Τα αστικά μέσα ενημέρωσης αντιμετώπισαν το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ από ανύπαρκτο έως «κάτι κάπου έγινε».

Ας είναι καλά ο ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός «902». Από νωρίς το πρωί τα συνεργεία και οι δημοσιογράφοι, απλωμένοι σ' όλους τους χώρους όπου κατέφταναν οι Οργανώσεις απ' όλη τη χώρα, μετέδιδαν εικόνα, έπαιρναν συνεντεύξεις. Οι χιλιάδες των διαδηλωτών πολύ πριν φτάσουν και πλημμυρίσουν το Πεδίον του Αρεως, είχαν εμφανιστεί στην οθόνη του σταθμού, στα «παράθυρα» εναλλάσσονταν εικόνες πότε από τους συντρόφους της Βόρειας Ελλάδας και τους Θεσσαλούς, πότε από τους Πειραιώτες, τους Κρητικούς κι άλλους νησιώτες που έφτασαν το χάραμα, τους Γιαννιώτες που ήρθαν μαζί με τους Αγρινιώτες, τους Καλαματιανούς που συναντήθηκαν με τους Πατρινούς και τους άλλους «κάτω απ' το αυλάκι». Το ΟΑΚΑ, όπου κατέφθαναν τα πούλμαν, γέμισε κόκκινες σημαίες, τα βαγόνια του ηλεκτρικού γέμιζαν ασφυκτικά το ένα μετά το άλλο. Και η μετάδοση συνεχιζόταν από τις προσυγκεντρώσεις των γειτονιών της Αθήνας έτσι όπως κατέβαιναν και τραγουδούσαν προς το κέντρο της πόλης. Η εικόνα και ο ήχος του συλλαλητηρίου έφτασαν σε κάθε γωνιά της χώρας (μέσα από τη δορυφορική εκπομπή), παντού όπου ο χτύπος της καρδιάς των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων, συντόνιζε στο ρυθμό της καρδιάς των πρωτοπόρων.

Μια ώρα πριν αρχίσει η κεντρική ομιλία, η οθόνη γεμίζει με τους συντρόφους από την Αχτίδα Κατασκευών που παίρνουν τη θέση τους μπροστά στην εξέδρα. Από το ραδιόφωνο ακούμε για το γιγαντοπανό που φέρνουν μαζί τους οι Θεσσαλονικείς, τις μαντινάδες των Κρητικών, για τις γειτονιές της Πάτρας που κατεβαίνουν με τα ονόματα της κάθε μιας γραμμένα σε πικέτες. Για τους εργαζόμενους στην Υγεία που φορούν τις στολές τους, για τους Πειραιώτες που ήδη έφτασαν στην Ομόνοια και ανεβαίνουν. Για τις κλαδικές οργανώσεις που ξεκίνησαν από τη Βάθης, για ... για... για... για το λαϊκό ποτάμι που φουντώνει στην κατεβασιά του.

Η πλατεία αποδείχτηκε πολύ μικρή. Δε χώρεσε τους χιλιάδες κομμουνιστές, τους φίλους και οπαδούς του ΚΚΕ που έφταναν από κάθε γωνιά της χώρας. Πολύ πριν τις 9 το πρωί, η Βικτώρια γεμίζει κόσμο. Το χρώμα της αλλάζει, γίνεται κόκκινο από τις σημαίες που ανεμίζουν. Φτάνουν οι πρώτοι εργάτες, φοιτητές, συνταξιούχοι, γυναίκες από κάθε νησί, από Ρόδο, Κάλυμνο, Κω, Χίο, Μυτιλήνη, Ζάκυνθο.

Η πλατεία γεμίζει ασφυκτικά. Η ντουντούκα καλεί: Βγαίνουμε στην 3ης Σεπτεμβρίου. Συγκροτημένα και αποφασιστικά. Πέφτουν τα πρώτα συνθήματα: «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός»! Εκεί είναι οι Κρητικοί. Το πανό των Κομματικών Οργανώσεων του Αιγαίου διατρανώνει: «Η ακτοπλοΐα λαϊκή περιουσία με εργατικό έλεγχο»!