ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Γενάρη 2008
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ «Ρ» Ο ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΕΜΑΛ ΟΚΟΥΓΙΑΝ
Βαθαίνει η αντιλαϊκή επίθεση στην Τουρκία

Από διαδήλωση των Τούρκων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών ενάντια στην κατοχή στο Ιράκ

Turkiye Komunist Partisi

Από διαδήλωση των Τούρκων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών ενάντια στην κατοχή στο Ιράκ
Το πολιτικό σκηνικό στην Τουρκία αλλάζει, ενισχύοντας την ενσωμάτωσή της στο ιμπεριαλιστικό άρμα.

Είχαμε την ευκαιρία, με αφορμή την παρουσία του στην πρόσφατη συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα, να συνομιλήσουμε με τον ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (ΤΚΡ), Κεμάλ Οκουγιάν, για την οικονομικο-κοινωνική κατάσταση στη χώρα του, το ρόλο της στα σχέδια για την Ευρεία Μέση Ανατολή καθώς και για τη δράση του κόμματος.

-- Ποια η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, σήμερα, μετά τη νίκη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ);

-- Η εκλογική νίκη του ΑΚΡ δεν αποτέλεσε έκπληξη, την περιμέναμε, όπως και τα υψηλά ποσοστά. Αιτία δεν είναι ότι ο λαός είναι ικανοποιημένος από την κυβέρνηση, αλλά, κυρίως, το ότι δε βλέπει εναλλακτική λύση. Αυτό που το ΑΚΡ «έπαιξε» πολύ καλά ήταν το χαρτί της σταθερότητας, καθώς ο λαός φοβόταν πολύ μία νέα οικονομική κρίση. Προπαγανδίστηκε, λοιπόν, ότι όποια πολιτική αλλαγή θα προκαλούσε, αυτομάτως, και μία ισχυρή οικονομική κρίση. Το ΑΚΡ διέγνωσε τη δυσαρέσκεια του κόσμου και παρουσίασε ένα - έστω και πλασματικό - κλίμα σταθερότητας. Επομένως, ο λαός ψήφισε υπέρ της σταθερότητας και όχι υπέρ του ΑΚΡ.

Αυτές οι εκλογές είναι που εγκατέστησαν και την πραγματική κυβέρνηση του ΑΚΡ. Τώρα ο λαός αρχίζει να βιώνει την πραγματική ταυτότητα αυτής της κυβέρνησης. Επιταχύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, ξεκίνησαν μία εντονότατη αντεργατική πολιτική και ο ρόλος του Ισλάμ αναβαθμίζεται με ταχύτατους ρυθμούς, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνική ζωή. Τώρα η Τουρκία αντιμετωπίζει την πραγματικότητα του ΑΚΡ και αυτό αρχίζει να αντανακλάται κυρίως στα φτωχότερα στρώματα και στους εργαζόμενους. Τώρα ο λαός λέει, ίσως και να κάναμε λάθος που ψηφίσαμε ΑΚΡ. Πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε ότι ακόμα δεν υπάρχουν ριζικές αλλαγές και γι' αυτό αν γίνονταν πάλι σήμερα εκλογές, ενδεχομένως το ΑΚΡ να αύξανε περισσότερο τα ποσοστά του.

Διαδήλωση του ΚΚ και του Πατριωτικού Μετώπου στην Κωνσταντινούπολη

TKP

Διαδήλωση του ΚΚ και του Πατριωτικού Μετώπου στην Κωνσταντινούπολη
Αλλη παράμετρος είναι οι σχέσεις του ΑΚΡ με τις ΗΠΑ. Πριν τις εκλογές, στην Τουρκία υπήρχε έντονος αντιαμερικανισμός. Ομως τώρα η κυβέρνηση αλλά και ο στρατός συνεργάζονται με τις ΗΠΑ, οπότε ο λαός αντιλαμβάνεται ότι είναι σε αδιέξοδο, γεγονός που του ενισχύει το αίσθημα απουσίας εναλλακτικής λύσης. Δε ζήσαμε τέτοια κατάσταση ποτέ στο παρελθόν, δεν υπάρχει αντιπολίτευση και δεν υφίσταται αντίλογος. Αυτή λοιπόν είναι και η ευκαιρία για το δικό μας κόμμα. Αυτή είναι για μας η στιγμή να δουλέψουμε για την ενδυνάμωσή μας.

