ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Αντιμέτωπη με κομβικά προβλήματα

Συνέντευξη με τον αρχιμουσικό Λευτέρη Καλκάνη

Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζει στην καθημερινή λειτουργία της η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, καθώς και τα μέλη της, στην προσπάθειά τους να κάνουν τέχνη για τα σκληρά δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και όχι μόνο. Ελλείψεις σε μουσικούς, μισθολογική καθίζηση, γενικότερη ανασφάλεια σε ένα ευρύτερο περιβάλλον όπου τέτοια σύνολα πλήττονται πολύτροπα, ακόμα και διαλύονται, δεν αξιοποιείται το σημαντικό μουσικό δυναμικό της χώρας με έναν ενιαίο σχεδιασμό και προγραμματισμό, προκειμένου να καλύπτονται οι μεγάλες ανάγκες του λαού για πολιτισμό.

Η εικόνα αυτή δίνεται ανάγλυφα και από τα λεγόμενα του Λευτέρη Καλκάνη, αρχιμουσικού της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων. Μίλησε στον «Ριζοσπάστη» σε ένα διάλειμμα από τις πολύωρες και επίπονες πρόβες που κάνουν τα μέλη της Ορχήστρας, στην έδρα των Μουσικών Συνόλων του δήμου. Ενα συμπαθητικό κτίριο στο Νέο Κόσμο, που - απ' ό,τι πληροφορηθήκαμε - με προσπάθειες πολλές φορές εξασφαλίζεται η θέρμανσή του το χειμώνα, είδος πραγματικά πρώτης ανάγκης προκειμένου να μην παγώνουν και να αποδίδουν όπως πρέπει μουσικοί και όργανα.

Ακολουθεί η συνέντευξη με τον αρχιμουσικό Λευτέρη Καλκάνη:

-- Καταρχάς, θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια τόσο για σας, όσο και για τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων;

Ο Λευτέρης Καλκάνης μιλά με το συντάκτη του «Ρ»

-- Από την ίδρυσή της το 1996 έως το 2003 ήμουν καλλιτεχνικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας του δήμου. Μετά είχαμε διάφορα ζητήματα με τη θέση μας, ήμασταν, βλέπετε, με συμβάσεις ανανεούμενες κάθε χρόνο, και επανήλθαμε μετά, με πολλή προσπάθεια, σε θέσεις αορίστου χρόνου.

Γενικά, τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων, όπου εντάσσεται και η Συμφωνική Ορχήστρα, όταν ξεκινήσαμε ήμασταν περίπου 250 άτομα. Στη συνέχεια - και καθώς διάφοροι μουσικοί επέλεγαν να συνεχίσουν την πορεία τους σε άλλες ορχήστρες και αποχώρησαν - το δυναμικό δεν ανανεώθηκε, οι θέσεις έμειναν κενές, τουλάχιστον δεν επαναπροσλήφθηκαν εργαζόμενοι ως αορίστου χρόνου. Δεν συνέβη ποτέ να αποχωρήσει κάποιος και να επαναπροκηρυχθεί αμέσως η θέση. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, προκαλεί δυσκολίες και προβλήματα στην ορχήστρα.

Δηλαδή, αυτή τη στιγμή η ορχήστρα έχει κομβικά προβλήματα σε ό,τι αφορά κύριες θέσεις που είναι στα κόρνα, στα τρομπόνια, στα έγχορδα και γενικότερα. Δεν είναι μια πλήρης συμφωνική ορχήστρα. Παλεύουμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε, να παίρνουμε τους μουσικούς για να μπορούμε να αποδώσουμε, για να λειτουργήσουμε.

-- Δεν είναι δηλαδή ότι απλά φεύγει ένας εργαζόμενους, λείπει και ένα όργανο.

-- Βέβαια. Για παράδειγμα, για να παίξουμε μια παρτιτούρα, Μπετόβεν, άλλα κλασικά έργα ή σύγχρονων Ελλήνων συνθετών όπως αυτά που παίξαμε στην εκδήλωση για τα 95χρονα του ΚΚΕ, η παρτιτούρα θέλει τρία τρομπόνια. Εμείς δεν είχαμε κανένα. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε εκτάκτους, με τους διάφορους τρόπους και τα διάφορα προβλήματα που συναντάμε, όπως το γεγονός ότι οι εγκρίσεις προσλήψεων από την Περιφέρεια είναι περιορισμένες, συναντάμε διάφορες τυπολατρικές διατάξεις κ.λπ. Επιπλέον, βλέπουμε ότι δεν εμφανίζεται κανείς που να δείχνει να ξέρει τα προβλήματά μας και να μπορεί να τα λύσει.

Η Συμφωνική Ορχήστρα στη διάρκεια πρόβας πριν μερικές μέρες

Το επαναλαμβάνω: Τα προβλήματά μας είναι ουσιαστικά, δεν είναι ότι χάνουμε μόνο έναν εργαζόμενο. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η ορχήστρα, να ακουστεί όπως πρέπει η μουσική. Τυπικά, θέλουμε δέκα πρώτα βιολιά, οκτώ δεύτερα, έξι βιόλες ή οκτώ. Εμείς έχουμε τρεις βιόλες. Επίσης δεν έχουμε το σωστό αριθμό στα μπάσα, το σωστό αριθμό στα τσέλα, στα πνευστά, στα ξύλινα, στα χάλκινα. Επομένως μιλάμε για μια ελλιπή ορχήστρα αυτή τη στιγμή που προσπαθούμε να την λειτουργήσουμε γιατί αν συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση δε θα μπορούμε να υπάρξουμε.

-- Παρ' όλα αυτά το έργο σας δέχεται πολύ καλές κριτικές, και απλώνεται σε ένα ευρύ φάσμα.

-- Οντως, έχουμε ένα ευρύ φάσμα, αλλά η αποδοχή μας έχει να κάνει και με το πώς λειτουργούμε. Παίζουμε πάντα χωρίς εισιτήριο, δεν υπάρχει εισιτήριο όπου παίζει η ορχήστρα μας. Επιπλέον, τα έργα που παίζουμε είναι πάντα υψηλών απαιτήσεων και απαιτητικών προδιαγραφών, και παίζουμε με τους καλύτερους δυνατούς καλλιτεχνικούς όρους. Οι χώροι όπου παίζουμε ποικίλλουν, μπορεί να είναι το Μέγαρο Μουσικής, το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, η «Τεχνόπολις» στο Γκάζι, αλλά και σε πλατείες, σε δρόμους και πεζόδρομους, όπου μπορούμε να βρούμε ένα βήμα, να υπάρχει κόσμος να μας ακούσει, και το επαναλαμβάνω, δίχως εισιτήριο. Κι αν κάποια φορά μπει κάποιο χαμηλό αντίτιμο, είναι αποκλειστικά και μόνο για κάποιο φιλανθρωπικό, ας πούμε, σκοπό, π.χ. για να συγκεντρωθούν κάποια χρήματα για τους άστεγους και τους άπορους.

Το ρεπερτόριο που παίζουμε είναι από κλασική μουσική, μέχρι σύγχρονη ελληνική, έντεχνο τραγούδι. Σε αυτό το πλαίσιο, όλο το Δεκέμβρη έχουμε άπειρες συναυλίες που κάνουμε και με ιδιαίτερα θέματα, π.χ. συναυλίες με έργα γραμμένα από μεγάλους συνθέτες ειδικά για τα παιδιά. Παίζουμε μαζί με τη Χορωδία του Δήμου, παίζουμε - και δίνουμε την ευκαιρία να δείξουν το έργο τους - με νέους σολίστ, νέους μαέστρους. Κάνουμε πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Αρα, το εύρος των δραστηριοτήτων μας είναι τεράστιο και κοινωνικό. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος μας. Δεν είμαστε μια εμπορική ορχήστρα, είμαστε μια ορχήστρα που παράγει έργο κατεξοχήν κοινωνικό. Είτε αυτό αφορά εκπαιδευτικά προγράμματα, είτε αφορά ανθρώπους που δεν πληρώνουν κάποιο αντίτιμο αλλά παρακολουθούν υψηλού επιπέδου συναυλίες.

