Υπό έλεγχο τέθηκαν οι πυρκαγιές που απείλησαν σπίτια και κατέστρεψαν δασικές και αγροτικές εκτάσεις σε Βαρνάβα, Ανω Νέους Επιβάτες Θεσσαλονίκης και Πυλί Κω, ενώ μέχρι αργά το βράδυ, μαινόταν η φωτιά στην περιοχή Μεταξάδα της Μάνης. Οι πυροσβέστες κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να «δαμάσουν» τις εστίες και να αντεπεξέλθουν στις απειλητικές, για τους ίδιους και την ασφάλεια των πολιτών, ελλείψεις που υπάρχουν στο Σώμα.

Στο Βαρνάβα, χρειάστηκε να κινητοποιηθούν μεγάλες δυνάμεις του Σώματος και εθελοντών προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο η πυρκαγιά που ξέσπασε το μεσημέρι της Κυριακής. Τελικά, μετά από την οριοθέτησή της προχθές το βράδυ μέσα σε χαράδρα της περιοχής, οι πυροσβέστες κατάφεραν να τη θέσουν υπό έλεγχο.

Την ώρα που η πυρκαγιά στον Βαρνάβα ήταν σε εξέλιξη, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, επεσήμανε από τη Βουλή πως η Πυροσβεστική «δεν είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση». Ανέφερε πως «ξεκινάμε με 18 (σ.σ. αεροσκάφη) και αν δείτε τους πίνακες καθημερινής δυνατότητας χρήσης των αεροσκαφών, θα δείτε ότι είναι μάλλον σε χαμηλά επίπεδα» και ότι «η υλικοτεχνική υποδομή του Πυροσβεστικού Σώματος όπως παρελήφθη, δεν είναι στο επίπεδο που θα θέλαμε και που θα μας δημιουργούσε την ασφάλεια που είναι απαραίτητη για το δύσκολο καλοκαίρι που έρχεται».

Ο υπουργός δεν πρέπει να ξεχνά πως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - ΝΔ παλαιότερα και ξεχωριστά, είχαν υποβαθμίσει τις δυνατότητες της Πυροσβεστικής με τη χρησιμοποίηση συμβασιούχων πυροσβεστών, με τη μη κάλυψη των κενών στο Σώμα και με την περικοπή σημαντικών κονδυλίων. Αμοιρη ευθυνών δεν είναι και η υπηρεσιακή ηγεσία του Σώματος καθώς έδειξε αργά αντανακλαστικά, όπως με την πρόσληψη των συμβασιούχων στις 20 Ιούνη (αντί 2 Μάη όπως έγινε το 2011) αλλά και με την προκήρυξη πρόσληψης πέντε πιλότων για τα ελικόπτερα της Πυροσβεστικής που εκδόθηκε στις 5 Ιούλη και λήγει στις 26 του μήνα.

Περίσσεψε πάλι η προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ για την αναγκαιότητα να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς η κυβέρνηση στις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις γιατί θα της ανοίξουν τάχα το δρόμο της επαναδιαπραγμάτευσης με την ΕΕ του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Είτε με την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής των μέτρων είτε για το δανεισμό των τραπεζών από το μηχανισμό της ΕΕ όπως η Ιταλία και η Ισπανία κ.λπ., με βάση την απόφαση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Πράγματι και η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις, δείχνει να βιάζεται, άλλωστε όλες οι αστικές προβλέψεις κάνουν λόγο για ελάχιστο χρόνο που έχει για να τις προχωρήσει, ώστε να μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί. Αυτή η προπαγάνδα πασχίζει να πείσει εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, συνταξιούχους, ανέργους, ότι αφ' ενός δε θα χρειαστούν άλλα μέτρα, αφ' ετέρου αν η κυβέρνηση πετύχει σ' αυτό το στόχο των αναδιαρθρώσεων θα έλθει έστω κάποια ανακούφιση στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η συγκεκριμένη προπαγάνδα είναι αποπροσανατολιστική, κάλπικη και επικίνδυνη. Προβάλλει ένα μεγάλο ψέμα, αυτό της ανακούφισης του λαού. Γιατί αυτές καθεαυτές οι αναδιαρθρώσεις, οι οποίες ήδη εξαγγέλθηκαν με τις προγραμματικές δηλώσεις, αποτελούν ένα νέο αντιλαϊκό πλαίσιο που έρχεται σαν συνέχεια των προηγουμένων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η οικονομική καπιταλιστική κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Τι εξαγγέλθηκε; «Είμαστε μια χώρα που πρέπει να γίνει φιλική για επενδύσεις. Γιατί μόνον αυτές δημιουργούν θέσεις εργασίας, που είναι το "νούμερο ένα" μεγάλο ζητούμενο σήμερα...», είπε ο πρωθυπουργός, μιλώντας, μάλιστα, για «προσέλκυση των επενδύσεων», ενώ σε άλλο σημείο τόνισε: «Οι διαρθρωτικές αλλαγές που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι πρωτίστως δικός μας στόχος».