Σύμμαχος της κυβέρνησης ο στρατός

-- Ποια είναι η θέση του στρατού;

-- Είναι μία περίοδος πραγματικής αλλαγής στην ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η Τουρκία ήταν πάντα μία αστική δημοκρατία, τώρα όμως αλλάζει χαρακτήρα, γιατί οι καταστάσεις αλλάζουν. Η Τουρκική Δημοκρατία ήταν έμμεσο αποτέλεσμα της Οχτωβριανής Επανάστασης. Ο «ψυχρός πόλεμος» και οι αντιθέσεις της Δύσης με τη Σοβιετική Ενωση άνοιξαν το δρόμο, δημιούργησαν χώρο, για τη δημιουργία της. Πάντα επωφελούνταν από τον «ψυχρό πόλεμο», λαμβάνοντας βοήθεια από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τώρα όμως δεν υπάρχει Σοβιετική Ενωση, και η Τουρκία είναι μία πολύ μεγάλη χώρα. Οι ΗΠΑ δε χρειάζονται πλέον έναν «εταίρο» τέτοιου μεγέθους. Οι ιμπεριαλιστές και η κυρίαρχη τάξη προσπαθούν να αλλάξουν τη μορφή του κράτους.

Ο Κ. Οκουγιάν μιλάει στη συντάκτρια του «Ρ»
Ο Κ. Οκουγιάν μιλάει στη συντάκτρια του «Ρ»
Η παραδοσιακή κρατική δομή τελείωσε και προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο, πιο αδύναμο, αποκεντρωμένο, πιο ισλαμικό και φυσικά απόλυτα παραδομένο στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, μόρφωμα.

Η Τουρκία είχε έναν τεράστιο κρατικό τομέα τον οποίο κατέστρεψαν. Οι τρεις θεσμοί εξουσίας στη χώρα ήταν ο στρατός, η Δικαιοσύνη και τα Πανεπιστήμια, τα οποία δεν είναι όπως στην Ευρώπη, καθώς αποτελούν κλαδί της κρατικής δομής. Σε ένα χρόνο το ΑΚΡ ελέγχει τους δύο από τους τρεις αυτούς θεσμούς, τη Δικαιοσύνη, η οποία υφίσταται και ισλαμοποίηση, και τα Πανεπιστήμια. Παράλληλα αλλάζει χέρια και ο στρατός, που όντας ιδιαίτερα μεγάλος, εμποτίζεται με τις ισλαμικές ιδέες και δεν μπορεί να αντισταθεί. Δεν μπορούν να αντισταθούν και στις ΗΠΑ.

Ο τουρκικός στρατός ήταν πάντα όργανο των ΗΠΑ. Δε θεωρούμε λοιπόν ότι υπάρχει ουσιαστική διαμάχη μεταξύ στρατού και ΑΚΡ. Οι διαφορές ξεπεράστηκαν και τώρα είναι σε αρμονία.

Είμαστε σε κριτικό σημείο διότι η Τουρκία έχει να κάνει τρία σημαντικά βήματα, την αλλαγή του Συντάγματος, την αλλαγή του Ασφαλιστικού, το οποίο είναι πολύ μεγάλης σημασίας για εμάς, και την αλλαγή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αλλαγή Συντάγματος σημαίνει περαιτέρω ισλαμοποίηση, με τη θρησκεία να μπαίνει πιο αποφασιστικά στην πολιτική ζωή. Δεύτερον, θα υπάρξει επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα. Υφιστάμεθα μία διαδικασία πλήρους φιλελευθεροποίησης. Φιλελευθεροποίηση, που, μέσω και της αποκέντρωσης της διοίκησης, δίνει μεγαλύτερη δύναμη στις αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κατ' επέκταση, μεγαλύτερη δύναμη στο κεφάλαιο. Επίσης, χρησιμοποιεί εθνικά χαρακτηριστικά για να δημιουργήσει «επαρχίες» με διαφορετικούς νόμους. Π.χ., στην κουρδική περιοχή προετοιμάζουν το έδαφος ώστε να υπάρξει διαφορετικό όριο κατώτατου μισθού. Στην Κωνσταντινούπολη, για παράδειγμα, ο βασικός μισθός είναι 500 τουρκικές λίρες, ενώ στην κουρδική περιοχή θα είναι 300. Εχουμε λοιπόν μία ριζική αλλαγή στις διοικητικές δομές. Αυτό είναι τεράστια απώλεια για την εργατική τάξη στην Τουρκία.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για το κουρδικό πρόβλημα και τη θρησκεία. Δεν είναι διαφορετικά θέματα. Είναι η ίδια διαδικασία, που κινείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να αλλάξει η δομή της Τουρκίας. Δε σχετίζεται με τα δικαιώματα των Κούρδων, αλλά με την αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Φυσικά δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά όλη την περιοχή και τα σχέδια για την Ευρεία και Ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Η εργατική τάξη αρχίζει να συνειδητοποιείται

