Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία», μπορείτε να διαβάσετε:

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΔΝΤ: Επίφοβη ανάκαμψη για το κεφάλαιο στο «γόνιμο» έδαφος των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων

ΚΟΜΙΣΙΟΝ: Προτάσεις για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας έναντι των διεθνών ανταγωνιστών της

ΓΑΛΛΙΑ: Φορολογική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση στα μέτρα του κεφαλαίου

ΣΟΥΗΔΙΑ: Το πρόβλημα της στέγης παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις

Την ίδια ώρα, η γρήγορη ολοκλήρωση της 3ης «αξιολόγησης» και το «συντεταγμένο κλείσιμο» του προγράμματος του ESM το 2018, σε συνδυασμό βέβαια με τα δημοσιονομικά μέτρα που υιοθετήθηκαν το 2015 και το 2016, καθώς επίσης και με τα μέτρα που υιοθετήθηκαν τον Μάη του 2017, αναφορικά με την περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων (2019) και του αφορολόγητου ορίου (2020), αποτελούν κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προϋπόθεση για τους αναμενόμενους ρυθμούς ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας. Ρυθμοί για τους οποίους η Επιτροπή προχώρησε σε νέο «ψαλίδισμα» των προβλέψεών της.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις Φθινοπωρινές Προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ΑΕΠ για το 2017 εκτιμάται να ανακάμψει με ρυθμό μόλις 1,6% από 2,1% στις φετινές Εαρινές Προβλέψεις και 2,7% που προέβλεπε ένα χρόνο νωρίτερα. Για το 2018 καθώς και για το 2019, προβλέπονται ρυθμοί 2,5% (αμετάβλητοι σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη έκθεση), από 3,1% ένα χρόνο νωρίτερα.

Θυμίζουμε ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, από την πλευρά του, σύμφωνα με το κεντρικό σενάριο προβλέπει μακροπρόθεσμους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, κατά μέσο όρο μόλις στο 1,3% το χρόνο για την περίοδο μέχρι το 2060. Να σημειωθεί ότι η σωρευτική κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ, από το 2008, όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση, μέχρι σήμερα, έχει φτάσει στο 26%, ποσοστό, που, με βάση τις προβλέψεις τους θα ανακτηθεί μετά από 20 χρόνια, δηλαδή το 2038.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά τις «στρογγυλοποιήσεις» αναφορικά με την επίτευξη των στόχων για τα ματωμένα πλεονάσματα, επισημαίνει πως «τα φορολογικά έσοδα είναι κάπως κατώτερα των μηνιαίων στόχων», ανοίγοντας «παράθυρο» για την εφαρμογή και νέου συμπληρωματικού αντιλαϊκού «πακέτου», κάτι που ήδη συζητείται στο παρασκήνιο.

Σε αυτό το φόντο, πέρα και πάνω από τη δεδομένη πλέον «υπεραπόδοση» των γενικών στόχων για τα «πλεονάσματα» στο φετινό προϋπολογισμό, ήδη έχει ανοίξει η «συζήτηση» αναφορικά με τους επιμέρους στόχους που αφορούν τη μάζα των αντιλαϊκών φόρων και των άλλων χαρατσιών που θα εισρεύσουν στο κρατικό ταμείο μέχρι το τέλος Δεκέμβρη.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι υπάρχουσες εκτιμήσεις αναφορικά με το δημοσιονομικό κενό του 2018 - όπως αυτό προκύπτει με βάση την επίτευξη του στόχου για διπλασιασμό των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ - κάνουν λόγο σήμερα για 0,4% του ΑΕΠ ή περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ, κάτι που μεταφράζεται και σε επόμενο συμπληρωματικό πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, που θα συζητηθεί με τους «θεσμούς» σε επόμενη φάση, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στην πλήρη εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονται για την τρέχουσα φάση.