-- Από την επαφή που έχετε με τον κόσμο, τι εισπράττετε;

-- Είναι πολύ θερμός απέναντί μας. Μας αγαπά και το δείχνει. Είναι μαζί μας συνέχεια, προσπαθεί να μαθαίνει πού παίζουμε και μας ακολουθεί. Ξέρουν ότι θα παρακολουθήσουν ένα ποιοτικό πρόγραμμα χωρίς να χρειαστεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

-- Σε ένα άλλο πεδίο, την κρίση πώς την βιώνετε; Επίσης, τι εικόνα βλέπετε να παίρνει στους δρόμους και τους πεζόδρομους που παίζετε;

-- Για την κρίση τι να πρωτοπούμε; Τι υπάρχει να ειπωθεί που να μην το ξέρουμε; Κλαίμε με αυτά που ακούμε να περνά ο κόσμος κάθε μέρα δίπλα μας. Αλλά και για μας τους ίδιους ο μισθός μας έχει καταρρακωθεί, είναι πάνω από τα μισά που μας έχουν κόψει ελέω κρίσης. Απλά είμαστε σε μια κατάσταση να είναι χαρά μας που έχουμε δουλειά και δουλεύουμε, και το κάνουμε με μεγάλη μας ευχαρίστηση. Βλέπουμε δε ότι ο κόσμος έρχεται δίπλα μας, παρ' όλα τα προβλήματα, τουλάχιστον να περάσει κάποιες στιγμές ωραία. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να τους δώσουμε μια κάποια διέξοδο εκείνη την ώρα που μας παρακολουθεί, να ταξιδέψει, να φύγει για λίγο γι' αλλού, να νιώσει έστω για λίγο κάπως καλύτερα.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Ενιαίος σχεδιασμός και όχι αποσπασματικές λύσεις

Η συζήτηση δε θα μπορούσε να μη σταθεί και στο γεγονός ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό κλείνουν ορχήστρες. Με το κλείσιμο της ΕΡΤ έκλεισαν οι δυο ορχήστρες και η χορωδία της δημόσιας τηλεόρασης. Επίσης, έκλεισε η Ορχήστρα των Χρωμάτων την οποία ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις. Στην Ολλανδία έκλεισαν οι δύο ορχήστρες και η χορωδία της δημόσιας ραδιοφωνίας. Εκλεισε η δεύτερη όπερα της Νέας Υόρκης και 37 ορχήστρες της Γερμανίας.

Ο Λ. Καλκάνης σχολιάζει σχετικά:

«Πρόκειται για κυριολεκτικά θλιβερά φαινόμενα. Και δεν είναι τα μόνα. Πρέπει να σας πως ότι και στην Καμεράτα έχουν προβλήματα, μπορεί να μην είναι ακόμα σε διάλυση, αλλά και εκείνοι έχουν διάφορα ζητήματα. Γενικά όλοι οι μουσικοί είναι σε αναστάτωση, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί, τι του ξημερώνει. Δεν υπάρχει από πουθενά ένα πλάνο συνολικά για όλους τους μουσικούς της χώρας. Και όποια κατά καιρούς ακούγονται ότι προωθούνται, είναι αποσπασματικά: Πάει μια ορχήστρα και μιλά με τον υπουργό Πολιτισμού για το δικό της ζήτημα, πάει ένας παράγοντας λέει τα δικά του. Δεν υπάρχει ένα γενικότερο σχέδιο, ένα γενικό πλάνο...».