-- Η ΕΕ συγχαίρει την Τουρκία για την «οικονομική ανάπτυξη». Ποια είναι η πραγματική εικόνα;

-- Το ΑΚΡ χρησιμοποιεί το παραμύθι της περιόδου οικονομικής σταθερότητας, την οποία «διανύει» η Τουρκία. Εντάξει, μείωσαν τον πληθωρισμό, αλλά με τι κόστος; Η ανεργία, που επίσημα κυμαίνεται στο 10%, σε πραγματικά νούμερα είναι στο 25%. Οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί, κυριαρχεί η ανασφάλιστη εργασία και το ποσοστό των εργαζομένων που είναι οργανωμένοι στα σωματεία τους βρίσκεται κάτω από το 5%. Επομένως, έχουμε μία εργατική τάξη χωρίς δικαιώματα. Και αυτό εντάσσεται επίσης στην οικονομία.

Οταν το ΑΚΡ πήρε την εξουσία, το 2003, το συνολικό εθνικό χρέος της Τουρκίας ήταν περίπου στα 350 δισ. δολάρια, εσωτερικό και εξωτερικό. Σήμερα είναι 500 δισ. δολάρια. Δημιουργούν μία πλασματική οικονομία, βασισμένη στα χρέη, διοχετεύοντας χρήμα στην αγορά, χωρίς να αυξάνουν την παραγωγή, η οποία αντιθέτως μειώνεται. Μέχρι πρότινος η οικονομία μας βασιζόταν στην αγροτική παραγωγή. Σήμερα, χάρη στην ΕΕ, εισάγουμε τα πάντα και δεν παράγουμε τίποτα. Αποτέλεσμα οι τιμές να αυξάνονται καθημερινά. Η Τουρκία χρωστά στη μεγάλη τοπική αγροτική παραγωγή την επιβίωση τόσο μεγάλου πληθυσμού, με τόσο χαμηλά εισοδήματα, καθώς τα προϊόντα ήταν προσιτά και όλοι οι κάτοικοι των αστικών κέντρων είχαν κάποιους συγγενείς στην επαρχία, που μπορούσαν να τους στείλουν τρόφιμα, τα οποία παρήγαν οι ίδιοι. Η εσωτερική μετανάστευση προς τα αστικά κέντρα αυξάνει την ανεργία, μειώνει την αγροτική παραγωγή, καταστρέφει τα πάντα. Τώρα εισάγουμε από τη Βρετανία, τη Γερμανία. Είναι παράλογο. Πώς μπορούμε λοιπόν να λέμε ότι η οικονομία πάει καλά; Σε μία νέα οικονομική κρίση το «θαύμα» θα καταρρεύσει.

Η εργατική τάξη έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί την κατάσταση και ξεκίνησε να παλεύει. Γίνονται απεργίες, πορείες. Είχαμε μία απεργία επί ένα μήνα, στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, που για την Τουρκία είναι πρωτοφανές γεγονός, αλλά και σε εργοστάσια και αλλού. Αλλάζει η ατμόσφαιρα. Το Κόμμα προσπαθεί να συνδυάσει τη δουλιά στην εργατική τάξη με αυτή της ενότητας, καθώς η Τουρκία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο του διαμελισμού, αλλά και της εμπλοκής στη διαμάχη Ιράκ - Ιράν.

