Τους βασικούς άξονες μέσα από τους οποίους επιχειρεί η ελληνική αστική τάξη να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή σκιαγράφησε ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, μιλώντας την Τετάρτη για την «ελληνική εξωτερική πολιτική», σε διάλεξη που διοργάνωσε το Κολλέγιο «Saint Antony's» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Συγκεκριμένα, ο Ν. Κοτζιάς, περιγράφοντας την προσπάθεια της συγκυβέρνησης να υπηρετήσει αποτελεσματικά τους άξονες αυτούς, στάθηκε στην προσπάθεια να διασφαλιστούν οι «μπίζνες» του εγχώριου κεφαλαίου με τα μονοπώλια όσων γίνεται περισσότερων κέντρων, στο φόντο των εντεινόμενων μεταξύ τους ανταγωνισμών, στην προσπάθεια να αναληφθεί ο ρόλος «διαμεσολαβητή» (ή και «μεταφορέα μηνυμάτων»...) μεταξύ τους, αλλά και η βούληση να εμπλακεί παραπέρα η χώρα σε διαδικασίες που αξιοποιούνται ως προσχήματα για την υλοποίηση ακόμα και στρατιωτικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική.

Εστιάζοντας σε ζητήματα, που αφορούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα, είπε, μεταξύ άλλων: «Ηδη από τις συναντήσεις που έχουμε πραγματοποιήσει, διαμορφώσαμε πεδία οικονομικής - αναπτυξιακής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, καθώς και με κράτη - μέλη της ΕΕ, με τη Ρωσία και την Κίνα, με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα Βαλκάνια και την Τουρκία.

Με όλες αυτές τις χώρες και περιοχές υπάρχουν συμφωνίες ή προσύμφωνα περαιτέρω ανάπτυξης της οικονομικής συνεργασίας, λειτουργούν ήδη ή βρίσκονται υπό διαμόρφωση κοινές τεχνικές - οικονομικές ομάδες για την προώθηση επενδύσεων, μεγάλων έργων, ακόμα και για συνδρομή ρευστότητας στη χώρα. Υπάρχουν συμφωνίες για μείζονα σχέδια στον τομέα των υποδομών, όπως είναι οι σιδηρόδρομοι και οι αγωγοί Ενέργειας ή οι σταθμοί μεταφόρτωσης υγροποιημένου αερίου, σχέδια (projects) τα οποία θα συμβάλουν στην εκτενέστερη και σταθερότερη διασύνδεση ανάμεσα στην Ελλάδα και τα κράτη της Νότιας Ευρώπης».

Πρόσθεσε: «Ο προσανατολισμός μας είναι να ειδικεύσουμε την Ελλάδα στα τρία Δέλτα (...) Διαπραγμάτευση, Διαβούλευση, Διαιτησία. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ειδικεύεται όλο και περισσότερο σε αυτούς τους τομείς. Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, Ιρανοί και Ευρωπαίοι, Ουκρανοί και Ρώσοι μπορούν να βρουν φιλοξενία στη χώρα μας, σε ένα από τα εκατοντάδες νησιά μας, για να συνομιλήσουν με ησυχία και ηρεμία για τα μεγάλα προβλήματα που τους απασχολούν. Η Ελλάδα δεν είναι και δεν θέλει να αποτελέσει μέρος προβλημάτων τέτοιας φύσης, αλλά επιθυμεί να προσφέρει καταλυτική βοήθεια για την επίλυσή τους».

Στην ίδια βάση συμπλήρωσε: «Ιδιαίτερες είναι οι δυνατότητές μας να συνεργαστούμε με τις αναδυόμενες χώρες στο σημερινό κόσμο, τόσο για την κάλυψη δικών μας αναγκών, όσο και για να λειτουργήσουμε ως γέφυρα ανάμεσα σε αυτές και στη Δύση, όπου ανήκουμε».

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε ζητήματα που άπτονται νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, στην ευθεία από Λιβύη έως Συρία και Ιράκ και της πρεμούρας της ελληνικής κυβέρνησης να συμμετάσχει με όποιο πρόσχημα: «Δύο στόχοι αποκτούν μεγάλη σημασία. Στόχοι που, συχνά, σε μια πρώτη ματιά, βρίσκονται σε αντίθεση: η διασφάλιση των δημοκρατικών, κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων και η προστασία της ασφάλειας και της σταθερότητας. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτοί οι στόχοι μπορούν να συνδεθούν μέσα από την ελληνική εξωτερική πολιτική, αφενός με τη συμβολή της στην ικανοποίηση των πρώτων σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και, αφετέρου, με την επίτευξη των δεύτερων (ασφάλεια, σταθερότητα).

(...) Παίρνουμε όλα τα δυνατά μέτρα προκειμένου να στηρίξουμε μια πολιτική σταθερότητας και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο.

(...) Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώσαμε, μετά από διαβουλεύσεις, μια πρωτοβουλία πέντε κρατών (Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Γαλλία και Ολλανδία), με συμμετοχή χωρών της Μέσης Ανατολής, για την προστασία της πολυμορφίας της πίστης και του πολιτισμού στη Μέση Ανατολή.

(...) Στα μέσα του Οκτωβρίου πρόκειται να διοργανώσουμε στην Αθήνα μια παγκόσμια διάσκεψη για το θέμα. Αμέσως μετά, θα ξεκινήσει μια πρωτοβουλία που θα φέρει κοντά και σε κοινή δράση μια σειρά κρατών από όλο τον κόσμο και η οποία έχει προκαλέσει ευμενή σχόλια από όλες τις πλευρές που τη γνωρίζουν» σημείωσε. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πρωτοβουλία που «τρέχει» η κυβέρνηση από τους πρώτους μήνες ανάληψης των καθηκόντων της, η οποία μπορεί να αποτελέσει ένα από τα προσχήματα μιας νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην περιοχή...