής ανυποχώρητης πάλης.

Το ΚΚΕ, έχοντας συναίσθηση της αλληλεπίδρασης των αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων, με απαιτητικότητα, να βάλει τις βάσεις για την ορμητική άνοδο του εργατικού κινήματος, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ολόπλευρη ισχυροποίησή του, την ανάπτυξη ποιοτικών δεσμών με τον εργαζόμενο λαό με επίκεντρο την διάδοση της πολιτικής του πρότασης για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, για την αναζωογόνηση του αγώνα για το σοσιαλισμό.