-- Θα μπορούσαμε να πούμε ότι λείπει ένας ενιαίος σχεδιασμός για την αξιοποίηση του μουσικού δυναμικού της χώρας;

-- Λ. Κ.: Ακριβώς - ακριβώς. Αυτή τη στιγμή αναπτύσσονται κάποιες πρωτοβουλίες π.χ. στο διαδίκτυο να δηλώσουμε ποιοι θέλουμε να ξαναλειτουργήσει η Ορχήστρα της ΕΡΤ. Πώς εξηγείται τώρα αυτό; Πού στέκεται; Θα στέλνουμε email για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα; 'Η, από μια άλλη σκοπιά, μεγάλοι άνθρωποι, ηλικιωμένοι, που επίσης θέλουν να ξαναλειτουργήσει η Ορχήστρα, έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή εξοικείωση με τα μέσα αυτά για να στείλουν τέτοιες δηλώσεις; Ετσι θα λυθεί το θέμα της Ορχήστρας της ΕΡΤ;

Θέλω να τονίσω και το εξής: Χάσαμε το ραδιόφωνο του Γ' Προγράμματος που ήταν πολύ σημαντικό για ανθρώπους που ακούν κλασική μουσική και είναι λάτρεις τους είδους. Σημειωτέον, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κατ' ανάγκη πλούσιοι. Δεν ακούνε μόνο οι πλούσιοι κλασική μουσική. Ακούνε και οι άνθρωποι που έχουν πλούτο στην καρδιά και τα αισθήματα και την ακούνε γιατί τους γεμίζει, τους δίνει άλλου είδους πλούτο. Ανθρωποι που δεν τους νοιάζει να φάνε ένα πλουσιοπάροχο δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο, αλλά να παρακολουθήσουν μια ωραία παράσταση.

Με ποιο δικαίωμα λοιπόν στερεί ο οποιοσδήποτε από το κοινό το Γ' Πρόγραμμα; Οσα έπαιζαν τα υπόλοιπα προγράμματα της ΕΡΑ, λίγο-πολύ τα παίζουν και οι άλλοι, οι ιδιωτικοί σταθμοί. Κλασική μουσική όμως ποιος ιδιωτικός ραδιοσταθμός θα παίξει; Και επιπλέον ποιος έχει την πολυτέλεια σήμερα -γιατί για πολυτέλεια πρόκειται πια- να πάει και να πληρώνει για cd κλασικής μουσικής; Με το Γ' Πρόγραμμα είχε κανείς την «πολυτέλεια» να ακούει σπουδαίους παραγωγούς να παρουσιάζουν μετά από πάρα πολλή δουλειά ένα κοντσέρτο στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ ή και την τηλεόραση της ΕΡΤ.

Ολα αυτά χάθηκαν. Επίσης, και η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΡΤ έκαναν ένα πολύ σημαντικό έργο υψηλότατου βεληνεκούς. Το λένε όλοι οι μεγάλοι ξένοι μαέστροι. Στο Ισραήλ ο Ζούμπιν Μέτα (σ.σ: σπουδαίος Ινδός αρχιμουσικός, υπήρξε ο νεότερος μαέστρος που συνεργάστηκε με τις περίφημες φιλαρμονικές της Βιέννης και του Βερολίνου, ο μικρότερος σε ηλικία μουσικός διευθυντής μιας μεγάλης ορχήστρας των ΗΠΑ κ.ά.) σε παράστασή του έκανε εκτενή αναφορά σε αυτό το ζήτημα και σηκώθηκαν όλοι οι μουσικοί να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή γι' αυτό που συνέβη στη Ελλάδα, στην ΕΡΤ, στην ορχήστρα της. Είναι έγκλημα, έγκλημα τεράστιο. Μόνον έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω: Σαν ένα τεράστιο έγκλημα.

-- Μέσα σ' όλα αυτά που περιγράψατε, πού βρίσκεται η ελπίδα;

--Λ. Κ.: Να βγούνε μπροστά νέοι άνθρωποι, με όνειρα, σχέδια, ιδεώδη, δικαιοσύνη και αγάπη, να ξέρουν το αντικείμενο και να το πάνε δυο βήματα παραπέρα...

Σελίδες ημερολογίου

1. Ο,τι ζούμε δεν είναι παρά μια πληκτική επανάληψη από το πρόσφατο παρελθόν. Ιδια σήψη και παραλογισμός, όπως στη διάρκεια της δικτατορίας. Δεν μου κάνει καμία απολύτως αίσθηση η ευκαιριακή παρουσία των νεοναζιστών, ο ύπνος των διανοουμένων και ο θρίαμβος του θεάματος. Οσο κι αν κινδυνεύω να παρεξηγηθώ, και τότε τη φωτιά ενάντια στη χούντα συντηρούσαν οι κομμουνιστές, θαρραλέοι και ακατάβλητοι, πληρώνοντας ακριβό τίμημα. 95 χρόνια ανιδιοτέλειας και αγώνων ενάντια σ' αυτή την απύθμενη άβυσσο.