Η θέση μας δεν είναι εύκολη. Τα εκλογικά αποτελέσματα για εμάς ήταν απογοητευτικά. Για να είμαστε ειλικρινείς, περιμέναμε περισσότερα. Θα μπορούσαμε να πάμε πολύ καλύτερα, ωστόσο το φράγμα του 10% είναι απαγορευτικό για κάτι περισσότερο, αφού ο κόσμος λέει, εντάξει να σας ψηφίσω, αλλά γιατί; Αυτό είναι το πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά πάμε καλά. Είμαστε αισιόδοξοι, γιατί πιστεύουμε ότι αυτή είναι μία ιστορική περίοδος για την Τουρκία. Τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα για την κυβέρνηση. Η Τουρκία είναι μία μεγάλη χώρα, με διαφορετικές δυναμικές. Ξαφνικά, κάτι συμβαίνει και όλα ανατρέπονται. Η ισορροπία δυνάμεων αλλάζει. Ετσι, κάθε μέρα προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα σημεία των καιρών.

-- Το ΤΚΡ δέχεται κρατική επίθεση;

-- Ευθεία και απροκάλυπτη κρατική επίθεση, όχι. Ωστόσο, γινόμαστε στόχος εθνικιστικών ομάδων. Πρέπει να σημειώσουμε ότι στην Τουρκία η έννοια του εθνικισμού δεν ταυτίζεται με αυτή στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Εδώ, ο εθνικισμός είναι τεχνητός. Οταν το κράτος αποφασίσει ότι χρειάζεται μία εθνικιστική κίνηση, τη δημιουργεί και όταν αποφασίσει ότι το έργο της ολοκληρώθηκε, τη σταματά. Επομένως, χρησιμοποιούν αυτές τις ομάδες, τα φασιστικά στοιχεία εναντίον μας. Και το ξέρουμε ότι αν υπάρξει, π.χ., μία επίθεση στην πόλη, είναι κρατική απόφαση και χρησιμοποιούν πολίτες. Ετσι, νιώθουμε την πίεση και ιδίως στις μικρές πόλεις. Μετά τις εκλογές μάλιστα πολλά γραφεία μας δέχτηκαν επιθέσεις και κάηκαν, αλλά και σύντροφοί μας κατά τη διάρκεια πολιτικής δράσης στο δρόμο.

Τώρα ξεκίνησε και η επίθεση του «ριζοσπαστικού Ισλάμ». Σε μία μεγάλη κινητοποίηση στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, μάλιστα, τα μέλη μας δέχτηκαν για πρώτη φορά επίθεση από ομάδα ισλαμιστών και 36 σύντροφοι συνελήφθησαν και τέθηκαν υπό κράτηση για δύο μέρες. Αντιμετωπίζουμε λοιπόν μία δύσκολη αλλά διαφορετική επίθεση.

Ισλαμοποίηση, το αμερικανικό σχέδιο

-- Τι πιστεύετε για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ;

-- Αντιτασσόμαστε σε αυτές τις επιχειρήσεις. Πρώτον, είμαστε ενάντια σε κάθε στρατιωτική επίθεση και στρατιωτική ανάμειξη της Τουρκίας εκτός των συνόρων της. Αντιτιθόμαστε στην παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, φυσικά στην Κύπρο, στη Βοσνία.

Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που ο τουρκικός στρατός μπαίνει στο Ιράκ. Το έχουν κάνει πάνω από 20 φορές στο παρελθόν. Σημασία έχει ότι αυξάνουν την ένταση μεταξύ Κούρδων και Τούρκων και αυξάνουν ακόμα περισσότερο την επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή.

Λένε ότι η Τουρκία, στο Ιράκ, δρα ενάντια στη θέληση της Ουάσιγκτον. Αυτό μόνο γελοίο μπορεί να χαρακτηριστεί. Φυσικά και είναι απόφαση του Λευκού Οίκου. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι μία παράσταση και συμμετέχουν όλες οι πλευρές στους ρόλους. Ούτε οι κινήσεις που γίνονται, αλλά ούτε και τα αποτελέσματα δεν είναι αληθινά. Ο Μπαρζανί και οι αρχές του βόρειου Ιράκ καταγγέλλουν τις επιχειρήσεις αυτές, αλλά πρόκειται για παιχνίδι. Είναι και αυτοί μέρος των συμφωνιών και ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει και τι θα ακολουθήσει. Οσο για το ΡΚΚ είναι καιρός που γίνεται προσπάθεια να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ και σε κάποιους τομείς το κάνουν, οργανώνοντας, π.χ., επιθέσεις στο Ιράν, κάτι που αποτελεί 100% αμερικανικό σχέδιο. Τώρα όμως οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αλλάξουν τη δομή του ΡΚΚ και να το μεταλλάξουν από στρατιωτικού χαρακτήρα οργάνωση σε πολιτική. Προσπαθούν λοιπόν να «απελευθερωθούν» από κάποια στοιχεία στο ΡΚΚ.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ΡΚΚ είναι ένας τεράστιος μηχανισμός, του οποίου τα κλαδιά απλώνονται παντού και στη Δύση. Βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, στο τουρκικό Κουρδιστάν, αλλά και στις μεγάλες πόλεις και είναι ενεργά παρόν και στην πολιτική ζωή της Τουρκίας.

