Η επιστολή Βούτση προς δήμους και περιφέρειες

Πιο συγκεκριμένα, ο υπουργός Εσωτερικών στην επιστολή του αναφέρει μεταξύ άλλων: «...θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι (...) η μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων (...) είναι υποχρεωτική και διενεργείται κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης ή διαδικασίας». Και συνεχίζει: «Βάσει των ανωτέρω ο αριθμός των δήμων, των περιφερειών και των νομικών προσώπων αυτών που έχουν εκπληρώσει την ως άνω υποχρέωση, και αντίστοιχα, τα ποσά που έχουν μεταφερθεί στη ΤτΕ εξακολουθεί να υπολείπεται σημαντικά του συνολικού αριθμού των ΟΤΑ και του συνολικού ύψους των προς μεταφορά ταμειακών διαθεσίμων, παρακαλούμε όπως μεριμνήσετε για την αμελλητί συμμόρφωσή σας».

Επιπλέον, στην επιστολή θυμίζει ότι κουμάντο στα ταμεία των δήμων κάνει το κεντρικό κράτος και όχι οι ίδιοι οι δήμοι ή οι περιφέρειες. Λέει δηλαδή ότι «το ταμείο είναι ένα». Απλά θυμίζουμε ότι πριν από τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του 2014 οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ και πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. οι σημερινοί κυβερνώντες) κατάγγελλαν τις περικοπές των πόρων των δήμων και έβαζαν σαν αίτημα να σταματήσουν οι περικοπές και να αυξηθεί η χρηματοδότηση του κράτους προς τους δήμους. Τότε τα ταμεία ήταν δύο...

Η εν λόγω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) είναι ενδεικτική της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιείται σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Θυμίζουμε ότι με εκείνη την απόφαση η συγκυβέρνηση βάζει χέρι σε νοσοκομεία, σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, δήμους, περιφέρειες, ταμεία ασφαλιστικών φορέων, ΟΑΕΔ και άλλους οργανισμούς, καταδικάζοντας ξανά εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα σε νέες θυσίες. Την ίδια στιγμή, το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όχι μόνο μένουν στο απυρόβλητο, αλλά η ίδια κυβέρνηση με προηγούμενη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είχε χαρίσει σε επιχειρηματίες αρκετά εκατομμύρια ευρώ που προέρχονταν από πρόστιμα ακόμα και για λαθρεμπόριο, εντάσσοντάς τους στη ρύθμιση των 100 δόσεων για τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών... Ακόμα μία ένδειξη του ταξικού περιεχομένου της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αξίζει επίσης να θυμίσουμε ότι το θέμα της υποχρεωτικής δέσμευσης των ταμειακών διαθεσίμων, όπως είχαν ομολογήσει ανοιχτά στελέχη της συγκυβέρνησης, ήταν απαίτηση της τρόικας που υλοποίησαν με μεγάλη προθυμία.

Μερικές από τις επιπτώσεις της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου είναι: δήμοι και περιφέρειες δεν θα μπορούν να πληρώσουν εργαζόμενους, δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν τις υπηρεσίες τους, θα πρέπει να επιβάλουν τροφεία ή να αυξήσουν τα υπάρχοντα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, να αυξήσουν τη φορολογία που ήδη επιβάλλεται, να παραδώσουν υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα την καθαριότητα, σε ιδιώτες επιχειρηματίες, αφού δε θα μπορούν να πληρώσουν προσωπικό και να κάνουν συντήρηση των μηχανημάτων. Θα διακοπεί η όποια παροχή σε υπηρεσίες - ακόμα κι αν ήταν υποτυπώδεις - Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού προς ένα μεγάλο τμήμα του λαού.

Η συγκυβέρνηση προσδοκούσε να έχουν κατατεθεί μόνο από δήμους και περιφέρειες συνολικά 2,5 δισ. ευρώ από τα ταμειακά τους διαθέσιμα. Μέχρι σήμερα, έχουν κατατεθεί 200 - 300 εκατ. ευρώ. Από τους πρώτους που έσπευσαν να καταθέσουν τα ταμειακά διαθέσιμα ήταν η Περιφέρεια Αττικής και δήμοι που διοικεί ο ΣΥΡΙΖΑ...

Με την έκδοση «Πολιτικής Απόφασης», «Κοινής Διακήρυξης των Βρυξελλών» και «Σχεδίου Δράσης» ολοκληρώθηκε χτες στη βελγική πρωτεύουσα η δεύτερη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ και της Κοινότητας Χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι (Πρόεδροι, πρωθυπουργοί, στελέχη κυβερνήσεων) από 61 συνολικά χώρες. Τα ντοκουμέντα αυτά που εκφράζουν σε γενικές γραμμές τη διάθεση των δύο διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων, δηλαδή των αστικών τάξεων, να διευρυνθεί η λεγόμενη «συνεργασία», που μάλιστα παρουσιάζεται και ως «ισότιμη», ώστε να αυξηθούν οι τομείς δράσης των μονοπωλιακών ομίλων.