2. Βαρεμένος ραμπομαλάκας, ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής πιστεύει πως ποζάροντας μ' ένα καλάσνικοφ θα υπάρχει στη ζωή όπως θέλει. Κάθε φορά που οι εισαγγελείς τού παρουσιάζουν φωτογραφικό υλικό όπου όλοι οι συναγωνιστές του χαιρετούν ναζιστικά, με όπλα στα χέρια, ντυμένοι ακόμα και με τη γνωστή στολή των Κου-Κλουξ-Κλαν, ισχυρίζεται - ο κρετίνος - πως όλα αυτά συνέβησαν σε κάποιες Απόκριες. Οσο με αφορά, στα παλιά μου τα παπούτσια πώς ντύνεται ο κάθε χρυσαυγίτης. Τα όπλα όμως που είχε αποτυπώσει φωτογραφικά και με μεγάλη επιμέλεια ο αρχηγός τους, και φυσικά ήρθαν στο φως, ε, αυτό έχει ενδιαφέρον. Βρέθηκε επίσης και η φωτογραφία ενός ένστολου ταξίαρχου, μακαρίτη πια, μαζί με το σημείωμα που είχε στείλει στον Μιχαλολιάκο, όπου, ανάμεσα σε άλλα, έγραφε πως η ψυχή του φτερουγίζει περιμένοντας τη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Δυστυχώς για τον ταξίαρχο το μόνο σίγουρο είναι ότι πράγματι η ψυχή του φτερουγίζει! Ολος αυτός ο σχηματισμός των επικίνδυνων ηλιθίων είναι ισοϋψής με τους σχηματισμούς των πιθήκων στην Αφρική, και δεν έχουμε παρά να τους στείλουμε να συναντήσουν τους ομοίους τους.

3. Ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός μεταμορφώνεται στις μέρες μας. Ο νέος που εξελίσσεται περνά στην επικράτεια των μαθηματικών. Σκοπός είναι να αποδείξει πως υπάρχει πληθώρα δυνάμεων και αιτίων ικανών να στηρίξουν με αποδείξεις την τελευταία εξίσωση σύμφωνα με την οποία κομμουνισμός και φασισμός είναι ένα και το αυτό. Αραγε, ποια «ανώτερη» συνείδηση θα σταθεί όρθια μπροστά στις εκατόμβες νεκρών που άφησαν πίσω τους οι Γερμανοί και με σώας τας φρένας θα στηρίξει, σαν νέος αγγελιοφόρος θανάτου, αυτό το θεώρημα!

4. Αμφιταλαντευόμενη και εξαρτημένη, η κοινωνία προσπαθεί να απελευθερωθεί από τον εαυτό της. Το θλιβερό θέμα της καθημερινής μας ζωής αφορά μόνο τις συζητήσεις μας, γι' αυτό παρατείνεται το μαρτύριο. Η αγωνία και η λαχτάρα μας πρέπει να εκφραστεί.

5. Κάποτε όσοι διαχειρίζονται αυτή την τρέλα θα καταθέσουν τα βιώματά τους, θα προβούν σε αποκαλύψεις. Είναι μια διαδεδομένη συνήθεια των Δυτικών να βγάζουν στο φως απόκρυφα σημεία από τη λεία τους. Την τέχνη αυτή εγκαινίασαν οι ναζήδες και την τελειοποίησαν οι Αμερικανοί.

6. Οσο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι είμαστε μια παρέκκλιση στον κανόνα της Ευρώπης, τόσο θα παραπαίουμε ελπίζοντας στην ελεημοσύνη της. Η Ευρώπη είναι ένα τραπεζικό δόγμα που δεν ψάχνει στα βάθη της τους λόγους της ύπαρξής της αλλά στα δικά μας βάθη, προσπαθώντας να δημιουργήσει μιαν «εναλλακτική» κατάσταση συνείδησης με τη συνοδεία μιας ωμότητας δίχως προηγούμενο. Ο Σαμαράς, ως μεσάζοντας που ενέδωσε σ' αυτό το δόγμα, θα χρεωθεί το διχασμό μας.

7. Οι 58 σοσιαλδημοκράτες χτύπησαν πάλι, αυτή τη φορά με έντονη παρουσία Σημίτη. Κανονικά όλη η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι ένα απαγορευμένο μέρος για τον τέως πρωθυπουργό. Ας θυμηθώ: Αυτός έφερε τον Μαντέλη στο προσκήνιο, διόρισε τον Παπαντωνίου υπουργό Αμυνας και είχε πάντοτε στο πλάι του τον Τσουκάτο. Ωστόσο, είμαι υποχρεωμένος στους 58 γιατί με τη γελοία εμφάνισή τους με διασκέδασαν. Καλοπροαίρετα υποδεικνύω στα απολειφάδια του Κύρκου να μεταφέρουν την παράστασή τους στο εξωτερικό και να είναι σίγουροι πως θα έχουν μεγαλύτερη ανταπόκριση απ' ό,τι στα καθ' ημάς.

8. Οι διανοούμενοι δικαίως είναι εκτεθειμένοι στην περιφρόνηση του κόσμου. Οχι μόνο συμμορφώνονται στο πνεύμα της Ευρώπης, αλλά το μεταφέρουν διαιωνίζοντας και νομιμοποιώντας τη βαρβαρότητα. Ευσεβιστές μπροστά στον τροχό του κράτους, παραμιλάνε περί παιδείας, γνωρίζοντας πως η τεράστια μάζα του κόσμου είναι αποκλεισμένη δεκαετίες τώρα από κάθε έννοια που έχει σχέση με τη γνώση. Επιβιώνουν χάρη στην καθεστωτική δημοσιογραφία, η οποία τους χαρίζει μεγάλη επιρροή, αφού την υπηρετούν, όπως και την εξουσία, με ζήλο.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων ιδρύθηκε το 1996.

Εχει ερμηνεύσει τα σημαντικότερα έργα των J. S. Bach, G. Handel, W.A. Mozart, L. van Beethoven, F. Schubert, D. Shostakovich, P. Tchaikovsky, M. Ravel, C. Debussy, G. Mahler, I. Stravinsky. Παράλληλα, έχουν ερμηνευθεί οι σημαντικότερες όπερες του διεθνούς ρεπερτορίου σε σύμπραξη με καταξιωμένους σολίστ του μελοδράματος. Μερικές από αυτές οι: «Nabucco», «Aida», «Forza del Destino» του Verdi, «Ιπτάμενος Ολλανδός», «Tanhauser», «Siegfried», «Βαλκυρίες» του Wagner κ.ά.

Εχει εκτελέσει πλειάδα έργων των: Ν. Σκαλκώτα, Γ. Κωνσταντινίδη, Μ. Παλλάντιου, Μ. Καλομοίρη, Α. Ευαγγελάτου, Μ. Θεοδωράκη, Θ. Αντωνίου κ.ά. Παράλληλα, έχουν παρουσιασθεί πολλές συνθέσεις των Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Σ. Ξαρχάκου, Δ. Σαββόπουλου, Γ. Μαρκόπουλου, Μ. Πλέσσα, Χρ. Λεοντή, Η. Ανδριόπουλου κ.ά. σε όλα τα μουσικά κέντρα της Ελλάδας.

Εχει καθιερώσει μια σειρά από τακτικές δημόσιες εμφανίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία. Μεταξύ των διεθνών εμφανίσεών της οι συναυλίες σε Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Σικάγο, Βρυξέλλες, Κάιρο, Κωνσταντινούπολη, Αλικαρνασσό, ενώ παράλληλα έχει κληθεί από μεγάλες πόλεις όπως το Βερολίνο και η Εφεσος (το μεγαλύτερο αρχαίο θέατρο).