ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ομολογίες για συμπεράσματα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεν αισθάνομαι αυτό που λέτε, μοναχικός περιπατητής, για έναν πολύ απλό λόγο. Προχτές που βρέθηκα στην ομιλία του κ. Παπανδρέου, στον ένα χρόνο από την ανάδειξή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είπα σε πολλούς ανθρώπους ότι ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα έπρεπε να έρθω σε μία σύναξη σοσιαλιστών για να ακούσω έναν τέτοιο πύρινο λόγο εναντίον του κρατισμού, που εμένα με βρίσκει 100% σύμφωνο. Θέλω να πω λοιπόν ότι με τις νέες θέσεις που προβάλει και προτείνει ο κ. Παπανδρέου εγώ δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση, σχεδόν σε τίποτα δε διαφωνώ μαζί του ή δε διαφοροποιούμαι μαζί του». Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του Α. Ανδριανόπουλου χτες στο «Φλας» δίνει με πεντακάθαρο τρόπο το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και οι θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού δε βρίσκουν σημεία διαφωνίας μαζί της. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ασφαλώς και βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Δεν πρέπει όμως η απογοήτευση να οδηγεί στην ατομική αναδίπλωση, αλλά στον απεγκλωβισμό τους από το δικομματισμό και στην «έξοδο» στους μεγάλους λαϊκούς αγώνες. Τουλάχιστον όσοι έχουν κάποια πείρα, γνωρίζουν ότι είναι το αναντικατάστατο όπλο στα χέρια του λαού.

Τα όρια της «κάθαρσης»

«Προμηθευτής του Δημοσίου (σ.σ. της Ασφάλειας και του υπουργείου Δημόσιας Τάξης), έμπορος ναρκωτικών, "πράκτορας" της Μοσάντ, συνεργάτης της Ασφάλειας και άνθρωπος του Χριστόδουλου ήταν ο Απόστολος Βαβύλης», σύμφωνα με τη χθεσινή «Απογευματινή». Κι όμως για την κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένα θέμα: «Παρακαλώ να απευθυνθείτε στις Αστυνομικές Αρχές(!). Αναφέρεστε σε ειδικό θέμα», ήταν η απάντηση που έδωσε χτες ο Ευ. Αντώναρος και συνέχισε ακάθεκτος: «Είναι θέμα που αφορά εσωτερικές διαδικασίες. Οπου υπάρχουν θέματα που ενδέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας, θα ασχοληθούν οι αρμόδιες αρχές». Εντάξει, καταλάβαμε... Η «κάθαρση» θα προχωρήσει μέχρι τέλους ή όπως το είπε ο Κ. Καραμανλής «παντού διαφάνεια» ή «δεν πρόκειται να αφήσουμε καμιά "σκουριά" να διαβρώσει την περηφάνια των Ελλήνων»... Φαίνεται όμως ότι η «σκουριά» στο σκληρό πυρήνα του συστήματος δε φεύγει με τίποτα...

Αλλού τα κακαρίσματα...

«Δεν μπορείς να υποστηρίζεις την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ και να πιέζεις τους Κούρδους να μην απαιτήσουν ανεξαρτησία, και την ίδια στιγμή να επιτρέπεις και να δικαιολογείς τη διάσπαση της Ενωσης Σερβίας - Μαυροβουνίου με βάση την εθνότητα και τις επιδιώξεις αυτονομίας και ανεξαρτησίας των Κοσσοβάρων Αλβανών» έλεγε προχτές στη «Φωνή της Αμερικής» ο Νίκολας Γκβόζντεβ του «Κέντρου Νίξον», αναφερόμενος στις «βαλκανικές προθέσεις» της νέας κυβέρνησης Τζ.Ου. Μπους...

Ο Γκβόζντεβ φάνηκε να δίνει βαρύτητα στην πρόσφατη δήλωση εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί της αντίθεσης των ΗΠΑ σε αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια, και να υποστηρίζει πως το ερχόμενο καλοκαίρι (όταν θα ανοίξει ο φάκελος καθορισμού του στάτους κβο του προτεκτοράτου...) η Ουάσιγκτον θα προωθήσει λύση αυτονομίας και όχι ανεξαρτητοποίησης χρησιμοποιώντας ως «δεσμευτικό χαρτί» την απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με την οποία τερματιζόταν ο ΝΑΤΟικός πόλεμος το '99 κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας... Οχι βεβαίως γιατί ο Λευκός Οίκος αποφάσισε εφ' εξής να σέβεται το διεθνές δίκαιο! Αλλά επειδή, όπως και ο Γκβόζντεβ συνομολόγησε, το καζάνι σε κατεχόμενο Ιράκ και Αφγανιστάν κοχλάζει επικίνδυνα...