Μάλιστα, υπό το γενικό σύνθημα της Συνόδου «Σχεδιάζοντας το κοινό μας μέλλον: Δουλεύοντας για ευημερούσες, συνεκτικές και βιώσιμες κοινωνίες για τους πολίτες μας» ή το σύνθημα της Πολιτικής Απόφασης «Μια εταιρική σχέση για τις επόμενες γενιές», καθώς και γενικά ευχολόγια για δικαιοσύνη, αντιμετώπιση της φτώχειας και του αποκλεισμού, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, δηλαδή υπαρκτά προβλήματα που φέρνει μαζί του ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, που υπερασπίζονται και οι δύο φορείς, γίνεται προσπάθεια να αποσπαστεί η λαϊκή συναίνεση και αποδοχή. Αυτό, εξάλλου, αποτυπώνεται και στη λεγόμενη «Σύνοδο των λαών» που έγινε παράλληλα με την κύρια σύνοδο, με τη συμμετοχή λεγόμενων «μη κυβερνητικών οργανώσεων», κομμάτων που συμμετέχουν στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ) δήθεν εναλλακτικών στον καπιταλισμό, επί της ουσίας όμως, διαχειριστών της εξουσίας των μονοπωλίων και προπαγανδιστών του εξωραϊσμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στην «Πολιτική Απόφαση» γίνονται επικλήσεις για τις «αρχές του Διεθνούς Δικαίου», την «εδαφική ακεραιότητα, ανεξαρτησία και ισότητα όλων των χωρών και την επίλυση των διαφορών με ειρηνικούς τρόπους». Ετσι χαιρετίζεται και η ανακήρυξη της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως «ζώνης ειρήνης» ή οι «διαδικασίες ενοποίησης και διαλόγου». Βεβαίως, παρά τη λήψη μέτρων για την άμβλυνση της ακραίας φτώχειας σε κάποιες χώρες με τις λεγόμενες «αριστερές κυβερνήσεις», όπου βέβαια το μεγάλο κεφάλαιο κάνει κουμάντο στην οικονομία ή παρά την εξαίρεση της Κούβας, στις χώρες της CELAC, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα πέρα από την καπιταλιστική εκμετάλλευση υφίστανται και διώξεις όταν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, τα αστικά κράτη έχουν παρακρατικές οργανώσεις που χτυπάνε το λαϊκό κίνημα και τις επαναστατικές του οργανώσεις...

Πάντως, ιδιαίτερα η ΕΕ, σε αυτήν τη φάση που θέλει τα μονοπώλιά της να διεισδύσουν ακόμα περισσότερο στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, και λόγω του έντονου ανταγωνισμού με άλλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, προχωράει και σε συγκεκριμένες κινήσεις τακτικής.

Σε αυτό το πλαίσιο, πέρα από τους τομείς συνεργασίας που αποτυπώνονται στο «Σχέδιο Δράσης» (έρευνα, επιστήμη, εκπαίδευση, αντιμετώπιση κλιματικής αλλαγής, ναρκωτικών, μετανάστευσης, ασφάλειας κ.λπ.), η ΕΕ κάλεσε μαζί με τις χώρες της CELAC, στη «Διακήρυξη των Βρυξελλών», τις ΗΠΑ να άρουν γρήγορα το οικονομικό εμπάργκο που πλήττει την Κούβα. Στο ίδιο ντοκουμέντο χαιρετίζουν τη διαδικασία αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων ΗΠΑ και Κούβας και δηλώνεται επίσης ότι ο αποκλεισμός και με τους εξωεδαφικούς νόμους όπως ο «Χελμς Μπάρτον» «εμποδίζουν τη νόμιμη ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στην Κούβα, την Ευρωπαϊκή Ενωση και άλλες χώρες». Επίσης, δηλώνεται ότι η ΕΕ και η Κούβα επιδιώκουν να καταλήξουν σε μία συμφωνία - πλαίσιο πολιτικού διαλόγου και συνεργασίας έως το τέλος του έτους, παράλληλα με το ξεπάγωμα των σχέσεων του νησιού με τις ΗΠΑ. Και πράγματι ένας νέος κύκλος διαπραγματεύσεων αναμένεται να ξεκινήσει την ερχόμενη Δευτέρα στις Βρυξέλλες.

Στην ίδια τακτική εντάσσεται και η αναφορά στο ντοκουμέντο στη «διαδικασία διαλόγου για την ειρηνική επίλυση των διαφορών από την Μπολιβαριανή κυβέρνηση της Βενεζουέλας». Επίσης, χαιρετίζονται οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για τη σύγκρουση στην Κολομβία, ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους αντάρτες των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC-EP) που πραγματοποιούνται εδώ και 2 χρόνια στην πρωτεύουσα της Κούβας. Ακόμα αναφέρεται ότι η ΕΕ θα συμβάλει και με χρηματοδότηση μετά την επίτευξη της τελικής συμφωνίας και τη λεγόμενη «μετά τη σύγκρουση εποχή».

Στο «ψητό», πάντως, των οικονομικών συμφωνιών, σημειώνεται στη «Διακήρυξη», ότι οι δύο ενώσεις τάσσονται υπέρ της «άρσης του προστατευτισμού και ενός πολυμερούς ανοιχτού και χωρίς διακρίσεις συστήματος εμπορίου με αρχές που θα τηρούνται από όλους». Μάλιστα, σημειώνεται ότι δήθεν αυτό το «σύστημα» «θα συμβάλει και στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης».

Επίσης, γίνεται αναφορά σε «βιώσιμη ανάπτυξη με κινητοποίηση δημόσιων και ιδιωτικών πόρων» και έμφαση στη λεγόμενη «κοινωνική οικονομία». Πάντως, η ΕΕ προχωράει και σε επιμέρους συμφωνίες με τα κράτη ξεχωριστά, όπως δηλώνεται και στη «Διακήρυξη», για την άρση του καθεστώτος βίζας με την Κολομβία και το Περού. Στο περιθώριο της Συνόδου άλλωστε υπήρξαν και ξεχωριστές συναντήσεις, ειδικά με χώρες της Κεντρικής Αμερικής.