Associated Press

Από τις κινητοποιήσεις στα ναυπηγεία

Να μερικά παραδείγματα, που επιβεβαιώνουν την παραπάνω εκτίμηση: Πάνω από 220 μέρες καιροφυλαχτούσαν οι εργαζόμενοι των μεγαλύτερων επιχειρήσεων παραγωγής καλωδίων του Οζάρουφ της περιοχής Μαζοβίας, έξω από την κεντρική πύλη τους. Και αυτό, διότι προσπαθούσαν να μπλοκάρουν την παράνομη γι' αυτούς μεταφορά των μηχανημάτων των επιχειρήσεών τους, για να μπει σ' αυτές μάνταλο και να πεταχτούν στο δρόμο. Από το μακρινό Γκντανσκ, από το Πόζναν και το Σιέντλτσε και μια σειρά άλλες πόλεις έσπευσαν οι συνάδελφοί τους στο Οζάρουφ για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους. Πάνω τους έπεσαν σαν τα θηρία 300 περίπου σωματοφύλακες - γορίλες, που είχε επιστρατεύσει η εταιρία. Το λόγο πήραν τα γκλομπς και οι πυροσβεστικές αντλίες. Εγιναν σοβαρές συγκρούσεις. Συνελήφθησαν - φυσικά από τις αστυνομικές αρχές - πάνω από 30 εργαζόμενοι. Μια σειρά γνωστοί παράγοντες διαμαρτυρήθηκαν στον πολωνικό Τύπο για τις βάρβαρες επιθέσεις των μισθοφόρων συμμοριτών του επιχειρηματία, ενάντια στις φιλειρηνικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τους. Κι αυτό, διότι το επίσημο κράτος με την αστυνομία του περιφρούρησε τους πληρωμένους γορίλες του επιχειρηματία...

Associated Press

Κινητοποίηση αγροτών ενάντια στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση

Και τι να πει κανείς για τα ορυχεία και τα ανθρακωρυχεία, όχι μόνον της Σιλεσίας, αλλά και ολόκληρης της Πολωνίας; Τελευταία, ανέβαλαν τη διάλυση άλλων 7 ανθρακωρυχείων και το πέταγμα στο δρόμων άλλων 35 χιλιάδων ανθρακωρύχων. Για πόσο καιρό θα κρατήσει αυτή η αναβολή; Κανείς αυτό δεν το ξέρει. Φοβήθηκαν οι κυβερνώντες τις απεργίες πείνας των ανθρακωρύχων. Η απεργία πείνας που είχε κηρυχτεί στη Ρούντα Σλόνσκα κράτησε 13 ολόκληρες μέρες. Και το δημοψήφισμα που οργάνωσαν οι ανθρακωρύχοι για την κήρυξη γενικής απεργίας αγκάλιασε την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων. Ακόμα κι αυτοί οι ανθρακωρύχοι που είχαν πάρει άδειες, ακόμα κι αυτοί που ήταν άρρωστοι στα κρεβάτια τους σηκώθηκαν κι έριξαν την ψήφο τους υπέρ της κήρυξης γενικής απεργίας, στα μεγάλα κουτιά του δημοψηφίσματος που είχαν στηθεί στο κάθε ανθρακωρυχείο. Η απόφαση για την κήρυξη της γενικής απεργίας είχε παρθεί παμψηφεί...

Και τι τραβάνε οι ναυπηγοί του Στετίνου; Τελευταία, τους πρόσφεραν τ' αφεντικά τους ένα πολύ όμορφο «δώρο», και μάλιστα στις παραμονές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Οι εκπρόσωποι των ναυπηγείων, που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι πώς θα καταφέρουν να πάρουν μεγαλύτερες μίζες και μεσιτείες, όταν υπογράφουν διάφορα συμβόλαια κατασκευής καινούριων σκαφών, έβαλαν και πάλι πάνω απ' όλα την προσωπική τους αδηφαγία. Επρόκειτο να υπογράψουν ένα συμβόλαιο για την οικοδόμηση 4 καινούριων εμπορικών σκαφών. Δυστυχώς, το «πουλάκι πέταξε». Το συμβόλαιο το υπέγραψαν όχι αυτοί, αλλά οι Κινέζοι. Για πολλούς μήνες λοιπόν, μένουν χωρίς δουλιά οι ναυπηγοί του Στετίνου...

Και διαμαρτύρονται και απεργούν όχι μόνον οι εργαζόμενοι της πολωνικής βιομηχανίας. Ο κοινωνικός αναβρασμός ανεβαίνει στους κόλπους όλων των κοινωνικών στρωμάτων...

