Σημαντικές αγωνιστικές διαθέσεις, που αναπτύσσονται σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων στην Ευρώπη, αναδεικνύουν οι μαζικές απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις που οργανώνονται σε διάφορες χώρες, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική που πετσοκόβει ανάγκες και λαϊκά δικαιώματα, σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, κι ενώ τα τύμπανα του κινδύνου πολεμικής κλιμάκωσης ηχούν όλο και πιο δυνατά στην ήπειρο.

Στη Γαλλία, την περασμένη Τρίτη, πραγματοποιήθηκε νέα πανεθνική απεργιακή κινητοποίηση, με μαζικές συγκεντρώσεις σε εκατοντάδες πόλεις σε όλη τη χώρα, ενώ και τις μέρες που ακολούθησαν συνεχίστηκαν διαδηλώσεις, συνελεύσεις και άλλες πολύμορφες δράσεις.

Κεντρική απαίτηση των εργαζομένων είναι η κατάργηση του νέου αντιασφαλιστικού νόμου, με τον οποίο η κυβέρνηση Μακρόν αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 με 43 χρόνια δουλειάς, κάτι που οδηγεί στην πραγματικότητα σε δουλειά ως τα βαθιά γεράματα και καθιστά την πλήρη σύνταξη άπιαστο όνειρο για πολλούς νέους εργαζόμενους, με την απογείωση της υποαπασχόλησης, της «ευελιξίας» κ.ο.κ.

Ο αγώνας ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση μετρά ήδη ένα δίμηνο, με δέκα 24ωρες απεργίες πανεθνικής εμβέλειας από τα τέλη Γενάρη μέχρι σήμερα και με τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Κόντρα και σε συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που ήθελαν να υπάρξει μόνο μια «τουφεκιά στον αέρα» πριν τρέξουν στα τραπέζια των «κοινωνικών διαλόγων», οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων έφεραν διάρκεια και πολυμορφία στην πάλη. Εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους έχουν «θυσιάσει» πολλά μεροκάματα συμμετέχοντας στις απεργίες, ακριβώς γιατί αντιλαμβάνονται ότι και ο νέος νόμος θυσιάζει ολόκληρη τη ζωή τους για τα κέρδη των γαλλικών μονοπωλίων... Δεν είναι τυχαίες η διάρκεια και η αντοχή που είχαν οι κινητοποιήσεις ειδικά σε κλάδους όπου οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους είναι ακόμα πιο αυξημένοι (διυλιστήρια, λιμάνια, διαχείριση απορριμμάτων κ.λπ.)...

Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων σε διάφορους χώρους επιβεβαιώνουν θετικές διεργασίες για την ευρύτερη ενίσχυση των εργατικών αγώνων, συνολικά για ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Ξεχώρισε η έμπρακτη έκφραση ταξικής αλληλεγγύης: Οπως στις συγκεντρώσεις συμπαράστασης που οργάνωσαν εργαζόμενοι σε λιμάνια και άλλους τομείς για απεργούς διυλιστηρίων της «TotalEnergies» στη Νορμανδία, που απειλούνταν με επιτάξεις. `Η στην παράδοση χρηματικού ποσού που συγκέντρωσαν από το υστέρημά τους σιδηροδρομικοί και πρόσφεραν σε απεργούς που δουλεύουν σε αποτεφρωτήρες απορριμμάτων στο Ιβρί (έξω από το Παρίσι). Αλληλεγγύη εκφράστηκε και από αγρότες, είτε με τη συμμετοχή τους με τρακτέρ στις απεργιακές συγκεντρώσεις είτε με την αποστολή τροφίμων για την ενίσχυση των απεργών.

Την Πέμπτη 6 Απρίλη προετοιμάζεται νέα 24ωρη απεργία, μετά και από κάλεσμα του Συντονιστικού των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων για νέα «μέρα αγωνιστικών δράσεων και απεργιών».

Την ίδια στιγμή, σε πλήρη αντίθεση με τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες - με πρώτη εκείνη της CFDT όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος - σπεύδουν σε συνάντηση που έχει καλέσει η πρωθυπουργός, Ελιζαμπέτ Μπορν (πιθανώς πριν από την Πέμπτη...).

Ο επικεφαλής της CFDT, Λ. Μπερζέ, διαμαρτυρήθηκε ξανά επειδή... «δεν αναζητήθηκε ένας κοινωνικός συμβιβασμός γι' αυτήν τη μεταρρύθμιση», ανήσυχος για τη «μνησικακία που θα μείνει αν το κράτος προωθήσει αυτόν τον νόμο» και για το ότι «δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας (ως χώρα)...».

