Μιλώντας για το ΚΚΕ, τα αστικά κόμματα προσπαθούν να το παρουσιάσουν σαν απομονωμένο, επειδή λένε ότι οι προτάσεις αφορούν ένα άλλο σύστημα, ξεπερασμένο. Από την άλλη μπάντα, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι οι προτάσεις του ΚΚΕ δεν είναι για το σήμερα και ότι τα παραπέμπει όλα στη λαϊκή εξουσία. Οποτε όμως το ΚΚΕ φέρνει στη Βουλή προτάσεις για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, τότε όλα τα κόμματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε λυσσάνε σε βάρος του ΚΚΕ, ότι θέλει να χρεοκοπήσει το κράτος, είτε καταπίνουν τη γλώσσα τους. Το ίδιο έγινε και στη διάρκεια της συζήτηση για το φορολογικό στη Βουλή. Το ΚΚΕ κατέθεσε τροπολογίες με τις οποίες ζητούσε να καταργηθούν όλα τα χαράτσια στο λαϊκό εισόδημα και ταυτόχρονα να πάρει η κυβέρνηση πίσω το φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο και το ΦΠΑ. Κάλεσε μάλιστα όλα τα κόμματα να πάρουν θέση στα συγκεκριμένα αιτήματα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η μεν κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε καν με το θέμα, ενώ τα άλλα κόμματα, είτε επέδειξαν αφωνία, είτε υπερασπίστηκαν τις δικές τους αποσπασματικές τροπολογίες, για μερεμέτια σε ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα. Μόνο όταν το ΚΚΕ στηλίτευσε τη στάση τους μέσα στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε να πει ότι συμφωνεί με την τροπολογία για τα χαράτσια. Τα αιτήματα του ΚΚΕ είναι όρος επιβίωσης για τα λαϊκά στρώματα που στενάζουν και δεν μπορούν καν να ζεσταθούν. Ούτε αυτό το αυτονόητο όμως δεν μπορεί να κάνει σαν παραχώρηση σήμερα το αστικό κράτος, ενθαρρυμένο από τους συσχετισμούς που το ευνοούν, αφού τα κόμματα της διαχείρισης είναι συντριπτική πλειοψηφία σε πολιτικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο. Τι απομένει; Να γίνει ο ίδιος ο λαός το αντίπαλο δέος. Με την λαϊκή συμμαχία και ισχυρό ΚΚΕ, να επιβάλλει μέτρα προς όφελός του, να εμποδίσει άλλα που τον εξαθλιώνουν. Μόνο έτσι μπορεί να ελπίζει ακόμα και για την ικανοποίηση των αυτονόητων, ανοίγοντας δρόμους για τη συνολική ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.