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παράλληλα επισημαίνει πως «μολονότι η κυκλική ανάκαμψη μετρά πλέον 18 συνεχή τρίμηνα, παραμένει ελλιπής, καθώς υπάρχουν για παράδειγμα σημαντική κάμψη στην αγορά εργασίας και ασυνήθιστα χαμηλή αύξηση των μισθών», στην ΕΕ. Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, αφού επισήμανε πως «οι επιδόσεις της οικονομίας της ΕΕ είναι συνολικά θετικές», τόνισε ότι «υπάρχουν ωστόσο σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών, καθώς σε ορισμένα από αυτά εξακολουθεί να παρατηρείται σημαντική κάμψη στην αγορά εργασίας». Σε αυτό το έδαφος, εστίασε εκ νέου στην ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για «μακροοικονομικές πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που είναι προσανατολισμένες προς τη σταθερότητα, με στόχο να τονωθούν η παραγωγικότητα και η προσαρμοστικότητα στην αλλαγή...».

Σύμφωνα με την Κομισιόν, σε επίπεδο Ευρωζώνης αναμένεται ρυθμός ανάκαμψης, για το 2017 στο 2,1% (από 1,7% στην προηγούμενη έκθεση) και για το 2018 στο 2,1% (από 1,8%).

Συνολικά στην ΕΕ αναμένονται ρυθμοί στο 2,4% (από 1,9%) για το 2017 και στο 2,1% (από 1,9%) για το 2018.

Εξάλλου, σύμφωνα με τις Φθινοπωρινές Προβλέψεις, «οι κυριότεροι κίνδυνοι δυσμενών εξελίξεων είναι εξωτερικοί και συνδέονται με υψηλές γεωπολιτικές εντάσεις (π.χ. στη Χερσόνησο της Κορέας), ενδεχομένως δυσχερέστερες παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες (π.χ. λόγω αυξημένης απροθυμίας ανάληψης κινδύνων), την οικονομική προσαρμογή στην Κίνα ή την επέκταση των προστατευτικών πολιτικών».

Επιπλέον, αναφορικά με τους «κινδύνους» και τις «αβεβαιότητες» που εντοπίζονται στο εσωτερικό της ΕΕ, εστιάζουν σε παράγοντες που συνδέονται με την «έκβαση των διαπραγματεύσεων για το Brexit», την «ισχυρότερη ανατίμηση του ευρώ» και τα «υψηλότερα μακροπρόθεσμα επιτόκια».

Μάλιστα, η πρόβλεψη της Κομισιόν, αναφορικά με το ρυθμό ανάκαμψης στη Βρετανία, συνοδεύεται με έναν επιπλέον «αστερίσκο», καθώς, όπως λένε, «βασίζεται σε καθαρά τεχνική παραδοχή για διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης όσον αφορά τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ της ΕΕ των 27 και του Ηνωμένου Βασιλείου».

Την ίδια ώρα, οι όποιοι ρυθμοί ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία τροφοδοτούνται και συνδέονται με τις γενικότερες συνθήκες στην ΕΕ και την παγκόσμια οικονομία, καθώς και μια σειρά από εξαιρετικά ευμετάβλητους συγκυριακούς παράγοντες. Σε κάθε περίπτωση, η όποια εναλλαγή του οικονομικού κύκλου (π.χ. μείωση της μάζας του παγκόσμιου εμπορίου) θα έχει άμεσες επιπτώσεις και στην ελληνική οικονομία.

Σε αυτό το φόντο, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), σε πρόσφατη έκθεση για την ελληνική οικονομία επισημαίνει: «Οσο ευπρόσδεκτη είναι η καταγραφή θετικών ρυθμών ανάπτυξης, άλλο τόσοανησυχητικό είναι ότι αυτοί είναι χαμηλοί και μάλιστα δεδομένης της ευνοϊκής συγκυρίας». Σε αυτό το πλαίσιο και σε αντίστοιχη προσέγγιση με αυτήν του ΣΕΒ και άλλων αστικών επιτελείων, επισημαίνεται ότι «σε θετική κατεύθυνση συμβάλλει αποφασιστικά το ιδιαίτερα ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον, όπου οι τοπικές γεωγραφικές συνθήκες ενίσχυσαν τον εισερχόμενο τουρισμό, αλλά και ευρύτερα, καθώς στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς καταγράφονται υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, το κόστος χρήματος είναι ιδιαίτερα χαμηλό, όπως σχετικά χαμηλό είναι και αυτό της Ενέργειας».

Ως κρίσιμο ζήτημα αποτυπώνεται το γεγονός ότι «ο ρυθμός ανάπτυξης στη χώρα υπολείπεται από αυτόν των Ευρωπαίων εταίρων, με την απόκλιση των οικονομιών να διευρύνεται αντί να μειώνεται».