«Ο χρηματοδοτικός εφιάλτης, από τη μία, και η "σπατάλη" λόγω υπερσυνταγογράφησης φαρμάκων και εξετάσεων, από την άλλη, σκάβουν τα θεμέλια του ΕΟΠΥΥ». Ετσι ξεκινά το ρεπορτάζ της για την κατάσταση του ΕΟΠΥΥ η «Καθημερινή», 6/11/2015. Οι διαπιστώσεις αυτές δεν μπορούν να αποκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Με βάση τις δηλώσεις του απερχόμενου προέδρου του ΕΟΠΥΥ, οι αιτίες μπορεί να γίνουν κατανοητές, το ζήτημα είναι βεβαίως πώς θα ανατραπούν. Ο απερχόμενος πρόεδρός του, λοιπόν, είπε ότι «ο ΕΟΠΥΥ βρέθηκε εξαρχής σε μία δίνη συγκυριών, που δυσκόλεψαν την πορεία του. Η οικονομική λειτουργία του ΕΟΠΥΥ υπονομεύτηκε από τη γέννησή του. Το παράδοξο είναι ότι ξεκίνησε με έλλειμμα 2,5 δισ. ευρώ. Η χρηματοδότηση βαίνει μειούμενη». Και αυτό γιατί; Διότι το κράτος ποτέ εξαρχής δε συνέβαλε με το ποσοστό του στα έσοδα του οργανισμού.

Την ίδια ώρα τα στοιχεία λένε ότι η υστέρηση εισφορών του ΕΟΠΥΥ έχει φτάσει πλέον στα 1,653 δισ. ευρώ, ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του ΕΟΠΥΥ προς γιατρούς, φαρμακεία, φαρμακευτικές εταιρείες, διαγνωστικά κέντρα, ιδιωτικές κλινικές κ.ά. ανέρχονται στα 1,8 δισ. ευρώ. Σχεδόν ίσα βάρκα - ίσα νερά, δηλαδή. Επομένως, πού είναι το πρόβλημα; Στο γεγονός ότι το κράτος δεν πληρώνει. Τα ασφαλιστικά ταμεία που τα ρήμαξαν κράτος, εργοδότες και PSI, δεν μπορούν να δώσουν τις εισφορές τους, τις οποίες πληρώνουν οι ασφαλισμένοι. Και όλο αυτό γίνεται αφορμή για συνεχείς περικοπές στην παροχή υπηρεσιών Υγείας,(εξετάσεων, περίθαλψης και φαρμάκων). Ετσι, πληρώνουν συνεχώς και περισσότερα από την τσέπη τους οι ασφαλισμένοι. Αν έχουν...

Ο απερχόμενος πρόεδρος έδωσε και παραδείγματα σπατάλης από ελέγχους, τόσο σε ιατρικές εξετάσεις όσο και σε συνταγογράφηση φαρμάκων σε νοσηλεία ιδιωτικών κλινικών κ.λπ. που προκύπτουν από ελέγχους της ΥΠΕΔΥΦΚΑ του ΕΟΠΥΥ (Υπηρεσία Ελέγχου Δαπανών Υγείας Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης). Τι δεν λέει; Την αιτία που γίνονται οι σπατάλες και που δεν είναι άλλη από την ολοένα και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του τομέα Υγείας. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον τομέα Φαρμάκου θέλουν μεγάλους τζίρους για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη, που σημαίνει πρέπει να πουλάνε ολοένα και περισσότερα φάρμακα. Τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, οι ιδιωτικές κλινικές λειτουργούν με κίνητρο το κέρδος. Οσο πιο πολλές είναι οι ιατρικές πράξεις τόσο μεγαλύτερους τζίρους και κέρδη έχουν. Γι' αυτό και οι υπερσυνταγογραφήσεις. Θα αντιτείνουν, βεβαίως, από την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, το κράτος, ότι οι γιατροί έχουν την ευθύνη. Μόνο που και οι γιατροί ωθούνται από τον εμπορευματικό χαρακτήρα του συστήματος Υγείας, να λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο όπου κυριαρχούν τα κριτήρια του κέρδους. Οταν όχι μόνο στα ιδιωτικά ιατρεία και τις ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις στο τομέα της Υγείας, αλλά και στα δημόσια νοσοκομεία αλωνίζουν οι εκπρόσωποι των ομίλων του φαρμάκου, των επιχειρήσεων αναλώσιμων υλικών και ιατρικών μηχανημάτων κ.λπ. Οταν, από τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσής τους ακόμα, μαθαίνουν για τα οφέλη της επιχειρηματικότητας. Οταν οι τραγικές ελλείψεις, λόγω πενιχρής κρατικής χρηματοδότησης, τους οδηγούν να αναζητήσουν πόρους από διάφορους «φιλάνθρωπους» επιχειρηματικούς ομίλους στο χώρο της Υγείας.

Το κέρδος είναι ο νόμος που κινεί τον καπιταλισμό, την επιχειρηματικότητα. Ο τομέας Υγείας δεν είναι έξω απ' αυτόν. Ούτε το δημόσιο τμήμα του.

Μόνο ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας, χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση στο συγκεκριμένο τομέα, όπου η παραγωγή φαρμάκων και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού επίσης θα είναι δημόσια, όπως και τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα, θα εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα, γιατί δεν θα υπάρχει το κέρδος ως κίνητρο, δε θα μετριέται η προαγωγή, η πρόληψη και η φροντίδα υγείας με το κόστος σε χρήμα. Και έτσι, βεβαίως, θα υπάρχουν δωρεάν παροχές υπηρεσιών Υγείας και φάρμακα σε όλους. Αλλά αυτό στον καπιταλισμό δεν μπορεί να γίνει. Ο τομέας Υγείας αποτελεί τομέα για κερδοφόρες καπιταλιστικές επενδύσεις και γι' αυτό τα καπιταλιστικά κράτη συμβάλλουν στην ανάπτυξή του. Ετσι οδηγούν και το δημόσιο τομέα Υγείας να λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια «κόστους - αποτελεσματικότητας», ώστε να έχουν έσοδα από τη λειτουργία του και να μην απαιτείται κρατική χρηματοδότηση, ανεξάρτητα αν και η κρατική χρηματοδότηση γίνεται με λεφτά των εργαζομένων από τη φορολογία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη αύξησαν την ασφαλιστική εισφορά για την Υγεία κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες, ενώ κάνουν δραστικές περικοπές στον προϋπολογισμό. Οι άνθρωποι του μόχθου, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ένα μίνιμουμ υπηρεσιών από ένα δημόσιο υποβαθμισμένο σύστημα Υγείας. Προαγωγή υγείας δεν υπάρχει, η πρόληψη είναι υποτυπώδης και η νοσηλεία απαιτεί ολοένα και περισσότερα από την τσέπη. Η πάλη για ένα σύστημα Υγείας σε όφελος του λαού όπως το περιγράψαμε πιο πάνω συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα για την εξάλειψη της αιτίας της σημερινής πραγματικότητας, δηλαδή την κατάργηση του κέρδους γενικά, επομένως απαιτεί την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, ανατροπή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτή θα πρέπει να είναι η προοπτική των αγώνων που αναπτύσσονται σήμερα ενάντια στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση στο χώρο της Υγείας, στις περικοπές δαπανών, στην επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, για την εξασφάλιση υποδομών.