Ισως, ο πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας Μπόρις Τάντιτς, να ένιωσε περισσότερη ανακούφιση με την εκτίμηση του Γκβόζντεβ, παρά με την προχτεσινή δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη, πως η Αθήνα θα στηρίξει για το Κοσσυφοπέδιο μία λύση «βάσει των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών»...

Τόσο κοντά, τόσο μακριά...

Ούτε γιγαντοοθόνες. Ούτε ανεμπόδιστη πρόσβαση στους χώρους του πανεπιστημίου Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, που ήταν κοντά στην αίθουσα ομιλίας της Κοντολίζα Ράις... Ελαχιστότατοι από τους φοιτητές του Ιδρύματος Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι είχαν χτες την «ευκαιρία» να αντικρίσουν ή να ακούσουν την Κοντολίζα Ράις... Και ας, υποτίθεται, έδωσε την ομιλία στο συγκεκριμένο χώρο για συμβολικούς λόγους. «Για αναθέρμανση των σχέσεων στις δύο όχθες του Ατλαντικού»...

Η είσοδος στην αίθουσα όπου μίλησε χτες η Ράις επιτράπηκε μόλις σε 100 καθηγητές και φοιτητές. Οι άλλες 450 θέσεις ήταν «καπαρωμένες» από την αμερικανική πρεσβεία στο Παρίσι, ενώ οι δρόμοι και τα στενά έξω και πέριξ της αίθουσας ήταν «κατειλημμένα» από δεκάδες πράκτορες και λοιπές δυνάμεις ασφαλείας, που παραμόνευαν να αποτρέψουν οποιοδήποτε απρόοπτο. Να γιατί στους τηλεοπτικούς δέκτες δεν παρέλασαν πανό διαμαρτυρίας ή συνθήματα κατά της αμερικανοβρετανικής κατοχής του Ιράκ, αλλά οι γλυκανάλατες ατάκες της νέας υπουργού περί «ώρας να ανοίξει νέο κεφάλαιο στη συμμαχία»...

Τα... κωμωδιακά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ! Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ανταλλάσσουν βαρύγδουπες δηλώσεις για το αν η ελληνική οικονομία οικοδομεί τίμια σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση ή αν είναι υπό επιτήρηση!

Λες και δεν έχουν καταλάβει οι εργαζόμενοι και οι πολίτες γενικότερα ότι η ελληνική οικονομία είναι εδώ και χρόνια (και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ) όχι απλώς υπό επιτήρηση, αλλά υπό ασφυκτικό έλεγχο. Οτι στην πραγματικότητα δεν αποφασίζουμε για τίποτε, αλλά εφαρμόζουμε κοινοτικές οδηγίες.

Κι όχι μόνον αυτό. Η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση τις συνυπογράφει, «διαλέγεται», «διαπραγματεύεται» και «συνδιαμορφώνει» τις ευρωενωσιακές αποφάσεις και στη συνέχεια αναλαμβάνει την υπεράσπιση και την υλοποίηση των επιλογών αυτών.

Τα ευρωπαϊκά κονδύλια «αποδεσμεύονται» μόνο για ενέργειες που εγκρίνει και προωθεί η ΕΕ (δηλαδή τα συμφέροντα που εκπροσωπεί) κι όσο για τους γνωστούς δείκτες πρέπει να μην ξεφύγουν «ούτε πόντο». Κατά τα άλλα μας μιλάνε για ...«εθνική οικονομία». Προφανώς, εννοούν το έθνος των κεφαλαιοκρατών...

Φυσικά, κάτι άλλοι δείκτες, όπως αυτοί της ακρίβειας, του ύψους των συντάξεων, της αγοραστικής αξίας των μισθών, των επιδομάτων ανεργίας δεν μπαίνουν σε κανένα «κοινοτικό» η «εθνικό» μικροσκόπιο. Αυτοί ...πάνε καλά.

ΝΕΟΣ ΓΥΡΟΣ από ...βαριές κουβέντες χτες στη Βουλή για τους διορισμούς στο δημόσιο! Απελευθερώνουμε τους ομήρους του ΠΑΣΟΚ δήλωνε η κυβέρνηση, για κομματικοποίηση μιλούσε η αξιωματική αντιπολίτευση.

