Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Παρασκευή 8/9 στη Θεσσαλονίκη, μια μέρα πριν το συλλαλητήριο του Σαββάτου στο πλαίσιο της ΔΕΘ, η Εκτελεστική Γραμματεία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου παρουσίασε το πρόγραμμα δράσης και τους στόχους του ταξικού εργατικού κινήματος για το επόμενο διάστημα, καθώς και το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ.

Στη συνέντευξη συμμετείχαν επίσης και τοποθετήθηκαν εκπρόσωποι της ΠΑΣΕΒΕ, της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ (σχετικό ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στον χτεσινό «Ριζοσπάστη»).

Ακολουθεί ολόκληρη η εισήγηση του ΠΑΜΕ στη συνέντευξη Τύπου, την οποία παρουσίασε εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας ο Γιώργος Πέρρος.

Το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα στην εργατική τάξη της χώρας μας, στα συνδικάτα, να δημιουργήσουμε μέσα στους χώρους δουλειάς κλίμα διεκδικητικό, μαχητικό, αποφασιστικό. Να προετοιμάσουμε δυνάμεις, βάζοντας στην πάλη και νέες, για σκληρό αγώνα με όλες τις μορφές. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να δώσει η εργατική τάξη χωρίς καμιά καθυστέρηση τη δική της απάντηση στον ΣΕΒ, στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους εφοπλιστές, στη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου και τα κόμματά τους, στην κυβέρνηση, την ΕΕ, τους περιβόητους «θεσμούς», τους ανθρώπους τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Να δημιουργήσουμε πνεύμα όχι μόνο απόκρουσης της αντιλαϊκής πολιτικής, των νέων μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση, αλλά επιθετικής διεκδίκησης των αναγκών μας, των δικαιωμάτων μας, των απωλειών που είχαμε και έχουμε. Να προετοιμάσουμε δυνάμεις για σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Να καταργηθούν τα μέτρα, παλιά και νέα. Να δώσουμε στην εργατική τάξη αισιοδοξία ότι υπάρχει διέξοδος και προοπτική για το μέλλον της, τη ζωή της. Να μην περιμένουν οι εργαζόμενοι λύσεις από τα πάνω, να μην περιμένουν από τη δήθεν καλή διάθεση του εργοδότη, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Τον αγώνα αυτόν μόνο το ταξικό κίνημα και οι δυνάμεις του μπορούν να τον σηκώσουν, να οργανώσουν την εργατική αντεπίθεση.

Να δηλώσουμε την απόφασή μας να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να δυναμώσουν η αντίσταση, οι αγώνες της εργατικής τάξης παντού σε όλη τη χώρα, σε κάθε χώρο δουλειάς, ενάντια στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται στη ζωή τους, στα δικαιώματά τους. Να περάσουν οι εργαζόμενοι στην αντεπίθεση. Να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αγώνα.

Είναι σημαντικοί οι αγώνες του πρόσφατου διαστήματος σε κλάδους και εργοστάσια, όπως στο Μέταλλο για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, στο Εμπόριο για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στον Τουρισμό, στου «Καρυπίδη» για την απληρωσιά, στη ΣΙΔΕΝΟΡ, στα Πρακτορεία Τύπου για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, ο αγώνας των συμβασιούχων ενάντια στις απολύσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Η θετική προσπάθεια που γίνεται στη ΛΑΡΚΟ με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στους εργολαβικούς, που συνεχίζεται, με το αίτημα καμιά απόλυση, σταθερή και μόνιμη δουλειά, όπως και αρκετοί ακόμα χώροι που δεν χωρούν στις ειδήσεις και στις στημένες επισκέψεις του πρωθυπουργού σε επιχειρήσεις, που έχει καταντήσει διαφημιστής εμπορευμάτων.

Δεν μας αρμόζει αυτή η χαμοζωή που μας ετοιμάζουν κάθε μέρα. Θέλουμε να μεταλαμπαδευτεί η φλόγα του αγώνα, της οργάνωσης της πάλης. Για να σπάει η μοιρολατρία, η λογική «δεν γίνεται τίποτα». Δεν μπορεί ο εργάτης να βλέπει τα παιδιά του να φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό για μια «καλύτερη ζωή», όπως ψεύτικα του τάζουν.

Το ταξικό εργατικό κίνημα, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να δυναμώσει η οργάνωση της εργατικής τάξης σε κάθε χώρο δουλειάς. Να δυναμώσει το κίνημα, να παλεύει ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, ενάντια στην ΕΕ. Να αποκτήσει το εργατικό κίνημα μαζικότητα, μαχητικότητα, αποφασιστικότητα. Γιατί δεν μπορεί οι λίγοι, τα επιχειρηματικά συμφέροντα να εκμεταλλεύονται για πάντα, να τρομοκρατούν, να αποπροσανατολίζουν, να εξαπατούν και να διαφεντεύουν τη ζωή μας και τις τύχες μας.

Μαζί με τη νέα επίθεση, η κυβέρνηση φέρνει νέα νομοθετικά εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων και την ανάπτυξη αγώνων. Απάντηση είναι η άνοδος του βαθμού οργάνωσής μας. Γι' αυτό το λόγο και απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, παρά την τρομοκρατία, τα εμπόδια που υπάρχουν, να οργανωθούν, να γίνουν μέλη των συνδικάτων, να δημιουργήσουν επιτροπές παντού, να υπερασπιστούν τα συνδικάτα που παλεύουν ενάντια στο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ. Να τα υπερασπιστούν από την επίθεση που προετοιμάζει η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών συμφερόντων για απαγόρευση της απεργίας, της συλλογικής διεκδίκησης και πάλης, για να υποταχτούν στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, να τους γίνει βίωμα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος όπου θα μπορούν να ζήσουν, απολαμβάνοντας μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, όπου θα ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες τους.

Σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι τυχαίος ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός που σηκώθηκε τις τελευταίες μέρες με αφορμή την αντικομουνιστική φιέστα στην Εσθονία, που έχει την προεδρία της ΕΕ αυτό το εξάμηνο. Ο αντικομουνισμός αφορά όλους τους εργαζόμενους, γιατί η λαϊκή πείρα δείχνει ότι είναι το σήμα ολομέτωπης επίθεσης των καπιταλιστών και των ανθρώπων τους απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, έντασης της καταστολής, της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς. Πάει χέρι - χέρι με την επίθεση στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές, με την ένταση της εκμετάλλευσης, με την επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Ο καπιταλισμός και όσοι τον υπερασπίζονται έχουν κάθε λόγο να τρέμουν και να λερώνουν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, τις αξίες και τις κατακτήσεις του. Είναι ντροπή να εξισώνουν τον κομμουνισμό με το φασισμό, αυτούς που νίκησαν τον Χίτλερ με 20 εκατομμύρια νεκρούς, με τη σαπίλα όλου του ντουνιά.

Σταθερός πόθος όλων όσοι πρωταγωνιστούν στον αντικομμουνισμό είναι να μην ξεφύγει ο λαός από τις δαγκάνες του κεφαλαίου και των ιδεολογημάτων του. Να μη βρει διέξοδο από τη σαπίλα και τη σήψη που ζούμε στο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Γνωρίζουν καλά πως η αναζωογόνηση του οράματος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η προσδοκία και ο στόχος να υπάρξει κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτό το απάνθρωπο σύστημα που ζούμε σήμερα, μπορούν να δώσουν πολλαπλάσια ώθηση στη σημερινή οργάνωση της πάλης, για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο, την πολιτική και τα κόμματά του.

Σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, που επιλέχθηκε για τη βρώμικη δουλειά υλοποίησης των μνημονίων, με την προβιά του «αγωνιστή», «αριστερού», «ριζοσπάστη». Γι' αυτό και υποκριτικά φέτος δεν πήρε μέρος στην αντικομμουνιστική σύναξη στην Εσθονία, ενώ μέχρι πέρυσι πήγαινε σε όλες τις αντίστοιχες φιέστες, και στηρίζει την ΕΕ που έχει επίσημη ιδεολογία της τον αντικομουνισμό, επιδιώκοντας να φιλοτεχνήσει ξανά «αριστερό» προφίλ. Την ίδια πολιτική στηρίζει και ψηφίζει η ΝΔ, που πρωτοστατεί στον αντικομουνισμό μαζί με το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και από κοντά οι εγκληματίες - δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής.

Ειδικά σε μια περίοδο που η κατάσταση στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο μυρίζει μπαρούτι, το εργατικό - λαϊκό κίνημα κάθε χώρας πρέπει να διαχωρίσει τα συμφέροντά του από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να βάλει μπρος τα εργατικά συμφέροντα.

Τα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με τις συνεχείς παραβιάσεις και αμφισβητήσεις της Αγκυρας, η πορεία του Κυπριακού, η συνέχιση της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη, ο πόλεμος στη Συρία, οι συγκρούσεις και τα πολεμικά επεισόδια στη γύρω περιοχή, η ένταση του εθνικισμού στα Βαλκάνια (Αλβανία, ΠΓΔΜ, Κοσσυφοπέδιο), η χωρίς τέλος σύγκρουση στην Ουκρανία, η όξυνση της έντασης στη Βαλτική και στην Κορεατική Χερσόνησο, είναι καυτά μέτωπα στα οποία δεν εμπλέκονται και ανταγωνίζονται μόνο τοπικές δυνάμεις - κράτη αλλά διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, συνολικά η ΕΕ.

Να υπογραμμίσουμε ότι αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ στις 9 Σεπτέμβρη θα βρίσκεται στη Συρία, για να εκδηλώσει την αλληλεγγύη στον εργαζόμενο λαό της χώρας.

Η κυβέρνηση της χώρας μας, εκπροσωπώντας τις επιδιώξεις και τους στόχους του εγχώριου κεφαλαίου, εμπλέκει ακόμα πιο ενεργά το λαό μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.

Οι λαοί όμως δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους εκμεταλλευτές τους. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με την εργατική τάξη άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια, χωρίς αφεντικά, με τους λαούς να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν. Αυτή είναι η ζωή που μας ανήκει!

Η μεγάλη διαδήλωση του ΠΑΜΕ εδώ στη Θεσσαλονίκη, το αντιιμπεριαλιστικό διήμερο στις 25 - 26 Ιούνη και η διεθνής συμμετοχή συνδικάτων από τα Βαλκάνια και τη γύρω περιοχή, έστειλαν το μήνυμα για απεμπλοκή και καμιά συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Με άμεση απεμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από όλες τις επιχειρήσεις έξω από τα σύνορα. Με κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Η κυβέρνηση δίνει γην και ύδωρ, βάσεις, αεροδρόμια, λιμάνια στο ΝΑΤΟ, και αναζητά και νέους χώρους. Να μην αφήσουμε να γίνει η χώρα μας ορμητήριο πολέμου, ορμητήριο θανάτου.

Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσει το νέο «αφήγημά» της. Μέσα από διάφορες φιέστες, όπως έκαναν στη Λαμία και θα κάνουν και σε άλλες περιοχές, όπως Κρήτη, Θράκη, Θεσσαλία, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι οι επενδυτές εμπιστεύονται πλέον την κυβέρνηση και θα επενδύσουν. Γι' αυτό, όπως λέει, χρειάζεται να είμαστε όλοι μαζί. Μπροστά στο «εθνικό συμφέρον», προτάσσουν την «εθνική ενότητα», για να μεγαλώσει η πίτα, απ' την οποία θα τρώνε τάχα και οι εργαζόμενοι, για να φέρουν πίσω ό,τι έχασαν. Καλούμε τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα σ' αυτές τις περιοχές να απαντήσουν μαζικά, μαχητικά, αποφασιστικά στην κοροϊδία.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια μπροστά στη νέα επίθεση και το νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων που έχει συμφωνήσει να φέρει μπροστά στην τρίτη «αξιολόγηση».

Επιδιώκει να μας κάνει συνένοχους, με τη συμμετοχή σε νέους θεσμούς «κοινωνικής εκπροσώπησης», όπως είναι η «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία», οι «ενεργειακοί συνεταιρισμοί» και οι «ενεργειακές κοινότητες». Θέλουν ο λαός να παίξει συνειδητά ρόλο νεροκουβαλητή του κεφαλαίου.

Μας καλούν να ξεχάσουμε ό,τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια, τις διαρκείς θυσίες και αυτό που ζούμε σήμερα. Καύσιμη ύλη για την ανάπτυξη είναι οι εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», οι κατακρεουργημένες συντάξεις, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι 18 νεκροί εργάτες μέσα σε δύο μόλις μήνες από τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και την άγρια εκμετάλλευση. Αυτό είναι που δυναμώνει τη φωτιά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που όσο δυναμώνει καταχνιάζει τα πάντα.

Ολο αυτό το «αφήγημα» της κυβέρνησης, με το οποίο συμφωνεί και η πλειοψηφία των αστικών κομμάτων, είναι ψεύτικο και υποκριτικό. Ποτέ δεν υπήρξε κοινό συμφέρον ανάμεσα στον εργάτη και το κεφάλαιο. Αξιοποιούν τη θεωρία της συναίνεσης, του «εθνικού στόχου», για να βάλουν και την εργατική τάξη στη λογική της ανάκαμψης της οικονομίας.

Το «τέλος της επιτροπείας», που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, δεν θα σημάνει και το τέλος των θυσιών για το λαό. Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει ήδη προνομοθετήσει νέα αντιλαϊκά χτυπήματα για τα έτη 2019 - 2020 και παράλληλα δεσμεύεται ότι οι ανατροπές θα συνεχιστούν έως το 2060, στο όνομα της βιωσιμότητας του χρέους. Μπροστά μας βρίσκεται επίσης η τρίτη «αξιολόγηση», με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ τα μνημόνια διαρκείας που προκύπτουν από τις συνθήκες και τις συμφωνίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης διαμορφώνουν το αντιλαϊκό πλαίσιο της «επόμενης μέρας».

Το περιβόητο «παραγωγικό μοντέλο του αύριο» θα στηριχτεί στην ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, στο τσάκισμα των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο σάρωμα αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, της φτωχής αγροτιάς, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, παράλληλα με τα υπόλοιπα μέτρα για τη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου.

Σε αυτό το «αύριο» γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση να στρατευτούν οι εργαζόμενοι, καλλιεργώντας το παραμύθι ότι η «δική της» ανάπτυξη θα έχει τάχα χώρο και για τις λαϊκές ανάγκες, αρκεί ο λαός να πάρει μέρος στο εγχείρημα του κεφαλαίου. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η παρουσία του Μακρόν στη χώρα μας. Την ίδια στιγμή που προωθεί νέα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα στη χώρα του, διεκδικεί και προτείνει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, ως προϋπόθεση για επενδύσεις του γαλλικού κεφαλαίου στη χώρα μας.

Ορισμένα στοιχεία αποδεικνύουν για ποιον είναι η ανάπτυξη και σε βάρος ποιανού.

Οι «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης, δηλαδή οι προσλήψεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, καταλαμβάνουν ποσοστιαία αναλογία πάνω από 50% στις νέες προσλήψεις τα 3 τελευταία έτη (2014, 2015, 2016). Αντίστοιχα οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση υποχωρούν σταθερά, αφού μειώνεται η ποσοστιαία αναλογία τους από 79% το 2009 σε 45,3% το 2016.

Επίσης, έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 700 ευρώ, το οποίο ανέρχεται πλέον σε 38,8% το 2016 (από 13,1% το 2009), ενώ μειώνεται κατά 4 περίπου ποσοστιαίες μονάδες το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 700 - 899 ευρώ (23,6% το 2016 από 27,3% το 2009).

Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος απ' το δρόμο της ανταγωνιστικότητας αποτελεί βασικό όρο για την αντεπίθεσή του. Λύση χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κυριαρχία των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους, δεν μπορεί να υπάρχει.

Θεωρούμε πως ήρθε η ώρα να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων συμβιβαστικές προτάσεις, προτάσεις που τάζουν λύσεις εύκολες με το λαό στη γωνία, αμέτοχο και όχι πρωταγωνιστή, λύσεις χωρίς αγώνα, προτάσεις που υπόσχονται βελτίωση της ζωής μας με την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, που τάζουν ανακούφιση και δικαιώματα στο λαό, τη στιγμή που μπουκώνουν με δισεκατομμύρια το κεφάλαιο.

Τα αιτήματά μας, οι πρωτοβουλίες μας, επιδιώκουμε να δυσκολεύουν την εφαρμογή των ήδη ψηφισμένων μέτρων, να αποκαλύπτουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, με κατάλληλα συνθήματα που να φωτίζουν την προοπτική που έχουμε ως ταξικό κίνημα, δηλαδή να πληρώσει η πλουτοκρατία, μη αναγνώριση του χρέους και διαγραφή του, αποδέσμευση από την ΕΕ, διέξοδο προς όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη να γίνει ιδιοκτησία της.

Σχεδιάζουμε τη δράση μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε μια περίοδο που οξύνεται το σύνολο των προβλημάτων της εργατικής - λαϊκής οικογένειας από την εφαρμογή των μέτρων των προηγούμενων μηνών και χρόνων.

Ηδη, σχεδόν 1 στα 3 νοικοκυριά δεν κατάφερε να πληρώσει την πρώτη δόση από το φόρο εισοδήματος που έληξε τον Ιούλη.

Η πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι με τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, με άθλιους μισθούς και μεροκάματα, με τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο με τις οποίες πλέον εργάζεται πολύ μεγάλο μέρος ιδιαίτερα των νέων, με την τεράστια ανεργία που παραμένει και την κατάσταση που βιώνουν αυτοαπασχολούμενοι, μικροί αγρότες και συνταξιούχοι, μεγαλώνει τη δυσαρέσκεια που ήδη υπάρχει μέσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Το δρόμο τον δείχνουν οι αγώνες και οι εστίες αντίστασης που αναπτύσσονται καθημερινά απ' όλους τους κλάδους. Να σηκώσουμε παντού μπλόκα αγώνα σε αυτήν την πολιτική έως την ανατροπή της. Να συμπορευτούν μαχητικά με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ.

Καλούμε από τώρα, σήμερα, σε αποφάσεις για γενική απεργία, όταν η κυβέρνηση φέρει νομοσχέδιο που θα επιχειρήσει να χτυπήσει τα συνδικάτα, να βάλει φίμωτρο στη φωνή της εργατικής τάξης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, με το πλαίσιο πάλης των 535 Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Σωματείων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, δίνουμε προτεραιότητα στην προσπάθεια για ανάπτυξη ισχυρών ταξικών αγώνων στο μέτωπο για κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, των μνημονίων.

Διεκδικούμε επαναφορά των ΣΣΕ και αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές.

Μέτωπο ενάντια στην άγρια φοροληστεία που ροκανίζει το λαϊκό εισόδημα.

Μπλόκο στους πλειστηριασμούς. Δηλώνουμε ετοιμότητα να μπούμε μπροστά στα ζητήματα κατασχέσεων και πλειστηριασμών που θα αυξάνονται, καθώς δεν θα μπορούν να πληρώσουν τη φοροληστεία οι εργαζόμενοι. Καλούμε τους εργαζομένους να απευθυνθούν στο ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα, για να οργανώσουμε συλλογικά την πάλη μας και την αλληλεγγύη, ώστε κανένα σπίτι εργατικής - λαϊκής οικογένειας να μη βρεθεί στα χέρια τραπεζιτών και ξένων funds. Στο ΠΑΜΕ υπάρχουν και αγωνιστές νομικοί που μπορούν να συμβάλουν στην παραπάνω προσπάθεια.

Το μέτωπο του Ασφαλιστικού όχι μόνο δεν έκλεισε, αλλά η κυβέρνηση το επαναφέρει με νέα χτυπήματα. Η αξίωση των βιομηχάνων για να σταματήσουν να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές παραμένει. Ακόμη, αρχίζουν να μπαίνουν σε εφαρμογή νόμοι που ψηφίστηκαν, όπως ο νόμος Κατρούγκαλου. Εντεκα μέτρα κυριολεκτικής σφαγής θα μπουν σε εφαρμογή το επόμενο διάστημα και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων: Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης έως και 2 έτη για μισθωτούς ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, νέα μείωση - κατάργηση του ΕΚΑΣ για 180.000 χαμηλοσυνταξιούχους, ψαλίδι έως 6% στα εφάπαξ, αλλά και μεγάλες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, παλιές και νέες, αυξήσεις εισφορών από 14,2% έως 21,4% σε αγρότες, επαγγελματίες και επιστήμονες.

Μεγάλο μέτωπο για όλους τους κλάδους και τα σωματεία είναι και παραμένουν τα προβλήματα στο χώρο της Υγείας. Ο νόμος που πέρασε στη Βουλή, για τη «μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας», είναι μια ακόμα αντιλαϊκή μεταρρύθμιση, συνέχεια όλων των προηγούμενων. Οχι μόνο δεν αποτελεί «στρατηγική απάντηση στην κρίση του συστήματος Υγείας» και αναβάθμιση της φροντίδας σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά είναι ένα ακόμα βήμα σε αντιλαϊκή κατεύθυνση, πλήρως εναρμονισμένο με τη στρατηγική της ΕΕ για Υγεία υποταγμένη στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, για υγειονομικές μονάδες στη λογική της συρρίκνωσης του κόστους λειτουργίας, των υποβαθμισμένων παροχών φροντίδας υγείας, της υποστελέχωσης με ελάχιστο προσωπικό χαμηλά αμειβόμενο, όπου ολοένα μεγαλύτερο τμήμα του δουλεύει με ημερομηνία λήξης και κουτσουρεμένα δικαιώματα.

Η Υγεία παραμένει εμπόρευμα, η επιχειρηματική δραστηριότητα εντείνεται και στον ευαίσθητο αυτό τομέα, πετσοκόβονται κρατικά κονδύλια για την Υγεία και την Πρόληψη, ενώ το κράτος των επιχειρηματιών συνεχίζει να παίρνει μέτρα που εξασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη, προκειμένου να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το ζήτημα της Υγείας δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο χώρο. Αφορά συνολικά την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Το κάθε συνδικάτο να πάρει αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την ανάδειξη των προβλημάτων, αλλά και των αιτημάτων των εργαζομένων.

Το πρόβλημα των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς είναι σημαντικό πεδίο της ταξικής πάλης. Εκατοντάδες τα εργοδοτικά εγκλήματα στους τόπους δουλειάς, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα έχουμε σχεδόν έναν εργάτη νεκρό κάθε μέρα. Μέτρα ασφάλειας ανύπαρκτα. Η εντατικοποίηση μεγαλώνει και οι επιπτώσεις των ψηφισμένων νόμων ανατροπής των εργασιακών σχέσεων έχουν ως αποτέλεσμα νεκρούς εργάτες. Δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη από τους 18 νεκρούς εργάτες που θρηνήσαμε μέσα σε δύο μήνες.

Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα στο τμήμα των συμβασιούχων ήταν σημαντικές και συνέβαλαν στη συσπείρωσή τους, στην κινητοποίησή τους για το δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή εργασία. Σε αυτήν τη ρότα πρέπει να συνεχιστούν.

Εχουμε τη δύναμη, συγκεντρώνουμε την εμπειρία, αντλούμε διδάγματα από τους πρόσφατους αγώνες μας. Οι φετινοί αγώνες ενίσχυσαν τα βήματα ενότητας και συμμαχίας των εργαζομένων με τους ελευθεροεπαγγελματίες, τους αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες. Με τις μεγάλες απεργίες, τα συλλαλητήρια, τα μπλόκα των αγροτών, το εργατικό - λαϊκό κίνημα έδειξε ότι είναι όρθιο, ζωντανό, μαχητικό, παρά τις δυσκολίες.

Αυτό το κίνημα μπορεί να ανασυνταχθεί, να γίνει πιο μαχητικό και ρωμαλέο, αμφισβητώντας την κυριαρχία τους. Αυτήν τη συμμαχία έχει ανάγκη ο λαός, τη συμμαχία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων.

Οπως επίσης έχει ανάγκη από ένα εργατικό - λαϊκό κίνημα ανατροπής και όχι ένα κίνημα εκφυλισμένο, μακριά από τις ανάγκες και τους καημούς των εργαζομένων, απαξιωμένο, που θα σέρνεται κάθε φορά πίσω από κυβερνητικές εναλλαγές και τις θέσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Αυτό κάνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), συνολικά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός σε κάθε κλάδο. Δεν λένε κουβέντα για ΣΕΒ και ΕΕ, στηρίζουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, το εκφράζουν ανάγλυφα στα αιτήματά τους.

Καλό αγώνα και καλή συνέχεια. Ψηλά το κεφάλι, εμείς έχουμε το δίκιο και τη δύναμη!