Κινηματογραφική βδομάδα με 11 ταινίες να παίρνουν επίσημα διανομή και κανείς δεν γνωρίζει πόσες και ποιες επανεκδόσεις βγαίνουν κάθε βδομάδα σε κάθε θερινό κινηματογράφο, αφού δεν υπάρχει επίσημη δημοσιογραφική ενημέρωση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για κάποιο διαχρονικό αριστούργημα, το θερινό σινεμά είναι η ωραιότερη έξοδος του καλοκαιριού...

Το διαχρονικό Ταινιόραμα 2023, στον κινηματογράφο «Αστυ», συνεχίζεται μέχρι και τις 21 Ιούνη, με δύο ταινίες κάθε μέρα, παλιότερες αλλά και πιο πρόσφατες, με ένα εισιτήριο. Για πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ιστοσελίδα του κινηματογράφου: https://www.amafilms.gr.

Επίσης, συνεχίζεται το ΙΡΙΔΑ VISIONS - μέρες πολιτισμού Πανεπιστημιακής Λέσχης ΕΚΠΑ στον κινηματογράφο «Ιριδα». Το Σάββατο 3/6 στις 20.00 θα προβληθεί «Το τσεκούρι» του Κώστα Γαβρά και θα ακολουθήσει διαδικτυακή συζήτηση με τον σκηνοθέτη. Την Κυριακή 4/6 στις 20.00 θα προβληθεί «Το προξενιό της Αννας» του Παντελή Βούλγαρη και θα ακολουθήσει συζήτηση παρουσία του σκηνοθέτη.

Στον κινηματογράφο «Studio New Star Art Cinema» συνεχίζεται το «2023, Ετος Θ. Αγγελόπουλου», που οργανώνει η «NEW STAR» σε συνεργασία με την οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με την έβδομη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία του, «Ο Μελισσοκόμος», με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.

Αυτή η βδομάδα χαρακτηρίζεται από μια απίστευτη μετριότητα στις ταινίες της, που αν και από πολλά διαφορετικά είδη σινεμά, έχουν πολύ λίγα πράγματα να δώσουν. Η ρομαντική κομεντί της βδομάδας, «Ευτυχισμένοι μαζί», του Σεκάρ Καπούρ, δεν καταφέρνει να «βάλει ψυχή» στο περιεχόμενό της, είναι ιδιαίτερα τετριμμένη. «Ο Μπαμπούλας», του Ρομπ Σάβατζ, αν και στηρίζεται στον μετρ του τρόμου Στίβεν Κινγκ, είναι μετριότατος και σε καμία περίπτωση δεν έχει την ατμόσφαιρα του θρίλερ. Πρώτον, δεν καταλαβαίνεις μέχρι τη μέση την υπόθεση και, δεύτερον, το απόλυτο σκοτάδι δεν φτιάχνει ατμόσφαιρα από μόνο του... Η ταινία «Αγάπη και μίσος», του Αρνό Ντεπλεσάν, μας δείχνει τη διαμάχη δύο αδερφών που μισούνται θανάσιμα αλλά ακόμα και μετά το τέλος δεν καταλαβαίνει κανείς για ποιο λόγο. Ολη αυτή η άσκοπη ψυχανάλυση δεν μπορεί να μην έχει καμία κάθαρση, απορεί ο θεατής γιατί είδε όλη αυτή τη διαμάχη. «O Μεγαλόδοντας», του Εϊντριαν Γκρούνμπεργκ, είναι πρόχειρα γυρισμένος και δεν έχει το χορταστικό θέαμα μιας παραγωγής τέτοιου είδους. Αν μη τι άλλο, εάν δεν δεις εδώ αμερικάνικο σινεμά με πλούσιο θέαμα πού θα δεις... Οι «Επίδοξοι κληρονόμοι», του Ντιν Κρεγκ, είναι μια εξίσου χιλιοειπωμένη ιστορία. Η στρίγγλα πλούσια θεία βρίσκεται στα τελευταία της και έχουν πέσει σαν τα κοράκια τα ανίψια για να κερδίζουν την εύνοιά της και την κληρονομιά. Χίλιες φορές Ρένα Βλαχοπούλου και Χρόνης Εξαρχάκος στο «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι»...

Κεντρικό πρόσωπο στην ταινία είναι ένας 10χρονος που μαζί με την οικογένειά του ζει μια ζωή στον δρόμο: Σκηνοθετούν ατυχήματα, στα οποία υποδύονται τους τραυματίες, εκβιάζοντας τους οδηγούς και ζητώντας τους χρήματα, για να μην τους καταγγείλουν στην αστυνομία.

Ο σπουδαίος Οσιμα βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία για να μιλήσει για όσους βρίσκονται στο περιθώριο του μεταπολεμικού ιαπωνικού οικονομικού θαύματος. Παράλληλα όμως με το ευρύτερο κοινωνικό του σχόλιο στηρίζει τον κεντρικό άξονα της ταινίας του στην παιδική αθωότητα και τον θεσμό της οικογένειας. Δεν είναι μόνο οι κυρίαρχες κοινωνικές συνθήκες σε πρώτο πλάνο, αλλά και βαθύτερα ανθρώπινα ζητήματα. Ενα παιδί γίνεται θύμα όχι μόνο της εξαθλίωσης αλλά και της ίδιας του της οικογένειας που δεν το αντιμετωπίζει ως μέλος της αλλά το χρησιμοποιεί ως πηγή επιβίωσης, και για την επιβίωση αυτή δεν διστάζει να ρισκάρει τη ζωή του. Το παιδί παύει να είναι παιδί, είναι πλέον ο κύριος χρηματοδότης της οικογένειας. Πέρα από τη βάναυση κακοποίησή του επωμίζεται και όλα τα οικογενειακά βάρη. Συγκλονιστική ιστορία, βαθιά πολιτική, απείρως ψυχαναλυτική, κοιτάζει σε βάθος την τσακισμένη παιδική ψυχή και κατάματα την κοινωνία. Γυρισμένη στα πέρατα της Ιαπωνίας, λιτά και ρεαλιστικά, με σκηνές που ευαισθητοποιούν ακόμα και τον πιο «σκληραγωγημένο» θεατή.

