Ο Ν. Κοτζιάς ήταν κάποτε στέλεχος του ΚΚΕ. Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1989, επειδή δεν το έκρινε αρκούντως επαναστατικό. Και κάτι από εδώ, κάτι από εκεί, βρέθηκε σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών. Λέγεται, μάλιστα, ότι ήταν ο αρχιτέκτονας της Συμφωνίας των «15» στο Ελσίνκι!

Δικαίωμά του, θα πει ίσως κάποιος. Φυσικά, μόνο που λίγη ειλικρίνεια δε βλάφτει! Αντίθετα, η υποκρισία καταλήγει πάντα να είναι βλαβερή για τον υποκρινόμενο και να τον εκθέτει ανεπανόρθωτα. `Η μήπως δεν αποτελεί υποκρισία μέγιστου βεληνεκούς, το να αποχωρείς από το ΚΚΕ επειδή η... επαναστατικότητά σου δε χωράει σ' αυτό, και να οδεύεις προς τις αγκάλες της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, για να υπηρετήσεις τη «νέα τάξης»;

Τελικά, σε ορισμένους δεν έμεινε τίποτε! Οχι μόνο απ' την άποψη της ιδεολογίας, αλλά ούτε από την άποψη της στοιχειώδους αγωνιστικής αξιοπρέπειας...

Δοξάστε τους,

θαυμάστε τους

για τη μεγάλη

«νίκη»,

που το Αιγαίο

βάλαμε

στους Τούρκους

υποθήκη

και που στη Χάγη

θα κριθεί

ό,τι σε μας

ανήκει!

Δοξάστε τους,

θαυμάστε τους,

που πια

εν συναινέσει,

την Κύπρο

θα την κόψουνε

στα σίγουρα

στη μέση,

δοξάστε τους

που πέτυχαν

μια συμφωνία

«φέσι»!

Ο οίστρος

Μέχρι σήμερα το σύνολο σχεδόν του Τύπου, με θλιβερές εξαιρέσεις εφημερίδες τύπου «Αυριανής», είχαν σεβαστεί το ΚΚΕ και τον Χαρίλαο Φλωράκη, παρά τις εντελώς διαφορετικές ιδεολογικές πολιτικές και άλλες προσεγγίσεις τους. Το βρώμικο ρόλο αυτό ζήλεψε προχτές το «Κυριακάτικο Βήμα» και ο συντάκτης του Ν. Μαράκης, ο οποίος σε αφιέρωμά του στα αρχεία του ΚΚΣΕ, με βάση βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, λασπολογεί σε βάρος του σημερινού Επίτιμου Προέδρου του Κόμματος και την περίοδο εκείνη, που αναφέρεται το δημοσίευμα, Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, γράφοντας ότι «ο κομμουνιστής ηγέτης αξιοποιούσε τη θέση και το κύρος του, για να ζητήσει βοήθεια από τη Μόσχα για εταιρεία, της οποίας πρόεδρος ήταν ανεψιός του...», ενώ πιο πάνω ο συντάκτης θεωρεί ότι η ηγεσία του ΚΚΕ «ελάμβανε ιδιαίτερη μέριμνα για τα οικονομικά των συγγενών της»!!! Να, λοιπόν, μετά τα κότερα του Χαρίλαου που έγραφε η «Αυριανή» πριν μερικά χρόνια έρχεται τώρα το «Βήμα» να παίξει το θλιβερό αυτό ρόλο... Ενα μεγάλο αίσχος!

Δεν είναι μόνο το ΚΚΕ, η ΚΝΕ, οι καθηγητές και οι λοιποί συνοδοιπόροι πίσω από τις μαθητικές κινητοποιήσεις. «Είναι και τα φροντιστηριακά συμφέροντα, ύψους ενός τρισ.»!

