Τα ιδιωτικά σωφρονιστικά ιδρύματα που στεγάζουν σήμερα περίπου το 5% των φυλακισμένων στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχουν πολλαπλασιαστεί την τελευταία 20ετία, είναι ένα θέμα που προκαλεί όλο και μεγαλύτερη διαμάχη, προκειμένου να περιοριστεί η κατασκευή νέων τέτοιων καταστημάτων. Οι αμερικανικές ιδιωτικές φυλακές πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στη διάρκεια του κύματος ιδιωτικοποιήσεων της εποχής Ρίγκαν. Σήμερα είναι 158 και αποτελούν για το κράτος ένα αποτελεσματικό μέσο περιορισμού των δαπανών του.

Αντί ενός καθημερινού κόστους 30 ως 50 δολαρίων για κάθε φυλακισμένο, το κράτος εξουσιοδοτεί στην «εταιρία» το 1/3 της κράτησης των καταδίκων, γλιτώνοντας δαπάνες 10% με 15%, σύμφωνα με μελέτη των σωφρονιστικών αρχών στην Αριζόνα. «Το δικαίωμα να φυλακίζεις κάποιον δε θα πρέπει να βαρύνει μια ιδιωτική εταιρία, της οποίας στόχος είναι να ρευστοποιεί κέρδη», τονίζει η Κάρα Γκοτς, συντονίστρια του εθνικού σωφρονιστικού Σχεδίου και μέλος ένωσης καταναλωτών. Η ίδια κατηγορεί τις εταιρίες αυτές ότι αποφεύγουν να ξοδεύουν, κάνοντας περικοπές στις προβλεπόμενες δαπάνες για την επιμόρφωση και τις αποδοχές των δεσμοφυλάκων.

Η μεγαλύτερη αυτοματοποίηση περιορίζει και το προσωπικό των φυλακών. Οσον αφορά τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, στην πλειοψηφία τους εκπαιδεύονται μαζί με τους συναδέλφους τους που απασχολούνται στο δημόσιο τομέα. Τα ιδιωτικά σωφρονιστήρια είδαν, ωστόσο, την αξιοπιστία τους να μειώνεται, μετά από τη δημοσιοποίηση πρόσφατων σκανδάλων. Ετσι στη Λουιζιάνα το κράτος υποχρεώθηκε να κλείσει ιδιωτικό αναμορφωτήριο εξαιτίας της ιδιαίτερα βάναυσης συμπεριφοράς των δεσμοφυλάκων προς τους ανήλικους κρατούμενους και της απουσίας ιατρικής μέριμνας.

Για τον Τσάρλι Τόμας, βετεράνο καθηγητή της Εγκληματολογίας και σήμερα σύμβουλο της εταιρίας διαχείρισης φυλακών «Corrections Corporation of America», τα συγκεκριμένα προβλήματα μπορεί να συμβούν οπουδήποτε. «Η μόνη διαφορά είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στις ιδιωτικές φυλακές, ενώ "περνούν στα ψιλά" τα συμβάντα στις δημόσιες φυλακές, που είναι εξίσου συχνά, όπως επισημαίνουν ορισμένες έρευνες», εκτιμά ο Τόμας.

Το κράτος, από την πλευρά του, έχει την εξουσία να εμποδίσει αυτές τις εκτροπές, συντάσσοντας με επιμέλεια τη σύμβαση που έχει με την εταιρία, η οποία είναι αρμόδια για τη διαχείρισή της. Η κάθε πολιτεία χωριστά γνώριζε ή θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι υπηρεσίες που ζητούσε μέσα στη συμφωνία της, ουδέποτε θα μπορούσαν να παρασχεθούν αντί μιας διαπραγματεύσιμης τιμής. Τα σχέδια λοιπόν δεν πέτυχαν πλήρως. Εναπόκειται στο κράτος να προτείνει μια τιμή, αρκετά υψηλή, ώστε να εξασφαλίσει την ποιότητα των υπηρεσιών. Και στην εταιρία, να εξασφαλίσει κέρδη χωρίς να «ροκανίζει από τις προβλεπόμενες δαπάνες», προσθέτει.

