Στην επιβράβευση της ...«υγιούς επιχειρηματικότητας» στο τμήμα του κεφαλαίου που κάνει δουλειές με το υπουργείο Αμυνας για την κάλυψη στρατιωτικών αναγκών της χώρας (καθώς και των αναγκών που προκύπτουν από τη συμμετοχή στις λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ) αποσκοπεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ετσι, ενώ αρμόδια κυβερνητικά στελέχη τονίζουν ότι προωθούν «σε πρώτη φάση ένα έκτακτο σχέδιο διάσωσης της Αμυντικής Βιομηχανίας (σ.σ.: που βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο) και σε δεύτερη φάση ένα σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης», καθώς ότι ήδη έδωσαν «προφορική εντολή να παγώσουν οι διαδικασίες εκκαθάρισης όπου αυτές βρίσκονται σε εξέλιξη», την ίδια ώρα αναφέρουν ότι η Αμυντική Βιομηχανία που βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων: Αφήνουν έτσι ανοιχτά πεδία κερδοφορίας για λιμνάζοντα κεφάλαια του ιδιωτικού τομέα, με ό,τι αυτό σημαίνει στην πράξη για τη διασύνδεσή του με τον κρατικό κορβανά, χρήμα του λαού, την εξάρτηση των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αμυνας της χώρας, από τον κάθε έμπορο όπλων.

Σε αυτή τη βάση, άλλωστε, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, συναντήθηκε χτες με αντιπροσωπεία του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ), η οποία του παρουσίασε τις «προτάσεις» της για την Αμυντική Βιομηχανία, ο δε υπουργός Εθνικής Αμυνας επισήμανε ότι θα «αναδείξει» το ρόλο της.

Οπως τονίζεται μάλιστα σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, «στο προσεχές μέλλον ο ΣΕΚΠΥ θα πραγματοποιήσει εκδήλωση ολομέλειας, όπου ο υπουργός Εθνικής Αμυνας θα αναφέρει τις προτάσεις και τις θέσεις του υπουργείου όσον αφορά την στήριξη και την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας», προφανώς με μπόλικο παραδάκι από το κρατικό ταμείο....

Είναι βέβαια προφανές ότι σε αυτό ακριβώς το έδαφος, της δραστηριοποίησης του κεφαλαίου στο χώρο της Αμυνας - το οποίο επιβεβαιώνει ότι αποδέχεται και η νέα συγκυβέρνηση - οι διακηρύξεις των ίδιων στελεχών της, περί σύνταξης λίστας - με σκοπό να πάει στη Βουλή, ακόμα και στη Δικαιοσύνη, όπως λένε - με εργολάβους και υπεργολάβους που τα προηγούμενα χρόνια λυμαίνονταν το χώρο, παίρνοντας δουλειές που κατά βάση μπορούσε να έχουν γίνει και στα κρατικά εργοστάσια ή υπερκοστολογώντας παραγγελίες που παρέδωσαν, είναι σαν να λένε ότι απλά θα κόψουν ένα από τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας των μονοπωλίων και των δορυφόρων τους...

Επιπλέον, σε ό,τι αφορά την κατάσταση στα δύο ναυπηγεία που έχουν συνδεθεί με εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων (στο Σκαραμαγκά, ο οποίος παραδόθηκε σε αραβο-γερμανικά κεφάλαια και σαπίζει, χτίζονται υποβρύχια, οι δε εργαζόμενοι έχουν δουλειά μέχρι να ολοκληρωθεί η παραγγελία του Πολεμικού Ναυτικού, που όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να τραβήξει πάνω από άλλο ενάμιση χρόνο - στην Ελευσίνα όπου χτίζονται πυραυλάκατοι, ο Ταβουλάρης έχει βάλει τους εργαζομένους του 8 και 9 μήνες μέσα στις πληρωμές τους), δεν δείχνει, έστω προσώρας, να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο κυβερνητικό σχέδιο εξεύρεσης λύσης που να διασφαλίζει τη λειτουργία τους, τη δουλειά και την αποπληρωμή των εργαζομένων.

Το μόνο που λέγεται στην παρούσα φάση από τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη είναι πως θέλουν να λυθούν γρήγορα τα προβλήματα στα ναυπηγεία ώστε να παραλάβουν άμεσα υποβρύχια και πλοία. Προσθέτουν πως «θα γίνει κάθε προσπάθεια να αρθούν οι περιορισμοί της ΕΕ, γιατί με αυτούς τους περιορισμούς δεν μπορούν να γίνουν παραγγελίες στα ναυπηγεία».

Οι προσπάθειες αυτές βέβαια δεν έχουν τύχη στο πλαίσιο της ΕΕ, που επιτρέπει στα εδώ ναυπηγεία τη ναυπήγηση μόνο πολεμικών πλοίων. Ανέκαθεν εξωραϊστής της, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα ως ένωσης καπιταλιστικών κρατών. Ως τέτοια ένωση, εμπεριέχει στους κόλπους της την ανισόμετρη ανάπτυξη των κρατών - μελών της. Δηλαδή, κάθε κράτος - μέλος συμμετέχει σε αυτήν με διαφορετική οικονομική, πολιτική δύναμη και διαφορετικούς ρυθμούς και προοπτικές στη μεταβολή αυτής της δύναμης. Γι' αυτό είναι ανισότιμες οι σχέσεις τους.

Αυτή την αλήθεια την ξέρουν αλλά γενικώς την κρύβουν, άσχετα αν αρμόδια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατά καιρούς παραδέχονται ότι εντός ΕΕ με τις κατευθύνσεις και οδηγίες περί «ενοποίησης» της Αμυντικής Βιομηχανίας κερδισμένες βγήκαν οι 7 ισχυρότερες χώρες της ΕΕ, που έχουν πλέον τη μερίδα του λέοντος στην παραγωγή και εξαγωγή στρατιωτικού υλικού. Ολες οι άλλες χώρες βγήκαν χαμένες περιοριζόμενες - στην καλύτερη των περιπτώσεων - σε ρόλο υπεργολάβου...