Για τη χτεσινή στάση εργασίας ρωτήθηκε ο υπουργός Απασχόλησης Σ. Τσιτουρίδης και ιδού τι απάντησε:

«Η κυβέρνηση, αυτονοήτως, σέβεται το δικαίωμα του καθενός να διεκδικεί, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι μία κοινωνική ομάδα ή οποιοσδήποτε δε δημιουργεί αξεπέραστα προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική πορεία του τόπου».

Με δυο λόγια, το δικαίωμα στην απεργία, το δικαίωμα στη διεκδίκηση μπαίνει υπό προϋποθέσεις. Τώρα, το τι θα γίνεται, όταν δημιουργεί «προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική πορεία του τόπου», ο υπουργός δεν το είπε. Οι εργαζόμενοι όμως το ξέρουν. Αλλωστε, είναι πολύ πρόσφατο ακόμη το παράδειγμα των ναυτεργατών. Το δικαίωμα της απεργίας γίνεται ανεκτό μόνο όταν δε θίγεται η πολιτική τους. Οταν όμως οι εργάτες δεν υποκύψουν και την αμφισβητήσουν, τότε επιστρατεύεται το μαστίγιο.

Το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει και ορίζει ότι τα κρατικά και ιδιωτικά ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και δη, οι τηλεοπτικοί σταθμοί, έχουν την υποχρέωση της «ισότιμης» παρουσίασης των κομμάτων, των θέσεων και απόψεών τους. Και, βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουν, η πρώτιστη ευθύνη, για την εφαρμογή του Συντάγματος, βαραίνει την κυβέρνηση. Για το προαναφερόμενο θέμα, όμως, οι κυβερνώντες (πρώην και νυν) έχουν αναθέσει τη συγκεκριμένη ευθύνη στην «ανεξάρτητη αρχή», που λέγεται Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ). Το τελευταίο, εδώ και αρκετό καιρό, βγάζει σχετικές οδηγίες, δίνει συμβουλές και κάνει συστάσεις, αλλά τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους: Η κατ' ευφημισμόν κρατική τηλεόραση «χορεύει» στους ρυθμούς της εκάστοτε κυβέρνησης και τα ιδιωτικά κανάλια στον ντορό των κεφαλαιοκρατών αφεντικών τους, γράφοντας τη συνταγματική επιταγή και τα προαναφερόμενα στα παλιά τους παπούτσια.

Τις προάλλες, το ΕΣΡ εξέδωσε μια νέα σχετική οδηγία. Κι ενώ, ποτέ μέχρι σήμερα δεν προχώρησε σε ουσιαστικά μέτρα και κυρώσεις, έναντι της προκλητικής ασυδοσίας των καναλαρχών, τους κάνει κι ένα «δώρο» από πάνω, ζητώντας την προβολή των κομμάτων, σύμφωνα με την κοινοβουλευτική τους δύναμη. Μετατρέπει, δηλαδή, τη συνταγματική επιταγή της «ισότιμης» προβολής σε «αναλογική». Με ποιο δικαίωμα; Προφανώς, αυτά είναι... ψιλά γράμματα για τα μέλη του ΕΣΡ. Εδώ, οι καναλάρχες τους έχουν καταργήσει στην πράξη και δεν το έχουν πάρει ακόμη είδηση...

«Τσουχτερές» αυξήσεις που αγγίζουν το 43% και φυσικά απέχουν... παρασάγγας από τα «όρια του πληθωρισμού», όπως διατυμπάνιζε, επέβαλε τελικά η κυβέρνηση σε εισιτήρια και κόμιστρα. Οι αυξήσεις στα εισιτήρια των δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων (λεωφορεία, τρόλεϊ, «ηλεκτρικό» και μετρό) φτάνουν το 14,3%, ενώ στα κόμιστρα των ταξί αγγίζουν το 43%.

Ωστόσο, ο εμπαιγμός της κυβέρνησης προς το επιβατικό κοινό δεν περιορίζεται μόνο στις «τσουχτερές» αυξήσεις. Ακολουθώντας την παραπλανητική ρητορεία, είχε δεσμευτεί δημόσια διά του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Μ. Λιάπη ότι θα παραμείνουν αμετάβλητες οι τιμές στις κάρτες απεριόριστων διαδρομών. Εντούτοις φευ! Προχώρησε στην κατάργηση της μηνιαίας κάρτας των 35 ευρώ, που ισχύει σήμερα για όλα τα συγκοινωνιακά μέσα, πλην του τραμ. Στη θέση της εκδίδεται νέα, αλλά με κόστος 38 ευρώ, η οποία θα ισχύει και για το τραμ. Επί της ουσίας δηλαδή η κυβέρνηση αθέτησε και τη δέσμευσή της για τις «αμετάβλητες» κάρτες, αφού τώρα υποχρεώνει το επιβατικό κοινό να πληρώνει επιπλέον 3 ευρώ, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί ή όχι το τραμ.