Οι ιδιωτικές φυλακές, από την πλευρά τους, ενθαρρημένες από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό κρατουμένων, έσπευσαν να χτίσουν και νέες εγκαταστάσεις, χωρίς να φροντίσουν προηγουμένως να πετύχουν μια καλή συμφωνία εκμετάλλευσης. Το ποσοστό των φυλακίσεων αυξήθηκε μεν, αλλά λιγότερο γρήγορα απ' ό,τι είχε υπολογιστεί, περιορίζοντας έτσι την ανάγκη για νέες φυλακές, εκτιμούν κάποιοι αναλυτές. Ωστόσο σύμφωνα με τις ίδιες τις ομοσπονδιακές μελέτες, ο αριθμός των εγκλείστων αυξήθηκε κατά 30% από τη δεκαετία του 1970.

Τα τελευταία 20 χρόνια είναι καιροί εκρηκτικής ανάπτυξης για τις φυλακές της Αμερικής. Οι νέες φυλακές ξεπετάγονται με ρυθμούς που θα ζήλευαν και τα «Μακ Ντόναλντς», ενώ ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν πίσω από τα σίδερα τετραπλασιάστηκε: «Πάνω από 2 εκατομμύρια δυσαρεστημένοι πελάτες εξυπηρετήθηκαν», θα μπορούσε να γράφει η σχετική ταμπέλα.

Ειδικότερα ανησυχητικό είναι το γεγονός πως πάνω από 100.000 παιδιά βρίσκονται στις φυλακές και ότι ο ρυθμός εγκατάλειψης σπουδών στα γυμνάσια σχεδόν ταυτίζεται με το ρυθμό αύξησης της φυλάκισης ανηλίκων. Φαίνεται πως πολλά από τα σχολεία της Αμερικής λειτουργούν προπαρασκευαστικά όχι για τα κολέγια, αλλά για τη φυλακή. Η Καλιφόρνια έρχεται πρώτη στις δαπάνες για την ανέγερση φυλακών και 43η στις δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση.

Αυτή η άθλια κατάσταση και οι πολιτικές που την έχουν δημιουργήσει ενέπνεαν, ως πρόσφατα, ελάχιστο δημόσιο διάλογο. Αλλά χάρη στην προσπάθεια ενός συνασπισμού που περιλαμβάνει από ακτιβιστές έως νομικούς, το ρεύμα αρχίζει να αλλάζει κατεύθυνση. Ηδη το ζήτημα των ιδιωτικών φυλακών είναι μία από τις αιχμές του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης που έχει αναπτυχθεί στις ΗΠΑ, προσδιορίζοντας ως προς την υπόθεση τους στόχους του, κατά της επέκτασης της βιομηχανίας των φυλακών. Τα πυρά αυτό το διάστημα συγκεντρώνει η φυλακή ανηλίκων που σχεδιάζεται στην Κομητεία Αλαμέντα της περιοχής της ακτής του Σαν Φρανσίσκο. Εχοντας ήδη αποκτήσει τον προσδιορισμό «Μια Σούπερ Φυλακή για Παιδιά», θα είναι - κατά κεφαλή - μια από τις μεγαλύτερες φυλακές ανηλίκων στην Αμερική. Η πόλη της Νέας Υόρκης, με πληθυσμό 7 εκατομμύρια, έχει μόνο 398 θέσεις για ανήλικους φυλακισμένους. Αξιωματούχοι της Κομητείας Αλαμέντα, μιας κοινότητας με μέγεθος που φθάνει το ένα πέμπτο της Νέας Υόρκης, πρότειναν ένα ίδρυμα με 540 κρεβάτια. Και από τη δικαιοσύνη, καμία αμφιβολία, ζητείται να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων γεμίζοντάς τα: «Χτίσε, και θα 'ρθουν».

Με το σύνθημα «Θα σώσουμε τα παιδιά - θα σώσουμε τη Ρωσία!», διεξήχθη στη Μόσχα η Πανρωσική Συνδιάσκεψη των Γυναικών, την οποία συγκάλεσε η Ενωση Γυναικών της Ρωσίας. Συμμετείχαν 101 αντιπρόσωποι από διάφορες γυναικείες οργανώσεις, όπως «Γυναίκες της περιοχής Μόσχας», «Ορθόδοξος Γυναικείος Σύλλογος», «Οικολογική Γυναικεία Συνέλευση», πολλές τοπικές, περιφερειακές γυναικείες οργανώσεις. Κύριο θέμα της Συνδιάσκεψης ήταν: «Θα προστατέψουμε τα παιδιά».

