«-- Ο ΟΠΑΠ όμως δεν είναι νερό, ρεύμα κ.λπ. Θέλω να πω δεν είναι στρατηγικός τομέας της οικονομίας...
-- Είναι μηχανισμός που παράγει κέρδη και τα κέρδη αυτά ή θα τα έχουν ιδιώτες ή θα τα έχει το δημόσιο ταμείο προκειμένου να βοηθήσουν στην ανάπτυξη»...
Η ερώτηση σαφής και η απάντηση του Γ. Δραγασάκη σαφέστερη. 'Η οι ιδιώτες θα βάλουν στο χέρι τα κέρδη απευθείας ή θα τους τα βάλει στο χέρι το κράτος! Για να κάνουν «ανάπτυξη». Απ' την οποία τάχα θα ευνοηθεί ο λαός. Λες και ωφελήθηκε ποτέ ο λαός απ' την καπιταλιστική ανάπτυξη. Λες και δεν πετσοκόβονταν τα δικαιώματά του κι όταν αυτή κάλπαζε. Πόσο μάλλον τώρα που αν έρθει θα είναι αναιμική και τα μονοπώλια μόνη έγνοια θα έχουν το πώς σε μικρό χρονικό διάστημα θα καλύψουν τις ζημιές και θα αποκομίσουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Αυτή η ανάπτυξη θα είναι κόλαση για το λαό. Ανάπτυξη υπέρ των αναγκών του με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία δεν υπήρξε, δε θα υπάρξει. Κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ λέει συνειδητά ψέματα.
Λίγες μόνο μέρες πριν την έναρξη του 28ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, ξέσπασε ένα ακόμη διατροφικό σκάνδαλο. Βρέθηκε, λέει η είδηση, αλογίσιο κρέας σε βοδινά προϊόντα. Το γεγονός αυτό πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο το σύνθημα της Ομοσπονδίας ότι «η διατροφή είναι κοινωνικό αγαθό και όχι καπιταλιστικό κέρδος». Διότι, στην ανάγκη τους οι βιομήχανοι να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, δε διστάζουν σε τίποτα - ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να βάλουν αλογίσιο κρέας στη διατροφή των ανθρώπων.
Εδώ, όμως, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Υπεύθυνοι για την απόσυρση ενός ακατάλληλου προϊόντος από την αγορά είναι οι ίδιες οι εταιρείες. Δηλαδή, οι εταιρείες, που για να βγάλουν το μέγιστο κέρδος «παίζουν» με την υγεία του λαού, είναι αυτές οι οποίες θα αποσύρουν και το ακατάλληλο προϊόν από την αγορά. Σήμερα, οι καταναλωτές δε γνωρίζουν αν αυτό που καταναλώνουν είναι ή όχι κατάλληλο. Πρόκειται για μέγιστη κοροϊδία. Σε αυτές τις παραμέτρους, αξίζει να προστεθεί και το γεγονός ότι οι πολυεθνικές τροφίμων κερδίζουν από τη διπλή εκμετάλλευση τόσο των παραγωγών όσο και των εργατών στα εργοστάσια.
Είναι ολοφάνερο ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια λογική που όχι μόνον παραβλέπει το κύριο, που δεν είναι άλλο από την οικονομική κρίση και τις πολλαπλές της επιπτώσεις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά στοχευμένα επιχειρεί να κουκουλώσει τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που ακολουθείται για την αντιμετώπισή της.
Είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος όποιος τόσα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης επιμένει να μιλάει για ευρύ δημόσιο τομέα, τη στιγμή που ο δημόσιος τομέας που υπάρχει σήμερα δεν έχει τίποτα κοινό με το δημόσιο τομέα του 2010. Κι αυτό δεν είναι λόγια. Είναι το αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα σκληρής και βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, που «κατάφερε» μέσα σε τέσσερα χρόνια να ανατρέψει όλα τα δεδομένα για το σύνολο των κρατικών δαπανών. Δεδομένα που στο φόντο της κρίσης αναποδογύρισαν με τον πλέον βίαιο τρόπο. Το κύριο είναι ότι οι κυβερνώντες - διαχειριστές της κρίσης, κατάφεραν μέσα σε ελάχιστο χρόνο να αναθεωρήσουν κάθε εκτίμηση και αξιολόγηση που υπήρχε για τις κρατικές δαπάνες. Ετσι, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις θεωρούνταν επί δεκαετίες «ανελαστικές δαπάνες», μέσα σε ένα βράδυ τις μετέτρεψαν σε ....ελαστικές, με αποτέλεσμα να ροκανιστούν, να μειωθούν, να καταβαραθρωθούν, ακόμα και ονομαστικά, όλοι οι μισθοί και όλες οι συντάξεις, ενώ με δεκάδες δισεκατομμύρια μπουκώθηκαν οι λογής λογής τραπεζίτες που θησαύρισαν και θησαυρίζουν με δάνεια προς το κράτος.
Το γεγονός όμως ότι ο δημόσιος τομέας πληρώνει πολύ λιγότερους μισθούς και συντάξεις, το γεγονός ότι έχει κατακρεουργήσει τις δαπάνες που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, το γεγονός ότι σαρώθηκε κάθε δημόσιος χαρακτήρας στην Υγεία και στην Παιδεία, σε αυτούς δεν είναι αρκετό. Αυτοί και μαζί οι σχολιογράφοι του συγκροτήματος, θα αναμασούν τα περί μεγάλου δημόσιου τομέα, μέχρι να βάλουν στο χέρι οριστικά όλα τα κρατικά και προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου και μέχρι οι μισθοί να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο τους «μισθούς» της Κίνας και της Ινδίας.