Στο Βρότσλαβ, οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων μπλοκάρισαν και πάλι τους δρόμους της πόλης, διότι δεν παίρνουν τους μισθούς τους. Η αστυνομία και πάλι εκτέλεσε το άχαρο καθήκον της. Με τη βία και το ζόρι, τους απομάκρυνε από τους δρόμους.

Πολύ άσχημη κατάσταση βασιλεύει στα νοσοκομεία όλης της χώρας, αλλά πρώτ' απ' όλα και πάλι της Σιλεσίας. Εκεί, τα περισσότερα νοσοκομεία είναι χρεωμένα. Οι διευθυντές τους προσπαθούν να κλέψουν όσα μπορούν απ' τους αρρώστους και απ' το φτωχό κοσμάκη για να καλύψουν τα τεράστια ελλείμματά τους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το έλλειμμα του προϋπολογισμού τους ξεπερνάει τα 900 εκατ. ζλοτ. Τελευταία, άλλοι 30 γιατροί πετάχτηκαν στο δρόμο και το Τμήμα της Παιδικής Χειρουργικής σ' ένα απ' τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Σιλεσίας έκανε ...φτερά! Το περίφημο Ταμείο Αρρώστων έχει χρεοκοπήσει ολότελα. Πάει για διάλυση...

Τελευταία, άρχισαν να διαλύουν και τα κατώτερα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η διεύθυνση του Δημοτικού Σχολείου του Σαφάνι - πλουσιοπάροχα αμειβόμενη η ίδια - έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τις έντονες και μαζικές διαμαρτυρίες των γονέων των μαθητών και μετέτρεψε το σχολείο τους σε ιδιωτικό, παρακαλώ!..

Ακόμα και οι αστυνομικοί της Βαρσοβίας βγήκαν τελευταία στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τις πολύ χαμηλές αποδοχές τους, σε αντίθεση με την όλο και πιο επικίνδυνη για τη ζωή τους εργασία στη σημερινή Πολωνία, όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι μαφίες, οι συμμορίες, οι κλέφτες και οι εγκληματίες...

Και τι να πούμε, τέλος, για τους συνταξιούχους, οι οποίοι, στην απόλυτη πλειοψηφία τους, φυτοζωούν και κάνουν - πολλές φορές και «παράνομα» - διάφορες δουλιές για να βγάλουν τα προς το ζην; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σήμερα, ένα 42% απ' αυτούς ζουν κάτω από κοινωνικό μίνιμουμ. Στις αρχές αυτού του χρόνου, οι συνταξιούχοι - ανάμεσα σ' αυτούς και ο υποφαινόμενος με τη γυναίκα του, που είμαστε συνταξιούχοι - πήραμε μια αύξηση 3-5 ζλοτ, δηλαδή ούτε ένα ολόκληρο ευρώ. Και τώρα ανακοινώθηκε ότι, επιτέλους, πρόκειται να αυξήσουν του χρόνου τις συντάξεις κατά μέσο όρο κατά 38 ζλοτ, δηλαδή περίπου 9 ευρώ! Μ' άλλα λόγια, παίρνοντας υπόψη την καλπάζουσα ακρίβεια των τροφίμων και των υπηρεσιών, «φάτε μάτια μ' ψάρια και κοιλιά περίδρομο»...

Και μόνον αυτά τα λίγα παραδείγματα δείχνουν καθαρά και επιβεβαιώνουν την πεντακάθαρη αλήθεια ότι η Πολωνία είναι σήμερα ένα κοινωνικό καζάνι που σιγοβράζει. Αποδείχνεται ότι τίποτε στη σημερινή καπιταλιστική Πολωνία δεν είναι επικερδές, ούτε τα ορυχεία και τα ανθρακωρυχεία, ούτε τα ναυπηγεία, ούτε οι σιδηρόδρομοι, που συνεχώς ανεβάζουν τις τιμές των εισιτηρίων τους, ούτε, ούτε, ούτε και βάλε. Ολα πάνε σιγά - σιγά κατά διαόλου. «Κβο βάντις;» - Πού πάμε; - επαναλαμβάνουν κάθε λίγο και λιγάκι τα εκατομμύρια των Πολωνών το αρχαίο αυτό λατινικό ρητό...

