Σύμφωνα λοιπόν με τον Γ. Στουρνάρα, προϋπόθεση για τα «πακέτα» του Ταμείου Ανάκαμψης που θα πάνε στους ομίλους για να βελτιωθεί «η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και να προχωρήσουν επενδύσεις» - όπως είπε - είναι να προχωρήσουν μια σειρά από αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που αφορούν την αξιολόγηση στο Δημόσιο, τη δημόσια Υγεία, την Παιδεία, την επιτάχυνση των διαδικασιών για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων με πλειστηριασμούς.

Επιπλέον, ανέφερε ως βασικό ζητούμενο την «πάταξη της φοροδιαφυγής», κάτι που κυριολεκτικά αποτελεί πρόκληση όταν, την ίδια στιγμή, οι εφοπλιστές απολαμβάνουν φοροασυλία δισεκατομμυρίων ευρώ και δεν πληρώνουν καν φόρο, ενώ οι τραπεζίτες δεν πληρώνουν φόρο με το καθεστώς του «αναβαλλόμενου φόρου» από την εποχή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Και δεν είναι μόνο αυτό, αφού οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, μέσω των «αναπτυξιακών» νόμων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, επίσης απολαμβάνουν μια σειρά φοροαπαλλαγών και κινήτρων, χωροταξικών και άλλων, θησαυρίζοντας πάνω στις πλάτες του λαού.

Συμπλήρωσε δε ότι θα πρέπει «να δούμε λίγο τη φορολόγηση της εργασίας, ειδικά τις εισφορές Κοινωνικής Ασφάλισης», παραπέμποντας στην επιβολή πρόσθετων φόρων αλλά και επιβαρύνσεων σε εργαζόμενους και ελεύθερους επαγγελματίες. Και βέβαια, ανέφερε ότι οι φορολογικοί συντελεστές ΦΠΑ, ΕΦΚ κ.λπ. δεν πρέπει να πειραχτούν...

Ακριβώς πάνω σε αυτό πρόσθεσε: «Η Ελλάδα χρειάζεται φορολογικά έσοδα. Γιατί χρειάζεται να κάνει δαπάνες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, δηλαδή δαπάνες Παιδείας, δαπάνες Υγείας, χρειάζεται να κάνει δαπάνες για την προστασία της, αμυντικές δαπάνες και χρειάζεται να επενδύσει», σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει τη φοροεπέλαση στον λαό που στην πραγματικότητα γίνεται φοροαπαλλαγές και έργα για το μεγάλο κεφάλαιο ως... προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία.

Σαφής ήταν και για το θέμα των μισθών που θα παραμείνουν καθηλωμένοι τα επόμενα χρόνια, ξεκαθαρίζοντας ότι «οι μισθοί δεν θα έρχονται σε αντίθεση με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Δεν θα έρχονται σε αντίθεση με τη δημοσιονομική σταθερότητα».

Σε ό,τι αφορά τους πλειστηριασμούς ήταν επίσης σαφής ότι αυτοί θα συνεχιστούν, αφού το ζητούμενο είναι η μείωση των «κόκκινων» δανείων των τραπεζών. Μόνο που θα συνεχιστούν με έναν «κώδικα δεοντολογίας και από τα funds», ενώ πρόσθεσε ότι οι τράπεζες είναι έτοιμες «να κάνουν εισηγήσεις για τη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου εποπτείας και των εταιρειών αυτών». Και για να το κατανοήσουμε καλύτερα, διευκρίνισε: «Υπάρχει νόμος για τους πλειστηριασμούς (σ.σ. της ΝΔ, που έχτισε πάνω σε αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ), υπάρχει γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου τελευταία, εκεί δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά». Τουτέστιν 700.000 πλειστηριασμοί τους επόμενους μήνες...

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η αναφορά του στη δέσμευση των αποθεματικών των δημόσιων οργανισμών που έγιναν με το 2ο και το 3ο μνημόνιο. Είπε: «Το θησαυροφυλάκιο που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του ΟΔΔΗΧ και της Τράπεζας της Ελλάδος, που δεν το ξέρει ο κόσμος. Εχουν μαζευτεί τα αποθεματικά δημοσίων οργανισμών, πολλοί έλεγαν ότι αν υπήρχε αυτό το 2009 - 2010, ίσως να μην μπαίναμε στην κρίση, δεν το πιστεύω, θα μπαίναμε αλλά ίσως να ήταν πολύ πιο ήπια». Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος το ξέρει γιατί αυτά τα αποθεματικά ήταν αποθεματικά του λαού και η δέσμευσή τους έχει προκαλέσει την υπολειτουργία σε διάφορους τομείς του Δημοσίου εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης.

Αποτελεί πρόκληση το γραφείο του προέδρου να μετατρέπεται ανοιχτά σε σπόνσορα του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα δέκα μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές.

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά. Κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ νομίζουν ότι οι αυτοαπασχολούμενοι έχουν «μνήμη χρυσόψαρου» και ξέχασαν «τον βίο και την πολιτεία» του συγκεκριμένου κόμματος τα προηγούμενα χρόνια.

Ποιος ξεχνάει τα τρία μνημόνια που ψήφισε στη Βουλή και στήριξε ανοιχτά την εφαρμογή τους, είτε ως κυβερνητικός εταίρος είτε στην αντιπολίτευση;

Και να θέλουν να ξεχάσουν το τέλος επιτηδεύματος, που θεσπίστηκε ως «έκτακτο» μέτρο με υπουργό Οικονομικών τον Ευ. Βενιζέλο το 2011, τους το θυμίζει η εφορία κάθε χρόνο. Τους θυμίζει και τον ΕΝΦΙΑ, που θεσπίστηκε το 2014, επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Κανένας αυτοαπασχολούμενος δεν ξεχνά την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια το 2013 από την ίδια κυβέρνηση, όπως και οι συνταξιούχοι θυμούνται πολύ καλά την κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης και την πρώτη καρατόμηση των συντάξεων το 2012. Μέτρα που μονιμοποίησε στη συνέχεια ο ν. Κατρούγκαλου.