Το είπε, με κάθε σοβαρότητα, σε χτεσινή συνέντευξή του στο « Εθνος» ο Γ. Πασχαλίδης. Αυτός, που ούτε ως υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ούτε ως τέως υφυπουργός Παιδείας, ξέρει τίποτα για το «φόνο» κατά της δημόσιας δωρεάν παιδείας, για τη συνεχή και σκόπιμη υποβάθμισή της. Ούτε, βέβαια, για τους λόγους που οδήγησαν στη γιγάντωση της παραπαιδείας, η οποία γνωρίζει κυριολεκτικά μέρες αξεπέραστης εισπρακτικής δόξας μετά τη νέα εκπαιδευτική αντι-μεταρρύθμιση.

Αλλά, αφού δε γνωρίσει τίποτα από αυτά, μήπως μπορεί να μας εξηγήσει, γιατί τα μεγάλα, οργανωμένα φροντιστηριακά συμφέροντα, πίνουν κυριολεκτικά νερό στο όνομα της «μεταρρύθμισης» Αρσένη και οι εκπρόσωποί τους εμφανίζονται δημοσίως ως τα καλύτερα εξαπτέρυγα της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα της παιδείας;

Οσο για τα άλλα, τα ιδιαίτερα επικίνδυνα, που λέει ο Γ. Πασχαλίδης, για τους κινδύνους «ενός νέου θανάτου, όπως αυτός του αείμνηστου Τεμπονέρα» και «την ευθύνη όλων να αποτρέψουν τέτοια τραγικά περιστατικά», ελπίζουμε να μην αποτελούν μια μορφή προειδοποίησης για ανομολόγητους σχεδιασμούς, αλλά απλή ανοησία.

ΕΠΙΔΕΙΞΗ λειτουργίας της Δικαιοσύνης χτες από τον υπουργό Δικαιοσύνης Ευάγγελο Γιαννόπουλο, στη δίκη που είχε με τον Κατριβάνο για την αντιστασιακή του δράση, την οποία ως γνωστόν συνηθίζει να επικαλείται για οτιδήποτε και οπουδήποτε.

Εκανε το δικαστήριο θεατρικό πατάρι και έδωσε τη γνωστή του παράσταση στο ρόλο του... θιγμένου αντιστασιακού. Την ειλικρινή θλίψη μας εκφράζουμε προς τον δυστυχή δικαστή, που ήταν υποχρεωμένος να τον ανεχτεί.

Δεν είναι να απορεί κανείς φυσικά, που ένας τέτοιος άνθρωπος πήρε και την απόφαση για τις συλλήψεις των μαθητών και μετά δήλωσε και περήφανος γι' αυτήν. Ας τον χαίρεται ο πρωθυπουργός.

Μην αμφιβάλλετε ότι ο Ευάγγελος το βγάζει το μεροκάματο ως μέλος της κυβέρνησης. Μπορεί να κάνει τα δικά του και να κινείται από τα όρια της γραφικότητας μέχρι τη γελοιότητα κατά καιρούς, πλην όμως στα «κρίσιμα θέματα» είναι αποφασιστικός και κάνει ό,τι του ζητήσουν.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ αισθανόμαστ, άραγε, και τυχεροί που τελοσπάντων ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος αποφάσισε να φτιάξει τα ήθη και τον πολιτισμό της κοινωνίας μας, αλλά και τα ήθη της δημοσιογραφίας;

Τι να πούμε, οι υπεύθυνοι των δελτίων ειδήσεων που αφιερώνουν στο θέμα της διαμάχης του με τον Κορκολή ώρες επί ωρών κάτι θα ξέρουν επ' αυτού. Προφανώς, θα μας κάνει καλό να ακούμε όλα τα σχετικά και δεν το ξέρουμε.

Οσο για τα «κοινωνικά ήθη», αυτά είναι πάντα ένα αναλώσιμο είδος προς εκμετάλλευση και θα φανούν χρήσιμα στη σόου-μπίζνες για μια ακόμα φορά.