Και μόνο οι τελευταίες παρεμβάσεις της κυβέρνησης για τον σχολικό εκφοβισμό δείχνουν ότι καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούν να της έχουν ο λαός και τα παιδιά του για την αντιμετώπιση αυτού του σοβαρού ζητήματος, που απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα και όχι μόνο. Αντίθετα, όλη η «λογική» της κυβέρνησης κινείται γύρω από την ατομική - οικογενειακή ευθύνη και τη μεγαλύτερη καταστολή, την οποία με πρόσχημα το «βάλτε όρια στα παιδιά» προσπαθεί να επεκτείνει μέχρι το πανεπιστήμιο! Θυμίζουμε ότι πριν τα μέτρα για το λεγόμενο bullying, η κυβέρνηση είχε αυστηροποιήσει τις ποινές για τις καταλήψεις, βάζοντας εισαγγελείς να κυνηγούν τους γονείς για παραμέληση ανηλίκου, στο όνομα του «να προστατευτεί το σχολείο από ζημιές». Τώρα, όπως είπε ο πρωθυπουργός στην τελευταία συνέντευξή του, ο γονιός αναλαμβάνει την ευθύνη να ...συνετίσει το παιδί με «παραβατική συμπεριφορά», επειδή «δεν μπορείς να μπαίνεις και να τα κάνεις γης Μαδιάμ, να σπας τα πάντα και να έχεις την απαίτηση ότι δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα (...) αν δεν βάλουμε όρια και ένα πλαίσιο στα παιδιά 14 - 15 ετών, είναι πολύ εύκολο μετά, όταν θα πάνε στο πανεπιστήμιο, ποιο είναι το υπόδειγμα το οποίο τους έχουμε διδάξει; Μετά θα πάρουν και τη μολότοφ και μετά θα θεωρούν ότι το να τα σπάνε όλα είναι κοινωνικός αγώνας και μια κατάκτηση, ένα κεκτημένο, το οποίο εμείς ουσιαστικά τους το προσφέραμε, όταν είχαμε τη δυνατότητα να βάλουμε το πλαίσιο και δεν το κάναμε».

Αυτός είναι λοιπόν ο πραγματικός καημός της κυβέρνησης. Αντί να σκύψει με το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό πάνω από τα σχολεία, αναγνωρίζοντας ότι είναι κοινωνικά τα αίτια του λεγόμενου «σχολικού εκφοβισμού» και όχι ...γονιδιακά, όπως έλεγε τις προάλλες ο υφυπουργός Υγείας, ανακοινώνει ένα πιο σκληρό ποινολόγιο για γονείς και μαθητές, καθιστώντας τους πρώτους υπεύθυνους για ό,τι συμβεί στο σχολείο. Τους ενθαρρύνει μάλιστα να κανιβαλίζουν μεταξύ τους, καταγγέλλοντας στη γνωστή πλατφόρμα ό,τι ο καθένας αντιλαμβάνεται ως bullying. Και δεν είναι μόνο αυτό: Βάζοντας κάτω από τον τίτλο «παραβατική συμπεριφορά» από την παρενόχληση στο σχολείο μέχρι την αγωνιστική - διεκδικητική στάση χιλιάδων μαθητών και προσπαθώντας ταυτόχρονα να τους συκοφαντήσει ως μελλοντικούς «μπαχαλάκηδες», στρώνει το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερη καταστολή όσο η αντιδραστική πολιτική της εξαπλώνεται στην Παιδεία, γεννώντας μεγαλύτερη δυσαρέσκεια και αντιδράσεις. Τελικά, ο μεγαλύτερος εκφοβισμός είναι αυτός που ασκεί σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση με την πολιτική της, και αυτή πρέπει να βρεθεί πιο αποφασιστικά στο στόχαστρο των αγώνων.