Τα προεκλογικά πράγματα για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ δε δείχνουν να του "βγαίνουν" ακριβώς όπως τα σχεδίασε. Εκτιμώντας πως έχει να αντιμετωπίσει μια διαμορφωμένη κοινή γνώμη στο εσωτερικό της χώρας που αρέσκεται στην πολιτική του "έξυπνου τσαμπουκά" και βέβαιος πως είχε τις πλάτες των ΗΠΑ να τον "ζεσταίνουν", προχώρησε στους βάρβαρους βομβαρδισμούς αμάχων στο Λίβανο. Αποκορύφωμά αυτών των βομβαρδισμών ήταν το γνωστό έγκλημα εκ προμελέτης στην Κανά, που στοίχισε τη ζωή περίπου εκατό ατόμων, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά. Ταυτόχρονα, η ίδια συνταγή της "σκληρής γραμμής" υιοθετήθηκε και για τον πληθυσμό των Παλαιστινίων. Ομως, μάλλον, δεν είχε μετρήσει "όλους τους ξενοδόχους", αφού ακόμα και αν κερδίσει, τελικά, τις εκλογές με το νταηλίκι, ουσιαστικά, έχει πολλαπλασιάσει τα προβλήματά του. Φαίνεται ότι οι εσωτερικές αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που θέλουν να "κάνουν παιχνίδι" στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι μεγάλες και δεν έχουν ακόμα συμβιβαστεί στην ιδέα της μονοκρατορίας των ΗΠΑ (για παράδειγμα, θυμόμαστε πώς φέρθηκε στον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών ο Γ. Κρίστοφερ, όταν ήθελε να παίξει και αυτός το ρόλο του...). Ετσι, και όχι στα καλά καθούμενα, βγήκε στην επιφάνεια το θέμα της έκθεσης του ΟΗΕ, που ουσιαστικά αποδείχνει ότι το χτύπημα στην Κανά ήταν προμελετημένο έγκλημα και φέρνει το Ισραήλ, αλλά και τις ΗΠΑ στη θέση του απολογούμενου. Τώρα προσπαθούν με "λυτούς και δεμένους" να πνίξουν την πιθανότητα της δημοσίευσης. Είναι, όμως, μάλλον αργά...

Π. Α.

Εκπρόσωποι των δυο μεγάλων κομμάτων, που κυβερνούν την Ελλάδα επί 20 και πλέον συναπτά έτη, αλληλοκατηγορούνται - τώρα και μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο - για σχέσεις βρώμικης συναλλαγής με μεγάλες οικονομικές επιχειρήσεις. Ομολογούν, δηλαδή, δημοσίως - οι ίδιοι οι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας - ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σχετίζονται άμεσα με τα μεγάλα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου.

Και, βεβαίως, ο ομολογούμενος αυτός συσχετισμός μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι "μίζες" δίνουν και παίρνουν κάτω από το τραπέζι. Φυσικά, δε χρειαζόμασταν την επίσημη μαρτυρία - ομολογία στελεχών των δυο κομμάτων για να πειστούμε για την ύπαρξη και λειτουργία των λεγόμενων "διαπλεκομένων συμφερόντων". Εχουμε, εδώ και πολύ καιρό, αντιληφθεί τι συμβαίνει, βλέποντας την πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, να εξυπηρετεί, σχεδόν αποκλειστικά και προκλητικά, αυτά τα μεγάλα συμφέροντα.Κι οπωσδήποτε - αφελείς μη όντες - υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει και το αντίτιμο πληρωμής της εξυπηρέτησης και δεν είναι μόνο η ιδεολογική και πολιτική συνάφεια, που οδηγεί στη συνεργασία και συναλλαγή της εφαρμοσμένης πολιτικής με την οικονομική εξουσία στη χώρα μας.

"Καθαρές λύσεις" ζητάει από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. "Ο εστί μεθερμηνευόμενον", ν' αναλάβει ο ίδιος και την αρχηγία του Κινήματος - κάτι σαν "νέος Παπανδρέου", δηλαδή - και να γίνει "χαλίφης στη θέση του χαλίφη".

"Καθαρές σχέσεις" και "διακριτούς ρόλους" χρειαζόμαστε, ανταπαντάει ο Ακης Τσοχατζόπουλος, προορίζοντας για τον εαυτό του την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ εν πρώτοις, με την ελπίδα ότι γρήγορα θα γίνει και πρωθυπουργός.

Κουβέντα, όμως, δε λένε και οι δυο για την ανάγκη "καθαρής πολιτικής".

Μα, αν το πρόβλημα είναι ποιος από τους δυο θα διαλέγεται με τους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου μας και με τ' αφεντικά της ΕΕ και των ΗΠΑ και θα εφαρμόζει τις εντολές τους, ασκώντας πολιτική υπέρ τους και σε βάρος του λαού και της Ελλάδας, γιατί θα πρέπει ο λαός να έχει κάποια ιδιαίτερη προτίμηση;

Κι εν πάση περιπτώσει, τι ενδιαφέρει τον άνεργο που ψάχνει για δουλιά, τον εργαζόμενο που κινδυνεύει, ανά πάσα στιγμή, να τη χάσει, τον αγρότη που ξεκληρίζεται από τη γη του, τον επαγγελματοβιοτέχνη που οδηγείται στη χρεοκοπία και στο "λουκέτο", τον νέο που δεν του δίνεται η δυνατότητα να μορφωθεί και να δουλέψει, τον συνταξιούχο που πένεται, η μάχη για την "καρέκλα" και για την εύνοια των ισχυρών του χρήματος και του ξένου παράγοντα, στην οποία επιδίδονται οι δυο "πρωτοκλασάτοι" του ΠΑΣΟΚ;

"Ας βγάλουν τα μάτια τους", λέει ο κόσμος, "μήπως και γλιτώσουμε απ' όλους αυτούς τους μουστερήδες της εξουσίας". Και με το δίκιο του.