Και τι κάνουν οι ηγετικοί, πολιτικοί και οικονομικοί, κύκλοι της Πολωνίας, ακόμα κι αυτοί που ανήκουν στη λεγόμενη αντιπολίτευση; Ενα σκοπό έχουν τώρα: Αφού έμπασαν με το ζόρι τη χώρα τους στη λυκοφωλιά του ΝΑΤΟ - χωρίς καν να ρωτήσουν τον πολωνικό λαό - προσπαθούν να τη χώσουν και στην στρούγκα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάνουν το παν για να πείσουν τους Πολωνούς, να πουν το ΝΑΙ στο επικείμενο δημοψήφισμα, που πρόκειται να γίνει τον ερχόμενο Μάη για την είσοδο της χώρας τους σ' αυτήν την στρούγκα, όπου διαφεντεύει ασύστολα το κεφάλαιο των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών χωρών και πρώτ' απ' όλα της Γερμανίας. Ολα τα ΜΜΕ έχουν λυσσάξει. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, πιπιλίζουν τα μυαλά των Πολωνών. Τους υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Οι πολιτικοί και οικονομικοί εκπρόσωποί τους ταξιδεύουν και ξαναταξιδεύουν στα διάφορα ευρωπαϊκά κέντρα της ΕΕ. Ακόμα και στον καθολικό πάπα, στο Βατικανό, πήγε και πάλι ο Πολωνός πρωθυπουργός Λέσεκ Μίλερ, για να τον κάνει να επαναλάβει τη θερμή του έκκληση που είχε κάνει πέρσι κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Πολωνία, για να εγκρίνει ο λαός την ένταξη της πατρίδας του σ' αυτό το άνδρο του αμερικανοκίνητου ληστρικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Αλλά όλα δείχνουν πως η πλειοψηφία του πολωνικού λαού δεν έχει πια εμπιστοσύνη στους σημερινούς λογής - λογής πολιτικούς, που είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση, είτε παίζουν το ίδιο παιχνίδι, που παίζουν και οι ΝΔ - ΣΥΝ στην Ελλάδα. Για τον πολωνικό λαό - είτε λέγονται αυτοί σοσιαλδημοκράτες, είτε νεοφιλελεύθεροι, είτε κεντρώοι και δεξιοί - τα ίδια δεινά είναι έτοιμοι να επιβάλουν. Δεν είναι τυχαίο πως στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, που έγιναν τον περασμένο Οκτώβρη, το 50 έως 60% των Πολωνών ψηφοφόρων έκαναν αποχή.

Εκείνοι που αντιδρούν περισσότεροι και δε θέλουν να μπει η χώρα τους στην ΕΕ είναι οι αγρότες, οι φτωχοί και οι μεσαίοι. Δε θέλουν να τους αρπάξουν τη γη, που καλλιεργούν από γεννησιμιού τους, οι ξένοι και ντόπιοι κεφαλαιοκράτες και μεγαλογαιοκτήμονες και να τους μετατρέψουν σε ακτήμονες αγρότες. Εχουν καταλάβει πολύ καλά τι κρύβεται απ' πίσω απ' τα καταχθόνια σχέδια των σημερινών ηγετών της ΕΕ...

Ολα δείχνουν ότι ο πολωνικός λαός, σιγά σιγά αλλά συστηματικά, ωριμάζει. Αρχίζει να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι. Αρχίζει να αποκτά ταξική συνείδηση. Δεν είναι τυχαίο πως στην περιοχή του Βρότσλαβ - και όχι μόνον του Βρότσλαβ - προσχωρούν μαζικά οι εργαζόμενοι, και ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες, στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Πολωνίας, που, ύστερα από σκληρούς αγώνες, νομιμοποιήθηκε τελευταία. Δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που το κοινωνικό καζάνι που σιγοβράζει στην Πολωνία θα τινάξει για καλά το καπάκι του. Και τότε τον πρώτο λόγο θα τον πάρει ο εργαζόμενος λαός, που έχει περάσει τόσα βάσανα στο παρελθόν. Ας ευχηθούμε πως με τον καινούριο χρόνο θ' αρχίσει να παίρνει τις τύχες της πατρίδας του στα χέρια του και θα την απολυτρώσει μια για πάντα από τα θανατηφόρα πλοκάμια και δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Associated Press

Τα στρατεύματα ειδικών δυνάμεων, που εκπαιδεύουν οι Αμερικάνοι στη Γεωργία

Η Οργάνωση Μόσχας «Ρώσοι Επιστήμονες Σοσιαλιστικού Προσανατολισμού» (ΡΟΥΣΟ) διοργανώνει, στα πλαίσια του Ινστιτούτου Ασιανολογίας της Ακαδημίας Επιστημών της Ρωσίας, έναν κύκλο σεμιναρίων πάνω σε επίκαιρα προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Ενόψει της 80ής επετείου από την ίδρυση της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, το θέμα της συζήτησης ήταν η επέκταση των ΗΠΑ στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Οι μετέχοντες στην επιστημονική συζήτηση επισήμαναν, από τη μια μεριά, ότι το θέμα αυτό είναι πολύ επίκαιρο στο φως του προετοιμαζόμενου πολέμου των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράκ και της επεκτεινόμενης επίθεσης του Ισραήλ κατά του λαού της Παλαιστίνης και της αναπόφευκτης απόκρουσης αυτής της επίθεσης. Από την άλλη μεριά, η ιστορία των λαών που κατοικούν σ' αυτήν την περιοχή και η ιστορία της πάλης για την εξουσία και την επιρροή χάνονται στα βάθη των χιλιετιών. Γι' αυτό, τα γεγονότα της κοινωνικοοικονομικής και στρατιωτικοπολιτικής ζωής της περιοχής ασκούν και θα εξακολουθούν να ασκούν σημαντικότατη επίδραση σε όλη την πορεία εξέλιξης της ανθρωπότητας τον 21ο αιώνα.

Ανοιξε τη συζήτηση και παρουσίασε τα συμπεράσματα ο διευθυντής της οργάνωσης ΡΟΥΣΟ του Ινστιτούτου Ασιανολογίας, δρ. Ιστορικών Επιστημών, Γκ. Ι. Σάβτσενκοφ. Οι περισσότεροι ομιλητές συνέκλιναν στη γνώμη ότι η ιδιαίτερη οξύτητα και πολυπλοκότητα των προβλημάτων της περιοχής (όπως, εξάλλου, και η κατάσταση σε όλο τον κόσμο) έχουν την πηγή τους στα γεγονότα του τέλους της δεκαετίας του 1980 - αρχές της δεκαετίας του 1990: Καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης σαν αποτέλεσμα της προδοσίας της ηγεσίας της ΕΣΣΔ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας των συμφερόντων της χώρας και των λαών. Για πρώτη φορά στη χιλιετή ιστορία της Ρωσίας, ο αυτονομισμός με την προδοτική υποστήριξη των κυβερνώντων νίκησε την επιθυμία για την ενίσχυση και την ανάπτυξη ισχυρού ενιαίου κράτους - της αδελφικής ένωσης των λαών. Αυτό οδήγησε σε τεράστιες απώλειες στην οικονομική, κοινωνική, πνευματική ζωή, πρακτικά, όλων των λαών της ΕΣΣΔ. Μετά τη διακοπή σχεδόν όλων των σχέσεων με το κέντρο, οι ηγέτες των «κυρίαρχων» κρατών της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου, μην έχοντας τη δυνατότητα να δεχτούν βοήθεια από την εξασθενημένη, ρημαγμένη από τις «μεταρρυθμίσεις», Ρωσία, δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή στους λαούς τους. Η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού ζει μέσα στην αθλιότητα. Στις περισσότερες χώρες αυτής της περιοχής, το μοίρασμα της ιδιοκτησίας συνοδεύτηκε από αιματηρές διεθνικές και διαθρησκευτικές συγκρούσεις.

Με την εξασθένηση της επιρροής της Μόσχας, εντάθηκε η πίεση στα νεοδημιουργημένα κράτη και από μέρους του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Αυτό οδήγησε στο ότι όλοι οι «ιθύνοντες» αυτών των χωρών δέχτηκαν πρόθυμα τη «βοήθεια» των ΗΠΑ - και στρατιωτική, και οικονομική, για την οποία προσδοκούσαν ιδιαίτερα. Οι ελπίδες, όμως, δε δικαιώνονται, για παράδειγμα, η συμβολή των ΗΠΑ στην οικονομία του Ουζμπεκιστάν ανέρχεται στο 4% (όπως και της Τσεχίας). Από την άλλη μεριά, οι αμερικανικές εταιρίας παίρνουν στα χέρια τους τον ορυκτό πλούτο.