Την ίδια ώρα, φυσικά, εκατοντάδες και χιλιάδες είναι οι συμβασιούχοι του δημόσιου, που «κόπηκαν» με το περίφημο προεδρικό διάταγμα του υπουργείου Εσωτερικών και οι μάχες αλλαγής φρουράς μαίνονται σε όλο το δημόσιο.

Οσο για τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» όσων ευελπιστούν - λόγω ανεργίας και ανασφάλειας - σε μια θέση στο δημόσιο παραμένουν εκεί έτοιμα να παίξουν το γνωστό τους ρόλο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Εθνική Επιτροπή» ανατροπών...

Συνέρχεται σήμερα η Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης, που βεβαίως δεν μπορεί σ' αυτό το σύστημα να είναι «Εθνική», δηλαδή και των εργοδοτών και των εργατών, και όπως φαίνεται και από τις πρώτες δηλώσεις των «κοινωνικών εταίρων», πολύ περισσότερο, δεν είναι επιτροπή «Απασχόλησης». Το αντίθετο. Οι μέχρι τώρα ακριτομυθίες εκπροσώπων της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΕΒ, των μεγαλεμπόρων αλλά και της ΓΣΕΕ μαρτυρούν ότι πρόκειται για ένα όργανο που κανοναρχεί ενάντια στο δικαίωμα στην εργασία, ενάντια σε κάθε εργατικό δικαίωμα.

Ηδη οι εργοδοτικές οργανώσεις, προεξάρχοντος του ΣΕΒ, διακηρύττουν σε όλους τους τόνους ότι αυτό που λείπει σήμερα από την αγορά εργασίας είναι η «ευελιξία». Ως εκ τούτου, αξιώνουν διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή κατάργηση ουσιαστικά του οχτάωρου και εκεί που ακόμη δεν έχει καταργηθεί, μείωση του κόστους των υπερωριών και συνάρτηση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Επιπλέον, επαναφέρουν στο προσκήνιο το πάγιο αίτημά τους για μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», με μείωση των εισφορών, ειδικότερα των ασφαλιστικών εισφορών, μέχρι και κατάργησή τους για τα πρώτα τρία χρόνια των νεοεισερχόμενων εργαζομένων στην αγορά εργασίας. Επαναλαμβάνουν δηλαδή - για να μην ξεχνιόμαστε - την «πρωτότυπη» ιδέα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, την οποία είχε ρίξει πριν έναν περίπου χρόνο στο Λαύριο.

Μπροστά σε αυτή την πρόκληση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο συμμετέχει σε αυτή την «Εθνική» συμπαιγνία, όχι μόνο επιχειρεί να παγιδεύσει τους εργαζόμενους με θολές τοποθετήσεις περί «συμψηφισμού» στις ανατροπές, αλλά ήδη έχει αναγνωρίσει με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας την ανάγκη για μείωση του κόστους των υπερωριών.

Τα παραπάνω, στο φως των τελευταίων συστάσεων του ΔΝΤ, των αποφάσεων και των οδηγιών της ΕΕ, μπροστά και στην αναθεώρηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας τον επόμενο Μάρτη, επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση αυτή έχει αντικειμενική βάση. Οτι αυτές οι αναδιαρθρώσεις τις οποίες σπρώχνουν οι κοινωνικοί εταίροι «έχουν αντικειμενική αιτία». Δικαιώνουν, δηλαδή, την εκτίμηση - που διατυπώθηκε στην εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ προς το Συνέδριο - ότι τα μέτρα αυτά προωθούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από το αν κυβερνούν φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, και αυτό γιατί «υπαγορεύονται από εσωτερικές ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος. Στις αναδιαρθρώσεις αποτυπώνονται νομοτέλειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής με βάση το σημερινό συσχετισμό δύναμης».

Η κατανόηση αυτής της αλήθειας από τους εργαζόμενους αποτελεί σήμερα σοβαρό όπλο στην πάλη των εργαζομένων. Μπορεί να προφυλάξει από απλουστεύσεις και υποκειμενισμούς, από παγίδες, του τύπου ότι «ένα άλλο μείγμα διαχείρισης» μπορεί να δώσει λύσεις. Εχει σημασία να ξεκαθαριστεί ότι η επίθεση αυτή θα έχει βάθος και πλάτος και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Δεν είναι «μπόρα που θα περάσει». Γι' αυτό και αντίστοιχη πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων. Και εννοείται ότι η καταδίκη του έργου που βάζει μπροστά η Επιτροπή Απασχόλησης είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