Επομένως, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Τι έρχεται να συζητήσει ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΒΕΕ; Η αλλαγή ηγεσίας δεν σημαίνει αλλαγή πολιτικής. Οι σημερινές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, είναι συνέχεια της προϊστορίας του στην αντιλαϊκή πολιτική. Μήπως θα προτείνει έστω την κατάργηση των παραπάνω μέτρων; Ούτε στις διακηρύξεις του δεν υπάρχει τέτοια κατεύθυνση.

Θα εκθειάσει - είναι σίγουρο - για άλλη μια φορά τη φουκαριάρα τη «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας, θα ψελλίσει κάποιες διορθώσεις στο περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης, στο επόμενο μνημόνιο δηλαδή, που να περιλαμβάνει την ενίσχυση και μικρότερων σχετικά επιχειρήσεων, άντε και κανέναν ύμνο στην επιχειρηματικότητα. Μόνο που οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ έχουν πείρα από τα ταξίματα για κάθε λογής επιχορηγήσεις. Ακόμα και τα ψίχουλα που έφτασαν στα χέρια τους στο παρελθόν δεν ανέστρεψαν τη μονοπώληση, ούτε μείωσαν τις επιπτώσεις της αντιλαϊκής πολιτικής που τους κατατρέχει. Και, βέβαια, καταντούν ανέκδοτο οι δήθεν επερχόμενες ευκαιρίες όταν η μεγάλη πλειοψηφία δεν διαθέτει ασφαλιστική ή φορολογική ενημερότητα, με τα χρέη να χτυπάνε ταβάνι και τις κατασχέσεις στην ημερήσια διάταξη. Οσο για την «επιχειρηματικότητα», οι περισσότεροι την έχουν γνωρίσει και από την ανάποδη, ξέρουν ότι όσοι την υπερασπίζονται έχουν στο μυαλό τους τις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι τα μαγαζιά των αυτοαπασχολούμενων.

Για να δούμε όμως και τον οικοδεσπότη:

Δεν λέμε, ο πυρήνας της πλειοψηφίας της διοίκησης παραμένει η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, παρά τις μεταγραφές και τους «δανεικούς» συνδικαλιστές από άλλους πολιτικούς χώρους, κατά τα ποδοσφαιρικά πρότυπα.

Και μπορεί κάποιοι να κρυφοκοίταζαν και προς τον ΣΥΡΙΖΑ τα δίσεκτα χρόνια, όμως με τη βελτίωση των εκλογικών επιδόσεων του ΠΑΣΟΚ «έσκασε το χειλάκι τους» και η χαρά δεν τους αφήνει να κρυφτούν.

Η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων δεν έχει κανέναν λόγο να συμμεριστεί αυτήν την «ωραία ατμόσφαιρα». Αντίθετα, έχει κάθε λόγο να τους γυρίσει την πλάτη.

Γιατί δεν είδε την πλειοψηφία της διοίκησης στην πλημμυρίδα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών που φουσκώνει.

Γιατί δεν την είδε να υπερασπίζεται στην πράξη το δικαίωμα στη δημόσια Υγεία τα χρόνια της πανδημίας.

Γιατί στις κινητοποιήσεις όπου με το στανιό συμμετείχε η διοίκηση, κάτω από το πανό της ήταν πέντε μέλη του προεδρείου και είκοσι παρατρεχάμενοι.

Η ΓΣΕΒΕΕ όμως ήταν παρούσα στους «κοινωνικούς διαλόγους» και στους διαδρόμους των υπουργείων. Το ότι ο υπουργός Ανάπτυξης αξιοποίησε τα προγράμματα ενίσχυσης της εστίασης, που διαπραγματεύτηκε η διοίκηση, για να αυξήσει τα εκλογικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, ήταν αναμενόμενο όταν «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο».

Η ΓΣΕΒΕΕ και τα ινστιτούτα της είναι «μέσα» σε κάθε πρόγραμμα κατάρτισης ή υπηρεσιών, όπως για το αγροδιατροφικό, που μπορεί να της προσφέρει πόρους, αλλά ελάχιστη σχέση έχει με τις ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων ή των λαϊκών στρωμάτων γενικά.

Δεν θέλουμε να διαταράξουμε την πορεία επιστροφής της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ στην πολιτική της κοιτίδα.

Ομως, άλλα είναι τα βάσανα των αυτοαπασχολούμενων.

Είναι το εισόδημα, που δεν φτάνει να θρέψει την οικογένεια, και η ακρίβεια που το κατατρώει.

Είναι η φορολογία που τους απομυζεί.

Είναι τα funds που τους εκβιάζουν.

Είναι η Υγεία και η μόρφωση που έχουν γίνει πανάκριβες.

Είναι η σύνταξη που σώνεται στα μισά του μήνα.

Για όλα αυτά δεν υπάρχουν «μαγικές λύσεις», ούτε σωτήρες. Η κάλυψη των βασικών αναγκών είναι υπόθεση της συλλογικής πάλης, δεν χαρίζεται από καμία κυβέρνηση. Η ατομική λύση είναι αδιέξοδη και ο αποπροσανατολισμός των προεκλογικών υποσχέσεων επικίνδυνος.

Με αυτό το κριτήριο, η ψήφος στο ΚΚΕ είναι μονόδρομος. Αποτελεί σίγουρη επένδυση για το μέλλον και είναι ανταποδοτική στη λαϊκή πάλη.