Η Ολγα Σιάντου

Ρωτάμε: Ποιος οικοδόμος μπορεί να μείνει στο μαδέρι, στη σκαλωσιά μέχρι τα 67; Ποια ξενοδοχοϋπάλληλος, ποια νοσηλεύτρια μπορεί να δουλεύει χωρίς ανάσα μέχρι αυτή την ηλικία; Ποιανού χαλυβουργού, ποιανού μεταλλεργάτη, τίνος ναυτεργάτη τα χέρια και τα πόδια θα αντέξουν; Να γιατί λέμε πως προχωρούν σε ένα τεράστιο προμελετημένο αντεργατικό έγκλημα.

Οι πρωτοβουλίες που πήρε το ΠΑΜΕ το προηγούμενο διάστημα βρήκαν σημαντική απήχηση στους εργαζόμενους και σε εκατοντάδες σωματεία. Συνέβαλαν καθοριστικά, για να έχουμε αυτήν την απεργία σε μια περίοδο που καλλιεργούνται η μοιρολατρία, ο συμβιβασμός και η ηττοπάθεια.

Αυτές οι πρωτοβουλίες φαίνεται πως εκτός από την κυβέρνηση, την εργοδοσία, ενόχλησαν τις ηγεσίες του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για μια ακόμα φορά, οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είχαν τη συνηθισμένη τακτική. Καλλιέργεια μοιρολατρίας, ηττοπάθειας, υπονόμευση του αγώνα. Οχι μόνο δεν έκαναν τίποτα - δεν περιμέναμε άλλωστε κάτι διαφορετικό - αλλά σε αρκετούς χώρους έβαζαν εμπόδια στην προετοιμασία, στη συζήτηση, στην απόφαση.

Ηρθε προ πολλού η ώρα να συντονίσουμε καλύτερα τις δυνάμεις μας, για να ξεμπερδεύουν οι εργαζόμενοι με αυτές τις ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να μην ανεχτούν άλλο στα σωματεία να κάνουν κουμάντο η εργοδοσία και η κυβέρνηση!

Οι πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ ενόχλησαν και κάποιες άλλες δυνάμεις, που μέχρι χτες ήταν αγκαλιά και πλάι πλάι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφού προσπάθησαν να ακυρώσουν την απεργία, το σχεδιασμό κλιμάκωσης και δεν τα κατάφεραν, έφτασαν να καλούν στην απεργία, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ! Αυτή είναι μια παλιά τέχνη του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα! Οταν δεν μπορούσαν να ακυρώσουν και να σβήσουν έναν αγώνα, έμπαιναν μέσα για να τον υπονομεύσουν, να απονευρώσουν το ριζοσπαστικό του περιεχόμενο.

Ετσι κάνουν κι αυτοί. Από αγώνα ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης - μεγαλοεργοδοσίας - ΕΕ, από αγώνα ενάντια στην εργοδοσία και το κράτος, επιδιώκουν να τον μετατρέψουν σε θολό αντιμνημονιακό αγώνα, όπου όλοι θα χωράνε: Κι αυτοί που ψηφίζουν το κόψιμο της σύνταξης και οι συνταξιούχοι, κι αυτοί που βγάζουν τα σπίτια σε πλειστηριασμούς και ο φτωχός που χάνει το σπίτι του!

Οσο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση χρησιμοποίησαν τα σωματεία και τις πλάτες των εργαζομένων ως «σκαλοπάτι», για να ανεβοκατεβαίνουν οι αστικές κυβερνήσεις. Προσπάθησαν να κάνουν το κίνημα χειροκροτητή της κυβέρνησης, όπως ήταν άλλωστε και οι ίδιοι!

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις συκοφαντίες απέναντι στο ΠΑΜΕ, όλο το προηγούμενο διάστημα, ότι «τώρα θυμήθηκε τις κινητοποιήσεις»; Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι αυτές οι δυνάμεις καλλιεργούσαν αυταπάτες για τη δήθεν «πρώτη φορά αριστερά»; Ποιος μπορεί να ξεχάσει την επιδίωξή τους το κίνημα να γίνει υποστηρικτής στη διαπραγμάτευση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που διαπραγματεύονταν για τα συμφέροντα της καπιταλιστικής μεγαλοεργοδοσίας; Να στηρίξουμε, έλεγαν, τις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης.

Εχουν σοβαρές ευθύνες γιατί συνέβαλαν στον εγκλωβισμό, στην καθυστέρηση, στις αυταπάτες. Αυτά δεν παραγράφονται! Τα αγωνιστικά καλέσματα που απευθύνουν δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα καλέσματα που έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα. Οδηγούν στον ίδιο χρεοκοπημένο δρόμο! Είναι οι ίδιοι που από το Σύνταγμα χειροκροτούσαν τον Τσίπρα που έλεγε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι το κοινό μας σπίτι!

Αυτοί, λοιπόν, σήμερα έρχονται κι ανοίγουν πόλεμο στο ΠΑΜΕ, στα συνδικάτα και τα σωματεία που συσπειρώνονται με αυτό. Η στάση τους απέναντι στην πανελλαδική γενική απεργία και στο ΠΑΜΕ είναι κριτήριο. Θέλουν να προσαρμόσουν το κίνημα στη στρατηγική της κυβερνητικής εναλλαγής. Θέλουν ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να κινείται στα όρια του συστήματος με μια θολή αντιμνημονιακή γραμμή πάλης, χωρίς ουσιαστικά να συγκρούονται με την καπιταλιστική εργοδοσία και την εξουσία της.

Ολη αυτή η προσπάθεια που προηγήθηκε από τις ταξικές δυνάμεις για την προετοιμασία και την οργάνωση της απεργίας, οι Γενικές Συνελεύσεις, η συζήτηση στους τόπους δουλειάς, η συγκρότηση απεργιακών και σωματειακών επιτροπών, η μαζικοποίηση των σωματείων και η ανάδειξη των προβλημάτων ανά κλάδο και ανά χώρο, σε σκληρή πάλη με την τρομοκρατία της εργοδοσίας, χρειάζεται τις επόμενες μέρες να συνεχιστεί με μεγαλύτερη επιμονή, ασταμάτητα και με ένταση.

Οργανώνουμε την αγωνιστική ταξική μαχητική αλληλεγγύη. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα. Αμεση επανασύνδεση όσων παροχών έχουν κοπεί! Οργάνωση σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά ενάντια στους πλειστηριασμούς. Κανένα «κοράκι» να μην τολμήσει να εμφανιστεί στις λαϊκές γειτονιές. Η απεργία της Πέμπτης είναι η αρχή!

Συνεχίζουμε, κλιμακώνουμε σε κάθε κλάδο, σε κάθε σωματείο, σε κάθε τόπο δουλειάς. Με τα αιτήματά μας, τους στόχους και την κατεύθυνση της πάλης. Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά, δίνουμε τη μάχη της ενημέρωσης για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης. Απαντάμε με νέα γενική απεργία στην επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση. Οταν λέμε ότι οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι αιτία πολέμου, το εννοούμε!