Εξαγγέλθηκαν, επίσης, ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες περιλαμβάνονται: Το λειτουργικό τμήμα του ΟΣΕ (ΤΡΑΙΝΟΣΕ), παραγωγικά τμήματα της ΔΕΗ (δηλαδή μονάδες, ορυχεία κ.λπ.), εταιρείες υδάτων (όλες), οι εταιρείες της Αγροτικής Τράπεζας όπως το εργοστάσιο Ζάχαρης συμβάσεις παραχώρησης σε λιμάνια και περιφερειακά αεροδρόμια. Παράλληλα, δίνονται τα «φιλέτα» της ακίνητης περιουσίας με πρώτο και καλύτερο το Ελληνικό, ενώ ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη δημιουργία «επενδυτικού σχήματος ειδικού σκοπού», που θα αναλάβει να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία «που βρίσκεται σε ολόκληρη την περιοχή από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο»! Και προχωρά, επίσης, το κλείσιμο ή η συγχώνευση δεκάδων οργανισμών και φορέων του Δημοσίου.

Τι είναι όλα τα παραπάνω με τις ιδιωτικοποιήσεις; Παράδοση στο κεφάλαιο τομέων της οικονομίας και μάλιστα στρατηγικής σημασίας για να επενδύσει και να κερδοφορήσει, δηλαδή ένας από τους μοχλούς για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση. Την ίδια ώρα, με την εξαγγελία για την ανταγωνιστικότητα δηλώνει την ετοιμότητα να εφαρμόσει μέτρα παραπέρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, να κάνει δηλαδή πιο φτηνούς τους εργαζόμενους για το κεφάλαιο. Που σημαίνει μειώσεις μισθών, πρωταρχικά αυτών που είναι πάνω από τον κατώτατο, εργοδοτικών εισφορών (ήδη ο ΣΕΒ έχει ζητήσει και τα δύο). Και παραπέρα ευελιξία των εργασιακών σχέσεων. Ολα αυτά μαζί, είναι ένας ακόμη μοχλός, για να αντιμετωπίσει το κεφάλαιο την κρίση σε όφελός του. Η κατάργηση ή οι συγχωνεύσεις οργανισμών Δημοσίου, στερούν εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα από αναγκαίες υπηρεσίες, αφού οι περισσότεροι αφορούν προνοιακές υπηρεσίες, ενώ οι συγχωνεύσεις οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, όπως π.χ. οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων που ενισχύουν την επιχειρηματική δράση, επομένως για τα φτωχά λαϊκά στρώματα αυτές οι υπηρεσίες γίνονται ακριβές, άρα και δύσκολο ή ακατόρθωτο να τις έχουν. Πείρα υπάρχει και από το κλείσιμο π.χ. του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας κ.λπ.

Επομένως, ποιο το όφελος του λαού από τις αναδιαρθρώσεις; Τον φέρνουν σε χειρότερη μοίρα. Να γιατί λέμε ότι αυτή η προπαγάνδα περί επιτάχυνσης των αναδιαρθρώσεων, προκειμένου να πάει η κυβέρνηση στην επαναδιαπραγμάτευση απ' όπου θα προκύψει όφελος για το λαό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ολα για το κεφάλαιο γίνονται. Ακόμη και αν τα καταφέρει στην επαναδιαπραγμάτευση, είτε για το δανεισμό των τραπεζών είτε για την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου, οι εργαζόμενοι θα έχουν χάσει από τις αναδιαρθρώσεις, ενώ θα χάσουν και από τα νέα μέτρα που θα επιβληθούν μετά την επαναδιαπραγμάτευση. Αλλωστε, αυτές οι ενέργειες συνοδεύονται από «νέα μνημόνια», νέα αντιλαϊκά μέτρα όπως έγινε σε Ισπανία, Ιταλία αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής.

Οι εργαζόμενοι, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, να μη δείξουν καμιά ανοχή, καμιά αναμονή. Τώρα οργάνωση, αγώνας για λύσεις στα προβλήματά τους κόντρα στην πολιτική κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ.