Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, για παράδειγμα, το ότι το «Πριν» κατηγορεί το ΚΚΕ ότι δεν έχει «πρόταση που θα βγάλει το λαό και τους εργαζόμενους από το ρόλο του θεατή», κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα «ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να ενσωματώνει με τα "αντιδεξιά μέτωπα"»!

Και στο καρφί, δηλαδή, και στο πέταλο! Από τη μια, αναπαράγοντας την πολεμική που ασκείται από όλο το φάσμα του οπορτουνισμού, αλλά και από αστικές σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, ότι το ΚΚΕ «δεν έχει πρόταση» για τα άμεσα λαϊκά προβλήματα. Και από την άλλη, αναπαράγοντας την αστική μυθολογία περί κοινού αντικυβερνητικού μετώπου ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25. Ο,τι θέλεις παίρνεις δηλαδή, απ' όπου θέλεις πιάνεσαι! Αρκεί να οδηγείσαι στο ίδιο συμπέρασμα: Οτι η πολιτική του ΚΚΕ δεν δίνει απάντηση σε αυτό που χρειάζεται σήμερα η εργατική τάξη και ο λαός...

Αλλά και με το να υιοθετούν την ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκόβει για παράδειγμα τα φαινόμενα έντασης της καταστολής και του αυταρχισμού από τη συνολική αντιδραστικοποίηση του αστικού κράτους και τα ταυτίζει απλώς με την κυβέρνηση ΝΔ και τον Χρυχοσοΐδη, που στο κάτω κάτω της γραφής πήραν τη σκυτάλη από τα αντίστοιχα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Αλήθεια, όμως, τι εννοούν όταν μιλάνε για «πολιτικό στόχο ανατροπής», που - όπως λένε - δεν έχει το ΚΚΕ; Ας δούμε για παράδειγμα πώς τοποθετήθηκε το «Πριν» απέναντι στο περίφημο «σχέδιο αντι-Πισσαρίδη» του ΣΥΡΙΖΑ για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Σε πρόσφατο άρθρο του χαρακτήριζε αυτό το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ «στρατηγική» που «συγκρούεται» μεν με τη «νεοφιλελεύθερη στρατηγική της ΝΔ», αλλά θα μείνει «ανεφάρμοστο», επειδή «δεν υπάρχουν οι ταξικοί όροι»! Επειδή δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται να διαμορφώσει το κίνημα που θα υποστηρίξει τέτοια κυβερνητικά σχέδια.

Το πιο «ριζοσπαστικό» που βρήκε να πει το ΝΑΡ για το «αντισχέδιο» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι δεν θα το επιτρέψει η ΕΕ (!) και ότι αποτελεί απλά «απατηλή υπόσχεση», όπως το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»... Δηλαδή «πολιτικός στόχος ανατροπής» είναι η αναβίωση των αυταπατών και προσδοκιών για μια «αριστερή διακυβέρνηση», που με τη στήριξη του λαϊκού κινήματος θα εφαρμόσει ένα άλλο μείγμα στήριξης της καπιταλιστικής οικονομίας. Πράγματι, έναν τέτοιο στόχο το ΚΚΕ δεν έχει...

Αλλά αφήνουμε το «Πριν», το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις αντιφάσεις και τα μπουρδουκλώματά τους, ας τα λύσουν μόνοι τους...

Ποια γραμμή μπορεί να απεγκλωβίσει δυνάμεις από τη σοσιαλδημοκρατία σε κάθε εκδοχή της, παλιότερη και καινούργια. Αναπτύσσοντας από τα κάτω πρωτοβουλία για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τραβώντας εργατικές - λαϊκές δυνάμεις στη δράση ανεξάρτητα από πολιτική αφετηρία και αναφορά. Δίνοντας τη μάχη να ωριμάζει ο προσανατολισμός που βάζει στο στόχαστρο τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό και το κράτος τους και όχι απλά τη μια ή την άλλη αστική κυβέρνηση.

Ποια δύναμη, με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, διατυπώνει θέσεις που θα μπορούσαν σήμερα και όχι αύριο να δώσουν απάντηση στο λαό, αλλά η υλοποίησή τους προϋποθέτει αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις τους, τη στρατηγική τους. Θέσεις που παλεύει να γίνουν υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στόχοι πάλης του, και που αξιοποιεί κάθε βήμα (τη Βουλή, τα όργανα Τοπικής Διοίκησης κ.λπ.) για να τις προβάλει.

Ποια δύναμη δίνει τη μάχη για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, του λαού για το σύνολο των οξυμένων προβλημάτων, με στόχους υπεράσπισης των δικαιωμάτων, αντίστασης στην επίθεση, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύοντας και βάζοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων με βάση τις δυνατότητες της εποχής εργατικών - λαϊκών αναγκών, ανοίγοντας το δρόμο για την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση.

Ποια πολιτική αναδεικνύει ως μοναδική πραγματική και ουσιαστική διέξοδο για τον λαό την πάλη για να έρθει ο ίδιος στην εξουσία, για να οργανώσει την οικονομία με βάση την κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας.