Το 2008 η κρίση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ οξύνεται, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τάσεις αποσυσπείρωσής του και δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στο 17-18%. Σε αυτές τις συνθήκες, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσφέρθηκε να συνδράμει στην αποκατάσταση της καλής λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος και στα διάφορα σενάρια αναμόρφωσής του:

2008, Αλ. Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ:«Πια βρισκόμαστε σε ένα ιδιότυπο πολιτικό σκηνικό τρικομματισμού (...) Τα τελευταία 2 - 3 χρόνια είμαστε, όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά, η αξιωματική αντιπολίτευση (...) Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα αποτελέσει ένα σεισμό που θα αλλάξει τη μορφολογία του πολιτικού σκηνικού».

2008, Δ. Παπαδημούλης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ:«Η δραστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να οδηγήσει σε ήττα της δεξιάς πολιτικής», ανοίγει «την προοπτική για μια νέα πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά» και βάζει «φρένο στα εφεδρικά σενάρια του κατεστημένου για συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ».

Είναι καθαρή η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να μπει σφήνα, εξασφαλίζοντας την κυβερνητική συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ αυτά τα χρόνια.

2008, Αλ. Τσίπρας, ερωτώμενος για ενδεχόμενο συνεργασίας ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, απαντά: «Κρίμα γιατί θα έχει χαθεί μια ιστορική ευκαιρία η αριστερά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα πλειοψηφία»!

Και ερωτώμενος αν θέλει να κυβερνήσει αυτοδύναμα απαντά: «Δεν πετάμε στα σύννεφα».

2008, Αλ. Αλαβάνος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ κατανοεί την περιπέτεια της εποχής που ζουν όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται στο πολιτικό σκηνικό. Δεν κρατάμε φακέλους. Δε ζητάμε πιστοποιητικά προγενεστέρου εντίμου βίου».

Ζητούσαν απλά απ' το ΠΑΣΟΚ να τους βοηθήσει στην προσπάθεια σοβαντίσματος της μόστρας του:

2009, συνέντευξη Τύπου ΣΥΡΙΖΑ, ο εκπρόσωπος της συνιστώσας ΚΟΕ δέχεται ερώτηση σχετικά με τις σχέσεις τους με το ΠΑΣΟΚ και απαντά: «Να μιλήσουμε συγκεκριμένα (...) Θα τροποποιηθεί στο πλαίσιο άσκησης της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα ή μπορεί να πάρει κεϋνσιανά μέτρα το ΠΑΣΟΚ για την κρίση; Ενα απλό πράγμα, που είναι μέσα στα πλαίσια της σοσιαλδημοκρατίας. Αν το ΠΑΣΟΚ έρθει και πει "ναι", είμαι σ' αυτήν τη ρότα, για την αντιμετώπιση της κρίσης, ας αφήσουμε τους υπεύθυνους, ας πάμε στο συγκεκριμένο (...) Δε ζητάμε τίποτα επαναστάσεις, συγκεκριμένα μέτρα μιλάμε (...) Η αριστερά έχει πάντα ανοιχτά τα αυτιά και τα μάτια της, ιστορικά έχει συμμαχήσει και με το διάολο αν είναι να σώσει τον ελληνικό λαό, τι να πούμε για το ΕΑΜ, την ΕΔΑ; Εχει συνεργαστεί με τους πάντες στη λογική της υπηρέτησης των αναγκών του λαού».

Οταν το ΚΚΕ έλεγε ότι έρχεται θύελλα, αυτοί έκρυβαν από το λαό τι τον περιμένει, σπέρνοντας αυταπάτες για το ΠΑΣΟΚ:

2009, Αλ. Τσίπρας, ΔΕΘ: «Το ΠΑΣΟΚ λέει σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά»!

2009, Δ. Παπαδημούλης, πριν τις εκλογές: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στη νέα Βουλή μια δύναμη (...) που "θα κρατάει τα μπόσικα". Θα ελέγχει ότι θα τηρηθούν οι όποιες θετικές δεσμεύσεις και θα αντιστέκεται σε αρνητικές επιλογές. Ο κ. Παπανδρέου, ιδίως στην οικονομία, αποφεύγει να δεσμευτεί (...) Μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ακόμη μεγαλύτερη αυτοδυναμία θα ξαναφέρει φαινόμενα κομματισμού και αλαζονείας και θα διευκολύνει την αθέτηση θετικών δεσμεύσεων. Αντίθετα, μια ισχυρή παρουσία της δικής μας φωνής μέσα στη Βουλή μπορεί να αντιρροπήσει αυτούς τους κινδύνους».

