Από τη μαζική εκδήλωση στο Νέο Κόσμο

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν πολλοί βετεράνοι αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ - ορισμένοι εξ αυτών έζησαν τα δραματικά γεγονότα του Μπλόκου του Δουργουτίου στις 9 Αυγούστου του 1944 - και πλήθος νεολαίοι, που με τις κόκκινες σημαίες και τα συνεχή συνθήματα, έδιναν τον τόνο. Η εκδήλωση στην πλατεία του Δουργουτίου περιλάμβανε το ιστορικό χρονικό της περιόδου 1941 - 1944, όπου αναδείχτηκαν οι κυριότεροι σταθμοί αυτού του ηρωικού αγώνα, διανθισμένο με επαναστατικά ποιήματα και αντάρτικα τραγούδια. Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ παραβρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ Νίκος Σοφιανός και Λουίζα Ράζου.

Κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης ήταν ο Γιώργος Κρητικός, γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Αθήνας - Γαλατσίου του ΚΚΕ, ο οποίος σημείωσε, μεταξύ άλλων:

«Η πείρα της περιόδου δράσης του ΕΑΜ είναι πολύτιμη για το λαϊκό κίνημα και μάλιστα για τη σχέση αντικειμενικών συνθηκών - υποκειμενικού παράγοντα. Στο ΕΑΜ είχε συγκροτηθεί η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη, την αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα των πόλεων.

Το ΕΑΜ ήταν κοινωνικοπολιτική συμμαχία. Το ΕΑΜ συσπείρωσε χιλιάδες και χιλιάδες απλούς ανθρώπους, που πάλευαν κατά της Κατοχής, αλλά και προσβλέποντας σε καλύτερες μέρες για το λαό μετά την Κατοχή. Δεν έδιναν τη ζωή τους για να επανέλθει ο τόπος σε χρόνια σαν της 4ης Αυγούστου και της δικτατορίας του Μεταξά, ούτε και στα χρόνια πριν απ' αυτή, που ο λαός γνώρισε απίστευτες στερήσεις, περιπέτειες, εξαθλίωση.

Βεβαίως, δεν υπήρχε ο ίδιος βαθμός συνειδητοποίησης σε όλα τα τμήματα αυτού του πελώριου κινήματος, πράγμα φυσικό. Ομως, ακριβώς επειδή το ΕΑΜ καλούσε σε πάλη για να είναι ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, ακριβώς γι' αυτό μπορούσε και η πάλη του κατά των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων κατακτητών να είναι πιο αποφασιστική, πιο μαζική, πιο ουσιαστική, να συνεπαίρνει χιλιάδες εργάτες και αγρότες, τη νεολαία. Αυτό δεν το ήθελαν γι' αυτό και δεν μπορούσαν να το κάνουν οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις.

Είναι γεγονός ότι όσο πλησίαζε η απελευθέρωση, όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής, οι συνθήκες άλλαζαν και έμπαινε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας. Ο πόλεμος διαμόρφωσε συνθήκες όξυνσης των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Η αντίθεση εργασίας - κεφαλαίου περιεχόταν και στην αντιφασιστική πάλη. Το Κόμμα μας δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας που, μαζί με άλλους παράγοντες, θα μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη, στη λαϊκή εξουσία, στην επαναστατική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την απελευθέρωση της Αθήνας.

Ενας παράγοντας που οδήγησε σε αυτό είναι ότι εκφράστηκε αδυναμία επεξεργασίας επαναστατικής στρατηγικής. Δεν μπόρεσε, δηλαδή, να διαμορφώσει στρατηγική μετατροπής του απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ξένη κατοχή σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης κοινωνικών, ταξικών αντιθέσεων.

Το Πρόγραμμα του Κόμματος έπρεπε να στοχεύει, το διώξιμο του κατακτητή να λυθεί προς τα εμπρός με την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, με ανατροπή δηλαδή του καπιταλισμού και οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Με αυτήν τη γραμμή έπρεπε να ετοιμάζεται το λαϊκό κίνημα και αυτό πρέπει να μείνει ως κύριο βασικό χρήσιμο συμπέρασμα. Επίσης, ότι στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό η εργατική τάξη είναι η μόνη δύναμη που θα απελευθερώσει όλα τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα με την εξουσία της υπογραμμίζει αυτή την αναγκαιότητα.

Το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του, όχι για να απολογηθεί στην αστική τάξη, αλλά γιατί οφείλει στην εργατική τάξη και στην αποστολή που έχει να βγάλει χρήσιμα διδάγματα από την εμπειρία του. Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι και προετοιμασμένοι ως Κόμμα να πολεμήσουμε μέχρι τη νίκη.

Τα διδάγματα 67 σχεδόν χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου έχουν μεγάλη σημασία. Επιβεβαιώνεται ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δε μεσολαβεί κάποιο ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα και ενδιάμεση εξουσία μεταξύ της αστικής και της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης.

Η μελέτη αυτής της περιόδου επιβεβαιώνει ότι η πάλη του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος για τα δικαιώματά του μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, ανάλογα με το συσχετισμό των δυνάμεων και τις ανάγκες της ταξικής πάλης. Από την πιο απλή μορφή, μέχρι την ένοπλη πάλη. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη μορφή πάλης που θέλουν. Κάθε λαός έχει αυτό το δικαίωμα.

Η ιστορική πείρα και οι Αποφάσεις των Συνεδρίων του Κόμματός μας και του 18ου για το Σοσιαλισμό, δίνουν δυναμική για τη λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Αξιοποιούμε την πείρα, έχοντας καθαρό ότι οφείλουμε σήμερα να ανταποκριθούμε ως ΚΚΕ, τα κομματικά μέλη και τα μέλη της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί, στο μεγάλο καθήκον να κτίσουμε μέσα από τους καθημερινούς ταξικούς αγώνες, μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς που έχουν συμφέρον να αντιπαρατεθούν και να έλθουν σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, να την ανατρέψουν και να επιβάλουν τη λαϊκή εξουσία.

Εχουμε χρέος να στεκόμαστε, σε κάθε φάση, στο ύψος της ευθύνης μας, στο ύψος της δοξασμένης Ιστορίας μας, για να ετοιμάσουμε το δρόμο της αντεπίθεσης και της ανατροπής. Ετσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς του αγώνα, έτσι τιμάμε την Ιστορία μας, στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Eurokinissi

Το πανό της ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ στο Σύνταγμα, στη χτεσινή κατάθεση στεφανιών

Μιλώντας εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ο πρόεδρός της, Χρήστος Τσιντζιλώνης, σημείωσε μεταξύ άλλων πως η Εθνική Αντίσταση, οργανωτής, ψυχή και ραχοκοκκαλιά της οποίας υπήρξε το ΚΚΕ, αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαχής και στους σημερινούς αγώνες του λαού και της νεολαίας μας. Πρόσθεσε ότι τον αγώνα αυτόν της ΕΑΜικης Αντίστασης κανένας δεν μπορεί να τον διαστρεβλώσει και θα εμπνέει πάντα το λαό μας στους αγώνες του για τα εργατικά, τα λαϊκά, τα δημοκρατικά δικαιώματα, ενάντια στα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, για ένα φωτεινό, σοσιαλιστικό μέλλον.

Στεφάνια κατέθεσαν, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, το ΚΣ ΚΝΕ, ο Σύνδεσμος Αντιστασιακών Δημοσιογράφων, η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ) και η Πανελλήνια Ενωση Συνταξιούχων Αναπήρων Θυμάτων Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΣΑΘΕΑ).