Στο στόχαστρο της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ βρίσκονται τα δικαιώματα των νέων στις σχολές κατάρτισης και μαθητείας στη μόρφωση και στη δουλειά. Η νεολαία που βρίσκεται σε αυτές δεν προέρχεται απλά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αλλά ανήκει ήδη, παρά τη μικρή της ηλικία, σε αυτή, αφού είναι ενταγμένη στην παραγωγή. Οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες είτε δουλεύουν κάτω από τον τίτλο της πρακτικής άσκησης και της μαθητείας, είτε εργάζονται σε διάφορες δουλειές, σχετικές ή άσχετες με το αντικείμενο της σχολής, για να καλύψουν τα έξοδα των σπουδών και να στηρίξουν την οικογένειά τους. Εξάλλου, ο βασικός λόγος που τους έχει οδηγήσει στις σχολές αυτές είναι η ανάγκη να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, έστω κι αν αυτό διαρκεί για λίγο και συνοδεύεται από τους άθλιους όρους της μαθητείας.

Κυβέρνηση και ΕΕ αξιοποιούν τις σχολές κατάρτισης και μαθητείας για να εφοδιάζουν τις επιχειρήσεις με φτηνή και χειραγωγήσιμη εργατική δύναμη, με εργαζόμενους με ακόμα λιγότερα οικονομικά και θεσμικά δικαιώματα. Η έκθεση Σέρκας που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο πριν έναν περίπου μήνα, αναφέρεται στην ανάγκη για περισσότερα προγράμματα κατάρτισης - επανακατάρτισης και διά βίου μάθησης ενώ το «Σχέδιο Δράσης» της κυβέρνησης για την απασχόληση των νέων είναι σχέδιο επέκτασης του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα στην εργατική τάξη και πρώτα απ' όλα στη νέα της βάρδια.

Ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα είναι άγνωστα για τους νέους της κατάρτισης και της μαθητείας. Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου το μεροκάματο της μαθητείας για τους σπουδαστές στις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ) του ΟΑΕΔ έχει οριστεί στο 70% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Με τα σημερινά δεδομένα παίρνουν 18 ευρώ, τα 12 είναι η επιδότηση του ΟΑΕΔ και τα 6 η συμμετοχή του εργοδότη. Σε ακόμα πιο χαμηλό επίπεδο, στο 60% του κατώτερου μισθού, έπεσε η αμοιβή των σπουδαστών των ΕΠΑΣ και ΙΕΚ του υπουργείου Τουρισμού, με τη σύμβαση που υπέγραψαν για την πρακτική τους άσκηση το περασμένο καλοκαίρι. Αμείφθηκαν δηλαδή με 307 και 352 ευρώ το μήνα οι μικρότεροι και οι μεγαλύτεροι των 25 ετών, αντίστοιχα. Η εξάμηνη πρακτική άσκηση για τους νέους στα ΙΕΚ είναι εντελώς απλήρωτη ή επιδοτείται με μικροποσά της τάξης των 130 ευρώ το μήνα. Τα μεροκάματα πείνας συμπληρώνει η πετσοκομμένη ασφαλιστική κάλυψη που περιορίζεται στον κίνδυνο ατυχήματος. Δίπλα σε αυτά, οι σπουδαστές αντιμετωπίζουν την άθλια κατάσταση στις ίδιες τις σχολές τους: Αναγκάζονται να πληρώνουν τον εξοπλισμό και τις σημειώσεις τους, κάνουν μάθημα χωρίς να υπάρχουν τα απαραίτητα εργαστήρια, σε αίθουσες χωρίς θέρμανση, στα δημόσια ΙΕΚ καταβάλλουν δίδακτρα στην αρχή κάθε εξαμήνου.

Η νεολαία της κατάρτισης και της μαθητείας δεν πρέπει να αποδεχθεί την απλήρωτη, ανασφάλιστη δουλειά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αλλά να πάρει τη θέση της στα ταξικά σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές, στην απεργία στις 20 Φλεβάρη δίπλα στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Κανένας νέος εργάτης δεν πρέπει να δεχθεί να ζήσει σαν δούλος στον 21ο αιώνα για να σωθεί το καπιταλιστικό σύστημα αλλά να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ανατροπή του.