Αυτές οι επιχειρήσεις είναι διαφορετικές, γιατί δεν έχουν πλέον στόχο την απόλυτη καταστροφή των Κούρδων. Σήμερα θέλουν να δημιουργήσουν πραγματικές συνθήκες για την πολυσυζητημένη «λύση» του κουρδικού προβλήματος, που δε θα είναι πραγματική λύση. Μετά τις επιχειρήσεις, που πιστεύουμε ότι θα κρατήσουν ακόμα πέντε - έξι μήνες, θα ξεκινήσουν οι «μεταρρυθμίσεις» στην Τουρκία, η απελευθέρωση των Κούρδων πολιτικών στην Τουρκία, απελευθέρωση και ισλαμοποίηση. Γιατί κανείς στην Ευρώπη δεν πιστεύει ότι στην Τουρκία υφίσταται η ισλαμική απειλή. Πρέπει να ξέρετε όμως ότι τα ισχυρότερα ισλαμικά οχυρά στην Τουρκία είναι οι κουρδικές πόλεις, όπου πλέον δεν κυριαρχεί πολιτικά το ΡΚΚ, αλλά το «ριζοσπαστικό» Ισλάμ.

Αυτό είναι το σχέδιο των ΗΠΑ και το ενισχύουν. Ας δούμε όμως το γενικότερο κλίμα. Οι ΗΠΑ στο Ιράκ αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Η σύνθεση του πληθυσμού είναι Κούρδοι, Σιίτες και Σουνίτες. Γίνεται λοιπόν προσπάθεια συνδυασμού των Κούρδων και των Σουνιτών, των οποίων κοινό στοιχείο είναι το Ισλάμ. Πιστεύουμε λοιπόν πως όλα αυτά είναι αλληλένδετα και με τις τουρκικές δραστηριότητες στο βόρειο Ιράκ. Μία μεγάλη απειλή επισείεται πάνω από το Ιράν - άλλωστε γίνεται συζήτηση για νέα στρατιωτική βάση στα σύνορα με το Ιράν - και θα υπάρξει και μεγάλη απειλή για την Τουρκία, αφού δε θα υφίσταται πλέον σκοπιμότητα ενότητάς της. Θα ξεκινήσει λοιπόν η συζήτηση για αυτονόμηση διαφόρων περιοχών στο εσωτερικό της, που όλοι ξέρουμε την κατάληξη, έχοντας παραδείγματα όπως της Γιουγκοσλαβίας.

-- Ποιος πιστεύετε ότι θα είναι ο ρόλος της Τουρκίας στην «Ευρεία Μέση Ανατολή»;

-- Κάποιοι θεωρούν ότι η Τουρκία θα έχει καθοριστικό ρόλο, με ορισμένους ακαδημαϊκούς να πιστεύουν ότι θα μετατραπεί σε μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Αυτό είναι ένα κόλπο για να ξεγελάσουν το λαό. Η Τουρκία δε θα πάρει ποτέ ηγετικό ρόλο, δε θα το επιτρέψουν οι ΗΠΑ. Η Τουρκία απλά, μέσω της δέσμευσής της στην αμερικανική πολιτική, θα καταστρέψει άλλα κράτη. Θα προσπαθήσει να διαλύσει την ενότητα του Ιράν, π.χ., αλλά στην πραγματικότητα θα καταστρέψει τον εαυτό της και αυτός είναι ο φόβος μας.


Αλεξάνδρα ΦΩΤΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