Τις επιδιώξεις της συνάντησης ξεκαθάρισε και ο αρμόδιος για τις σχέσεις με τη Βουλή υπουργός, Φρ. Ριεστέρ, ο οποίος είπε ότι ο νέος νόμος δεν πρόκειται να συζητηθεί, προσθέτοντας πως «στη ζωή υπάρχουν στιγμές που πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν και θέματα για τα οποία δεν υπάρχει συμφωνία». Εξέφρασε δε την ευχή η συνάντηση να ασχοληθεί με «θέματα για τα οποία συμφωνούμε»...

Ο δε υπουργός Εσωτερικών, Ζ. Νταρμαμέν, απαντώντας στο ερώτημα αν πρέπει να αναβάλει η κυβέρνηση την εφαρμογή του νόμου, είπε «δεν το νομίζω, γιατί ο κόσμος θα θεωρούσε ότι είμαστε ανίκανοι να κάνουμε μεταρρυθμίσεις» - αναφερόμενος στην πραγματικότητα στην ικανότητα της κυβέρνησης να επιβάλλει αντιλαϊκές ανατροπές που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, την Παρασκευή ολοκληρώθηκε το 63ο Συνέδριο της CGΤ, με την ανάδειξη της 41χρονης Σοφί Μπινέ (από τον κλάδο των μηχανικών) στη θέση της γγ. Στη συζήτηση, πολλοί αντιπρόσωποι ανέπτυξαν γόνιμο προβληματισμό για την ανάγκη να δυναμώσει η ταξικά προσανατολισμένη παρέμβαση των συνδικάτων, ώστε να μην αποτελούν «οργανώσεις διαβούλευσης», να μην εγκλωβίζονται «στις θεσμικές αυταπάτες ενός δημοψηφίσματος ή μιας προσφυγής στο Συνταγματικό Συμβούλιο» («διέξοδοι» που προτάσσουν σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν, βάζοντας ανάχωμα στην αναγκαία κλιμάκωση της πάλης). Να καταγραφεί ότι για πρώτη φορά απορρίφθηκε οριακά ο διοικητικός απολογισμός της απερχόμενης διοίκησης της CGT, με 50,34% (έναντι 49,68%).

Μια από τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων δεκαετιών στις Μεταφορές έγινε τη Δευτέρα στη Γερμανία παραλύοντας τρένα, λεωφορεία, αυτοκινητοδρόμους και αεροδρόμια, καθώς η συμμετοχή ανήλθε σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Η απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα Ver.di και EVG στα τρένα ήταν η μεγαλύτερη από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Οι περίπου 500.000 εργαζόμενοι διεκδικούν αυξήσεις μισθών που θα υπερκαλύπτουν τις μεγάλες απώλειες από την άνοδο του πληθωρισμού, καθώς οι αυξήσεις τιμών σε πολλά είδη ξεπερνούν το 10%, ακόμη και το 20%.

Παράλληλα, πραγματοποιούνται απεργίες εκπαιδευτικών, νοσοκομειακών γιατρών και άλλων εργαζομένων σε δημόσιες υπηρεσίες και δημοτικές επιχειρήσεις.

Το Ενοποιημένο Συνδικάτο Υπηρεσιών (Ver.di) διεκδικεί νέα Συλλογική Σύμβαση διάρκειας ενός έτους, αυξήσεις μισθών 10,5% με ελάχιστη αύξηση 500 ευρώ μηνιαίως για τους εργαζόμενους και 200 ευρώ για τους μαθητευόμενους καθώς και μαζικές προσλήψεις για να καλυφθούν τα τεράστια κενά και να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας, που σε πολλούς κλάδους έχουν φέρει τους εργαζόμενους στα όριά τους.

Το Συνδικάτο Εκπαίδευσης και Επιστημών (GEW) ζητά παράλληλα προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών, μείωση του αριθμού των παιδιών στις τάξεις και μείωση των ωρών διδασκαλίας ανά δάσκαλο, ενώ το Συνδικάτο Σιδηροδρόμων και Μεταφορών (EVG) ζητά αυξήσεις μισθών 12,5% με ελάχιστη αύξηση 650 ευρώ μηνιαίως.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί απαιτούν αύξηση μισθού ίση με τον πληθωρισμό και επιπλέον 2,5%, προσλήψεις και μείωση των εφημεριών που φτάνουν σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και τα 5 συνεχόμενα Σαββατοκύριακα ή τις εννιά 24ωρες εφημερίες τον μήνα.