Οι ομιλητές σημείωσαν ότι η εξέλιξη των γεγονότων τα τελευταία δέκα - δεκαπέντε χρόνια, η σημερινή κατάσταση και οι προοπτικές σε κάθε χώρα έχουν την ιδιαιτερότητά τους. Για παράδειγμα, στη Γεωργία πολλά εξαρτώνται από το πόσο θα μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία το καθεστώς Σεβαρντνάτζε, το οποίο από καιρό ήδη είναι σε θέση να ελέγχει μόνον την περιοχή Τιφλίδας. Η ερωτοτροπία του Σεβαρντνάτζε με τις ΗΠΑ, η υποστήριξη προς συμμορίτικες ομάδες καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από το τεράστιο κέρδος από τα όπλα και ναρκωτικά που περνούν από το φαράγγι Πανκίσι, καθώς και από την επιθυμία του να πετύχει από τη Ρωσία να σταματήσει οποιαδήποτε υποστήριξη προς τις περιοχές που διεκδικούν την ανεξαρτησία και την αυτονομία τους, πριν απ' όλα την Αμπχαζία. Πολύ έντονο είναι το πρόβλημα της εξουσίας και στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο στην ουσία έχει γίνει δορυφόρος της Τουρκίας. Η κατάσταση σ' αυτήν τη χώρα περιπλέκεται και από το γεγονός ότι εξαντλούνται πρακτικά τα αποθέματα κοιτασμάτων πετρελαίου. Σαν αποτέλεσμα, ναυαγεί η κύρια προσδοκία για το ενδιαφέρον άλλων χωρών να συμμετάσχουν στην ανάπτυξη της αζερμπαϊτζανής οικονομίας. Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με τη γνώμη των επιστημόνων, ο θρησκευτικός παράγοντας παίζει στην πολιτική τριτεύοντα ρόλο στην εν λόγω περιοχή. Το καθεστώς Πούτιν, που στηρίζεται στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, έχει πολύ καλύτερες σχέσεις με το μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν παρά με την ορθόδοξη Γεωργία.

Σε ό,τι αφορά στη Ρωσία, υπογραμμίστηκε ότι δεν έχει σαφή πολιτική στρατηγικής στην περιοχή αυτή. Η Ρωσία εκτοπίζεται επίσης από τους τομείς της οικονομίας, της παιδείας, του πολιτισμού. Επίκαιρο καθήκον είναι σήμερα η ανάλυση των δυνατοτήτων αναχαίτισης της διαδικασίας αντικατάστασης της Ρωσίας στην περιοχή. Η διαδικασία αυτή είναι πολύπλευρη. Συμμετέχουν σ' αυτήν όχι μόνον οι ΗΠΑ, αλλά και το ΝΑΤΟ, και το φονταμενταλιστικό Ισλάμ.

Αναφερόμενοι στην επιστροφή της Ρωσίας σ' αυτήν την περιοχή, οι ομιλητές τόνισαν ότι δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποιες «αυτοκρατορικές αξιώσεις». Η Σοβιετική Ενωση δεν είχε τίποτα το κοινό με αυτοκρατορία. Το κέντρο παρείχε πάντα ολόπλευρη βοήθεια στις περιφέρειες, πράγμα που δεν το κάνει ποτέ μια καπιταλιστική «αυτοκρατορία». Θεωρούν ότι η παρουσία της Ρωσίας στις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ σημαίνει πριν απ' όλα τη διατήρηση της ευθύνης για την τύχη του σοβιετικού λαού - χωρισμένου και ταπεινωμένου, σε σημαντικό βαθμό δηλητηριασμένου από την εθνικιστική προπαγάνδα (εν μέρει σε θρησκευτική συσκευασία) και από τη φιλοδυτική προπαγάνδα. Ωστόσο, όσο καιρό στην εξουσία στη Ρωσία (και στις άλλες χώρες της περιοχής) βρίσκονται τα εξαρτημένα καπιταλιστικά, αντιλαϊκά καθεστώτα, πρέπει να εντατικοποιηθεί ιδιαίτερα η δράση στον τομέα του πολιτισμού και της παιδείας. Είναι αρκετά μεγάλες οι προϋποθέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση: Σχεδόν όλη η διανόηση των πρώην Ενωσιακών Δημοκρατιών σπούδασε σε σοβιετικά ΑΕΙ, διατηρούνται αρκετά σταθερά οι θέσεις της ρωσικής γλώσσας, ενώ το θέατρο, ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία εξακολουθούν να βρίσκονται υπό την ισχυρή επίδραση της ρωσικής και σοβιετικής κουλτούρας. Αλλά και οι κεντροασιατικοί και καυκάσιοι λαοί έχουν συμβάλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση και την ανάπτυξη της σοβιετικής κουλτούρας. Σύμφωνα με την ομόφωνη γνώμη των μετεχόντων στη συνάντηση, το βασικό πρόβλημα της εναντίωσης στην επέκταση των ΗΠΑ στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο (όπως και σε άλλες περιοχές) θα λυθεί, όταν, σαν αποτέλεσμα της επίμονης, γεμάτης αυταπάρνηση πάλης των κομμουνιστών, των πατριωτών, όλου του σοβιετικού λαού, θα αναγεννηθεί η Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.