Ανοίγοντας τη Συνδιάσκεψη, η πρόεδρος της Ενωσης Γυναικών της Ρωσίας Νίνα Γιάκοβλεβα επισήμανε: «Παίρνουμε τη σκυτάλη από τις μητέρες μας, που σήκωσαν στους ώμους τους το αμέτρητο βάρος του πολέμου στο μέτωπο και στα μετόπισθεν, από τις μητέρες μας που σφυρηλάτησαν τη Μεγάλη Νίκη. Σκοπός του φόρουμ είναι να δημιουργήσουμε ένα Συντονιστικό Κέντρο των Γυναικείων Οργανώσεων της Ρωσίας για να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας, για τα παιδιά μας, για τη Ρωσία», τόνισε η Γιάκοβλεβα.

Στις παρεμβάσεις των αντιπροσώπων, επιστημόνων, παραγόντων του πολιτισμού και της τέχνης, βουλευτών της Κρατικής Δούμας, που συνέχισαν δυο μέρες, αποκαλύφθηκε το κυριότερο και οδυνηρότερο πρόβλημα της Ρωσίας - η τραγική κατάσταση των παιδιών μετά την καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης σαν αποτέλεσμα της πραγματοποίησης των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων και στην ουσία της καπιταλιστικοποίησης της χώρας. Οι μετέχοντες στη Συνδιάσκεψη, όχι μόνον ανάλυσαν την υπάρχουσα κατάσταση και τις αιτίες της, όχι μόνον υπέδειξαν τους υπαίτιους, αλλά και, το ουσιαστικότερο, απάντησαν στο ζήτημα «Τι να κάνουμε;». Διατυπώθηκαν μερικές δεκάδες προτάσεις. Η κάθε παρέμβαση υπήρξε πράγματι κραυγή της ψυχής γι' αυτό το οδυνηρό ζήτημα. Η διήμερη συζήτηση έδειξε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στη ζωή του λαού, όλης της χώρας, που να μη συγκινεί τις γυναίκες. Αναφέρουμε μερικά αποσπάσματα ορισμένων ομιλιών:

«Η προστασία των παιδιών είναι σήμερα το κυριότερο ζήτημα. Ανησυχεί ιδιαίτερα η ηθική υγεία της νέας γενιάς, στην οποία όλα αυτά τα χρόνια ο λεγόμενος ελεύθερος Τύπος, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση κάνουν πλύση εγκεφάλου. Στις οθόνες προβάλλονται καυγάδες, αίμα, βία, δολοφονίες. Σήμερα στη Ρωσία υπάρχουν περισσότερα εγκαταλειμμένα παιδιά απ' ό,τι μετά τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά τότε ο Φέλιξ Τζερζίνσκι, ως πρόεδρος της Πανρωσικής Εκτακτης Επιτροπής, είχε αναλάβει τη φροντίδα για τα εγκαταλειμμένα παιδιά. Τότε σε μας υπήρχαν κρατικοί παράγοντες που καταλάβαιναν ότι το μέλλον της χώρας είναι τα παιδιά της και πρέπει να προστατευτούν. Σήμερα, η Κρατική Δούμα ψηφίζει νόμους που θα συντελέσουν στην παραπέρα καταστροφή της οικονομίας της Ρωσίας. Οι περισσότεροι βουλευτές ψήφισαν τον Κώδικα για τη Γη, με άρθρο που προβλέπει την αγοραπωλησία της γης και το νόμο για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ετοιμάζεται η υιοθέτηση του νέου Κώδικα Εργασίας, με βάση τον οποίο οι άνθρωποι μετατρέπονται σε δούλους. Δυστυχώς, δεν το αντιλαμβάνονται αυτό όλοι. Σήμερα, η Κρατική Δούμα αποτελείται κατά 2/3 από νεορώσους, οι οποίοι δε συμμετέχουν ποτέ πρακτικά στις συνεδριάσεις, αλλά ψηφίζουν υπέρ των αντιλαϊκών νόμων. Χρειάζεται νέα σύνθεση της Δούμας και αυτή πρέπει να διαλυθεί», είπε ο βουλευτής της Κρατικής Δούμας, πρόεδρος του κοινωνικοπολιτικού κινήματος «Ενωση» Γκεόργκι Τίχονοφ.

«Οι γυναίκες της Ρωσίας πρέπει να εντείνουν την πάλη για τα δικαιώματά τους, για τα δικαιώματα των παιδιών, για το μέλλον της Ρωσίας. Και οφείλουμε να ενώσουμε όλες τις πολυάριθμες μικρές οργανώσεις σε μια ενιαία, ισχυρή οργάνωση. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι», σημείωσε η βουλευτής του ΚΚΡΟ στην Κρατική Δούμα Ταμάρα Πλετνιόβα.

Το μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου της Πατριωτικής Ενωσης των Γυναικών της Ρωσίας Μαργαρίτα Βασίλιεβα κάλεσε να προστατευτούν τα παιδιά από τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά. Με πόνο μίλησε για το ότι οι ναρκέμποροι κάνουν το βρώμικο εμπόριό τους στους μαθητές και τους φοιτητές.

Στη μάστιγα των ναρκωτικών, αναφέρθηκε και ο επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής «Κορσακόφ» Γιούρι Σιβολάπ: «Στη Ρωσία τα παιδιά δοκιμάζουν τα ναρκωτικά από 12-15 χρόνων. Οι ναρκέμποροι τούς δίνουν στην αρχή να δοκιμάσουν ναρκωτικά δωρεάν και ύστερα τους παγιδεύουν. Σήμερα στη Ρωσία περίπου 10.000.000 νέοι υποφέρουν από τη ναρκομανία. Και ο αριθμός τους διπλασιάζεται κάθε χρόνο. Θα χρειαστεί να καθορίσουμε ένα πρόγραμμα δράσης για την καταπολέμηση αυτού του τρομερού φαινομένου».

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η ομιλία της αντιπροσώπου από το Σεβεροουράλσκ της περιοχής Σβερντλόφσκ Βαλεντίνα Γκρίσινα: «Είχα δυο γιους. Ο ένας πέθανε στα 22 χρόνια του. Πριν από λίγο καιρό, πέθανε και ο δεύτερος γιος, μόλις 23 χρονών. Και οι δυο ήταν ναρκομανείς. Τώρα όμως, από το τρομερό αυτό κακό, πεθαίνουν 10χρονα παιδιά, γιατί από τα 9 τους χρόνια αρχίζουν να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Οι γονείς δεν παρατηρούν τίποτα, μέχρι που να συμβεί το πιο τρομερό. Η πόλη μας είναι μικρή, έχει μόνο 60.000 κατοίκους, αλλά, σύμφωνα με την επίσημη στατιστική, υπάρχουν περίπου 500 ασθενείς με ΕΪΤΖ. Αγαπητές μητέρες, δε βλέπετε ότι εφαρμόζεται σε μας πολιτική εξόντωσης του έθνους;».

Η σκηνοθέτρια Λιουμπόβ Ακέλινα εξέφρασε την ανησυχία της για την ηθική κατάσταση του έθνους. Μίλησε για την πνευματική φτώχεια της κοινωνίας, ότι η τηλεόραση και τα ΜΜΕ διαφθείρουν τα παιδιά και τη νεολαία με την προβολή ακατάλληλων ταινιών.

Πολλές γυναικείες οργανώσεις, ανησυχώντας για τη σωματική και ηθική υγεία της νέας γενιάς, δρουν ήδη, χωρίς να περιμένουν αποφασιστικές ενέργειες από μέρους του κράτους. Το Κίνημα «Γυναίκες της περιοχής Μόσχας», που λειτουργεί σε 40 πόλεις της περιοχής, χτυπάει τον κώδωνα του κινδύνου, διότι η περιοχή κατέχει τα πρωτεία στη Ρωσία στον αριθμό των χρηστών ναρκωτικών και ατόμων με ΕΪΤΖ. Στελέχη της οργάνωσης συγκέντρωσαν 40.000 υπογραφές κατά της διάδοσης των ναρκωτικών και παραδόθηκαν στην Κρατική Δούμα, ώστε να λάβει μέτρα για το σταμάτημα της διάδοσης αυτών των κοινωνικά επικίνδυνων ασθενειών. Αλλες 2.000.000 υπογραφές συγκεντρώθηκαν με σκοπό να σταματήσουν τα ΜΜΕ να διαφθείρουν το έθνος, τόνισε η πρόεδρος της οργάνωσης αυτής Νίνα Σοκολόβα. «Η χώρα βρίσκεται στο όριο της καταστροφής. Ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώνεται κάθε μέρα κατά 1.000.000 άτομα. Ο παιδικός πληθυσμός μειώθηκε από το 1991 κατά 4.000.000 παιδιά. Είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το 50% των οικογενειών βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι οικογένειες δεν έχουν πλέον τις διευκολύνσεις που είχαν πριν. Ακόμα και οι στρατιώτες δεν έχουν τα προνόμια, δεν τους εξασφαλίζονται τα απαραίτητα φάρμακα. Πιστεύαμε και ελπίζαμε ότι ο Πρόεδρος Πούτιν θα κάνει κάτι για τη σωτηρία της χώρας και του πληθυσμού της, αλλά οι ελπίδες δε δικαιώθηκαν», είπε η Σοκολόβα και πρότεινε να γραφεί στην απόφαση της Συνδιάσκεψης: «Να θεωρηθεί η υγεία του έθνους ύψιστη εθνική προτεραιότητα», «Να διατυπωθεί ένα κατηγορηματικό "Οχι!" στο σχέδιο νέου Κώδικα Εργασίας, που αφαιρεί πολλά δικαιώματα των εργαζομένων γυναικών».

Η βουλευτής της Δούμας περιοχής Ριαζάν Τατιάνα Πλάξινα, μέλος της Πατριωτικής Ενωσης Γυναικών της Ρωσίας, εντάχθηκε στις γραμμές των κομμουνιστών μετά την καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης, διότι έβλεπε, όπως είπε, ότι η χώρα χάνεται. «Σαν κομμουνίστρια, σαν μητέρα δυο παιδιών και γιαγιά τριών εγγονών, αποφάσισα να δημιουργήσω στο σχολείο μου πιονέρικη οργάνωση. Αφηγήθηκα στα παιδιά για τα παιδικά πιονέρικα χρόνια μου και τα κομσομόλικα νιάτα μου, για τις εκδρομές, τα τραγούδια στις κατασκηνώσεις, ότι δεν υπήρχαν πορνεία και ναρκωτικά. "Θέλετε να μπείτε σε μια τέτοια οργάνωση;", ρώτησα τα παιδιά. Ελαμψαν τα μάτια τους. Ολα τα παιδιά συμφώνησαν, μόνο η διεύθυνση του σχολείου και η διεύθυνση παιδείας της πόλης ήταν κατά. Αποδείχθηκα όμως σκληρό καρύδι. Δημιουργήσαμε την πιονέρικη οργάνωση. Οταν στα πρώτα 50 παιδιά φορέσαμε τις κόκκινες γραβάτες, οι βετεράνοι που είχαν έρθει στη συγκέντρωση έκλαιγαν από χαρά, βλέποντας ποιοι θα συνεχίσουν το έργο τους. Μετά κάναμε πιονέρους άλλα 50 παιδιά, μετά άλλα 50 και μετά μας συμπαραστάθηκε η διοίκηση της περιφέρειας στο πρόσωπο του κυβερνήτη Λιουμπίμοφ. Ετσι αναβιώσαμε το πιονέρικο κίνημα σε όλη την περιοχή, διοργανώσαμε πιονέρικες κατασκηνώσεις. Τα παιδιά βοηθούν τους απόρους, τους μοναχικούς, τους αρρώστους, τους γέρους. Το πιονέρικο κίνημα πρέπει να αναπτυχθεί σε όλη τη χώρα. Αν δεν αναβιωθεί, στη χώρα θα ανθίζουν η ναρκομανία, η πορνεία και η παιδική εγκληματικότητα», βεβαίωνε η Πλάξινα.

«Δεκαπέντε χρόνια καταστρέφουν τη χώρα. Από το 1993, μετά την υιοθέτηση του γιελτσινικού Συντάγματος, που νομιμοποίησε την ατομική ιδιοκτησία, συντελείται με γοργά βήματα η καπιταλιστικοποίηση της Ρωσίας. Η οικονομία καταστρέφεται, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι γίνονται άνεργοι. Και πριν απ' όλα υποφέρουν οι γυναίκες. Η ανεργία στη Ρωσία έχει γυναικείο πρόσωπο. Σήμερα όμως δεν υπάρχει κανένα κόμμα, εκτός από το Κομμουνιστικό, που να ασχολείται με τα κοινωνικά προβλήματα», είπε η Ραΐσα Στεπάνοβα.

«Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι τώρα διεξάγεται ουσιαστικά ένας ακήρυχτος πόλεμος για τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία της Δύσης. Στη χώρα μας υπάρχει αποικιακή διοίκηση, διαμορφώνεται αποικιακή συνείδηση. Πρέπει να καταλάβουμε ότι καμία νίκη δεν είναι δυνατή χωρίς στρατηγική αγώνα. Επιβάλλεται να δημιουργήσουμε ένα Συντονιστικό Συμβούλιο. Πρώτιστο καθήκον μας είναι να εξασφαλίσουμε την υγεία των παιδιών. Θα σώσουμε τα παιδιά - θα σώσουμε τη Ρωσία!», τόνισε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ζνάνιε - Βλαστ» Βαλέρι Ζαντερέι.

Από την άλλη μεριά, οι αντιπρόσωποι σημείωσαν ότι είναι καλή η βοήθεια που προσφέρουν οι πολίτες στα παιδιά, στους απόρους, στους ηλικιωμένους, αλλά χρειάζονται ριζικά μέτρα από μέρους του κράτους. Ζήτησαν να παρθούν μέτρα κατά της υιοθεσίας παιδιών από ξένους, που έχει μετατραπεί σε πραγματικό εμπόριο παιδιών. Να παρθούν μέτρα για τα εγκαταλειμμένα παιδιά και για το σκοπό αυτό να αξιοποιηθεί η πείρα των πρώτων χρόνων της Σοβιετικής εξουσίας, όταν ο γνωστός Σοβιετικός παιδαγωγός Αντόν Σεμιόνοβιτς Μακάρενκο διοργάνωσε κομμούνες εργασίας για τα παιδιά του δρόμου. Σ' αυτές τις κομμούνες απόκτησαν οικογένεια, επάγγελμα, μόρφωση και, το κυριότερο, ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι πρώην ανήλικοι εγκληματίες έγιναν πραγματικοί άνθρωποι.

Από το βήμα της Συνδιάσκεψης διατυπώθηκε η άποψη ότι όλες οι προτάσεις είναι καλές, αλλά αποτελούν, στην ουσία, μόνο ημίμετρα και ότι πρέπει να λυθεί το κύριο ζήτημα. Οσο καιρό υπάρχει το σύστημα, όπου το 90% της παλλαϊκής περιουσίας ανήκει τώρα στο 3% νεόπλουτων, κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί. Το σύνθημα «Θα σώσουμε τη Ρωσία, θα σώσουμε τα παιδιά!» είναι πολύ επίκαιρο, αλλά η πραγματοποίησή του μπορεί να γίνει μόνο αν ανασυσταθεί η Σοβιετική Ενωση, αν αποκατασταθεί η σοβιετική εξουσία και ο σοσιαλισμός.

Τέλος, η Γραμματέας της Επιτροπής Μόσχας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ενωσης Ρωσίας και Λευκορωσίας Νίνα Τουράγεβα κάλεσε να ενωθούν στις περιοχές όλες οι πατριωτικές, κομμουνιστικές, παιδικές και νεολαιίστικες οργανώσεις και να κατευθυνθούν όλες οι προσπάθειες για την επίτευξη του κύριου στόχου. Πριν απ' όλα, θα πρέπει να ενωθεί το γυναικείο κίνημα. Στη Ρωσία υπάρχουν 400 γυναικείες οργανώσεις, αν αυτές ενωθούν, θα αποτελέσουν μια μεγάλη δύναμη, την οποία θα υπολογίζουν οι κυβερνώντες. Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση έγινε: Δημιουργήθηκε το Συντονιστικό Συμβούλιο Γυναικείων Οργανώσεων της Ρωσίας, που συνενώνει 11 περιφερειακές οργανώσεις και μερικές δεκάδες γυναικείες οργανώσεις πόλεων. Επικεφαλής του Συμβουλίου εκλέχτηκε η αναγνωρισμένη στη Ρωσία οργανώτρια του γυναικείου κινήματος Νίνα Γιάκοβλεβα.