«Ο ΣΥΝ θα είναι δύναμη ελέγχου, η οποία να ελέγχει την αυριανή κυβέρνηση (...) Θα βομβαρδίσουμε την επόμενη κυβέρνηση με προτάσεις, με προτάσεις νόμου, έτσι ώστε να μην της επιτρέψουμε εύκολα να ξεχάσει τις όποιες θετικές δεσμεύσεις»!

2009, Δ. Παπαδημούλης μετά τις εκλογές: «Ο Συνασπισμός θα κάνει προγραμματική αντιπολίτευση. Δε θα διστάσουμε να επικροτήσουμε ένα θετικό μέτρο και να καταθέσουμε και προτάσεις νόμου και μακάρι να βρεθούμε στην έκπληξη να υιοθετηθούν από την κυβέρνηση. Αλλά την ίδια ώρα, αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης, μια αντιλαϊκή επιλογή, τότε φυσικά θα αντιτασσόμαστε» ... «Ορισμένες από τις διακηρύξεις του Γ. Παπανδρέου τις βρίσκω θετικές, όπως, για παράδειγμα, για την αποκομματικοποίηση του κράτους, για την ενίσχυση της διαφάνειας, για την ενίσχυση της αξιοκρατίας στο Δημόσιο».

2009, προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στη Βουλή:

Αλ. Τσίπρας, απευθυνόμενος στον Γ. Παπανδρέου: «Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε! Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία! Θα αποδείξετε ότι το εννοείτε ή θα ακολουθήσετε την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζετε φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβετε δεξιά;»...

Και δεν ήταν ότι έκρυβαν απ' το λαό την κατραπακιά που τον περίμενε στη γωνία, είναι ότι συνέβαλαν στο να αποκτήσει αυτή και άλλοθι:

2009, Αλ. Τσίπρας, Βουλή: «Η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε ως χώρα ισχυρότατες πιέσεις για μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζόμενων (...) Αυτή είναι η πίεση που δεχόμαστε απ' αυτό που εσείς ονομάζετε "διεθνείς αγορές" (...) Το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα είναι: Θα ενδώσετε, κύριε πρωθυπουργέ;»!

Δεν είναι λοιπόν άμοιρος ευθυνών ο ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι η εργατική - λαϊκή αντίσταση ήταν αναντίστοιχη της επίθεσης που δέχτηκε ο λαός.

Δ. Παπαδημούλης: «Το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το δίλημμα, από τη μια, να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές, και, από την άλλη, να διαχειριστεί το πακέτο των πιέσεων που δέχεται από την Κομισιόν, με την οικονομία μας ήδη σε επιτήρηση». Και πρότεινε στην κυβέρνηση «να γίνει αντικείμενο και πολιτικού διαλόγου και κοινωνικής διαπραγμάτευσης το πώς θα μπορέσει και η οικονομία να τονωθεί και να βγει από το αδιέξοδο και πώς θα συμμαζευτούν τα δημόσια οικονομικά, γιατί αλλιώς αυτό που έρχεται ως μονόδρομος είναι να πληρώσουν τα σπασμένα πάλι "τα κορόιδα", οι κοινωνικά ασθενέστεροι».

Οταν ξέσπασε η θύελλα, ο ΣΥΡΙΖΑ παρίστανε την απατημένη σύζυγο:

Δ. Παπαδημούλης: «Κραυγαλέα αθέτηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης», «τι μεσολάβησε για τη στροφή των 180 μοιρών;»!

Στην αποστολή της αστικής διαχείρισης ως δύναμη της σοσιαλδημοκρατίας είχαν ταχθεί πολύ πριν την ανάδειξή τους σε αξιωματική αντιπολίτευση. Τώρα διεκδικούν το επίσημο χρίσμα από την αστική τάξη ως επιλογή κυβερνητικής λύσης που μπορεί να δώσει διέξοδο στα σενάρια κυβερνητικής εναλλαγής, τα οποία, άλλωστε, είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος.