Ορισμένοι είναι τόσο ξεφωνημένοι υπερασπιστές του ιμπεριαλισμού και της βαρβαρότητάς του, που είναι ικανοί όταν τους φτύνουν να νομίζουν ότι βρέχει. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο γνωστός «σκληρός» του Χόλιγουντ, Μπρους Γουίλις, που - άκουσον, άκουσον! - αποφάσισε να δώσει ένα εκατομμύριο δολάρια σε αυτόν που θα συλλάβει τον Σαντάμ, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιθυμία να τον αφήσει να κάτσει μια ώρα μαζί του. Αυτή την ανακοίνωση έκανε ο εν λόγω κύριος που πήγε να διασκεδάσει τα στρατά των ΗΠΑ στο Ιράκ την περασμένη Παρασκευή. Δεν έμεινε όμως σε αυτή την... προσφορά. Δήλωσε ανερυθρίαστα, επίσης, ότι διαφωνεί με τα ΜΜΕ, που θέλουν «να παρουσιάσουν τον πόλεμο στο Ιράκ ως κακό πόλεμο» και συμπλήρωσε «οι Ιρακινοί είναι ευχαριστημένοι που είμαστε εδώ». Εμείς τι να πούμε; Και το φτύσιμο χαμένο θα πάει.

Δεν έχουν τέλος οι ανατιμήσεις, που ανεξέλεγκτα επιβάλλουν στα ασφάλιστρα των οχημάτων οι ασφαλιστικές εταιρίες φέρνοντας τους υποχρεωτικά ασφαλισμένους οδηγούς μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, κάθε φορά που ανανεώνουν τα συμβόλαιά τους. Ανατιμήσεις ακόμα και πάνω από 30% σε ένα εξάμηνο αντικρίζουν οι πελάτες των εταιριών και... τρίβουν τα μάτια τους, ελπίζοντας αρχικά ότι μπορεί και να πρόκειται για λάθος. Μόνο που δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για τα αποτελέσματα της «απελευθέρωσης» των ασφαλίστρων που η κυβέρνηση με κάθε τρόπο υπερασπίζεται και εξυπηρετεί δίνοντας γην και ύδωρ στις ασφαλιστικές και παρέχοντάς τους το δικαίωμα να θησαυρίζουν σε βάρος των γιωταχήδων. Οσο για τους λεονταρισμούς του υφυπουργού Ανάπτυξης Κ. Κουλούρη ότι δήθεν διαφωνεί με νέες αυξήσεις δεν είναι αρκετοί, ούτε να ξεγελάσουν τους ασφαλισμένους ούτε, βέβαια, να ανακόψουν την κερδοσκοπία. Πολύ, δε, περισσότερο που την ίδια στιγμή προωθεί μια σειρά από ρυθμίσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ασφαλιστικών.

«Πέρασε στα ψιλά αλλά είναι ειδησάρα με τα όλα της. Τρεις πρώην ηγέτες πρώην σοσιαλιστικών χωρών - μεταξύ αυτών ο κουλτουριάρης Χάβελ και ο εργατοπατέρας Λεχ Βαλέσα - ζητούν με δημοσιευμένη φυσικά επιστολή τους τη δημιουργία ταμείου για την εκδίωξη του Φιντέλ Κάστρο. Δεν ξέρω πόσο καλά αντιληφθήκατε το μέγεθος της δημοκρατικής ανησυχίας και της παγκόσμιας προσφοράς αυτών των πολιτικών. Οι οποίοι στη διάρκεια της αμερικανικής εφόδου στη Βαγδάτη, συναθροίστηκαν πίσω από τις ορντινάντσες για να σκουπίζουν τις στάχτες από τα πούρα του Τζον Γουέιν. Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάνε να καταβάλουμε τον οβολό μας για να συγκεντρωθούν δολάρια που θα κατευθυνθούν στην τσέπη της κουβανέζικης αντιπολίτευσης. Δηλαδή σαν να λένε εντελώς χυδαία και κυνικά: Αν επιθυμείτε να επιστρέψει η Κούβα στην τσόχα και στην Τρούμπα της ελεύθερης αγοράς, πρέπει να δώσετε λεφτά. Αμ, πώς αλλιώς θα αγοραστούν όπλα και συνειδήσεις; Θα μου πείτε και τι ξέρουν αυτοί. A, μην το λέτε. Ομιλούν εκ πείρας και Αλληλεγγύης!». Του Δ. Δανίκα από τη «Στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».