1934. Νότια Αγγλία. Οταν ένας απομονωμένος δισεκατομμυριούχος προσκαλεί έξι φαινομενικά τυχαίους αγνώστους στο απομακρυσμένο κτήμα του σε ένα νησί, η ατρόμητη, επίδοξη ντετέκτιβ Μιράντα Γκριν βρίσκει τη μυστηριώδη πρόσκληση πολύ δελεαστική για να την προσπεράσει...

Ταινία μυστηρίου χωρίς γνωστούς ηθοποιούς και ιδιαίτερες σκηνοθετικές απαιτήσεις, με ωραία κοστούμια και σκηνικά, που στηρίζεται στο εξαιρετικό δομημένο σενάριο, το οποίο θυμίζει Αγκάθα Κρίστι, και καταφέρνει να κρατήσει το μυστήριο μέχρι το τέλος. Τι σχέση έχουν οι 6 άγνωστοι μεταξύ τους; Ποιος είναι ο απομονωμένος δισεκατομμυριούχος και γιατί τους κάλεσε στο σπίτι του; Ιδανική για θερινό για να ξεκουραστεί λίγο το κεφάλι μας...

Στο Παρίσι της δεκαετίας του '30, η Madeleine, μία όμορφη, νέα, άφραγκη ηθοποιός, κατηγορείται για τη δολοφονία ενός διάσημου παραγωγού. Με τη βοήθεια της καλύτερης φίλης της, νεαρής άνεργης δικηγόρου, Pauline, αθωώνεται επικαλούμενη αυτοάμυνα. Μια νέα ζωή διασημότητας και επιτυχίας ξεκινάει, μέχρι που η αλήθεια αποκαλύπτεται.

Ο Οζόν δεν σταματά δευτερόλεπτο να δημιουργεί. Διασκευάζει, γράφει, σκηνοθετεί, δυστυχώς όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία, αλλά εδώ πραγματικά έχει φτιάξει μια υπέροχη ταινία εποχής. Σκηνοθεσία, φωτογραφία, κοστούμια, σκηνικά, σενάριο, ερμηνείες είναι υπέροχα. Είναι μια κομεντί εποχής που έχει και μυστήριο και κοινωνικές προεκτάσεις και χιούμορ... Kαταφέρνει να δείξει ότι ζητήματα που μας φαίνεται ότι απασχολούν μόνο τις μέρες μας, ήταν υπαρκτά ανέκαθεν. «Σε αυτούς τους καιρούς συλλογικής κατάθλιψης ένιωσα την ανάγκη για χιούμορ και ελαφρότητα για να καταπολεμήσω τις σκληρές πραγματικότητες του παρόντος», αναφέρει στο σκηνοθετικό του σημείωμα. Ο Οζόν πραγματικά σαρκάζει τα πάντα με μεγάλη επιτυχία σαν ένα κακό παιδί του σινεμά. Διασκεδαστική και ιδανική για θερινό.

Μετά την επανένωσή του με την Gwen Stacy, ο full time πια Spider-Man της γειτονιάς, εκτοξεύεται στο Αραχνο- Σύμπαν, όπου και συναντά μια ομάδα Αραχνανθρώπων με μια σημαντική αποστολή: Να το προστατεύσουν με κάθε τρόπο...

Μετά το βραβευμένο με Οσκαρ «Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν» (Spider-Man: Into the Spider-Verse) έρχεται η δεύτερη ταινία της σειράς με πρωταγωνιστή τον Miles Morales. Ας πούμε μερικά πράγματα για τη σειρά της «Marvel», ξεκινώντας από το προφανές... Είναι εντυπωσιακή σε ό,τι αφορά τις ποίκιλες τεχνικές animation που ενσωματώνει; Απολύτως. Για την ακρίβεια είναι μάθημα animation, μοντάζ, καταιγιστικής δράσης, φαντασίας στον σχεδιασμό. Εχει όμως υπόθεση; Θέτει το παραμικρό ηθικό έστω δίλημμα όπως διατείνεται; Το σενάριό της θέτει τον παραμικρό προβληματισμό γενικότερα; Η απάντηση είναι όχι. Είναι ένα υπερθέαμα ιδιαίτερα κουραστικό σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς που δεν αντέχει ο εγκέφαλος, ούτε καν του πιο εξαρτημένου gamer... Είναι πολύ δυνατό στοίχημα να βάλει κάποιος με τον εαυτό του να αντέξει ως το τέλος. Αφήστε που δεν προλαβαίνει κανείς να μελετήσει και τις τεχνικές animation που πέφτουν σαν το χαλάζι. Οσο δε γι' αυτό το «Συνεχίζεται» που βλέπει κανείς στους τίτλους τέλους παραπέμπει σε σίριαλ. Γιατί δεν το έκαναν σίριαλ από την αρχή και μας ταλαιπωρούν;